The Return of the asot 2021

Βρε βρε, δεν έχουμε τίποτα άλλο να κάνουμε από το να τσεκάρουμε αυτό το πεθαμένο blog;

Πιστεύει κανείς πως θυμάμαι πως γίνονται τα posts εδώ; Έχουν αλλάξει τόσα πράγματα και στην πλατφόρμα αλλά και στην προσωπική μου ζωή, από την τελευταία φορά που έχω γράψει μερικές φοβερές αράδες, που δεν ξέρω από που να αρχίσω. 

Και επειδή ακόμα και σήμερα, είμαι επαναστατικό αγόρι με μπούκλες, δεν θα μοιραστώ τίποτα μαζί σας. 

Έτσι γιατί μπορώ. Υπάρχει πρόμπλεμ; 

Όλα καλά όμως. Μια χαρά είμαστε δόξα τον Optimus Prime. 

Για να πω την πικρή αλλά πραγματική αλήθεια, μου έχει λείψει αυτό. Το καθημερινό γράψιμο σκέψεων, εκνευρισμών, κρύων αστείων, ωραίων μουσικών και μην ξεχνάμε, κορασίδων από την Άπω Ανατολή. 

Και φυσικά όλους εσάς που τα διαβάζατε αυτά. Ξοδεύατε αυτά τα 2-3 λεπτά από τον πολύτιμο χρόνο σας.....μισό.  

Σιγά τον πολύτιμο χρόνο. Τεμπέληδες!!

Μη γελιόμαστε όμως. Ποιος λογικός άνθρωπος διατηρεί blog το 2021; Πόσο μάλλον, κάποιος που δεν έχει κανένα κοινωνικό δίκτυο τα τελευταία.... χμ... για να σκεφτώ... θέλω να πω 6 χρόνια, αλλά ίσως να είναι και περισσότερα. Χάσιμο χρόνου θα είναι. Χρόνου, χτυπημάτων πληκτρολογίου και αναβίωσης σκηνικών που έζησες και θέλεις να τα εξωτερικεύσεις. 

Αλλά πιστεύω πως είμαι έτοιμος να το ξανά αρχίσω αυτό. Ίσως όχι σε καθημερινή βάση, αλλά αρκετά συχνά. Άλλωστε σε ανύποπτο χρόνο δήλωσα: "ε ρε εάν έγραφα ακόμα, τι θα έγραφα για την show biz, την αηδιαστική δημοσιογραφία και την εν γένει ελληνική τηλεόραση του 2021".

Άλλωστε, δεν ξέρω εάν είστε ενήμεροι, αλλά επιστρέφει και το αγόρι. Το τεκνό με το βλοσυρό βλέμμα που μουσκεύει μέχρι και τα αγοράκια των νοτίων προαστίων. Και από ότι διαβάζω έχει μια τεράστια πείνα για δίωρες σεξουαλικές περιπτύξεις. Ο Χριστόφορος. Ο Παπακαλιάτης, το καμάρι του Παλαιού Ψυχικού και του Copy-Paste. Επιστρέφει με νέα σειρά στο τηλεοπτικό του σπίτι. Το MEGA βρε, του πρεζέμπορα και ευεργέτη του Ολυμπιακού. Ξέρετε ποιος είναι, ονόματα δε λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε. (Πάντως τη βαφτιστήρα της μητέρας μου τη φωνάζαμε Μαρινάκι. Λέω εγώ τώρα.)

Δεν μπορείτε να πείτε, τα ματάκια όλων μας είναι ιδιαιτέρως τυχερά που θα αντικρίσουν και φέτο, παχύρρευστη πχιότητα του "ταλαντούχου", αλλά μελαγχολικού αγοριού από το Los Angeles. Έχουμε κερδίσει το γενεαλογικό joker που ζούμε την εποχή που ο Christofer Papakaliat περπατάει τα ίδια χώματα με εμάς, την καθημερινή πλέμπα. 

Είμαστε πολύ τυχεροί, όλοι μας. Μην το ξεχνάτε αυτό και δεν θέλω ου.

Ως εκ τούτου, δεν γίνεται να το αφήσω έτσι μόνο του το αγόρι σε αυτό το μονοπάτι... Θέλει το σπρώξιμό του κι αυτός. Έχει συνηθίσει άλλωστε.

Λοιπόν, σας αφήνω τώρα και επειδή μου λείψατε τόσο πολύ, θα μοιραστώ μια selfie μου για να αρχίσει με το δεξί αυτή η νέα πορεία του hephasto.blogspot.com. 

(αλήθεια όμως τώρα, ΠΟΙΟΣ ΔΙΑΤΗΡΕΙ BLOG TO 2021???)

Εγώ (μάλλον) με το πρωινό μου

-Lcfr.

Non Serviam. (καλά... όχι πάντα.)

I'm Alive. I'm Untouchable

-Lcfr.

Knock Knock

Knock-knock.

Anybody home?


Daddy is home motherfuckers!

-Lcfr.

Bullet with Butterfly Wings

"The World is a Vampire, sent to drain"

...δηλώνει ο Billy Corgan μέσα από το τραγούδι Bullet with Butterfly Wings των μυθικών Smashing Pumpkins.

Και δεν μπορώ να διαφωνήσω στο ελάχιστο. Ποιος μπορεί άλλωστε?

-Lcfr. 

ΥΓ. Πρέπει να σημειωθεί εδώ πως η διάθεση για τόπλες (είτε είσαι αγοράκι είτε κοριτσάκι) είναι εδώ, αλλά δεν το προτείνω για σήμερα Κυριακή. Από εβδομάδα που η θερμοκρασία κατά τις προγνώσεις θα φτάσει γύρω στους 50-55 και θα νιώσουμε πως είναι να ζεις με γείτονα τον Ήλιο, εκεί να δούμε τι θα βγάλουμε από πάνω μας μπας και δροσιστούμε λιγάκι. Και δεν γκρινιάζω για εμένα, για την φουκαριάρα την γάτα μου γκρινιάζω, που θα αναγκαστώ να την ψεκάζω σαν φυτό αγορασμένο από την Έκθεση Λουλουδιών Κηφισιάς.

I Put A Spell on You

"No, I don't care if you don't want me
'Cause I'm yours, yours, yours, anyhow 
I am yours, yours, yours"



-Lcfr.

The next step (Last FB post)

Ήρθε η ώρα και η στιγμή. Και άργησε πρέπει να ομολογήσω.

Η μόνιμη διαγραφή του λογαριασμού μου στο Facebook, θα γίνει σήμερα. Είναι κάτι που φωνάζω χρόνια τώρα να κάνει όλος ο κόσμος.

Και θα γυρίσεις και θα μου πεις φίλε αναγνώστη: "Κάτσε ρε μάστορα, βρίζεις το Facebook εδώ και χρόνια και διατηρούσες λογαριασμό μέχρι τώρα?". Έχεις απόλυτο δίκιο αγαπημένε μου. Οι δύο λόγοι που διατηρούσα τον λογαριασμό μου ήταν οι αναρτήσεις των άρθρων, (που ξέρω πόσο αγαπάτε) και η ενημέρωσή μου για τα νέα της μουσικής. Δίσκους, lives από τις αγαπημένες μου μπάντες κτλ κτλ. Ακόμα δεν έχω βρει τον τρόπο να ενημερώνομαι εύκολα για την μουσική αλλά κάτι θα σκεφτεί το σατανικό μου μυαλό.  Δεν με φοβάμαι.

Έτσι λοιπόν, ενημερώνεστε με αυτό το post (που θα είναι το τελευταίο που θα ανεβεί στο FB) πως τα μελλοντικά άρθρα δεν θα εμφανίζονται στο αγαπημένο (σας) σόσιαλ μύδια από τούδε και στο εξής. 

"Και πως θα σε διαβάζουμε (όταν αξιώνεσαι και γράφεις καμία αράδα) ρε μέγιστε και διαγαλαξιακέ Lcfr?"

Βασικά, σε αυτήν την ερώτηση μπορώ να προσφέρω απλόχερα 2 λύσεις. Η πρώτη είναι να προσθέσετε το site στα αγαπημένα (favorites) και να το επισκέπτεστε συχνά-πυκνά. Ένα κλικ είναι ρε διάολοι, δεν είναι μαθηματική εξίσωση ούτε χειρωνακτική εργασία. Η δεύτερη λύση είναι το e-mail. Η ενημέρωση με μαζικό e-mail από την αφεντιά μου όταν ανεβαίνει ένα άρθρο είναι ο ποιο εύκολος τρόπος για εσάς τους τεμπέληδες. Στείλτε μου λοιπόν ένα κενό e-mail στο youlcfr@gmail.com και θα σας προσθέσω στην λίστα αυτόματης ενημέρωσης. Εύκολα απλά και γρήγορα.

Γκε-γκε? 

Δεν έχω ιδιαίτερο χρόνο για να γράψω το πόσο σημαντικό είναι να διαγράψετε το Facebook από την ζωή σας και τα κινητά σας. Τα έχω γράψει ουκ ολίγες φορές και η επανάληψη κουράζει. Όμως μια ακόμα φορά δεν χάθηκε ο κόσμος: 

ΔΙΑΓΡΑΨΤΕ ΤΟ FACEBOOK ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ!

Λοιπόν ετοιμάζομαι να δω το τρίτο επεισόδιο του Τσερνομπίλ και δεν έχω άλλο χρόνο για εσάς. Κάνει και ζέστη.

Αυτά από εμένα. 

Στείλτε το e-mail που λέγαμε και θα τα πούμε σύντομα με καλοκαιρινή διάθεση. Καπελάκι, βατραχοπέδιλο και τόπλες διάθεση.

Non Serviam

-Lcfr.

The Background Noise

"...something isn't sitting right

Something wakes me up at night

The 
background 
noise".



-Lcfr.

Lost In Translation

Εχθές, για μια ακόμα φορά, κατέληξα να απολαμβάνω την επικών διαστάσεων ταινία της κυρίας Σοφία Κόπολα, Lost In Translation. Δεν είναι τυχαία μια από τις καλύτερές μου ταινίες. (μαζί με το Eternal Sunshine of a Spotless Mind) Οι λόγοι αρκετοί και πιστεύω ξεκάθαροι.

(minor spoilers ahead)

Διαδραματίζεται στο Τόκιο που τόσο πολύ αγαπώ και θα ήθελα μια μέρα να το επισκεφθώ χωρίς ημερομηνία επιστροφής. Από αυτό και μόνο, με έχει κερδίσει. (και όχι ρηχοί μου αναγνώστες, οι Γιαπωνέζες δεν είναι ο μόνος λόγος που με ελκύει η Ιαπωνία, αν και για να πω την αλήθεια, είναι ψηλά στην λίστα). Ο Bill Murray παίζει διαστημικά για μια ακόμα φορά και φυσικά η ύπαρξη της Scarlett δένει το γλυκό. Χρειάζεται να αναφέρω κάτι παραπάνω?

Χρειάζεται ναι. Δεν είμαι τόσο επιφανειακός όσο νομίζετε.

Επιδερμικά η ταινία περιγράφει τις δυσκολίες επικοινωνίας με τους Ιάπωνες, λόγω της διαφορετικής γλώσσας, των τρόπων και της εν γένει κουλτούρας της Άπω Ανατολής. Ουσιαστικά όμως, προσπαθεί κάτω από το χαλί, να περάσει στο θεατή την δυσκολία επικοινωνίας όλων των ανθρώπων κι ας έχουν όλα τα κοινά μεταξύ τους. 

Και εξηγώ..

Ο μεν Bob Harris (Bill Murray) ώριμος και επιτυχημένος ηθοποιός, έχει χάσει την επικοινωνία με την επί 25 χρόνια γυναίκα του, με τρανό παράδειγμα τα δυο ανούσια τηλεφωνήματα που κάνουν όσο αυτός βρίσκεται στο Τόκιο. Η δε Charlotte (Scarlett Johansson) νεαρή απόφοιτος φιλοσοφικής, εκπέμπει σε εντελώς διαφορετικό μήκος κύματος με τον άντρα της, που τον γνωρίζει 2-3 χρόνια. Ο κοινός παρανομαστής της έλλειψης επικοινωνίας με τις σχέσεις τους, φέρνει κοντά τους πρωταγωνιστές με αναπάντεχο μέλλον.

Πέρα από την προαναφερθείσα επικοινωνία, προσωπικά πιστεύω πως η σεναριογράφος/σκηνοθέτης στοχεύει και αναδεικνύει την μοναξιά που βιώνουν οι άνθρωποι κι ας είναι περικυκλωμένοι από χιλιάδες κόσμου. Οικείους ή όχι, εντός ή εκτός γνώριμων συνόρων. Σίγουρα υπάρχουν τα διάσπαρτα διαλείμματα, αλλά η μοναξιά είναι εκεί. Ειδικά όταν δεν επικοινωνείς πραγματικά και ουσιαστικά. (κουμπώνει πάλι το θέμα της επικοινωνίας που λέγαμε πριν)

Η δυνατότερη στιγμή της ταινίας, (πέρα φυσικά από το μυστηριώδες τέλος της) είναι αυτή:

Η σκηνή έξω από το karaoke booth, που οι όψεις και τα πρόσωπα των δύο ηθοποιών, εκτελούν χιλιάδες σειρές σιωπηρού σεναρίου.

Δεν ξέρω γιατί έχω δεθεί τόσο πολύ με το Lost In Translation. Ίσως να συναντώ πολλά στοιχεία της που τα παρατηρώ στον εαυτό μου. Εάν δεν την έχετε δει, την προτείνω ανεπιφύλακτα. Είναι διαθέσιμη εδώ και καμία εβδομάδα στο Netflix και στα γνωστά sites για κατέβασμα.

-Lcfr.

PS. To τραγούδι "Just Like Honey" των The Jesus And Mary Chain, κυριαρχεί στο soundtrack της ταινίας. Το βίντεο που ακολουθεί έχει σκηνές με λίγα spoilers. Εάν έχετε σκοπό να την δείτε, απλά ακούστε το τραγούδι χωρίς να δείτε το βίντεο.

Γκέ-γκε ή να βάλω τις φωνές και έχουμε άλλα, παρασκευιάτικο?

Dasher

Gerard Way κύριοι.

Gerard Way.

Δεν περιγράφω άλλο.


-Lcfr.

Last Week

Η περασμένη εβδομάδα ήταν μια από τις σπάνιες. Από τις δύσκολες. Από αυτές που θέλεις να ξεχάσεις. 

Συνέβησαν τρία γεγονότα, που καλώς ή κακώς θα στιγματίσουν τον ρου της πατρίδας μας τα επόμενα έτη. Τρία γεγονότα που στοίχισαν και θα στοιχίσουν περισσότερο στις επόμενες γενιές, που μεγαλώνουν για να γίνουν influencers και μοντέλα του Instagram. Γεγονότα που αλλάζουν πορείες, στρατηγικές κινήσεις, και κεκτημένα δεκαετιών.

Δεν θα σας κουράσω με υπεραναλύσεις και βαθιές σκέψεις. Απλά θα τα απαριθμήσω με λίγα συνοδευτικά σχόλια με, ή χωρίς δηλητήριο για γαρνιτούρα. Ακολούθως εσείς θα τα βάλετε με την βοήθεια του μυαλού σας και την προσωπική σας κρίση σε σειρά, ανάλογα με την σημαντικότητά τους. 

Πάμε λοιπόν:

• Η ψήφιση της περιβόητης συμφωνίας των Πρεσπών από την Ελληνική βουλή. Η γνωστή και πολύχρονη ιστορία της ονομασίας των Σκοπίων σε Βόρεια Μακεδονία που κοντράρετε μόνο με την Τόλμη και Γοητεία σε διάρκεια και μηδενική ουσία. Συνηθίζω αυτό το θέμα να το αποκαλώ: "ο κόσμος το έχει τούμπανο, και εμείς κρυφό καμάρι" (click εδώ, μπας και ανοίξουν τα στραβά σας έστω και λίγο) Βλέπετε καλοί μου, εάν ο μέσος πολίτης σταματήσει να στρουθοκαμηλίζει και μυρίσει λίγο τι γίνεται στις γύρω χώρες ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΩΡΑ, όλα αυτά θα του φαντάζουν τελείως μα τελείως αδιάφορα. 

Σημαντική σημείωση επί του πιεστηρίου: Φήμες λένε πως η επόμενη κυβέρνηση θα συγκαλέσει συνάντηση με τον Donald Trump, γιατί η Αμερική έχει 13 (!!!) περιοχές με το όνομα Μακεδονία και δεν έχει ερωτηθεί η ελληνική πλευρά. Βλέπετε όταν αυτοί έτρωγαν χοτ-ντογκς με πατάτες τηγανιτές και κέτσαπ πάνω στα δέντρα, εμείς μοιράζαμε πολιτισμό με ένα εσάνς παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης. Λέω εγώ τώρα, μερικά λόγια του αέρα για να γεμίσω την παράγραφο. 

• Ακολουθεί το γεγονός του θανάτου του "καλοκάγαθου" δημοσιογράφου και πάνω από όλα μπατριώτη, Θέμου Αναστασιάδη. Ο άνθρωπος που έχει ξεράσει μπουκάλες μελάνι ρατσισμού και ακροδεξιάς προπαγάνδας και βοήθησε μαζί με άλλους στην εκκόλαψη του ναζισμού στην χώρα μας. Ελαφρύ να είναι το χώμα που τον σκεπάζει, αλλά ο κόσμος είναι λιγάκι καλύτερος τώρα που μας άφησε. Όσο για τον δημοσιογραφικό κόσμο δεν είμαι τόσο σίγουρος, μιας και η λερναία ύδρα που δημιούργησε τόσα χρόνια, έχει πολλά κεφάλια ακόμα και παθιασμένος συνεχιστές.

Σαν τα extras των DVDs, επικολλώ 2 φωτογραφίες για το θέμα αυτό. Την πρώτη, για να θυμηθούμε τρία από τα δυνατότερα άρθρα του Αναστασιάδη, που βασικό τους στόχο είχαν την προώθηση της ειρήνης, της κατανόησης και της ανθρωπιάς στον τόπο:

....και η δεύτερη επειδή ο τίτλος του άρθρου με έκανε και γέλασα αυθόρμητα και δυνατά:

Ζωή σε εμάς και πάμε παρακάτω στο σημαντικότερο (κατ' εμέ) γεγονός της εβδομάδας που μας πέρασε:

• Το κορίτσι μας, αυτή η ανοιχτή εγκυκλοπαίδεια γνώσεων και ρητορικής δεν έχει πλέον τηλεοπτική στέγη. Η Κωνσταντίνα βρέ, η Σπυροπούλου. Αυτός ο φάρος του Ελληνισμού, που κάνει χαρούμενους τους απανταχού συμπατριώτες μας, έληξε λέει την συνεργασία της με το κανάλι ΣΚΑΙ και βρίσκεται σε αναζήτηση νέου τηλεοπτικού σπιτιού. Φήμες λένε πως εάν δεν βρει στέγη σε κάποιο από τα μεγάλα κανάλια, είναι διατεθειμένη να κουρνιάσει και σε σπιτάκι σκύλου, με βασική όμως προϋπόθεση ο ιδιοκτήτης να έχει παχυλό λογαριασμό στην Alpha Bank και να είναι άνω των 70 χρόνων. Δεν ξέρω περισσότερες λεπτομέρειες και παρακαλώ μην με πιέζετε. Ήδη είπα πολλά. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να της στείλουν μήνυμα στα σόσιαλ μίντια με τις προσφορές τους. Εγώ σκύλο δεν έχω, είμαι μάλλον κάτω από 70, οπότε βρίσκομαι εκτός, θέλω δεν θέλω.

Με αυτά και με αυτά, νομίζω πως αντιμετωπίσαμε τα χειρότερα και μπορούμε απλά να περιμένουμε τα μπάνια του καλοκαιριού.

Αfτιά.

Non Serviam.

-Lcfr.

Jumbo BEBE

Παρατηρώ το τελευταίο διάστημα ένα φαινόμενο που μου είναι φρέσκο σαν τα ψάρια της λαϊκής αγοράς Δευτέρα πρωί. Ίσως να είμαι έξω από το λούπ και να έχω χάσει σημαντικά επεισόδια από τα τελευταία τρέντς (μην χέσω). Εάν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε έχω μείνει πραγματικά πολύ πίσω και ζητώ συγγνώμη γυμνός και γονατιστός μπροστά σας. 

Τα απεχθή celebrity news δεν εστιάζουν πλέον στα σουτιέν και στις ζαρτιέρες που εκτέθηκαν το σαββατοκύριακο στα σκυλάδικα και στα gala, ή στις φρέσκες αλλαξοκωλιές που κάνουν οι διάσημοι αναμεταξύ τους, σαν άλλο Beverly Hills 90210, αλλά σπρώχνουν πολύ τις εγκυμοσύνες αυτών. 

Βέεεβαια...

Το κουτάλι με το οποίο ταΐζει το υπνωτισμένο κοινό ο κίτρινος τύπος, είναι σε ροζ απόχρωση. Όχι σεξουαλική όπως τα παλιά καλά χρόνια της Τατιάνας, αλλά μωρουδιακή και με υπερήφανο σπόνσορα τα Jumbo BEBE.

"Έγκυος η τάδε τραγουδίστρια", "ανέβασε φωτογραφία του θετικού predictor η  διάσημη ηθοποιός" και άλλα τέτοια εκπληκτικά στολίζουν ένα μεγάλο μέρος των άρθρων στις μέρες μας. Και αναρωτιέμαι με την σειρά μου: 

Γιατί συνάνθρωποι?

Γιατί να απασχολεί την κοινή γνώμη που η Στέλλα Μπετσετσάκου είναι έγκυος και περιμένει δίδυμα? Γιατί κυρία Μπαλοδήμου μου, ανεβάζεις φωτογραφία μέσα από το πρώτο υπερηχογράφημα? Τι κερδίζω σαν άνθρωπος εάν μάθω πως η Κάτια Μπουλέ έκανε καισαρική και το βρωμόπαιδό της είναι υγιέστατο και έχει μια ελαφριά ροπή προς το μπάσκετ και την ιατρική?

Μήπως γιατί αυτές οι σημαντικές προσωπικότητες, επιτέλους, θα αφήσουν την συνέχειά τους στον πλανήτη και μπορούμε να κοιμηθούμε ήσυχοι? Ή μήπως είναι μια συνολική προσπάθεια να πάρουμε σειρά εμείς οι επόμενοι, μιας και το ελληνικό στοιχείο κάθε χρόνο μειώνεται σύμφωνα με τις τελευταίες στατιστικές? Monkey see, monkey do, ένα πράμα?

Αντιλαμβάνομαι πως ο πραγματικός λόγος είναι η ματαιοδοξία και η αχόρταγη ανάγκη της νέας φουρνιάς ανθρώπων να μοιράζονται τα πάντα στα σόσιαλ μίντια, μπας και μασουλήσουν κανένα like, αλλά εξακολουθώ και αναρωτιέμαι φωναχτά:

Γιατί κυρία νοικοκυρά, καταναλώνεις τέτοια θέματα? Γιατί σε ενδιαφέρει η εγκυμοσύνη της εκάστοτε τραγουδίστριας τόσο πολύ, που τα media αναγνωρίζουν την ταχύτητα με την οποία πατάς το κλικ και την δίψα σου για περισσότερο, με φυσικό επακόλουθο να ζούμε περικυκλωμένοι από παρόμοια τέτοια μπάσταρδα άρθρα?

Ας μου απαντήσει κάποιος γαμώ το φελέκι μου γαμώ και εάν η απάντηση με ικανοποιήσει, θα πάω εδώ δίπλα στο φαρμακείο, θα αγοράσω ένα πρεντίκτορ και θα κάνω τέστ μπας και γίνω μάνα και με αφήσουν επιτέλους να μπω στο διάσημο Facebook Group "Μανούλες του Facebook"... (εσωτερική προτζεκτίλα εμετού)

Επαναλαμβάνω, φάκ μάι φέλεκ, φάκ. 

Non Serviam

-Lcfr.

PS. Α και που είστε, εσείς που διαβάζετε και έχετε παιδιά: Κάνατε που κάνατε την μαλακία και πολλαπλασιαστήκατε, κάντε τουλάχιστον ένα δώρο στο παιδί σας: Μην το ανεβάζεται στα κοινωνικά δίκτυα. Είναι στενάχωρο και κρίμα. Αίντε πχιά.

...

...Or maybe it was the other way around?


-Lcfr.