Attention Whoring

Αναμφίβολα ζούμε στην εποχή του Internet, της μεγάλης και ξαφνικής ανάγκης του ανθρώπου να μοιράζεται την καθημερινότητά του και των selfies. 

Τι κρύβει όμως όλο αυτό το ρεύμα που μας έχει περικυκλώσει?

Κρύβει την ανάγκη από επιβεβαίωση. Την ανάγκη της προσοχής του κόσμου, που μεταφράζεται σε likes στο Facebook. Και όσο το σκέφτομαι δεν είναι ανάγκη αλλά πείνα για προσοχή. Εκθέτεις ένα ή πολλά κομμάτια της προσωπικής σου ζωής στο Internet και περιμένεις με το δρεπάνι να θερίσεις την προσοχή των λίγων δευτερολέπτων που θα σου δώσουν οι ακόλουθοι σου ένα like.

Ανασφάλεια. 

Εκεί εστιάζω τον λόγο για αυτήν την μεγάλη έξαρση. Και ποιο πλάσμα σε αυτόν τον πλανήτη διακατέχεται από το μεγαλύτερο ποσοστό ανασφάλειας? Η γυναίκα. Οι γυναίκες βγάζουν παγκοσμίως τις περισσότερες selfies, οι γυναίκες έχουν τα περισσότερα Instagram προφίλ και φυσικά οι γυναίκες έχουν συνολικά την μεγαλύτερη απήχηση στην Internet-πείνα μιας και οι άνδρες (όσοι έχουν μείνει στον straight δρόμο) διασκεδάζουν βλέποντας ωραία κορμιά να φωτογραφίζονται άνευ λόγου και συγκεκριμένης αιτίας. 

Φυσικά (για να ανοίξω μια μικρή παρένθεση) και υπάρχουν άνδρες που βγάζουν selfies και κάνουν "tag" τον εαυτό τους στο Facebook. Μην γελιέστε αγαπητοί μου. Οι περισσότεροι από αυτούς προσπαθούν επίμονα να μας αποδείξουν πως έχουν προσωπική ζωή. Το πετυχαίνουν? Δεν ξέρω και δεν θα το απαντήσω τώρα αυτό.

Πίσω στις γυναίκες. Παράδειγμα προσωπικό. Πριν 2 μήνες εάν θυμάμαι καλά, μια "φίλη" μου στο Facebook ανέβαζε μουσικά τραγούδια, έγραφε κάτι στάτους εκεί δικά της και ο μέσος όρος των likes ήταν 6 με 8. Ένα πρωινό ανέβασε μια φωτογραφία της, που εστίαζε σε ένα συγκεκριμένο σημείο στο σώμα της και μάζεψε κοντά 200 likes και 30-40 σχόλια από κάτι πειναλέους. Λίγες ώρες μετά στο επόμενό της ποστ έπεσε στον προηγούμενο και χαμηλό αριθμό likes. Πως λοιπόν αυτή η κοπέλα να μην εστιάσει στα selfies? Αφού βλέπει πως με το να ανεβάζει φωτογραφίες της μαζεύει περισσότερη προσοχή και ταΐζει την απύθμενη ανάγκη της. 

Αδέρφια μου, ζούμε πραγματικά θλιβερές στιγμές, και το δύστυχο της υπόθεσης είναι πως δεν έχουμε δει τίποτα ακόμα. 

Αυτό, πιστεύω, είναι μονάχα η αρχή. 

-Lcfr.

Saturday Music Post

Μια μέρα νωρίτερα το Music Post γιατί κατά πάσα πιθανότητα αύριο δεν θα μπορέσω γιατί είμαι στριμωγμένος χρονικά. 

Την ιστορία πως έμαθα τους Jimmy Eat World την έχω πει πολλές φορές, οπότε θα σας γλιτώσω από τα πολλά λόγια. 

Παρόλα αυτά το "Invented" που ακολουθεί, είναι συνδεδεμένο με μια συγκεκριμένη παρελθοντική υπόθεσή μου και κάθε φορά που το ακούω μου δίνει ελπίδα για το μέλλον. Τώρα θα μου πεις από που κι ως που ρε αδερφέ σου δίνει ελπίδα ένα τέτοιο τραγούδι? 

Οι στίχοι είναι η ουσία. Οι στίχοι του και η απλότητα αυτών. 

Παραθέτω κομμάτι των πανίσχυρων αυτών στίχων που θέλοντας και μη, είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. 

"There's a cinematic end

I picture it just right

Having trouble with the right words

But you tell me with your eyes:

There's something good I miss

Something I can't find

Do you believe me now?

Can you see it in my eyes?

You're always in my head

You're just what I wanted

I live in constant debt

To feel you, invented"

Non Serviam

-Lcfr.

Kill Your TV

Εδώ και αρκετά χρόνια φωνάζω για το Star Channel και την σαπίλα που είναι το πρόγραμμά του καναλιού αυτού. Λιγότερα χρόνια αλλά σε εντονότερο ύφος, φωνάζω για την σαπίλα που είναι η τηλεόραση γενικά και πως το πρώτο πράμα που πρέπει να κάνει ένας νοήμων άνθρωπος είναι να την κλείσει και να μην την ξανά ανοίξει ποτέ.

Kill your TV!

Προσωπικά και χωρίς καμία υπερβολή, έχω να ανοίξω την τηλεόραση κοντά έναν χρόνο και κάτι μήνες. Εάν θυμάμαι καλά, η τελευταία φορά ήταν σε κάποιες εκλογές που ήθελα να δω τα αποτελέσματα. Άντεξα 5 λεπτά και αυτό ήταν.

Δεν το κάνω από αντίδραση ή από κόντρα. Ειλικρινά πιστεύω πως η ελληνική τηλεόραση υπνωτίζει τον τηλεθεατή σε έναν λήθαργο που το μόνο που του προσφέρει είναι φόβος και πανικός.

Πάρτε για παράδειγμα τις ειδήσεις. Εντάξει, δεν θα σταθώ στα σιχάματα τύπου Μπογδάνου και Όλγα Τρέμη που, όχι απλά δεν θα έπρεπε κανείς να τους παρακολουθεί, αλλά σε κάθε ευκαιρία θα έπρεπε να τους κοπανάει στον δρόμο. Στέκομαι στις ειδήσεις αυτές καθεαυτές. Δεν πηγαίνει τίποτα δεξιά στην χώρα και αυτό είναι γνωστό σε όλους. Όμως, οι ειδήσεις τα φουσκώνουν τόσο πολύ που νομίζεις πως αύριο θα έρθει το τέλος του κόσμου. Είναι ο τρόπος που θα σου το σερβίρει, με εντυπωσιακές τρομοκρατικές λέξεις που καθηλώνουν και με την background μουσική να θυμίζει είτε θρίλερ είτε ταινία Rambo.  

Πες οι ειδήσεις είναι ένα μέσο για να κατευθύνονται τα πρόβατα/τηλεθεατές και να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα του κάθε καναλάρχη. Να πιάσουμε τις διαφημίσεις?

• "Πάρε αυτό το αποσμητικό για να σε γουστάρουν οι γυναίκες!!"
• "Κάνε αυτήν την δίαιτα, για να μην σε κερατώσει ο γκόμενος!"
• "Διάβασε στις σελίδες 15, 17, 20, 24, 28, 32, 40, 43, 47 και 52, όλα τα μυστικά του σεξ για να δέσεις τον καλό σου μια και καλή!"
• "Για να είσαι κουλ και όχι αυτό το τραγικό πλάσμα που είσαι τώρα, επισκέψου το τάδε κατάστημα για να αγοράσεις το καινούργιο τρέντι κινητό τηλέφωνο!"
• "Το καινούργιο τάδε αμάξι θα σου ανεβάσει την ποιότητα ζωής!"
• "Θες να μάθεις εάν σε κερατώνει η γκόμενα με τον γείτονα? Πάρε τηλέφωνο την κυρία Τασία να σου διαβάσει τα κουκιά και να σου δώσει όλες τις απαντήσεις!"

Αυτά επικρατούν ακόμα και στις διαφημίσεις. Τρομοκρατία και πανικός, με την μοναδική λύτρωση να έρχεται μέσα από την κατανάλωση. 

Για να πω την αλήθεια μου, δεν ξέρω εάν υπάρχουν ακόμα ελληνικές σειρές. Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι πως η τηλεόραση είχε γεμίσει φτηνά τούρκικα σήριαλ και επαναλήψεις του 2000. Άντε να υπήρχαν λίγες εξαιρέσεις που και αυτές είχαν σεξ, ανωμαλίες, κέρατα και άλλα ακραία πράγματα, μπας και κερδίσουν την προσοχή του μέσου υπνωτισμένου Έλληνα. 

Α, επίσης υπάρχει και Φώτης Σεργουλόπουλος, που κατά την άποψή μου είναι το κατακάθι του πάτου. 

Για να ολοκληρώσω και να κλείσω. Ο φόβος, ο τρόμος και η διατήρηση του κοινού σε έναν κλοιό πανικού είναι η ταΐστρα των καναλιών. Και οι θεατές καταναλώνουν νομίζοντας πως απλά παρακολουθούν το χαζοκούτι.

Όπως έχει πει και ο Marilyn Manson σε ένα παλιό του τραγούδι:

"Kill your God, Kill your TV"

-Lcfr. 

#Trends

Είναι θλιβερό αλλά πέρα για πέρα πραγματικό το γεγονός πως το Internet και δη το Facebook μας μεταφέρει #trents του εξωτερικού. Ακολούθως τα ασπαζόμαστε και φυσικά με το καταραμένο μεσογειακό ταμπεραμέντο μας, τα μεγαλοποιούμε στον υπερθετικό βαθμό. Σε τέτοιο σημείο υπερβολής που τελικά προκαλούμε απέχθεια στους ανθρώπους που προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν το Internet για ενημέρωση. 

Έχουν περάσει πολλά το τελευταίο διάστημα από το Internetικό ραντάρ των Ελλήνων. Μερικά από αυτά:

• Το περίφημο #IceBucketChallenge,
• Η ντεμέκ προσευχή #PrayForParis, 
• Η υποκριτική υποστήριξη #JeSuisCharlie, 
• Το φοβερό #BlackFridaySales που άλλωστε δεν το έχουμε εδώ στο Ελλάντα,
• Το Halloween που δεν το γιορτάζουμε τον Οκτώβρη (οι κλασσικές απόκριες είναι τρε μπανάλ για τον Νεοέλληνα)
• Το "RIP___". Λες και ο βλαχοέλληνας, δεν ξεκίναγε την ημέρα του εάν δεν άκουγε πρώτα λίγο David Bowie, 2-3 τραγούδια Motörhead και φυσικά  κανένα δισκάκι Stone Temple Pilots. Εδώ ίσως να έχω άδικο εγώ μιας και ξέρω από έγκυρες πηγές πως ο Παντελίδης και οι 'Pilots έχουν στα σκαριά μια συνεργασία που θα προκαλέσει διπλάσια βουνά από γαρδένιες στο Φραντζέλικο.
• Και φυσικά το σημερινό #BlueMonday μιας και κάποιοι φωστήρες είπαν πως σήμερα είναι η πιο καταθλιπτική Δευτέρα του χρόνου. 

Μην δει ο Έλληνας #Hashtag πετάει την σκούφια του. 

Και επειδή είμαστε τέτοιος λαός, όλα αυτά τα υπέρ μεγεθύνουμε σε σημείο αηδίας. Ίσως γιατί νιώθουμε μειονεκτικά που είμαστε εδώ που είμαστε και η Ελλαδίτσα μας δεν είναι προάστιο του Los Angeles. Νιώθουμε προφανώς στην απέξω και κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να αισθανθούμε έστω και για λίγα λεπτά πως ανήκουμε κάπου. Γινόμαστε μέρος ενός μεγάλου και θλιβερά ματαιόδοξου κινήματος, που δεν προσφέρει απολύτως τίποτα.

Ζήστε λοιπόν τα #trends που έρχονται από το Αμέρικα και γεμίστε τον άδειο χρόνο σας με ανούσια πράγματα. Όμως μην χλευάζετε ακολούθως τους Αμερικάνους πως είναι ηλίθιος λαός, γιατί καλό θα είναι να κοιτάξετε τα μούτρα σας και να αναρωτηθείτε:

Ποιος είναι πιο ηλίθιος? 

Ο αγνώμων γεννημένος ηλίθιος ή αυτός που αντιγράφει τον ηλίθιο? 

-Lcfr.

Half The World Away

Κυριακή σήμερα. Οπότε καθαρά μουσικό το post. 

Η επιλογή μου είναι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια των REM που είναι τυχερό μέσα στην ατυχία του. 

Τυχερό γιατί συμπεριλήφθηκε στον δίσκο Out Of Time του 1991, δίσκος που τους εδραίωσε στο μουσικό alternative στερέωμα. Άτυχο από την άλλη, γιατί το συγκεκριμένο δισκάκι είχε μέσα του το "Losing My Religion" το οποίο καταδίκασε όλα τα υπόλοιπα τραγούδια στην αφάνεια, με μοναδική ίσως εξαίρεση το "Shiny Happy People" που έγινε και videoclip το ίδιο έτος, παρά την αντιπάθεια της μπάντας στο συγκεκριμένο. 

Μιλάω λοιπόν για το "Half the World Away" που ουτε φώτα δημοσιότητας είχε ποτέ, ούτε διθυράμβους από τα μέσα. Πέρα από τους εξαιρετικά δυνατούς στίχους, έχει και τον χαρακτηριστικό ήχο του μαντολίνου που φυσικά, είναι η ραχοκοκαλιά του "Losing My Religion". Μαντολίνο, που δεν είναι τόσο σύνηθες σε τέτοιου είδους μουσικά μονοπάτια.

Ο τυχερός-άτυχος λοιπόν του Out Of Time, "Half The World Away"

-Lcfr.

Star Wars: The Force Awakens

Το φαινόμενο Star Wars επέστρεψε με την 7η ταινία και σαν προβατάκι και εγώ πήγα να την δω.

Καλά, υπερβάλω για το "προβατάκι" μιας και έχω δει όλες τις προηγούμενες. Δεν είμαι κανένας φανατικός αλλά δυο ημέρες πριν το σινεμά, έκανα ένα ψιλόmarathon και είδα ξανά τις 3 τελευταίες ταινίες για να φρεσκάρω την μνήμη μου και να μπω στο ανάλογο κλίμα.

Η ταινία σαν ταινία και όχι σαν συνέχεια της ιστορίας του George Lucas ήταν επιεικώς μέτρια. Είχε τις κλισέ χαζοχαρούμενες ντεμέκ σκηνές αλά Disney, τα εντυπωσιακά εφέ που μεταξύ μας δεν με ενθουσιάζουν πλέον -μιας και πλησιάζω τα 35- το στρατηγικά Political correct cast ηθοποιών και φυσικά ένα μεγάλο FAIL στην επιλογή του κεντρικού κακού. Και απαριθμώ 3 βασικά πράγματα που με ενόχλησαν στο Star Wars: The Force Awakens.

(Ακολουθούν SPOILERS, από εδώ και πέρα, για αυτό προσοχή)

• Ο βασικός χαρακτήρας πλέον είναι γυναίκα. Δηλαδή ο JJ Abrams (σκηνοθέτης και part-σεναριογράφος) θεώρησε σωστό πως ο αντικαταστάτης του ένδοξου Luke Skywalker θα πρέπει να είναι μια κοπέλα που για να ζει δουλεύει στους ΧΥΤΑ του διαστήματος, σαν άλλος ρακοσυλλέκτης. Από τα κατώγια στα ανώγια που λένε και στις ασπρόμαυρες ταινίες της πατρίδας μας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά όταν πιάνει πρώτη φορά το φωτόσπαθο με μηδέν ώρες εκπαίδευσης, είναι τόοοοσο καλή, που ο έμπειρος κεντρικός κακός Kylo Ren (που είναι και επίλεκτος της σκοτεινής πλευράς πανάθεμά τον) γνωρίζει μια ήττα με "Η" κεφαλαίο. Όλα αυτά, στην πρώτη κι όλας ταινία. Δηλαδή στην δεύτερη, έχουν σκοπό να έχουν τον Kylo Ren δεμένο χειροπόδαρα και θα του πετάνε τούρτες στο πρόσωπο, για να διασκεδάζουν τα παιδάκια? Α, ξέχασα. Disney. 

Sup ma bratha?

• Ο 2ος κεντρικός χαρακτήρας, υποστηρικτικού ύφους, έχει εμφανέστατο έλλειμμα στο ταλέντο. Το παλικάρι αυτό, άσχετα που πετάει 2-3 gangsta-style αστεία βγαλμένα από το Bronx, δεν το έχει ρε παιδάκι μου. Δεν με ενοχλεί που είναι μαύρος, αλλά ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ στο Star Wars Universe! Πως να το κάνουμε. Δεν γίνεται επειδή πρέπει να είμαστε politically correct και να μην μας πουν ρατσιστές, να κολλάμε έναν ηθοποιό μειονότητας σε κάθε ταινία. Δεν ταιριάζει! Με το ζόρι δεν γίνεται τίποτα. Πέρα από αυτό, σεναριακά πως μπορεί ένας απλός Stormtrooper, -και από ότι μας είπε προέρχεται από το χαμηλότερο τμήμα καθαρισμού εάν θυμάμαι καλά- να είναι τόσο καλός σε ο,τι και να κάνει? Μέχρι που αντιμετώπισε και τον Kylo Ren με φωτόσπαθο και παραλίγο να τον νικήσει. Και αυτός.

• Πάμε τώρα στον Kylo Ren. Όσο και γαμώ είναι το στυλ του, με την αντικειμενικά φοβερή μαύρη μάσκα του και το όλο Matrix ύφος, άλλο τόσο τραγικός είναι στο να εμπνέει φόβο. Να σου δείξει δηλαδή πως είναι ικανός να τους πάρει όλους και να τους σηκώσει, με το ένα χέρι πίσω από την πλάτη του. Αντιθέτως, fail, fail λίγο κλάμα και ξανά fail, μέχρι που για κάποιον ανεξήγητο σε μένα λόγο, βγάζει και την μάσκα του στην πρώτη κι όλας ώρα της ταινίας. Και να μην μπω σε χαρακτηρισμούς του νεαρού που τον παίζει. Ένα παιδάκι με μελιτζανομύτη και αυτιά Ντάμπο το ελεφαντάκι. Αναρωτιέμαι, τι πίνουν στο casting, ή τι χάρες ήταν αναγκασμένοι να κάνουν, με αυτές τις επιλογές. Ο συγκεκριμένος ηθοποιός, θα ταίριαζε γάντι στο μουσικοθεατρικό σχήμα "Μαζού and the Zoo" και να τραγουδάκι για τους προαναφερθέντες ελέφαντες. 

Μηδέν μυστήριο. Πάρτα όλα στο πιάτο αγαπημένε θεατή μπας και σε δελεάσουμε να έρθεις και στην επόμενη υπέρ παραγωγή που θα βγάλουμε σε λίγους μήνες. Άλλωστε δεν μας ενδιαφέρει να φτιάξουμε μια καλή ταινία, αλλά να βγάλουμε λεφτά. 

Η ταινία πέραν του ότι ήταν γερό copy/paste της πρώτης του Lukas, (Star Wars: A New Hope -1977) είναι και κακό αντίγραφο. Ο Abrams έχει βγει πολλές φορές σε συνεντεύξεις να υποστηρίξει τις επιλογές του αλλά δεν έπεισε κανέναν . Μάλλον για να το πω πιο σωστά, προσωπικά εμένα δεν έπεισε ούτε στο ελάχιστο. Επέλεξε να αντιγράψει κάτι που είναι πετυχημένο και ήλπιζε να κάνει την ίδια επιτυχία. Και ναι, εισπρακτικά το "The Force Awakens" είναι πετυχημένη ταινία. Σίγουρα όμως δεν είναι επιτυχία στα μάτια των οπαδών των Star Wars. 

Είναι απλά μια ακόμα Disney ταινία, με έναν φοβερό βαθμό στο Imdb της τάξης του 8,5  που δεν αντικατοπτρίζει την αλήθεια σε καμία μα καμία περίπτωση. 

Ο George Lucas πούλησε μια παχιά αγελάδα στην Disney και αυτή θα την αρμέξει για πολλά-πολλά χρόνια. Ο κόσμος άλλωστε διψάει για μετριότητες. 

-Lcfr.

David Bowie

Πριν 3 ημέρες πέθανε ο David Bowie. Αυτές τις 3 ημέρες σερφάροντας το κύμα "θλίψης" του Internet για τον θάνατό του, κατέληξα στο εξής συμπέρασμα. 

Παγκοσμίως τον David Bowie τον υμνούν:

• Οι Gays, γιατί το 1972 δήλωσε σε μια συνέντευξη είναι κομματάκι ομοφυλόφιλος.
• Οι Bisexuals, γιατί το 1976 είπε πως τελικά οδηγάει το "αμάξι" και από τις 2 πλευρές του δρόμου.
• Οι Straight, γιατί το 1983 είπε πως οι δηλώσεις του περί ομοφυλοφιλίας ήταν το χειρότερο που μπορούσε να κάνει και πως είναι αυστηρά κλειστός ετεροφυλόφιλος.
• Οι φασίστες, γιατί το 1976 είχε κάνει κάποιες δηλώσεις στο Playboy περί υποστήριξης του σκληρού φασισμού και είχε εκδηλώσει τον θαυμασμό του στον Αδόλφο Χίτλερ.
• Οι Antifa, γιατί έναν χρόνο μετά, είπε πως οι φασιστικές δηλώσεις του, ήταν αποτέλεσμα διανοητικής αρρώστιας που του την προκάλεσαν τα πολλά ναρκωτικά. Επίσης οι Antifa τον υμνούν γιατί το 1983 σε μια συνέντευξή του στο MTV, κατηγόρησε το κανάλι, για την εντυπωσιακή έλλειψη μαύρων τραγουδιστών στο πρόγραμμά του.
• Οι άθεοι, μιας και το 2002 μετά από πολλές εξερευνήσεις στον θρησκευτικό τομέα, κατέληξε στο ότι δεν πρέπει να είσαι θρησκευόμενος άνθρωπος αλλά να ακολουθείς μονάχα την μουσική.
• Οι καλλιτέχνες ανά τον κόσμο, γιατί από την δεκαετία του 60 και μετά, ασχολήθηκε με σχεδόν όλους τους τομείς της τέχνης. 
• Και τέλος τον υμνώ και εγώ, γιατί το 1999 έγραψε το "Thursday's Child". Και δεν γίνεται να μην τονίσω πόσο αδιάφορα μου φαντάζουν όλα τα υπόλοιπα.

Όλα είναι στην μουσική.
Η αρχή, η μέση και το τέλος.

-Lcfr.

ΥΓ. Υπάρχουν και κάποιοι τυχαίοι τύποι που γράφουν "RIP BOWIE" στο Facebook και σε άλλα κοινωνικά μέσα δικτύωσης, αλλά αυτοί είναι στην ίδια θλιβερή κατηγορία του "Je Suis Paris" και όλων των άλλων trend που εμφανίζονται κατά καιρούς. 

Fuck mouth-breathers!

Εδώ και κάποιους μήνες, έχω το Facebook μου ανοιχτό. Ότι ανεβάζω φαίνεται σε όλους. Είσαι δεν είσαι "φίλος" μου. 

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχω δεχτεί κάμποσα emails αγνώστων που με βρίζουν ή/και με κατηγορούν πως είμαι ακραίος, απόλυτος και γενικά ότι διακατέχομαι από ένα αλαζονικό ύφος με υπεροπτικό περιτύλιγμα. 

Αχ αγαπημένο μου Internet.

Είμαι στους δικτυακούς χώρους από το 1997 εάν θυμάμαι καλά και εάν είναι ένα πράμα που μου έχει μάθει το Internet είναι το εξής:

ΟΛΟΙ έχουν άποψη. ΟΛΟΙ. Και ΟΛΟΙ έχουν τρόπο να την εκφράσουν. Ακόμα και εάν αυτή είναι αυταρχική, απόλυτη και αλαζονική. Συνάμα με αυτό όμως, χεράκι-χεράκι έρχεται και το άλλο. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Είναι στο χέρι σου τι θα διαβάζεις, τι θα μελετάς και τι θα ακολουθείς στο Internet. Κανείς μα κανείς στον κόσμο, δεν συνοδεύει το router του aDSL σου με ένα πιστόλι που να σε απειλεί διαρκώς αναγκάζοντάς σε να κάνεις κάτι που δεν θέλεις. 

Ίσως η ελευθερία που παρέχεται στον κόσμο μέσω του Internet να μην είναι πάντα καλή. Μέσα στα χλωρά υπάρχουν και ξερά που υπνωτίζουν ενώ θα έπρεπε να αγρυπνούν τον κόσμο. Με λύπη μου παρατηρώ πως αυτά τα ξερά όχι μόνο πολλαπλασιάζονται αλλά έχουν φτάσει να κυριαρχούν. Αυτό είναι ένα θέμα συζήτησης που σίγουρα διαρκεί περισσότερο από 3 λεπτά που θα κάνεις να διαβάσεις αυτές τις γραμμές. 

Το status λοιπόν που είχα γράψει και πήρε φωτιά πριν καιρό ήταν το εξής: 

"Το ανθρώπινο είδος προκάλεσε την εξαφάνιση σε 322 είδη ζώων τα τελευταία 500 χρόνια. Χρειαζόμαστε επειγόντως μια και γερή πανούκλα."

Και για αυτό μεταξύ άλλων κατηγορήθηκα. Ναι καλά διαβάσατε. Φυσικά δεν μου κάνει εντύπωση μιας και η βλακεία και η αποχαύνωση είναι ανίκητες. Το στενάχωρο είναι πως εκτός από την κυριευμένη εδώ και χρόνια τηλεόραση, πλέον έχουν αρχίσει και απλώνουν τα πλοκάμια τους και στο Internet.

Για αυτό, κλειδαμπαρώστε το Facebook σας, μην εκφράζεστε όπως θέλετε και γενικότερα, ακολουθείστε αυτά που λέει ο θανατηφόρα ηλίθιος Μπογδάνος και η μάζα. 

Άλλωστε τι είμαι εγώ? Ένας mouth-breather σαν όλους τους άλλους.

Fuck mouth-breathers!

-Lcfr.