Music 2012

Όπως έγραψα και εχθές, σήμερα, τελευταία ημέρα του έτους θα σας παρουσιάσω (με τιμή και δόξα) τα 6 τραγούδια που άκουσα περισσότερο αυτές τις τελευταίες 365 ημέρες που μας αφήνουν σε λίγες ώρες.

Χωρίς πολλές κουβέντες θα ξεκινήσω με το "Violet Rays" από τους αγαπημένους μου (ξανά μετά από καιρό) Smashing Pumpkins που καταλαμβάνουν την θέση νούμερο 6. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με μαγεύει σε αυτήν την δημιουργία του Billy Corgan, αλλά το "I can kiss anyone, tonight" στο 1:33 με γονατίζει κάθε φορά που το ακούω. Και το ακούω αρκετά συχνά.

Στην θέση νούμερο 5 έχουμε τους Anathema και τα "Untouchables (1+2)". Τα τραγούδια αυτά, όταν τα άκουσα πρώτη φορά, δεν μπορούσα να ξεκολλήσω από το replay. Μέχρι να πιάσω και τον τελευταίο στίχο. Μέχρι να βιώσω και την τελευταία νώτα. Μέχρι να ψιθυρίσω και εγώ το "I had to let you go..." στο 4:30. Τα τραγούδια τα βρήκα ενωμένα στο Youtube. Αξίζουν τα 11 λεπτά που είναι στο σύνολο. Θα με ευχαριστήσετε μετά...


Α... ο αγαπημένος Brett Anderson και το "Back to you". Αυτό το τραγούδι το άκουσα πρώτη φορά το 2011 και η λατρεία του, κράτησε και όοοοοοοολο το 2012 βάζοντάς το εύκολα στην θέση νούμερο 4 της λίστας μου. Επιλεγμένος στίχος: "When the planet dies, that's when i come back to you".


Θέση νούμερο 3. Αν και τραγούδι του 2006 το "Carnival Of Rust" των Poets of the Fall, έχει απλώσει για τα καλά τα πλοκάμια του στα αυτιά μου. Άργησα αλλά επισκέφτηκα και εγώ το καρναβάλι της σκουριάς και δεν λέω να φύγω... (thanks e-Mak)


Για το νούμερο 2 της λίστας μου, κρύβω κάτι που σίγουρα θα εκπλήξει κάποιους από εσάς, μιας και δεν είναι μέσα στα γενικότερα μουσικά μου ακούσματα. Οι Awolnation και το "Sail" κρατά επάξια την runner up θέση, μιας και δεν μπορώ να μετρήσω τις φορές που έχει παίξει στην διαπασών στο αμάξι με τον Meph. (ο οποίος μου το έμαθες κι όλας)


Και φτάσαμε στο νούμερο 1...

Δεν νομίζω να εκπλήσσω κανέναν με την επιλογή του "Second" από τους Katatonia, ως το καλύτερο τραγούδι για ένα ολόκληρο έτος. Αν και το τραγούδι αυτό βγήκε στο τέλος του καλοκαιριού, μπορώ να πω πως του έχω χαρίσει περισσότερο χρόνο από κάθε άλλο τραγούδι των τελευταίων 2-3 χρόνων. Ναι, αυτό το μελωδικό έπος τα έχει όλα. Απίστευτη μουσική, καταπληκτικούς στίχους, συναίσθημα και κάθε ένας από τους ακροατές του, (εάν έχει βιώματα που προκαλούν ταχυκαρδία) μπορεί να ταυτιστεί μαζί του, μέσα σε ένα και μόνο δευτερόλεπτο που ζει για μια ολόκληρη ζωή.

"Letting one second go on, to go over a lifetime...."


Αυτά από εμένα για το 2012...
Έκλεισα με μια χθεσινή ανασκόπηση του έτους και σήμερα με τις μουσικές και συναισθηματικές μου επιλογές.  Τι άλλο θέλετε πλέον?

Ελπίζω να έχετε μια ωραία παραμονή πρωτοχρονιάς και μην ξεχάσετε να κάνετε μια δυνατή ευχή όταν το ρολόι χτυπήσει 00:00.
(μεταξύ μας, αυτές οι ευχές δεν πιάνουν ποτέ, αλλά μην το πείτε πουθενά...)

Τα λέμε με το νέο έτος με ένα άκρως... ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟ άρθρο που έγραψα εχθές το βράδυ...
(ναι κάνω και τέτοια όταν δεν μπορώ να κοιμηθώ)

O δαίμονας που δεν μπορείτε να ζήσετε χωρίς αυτόν.

-Lcfr.

End 2012

Εάν κάτσω και σκεφτώ τα γεγονότα που μου συνέβησαν το έτος που σε λίγες ώρες μας αφήνει, νομίζω πως το μόνο που θα καταφέρω είναι να μην ανεβάσω αυτό το τελευταίο άρθρο πριν το κλασσικό "5-4-3-2-1 ευτυχισμένο το νέο έτος!!" που λέμε σαν υπνωτισμένοι το βράδυ της 31ης ημέρας του Δεκέμβρη.

Και η αλήθεια είναι ότι αν και δεν έγιναν τόσα πολλά, ήταν αρκετά σημαντικά έστω να περιμένω την βελτιωμένη έκδοση του έτους που μας αφήνει, στο επόμενο.

Παρόλα αυτά, ακολουθούν μερικά πράγματα που περιείχε το 2012 για τον δαίμονα της διπλανής σας πόρτας, σε ιδιαίτερα γρήγορες εκδόσεις (ο χρόνος άλλωστε είναι χρήμα):

• Εκατοντάδες ώρες επιλεγμένης μοναξιάς.
• Εκατοντάδες ηθελημένα χαμένες τηλεφωνικές κλήσεις.
• Μια μετακόμιση.
• Κυριολεκτικά αμέτρητες ώρες μουσικής από...
• Τριάντα τέσσερις όλο-καινούργιους δίσκους. (και όχι μόνο)
• Χιλιάδες λέξεις γραμμένες στον υπολογιστή και...
• ... μερικές εκατοντάδες γραμμένες στο χαρτί.
• Περίπου είκοσι περίεργα όνειρα.
• Συνολικά μια ολόκληρη ώρα καθαρού και παντοκράτορα φόβου.
• Ένα γράμμα που δεν εστάλη ποτέ.
• Ένα γράμμα που έλαβα και το έχω στο πορτοφόλι μου.
• Τέσσερις-πέντε λέξεις που θα ήθελα να μην έλεγα ποτέ.
• Ένα όνειρο, που δεν έζησε ούτε μερικά δευτερόλεπτα.
• 22 μπάνια στη θάλασσα με...
• ...ένα γερό κάψιμο από εκτεταμένη έκθεση στον ήλιο.
• 42 κέρματα στον δρόμο.
• Ένα τραγούδι που σημάδεψε τουλάχιστον 200 ημέρες, αγγίζοντας τα όρια της εμμονής.
• Μια φωτογραφία που δεν θα ξεχαστεί ποτέ.
• Εκατοντάδες ώρες γυμναστηρίου.
• Δεκάδες ψέματα. (vise/versa)
• Πέντε Snickers!!
• Μια κηδεία.
• Ένας γάμος.
• Ένα γερο μεθύσι.
• Δυο τεράστια λάθη που θα ξανά έκανα με την πρώτη ευκαιρία.
• Ένα μικρότερο λάθος που δεν θα το ξανακάνω ποτέ.
• Ένα ταξίδι στο εξωτερικό που δεν πρόλαβε να γίνει (αλλά θα γίνει του χρόνου σίγουρα)
• Ένα ανώνυμο πακέτο που βρήκα έξω από το σπίτι μου.

Και φυσικά, υπήρχαν και μερικά "χωρίζουμε" διάσπαρτα στις 365 ημέρες του 2012...

Σαν έτος, δεν μπορώ να το πω σημαντικό.
Όχι, σε καμία περίπτωση...

Ήταν μάλλον εκπαιδευτικό. Βλέπεις, ζεις, παθαίνεις, μαθαίνεις και τραβάς διαφορετική πορεία στην αμέσως επόμενη στροφή της ζωή σου...

...εάν θες...

Εάν δεν θες, τραβάς από τα μαλλιά το ξεροκέφαλό σου και επαναλαμβάνεις τα ίδια λάθη ξανά και ξανά, μέχρι να πάρεις χαμπάρι τι στο διάολο κάνεις λάθος και δεν έχεις μάθει ακόμα ποιος είσαι και τι δουλειά έχεις ανάμεσα στους γύρω σου.

Το 2012 δεν ήταν σημαντικό.
Ήταν απλά ένα ταξίδι που τελείωσε.
Μαζί με αυτό τελείωσαν και αρκετά ταξίδια που δεν έλεγαν να τελειώσουν.

Άδοξα ή όχι θα το κρίνει η ιστορία.

Αρχίζουν όμως αλλά.
Το πότε, δεν το ξέρω.
Αλλά είμαι σίγουρος πως θα αρχίσουν.

Τα σέβη μου...

-Lcfr.
ΥΓ. Τη Δευτέρα, εάν τα καταφέρω, θα ανεβάσω τα 6 τραγούδια που άκουσα περισσότερο το 2012 με μερικά σχόλια, για να πέσει μουσικά η κουρτίνα...

X-Mas Spirit

Καθώς γύριζα σπίτι μου εχθές, Δευτέρα, (ακούγοντας φανταστική μουσική στα ακουστικά μου) χάζευα για αρκετή ώρα τα στολισμένα μπαλκόνια και το χριστουγεννιάτικο κλίμα, που, όσο πλησιάζουμε την 25η ημέρα του Δεκέμβριου, όλο και φουντώνει.
(μεταξύ μας σε κάτι στιγμές, τα στολίδια ακουμπούν το όριο του κιτς)

Αναρωτιόμουν λοιπόν, για ποιον λόγο έχω να "μπω" σε αυτό το κλίμα τόσα πολλά χρόνια. Εάν το σκεφτώ, δεν μπορώ να θυμηθώ πότε ένιωσα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πως είναι Χριστούγεννα και να γίνω ΕΝΑ με τις γιορτές.

Από την μια, σκέφτομαι πως τα Χριστούγεννα είναι λίγο ματαιόδοξα και κάπως κενά στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε και καλά κάνω που είμαι πλέον αδιάφορος για αυτό το κλίμα.
(μην ξεχνάτε πως πέρυσι -εάν δεν με απατά η μνήμη μου- είχαμε βουνά από σκουπίδια στους δρόμους στολισμένα με πολύχρονα λαμπάκια) Από την άλλη, θεωρώ πως το μυαλό μου προσπαθεί να μου πει πως μάλλον μεγάλωσα και με απασχολούν άλλα πράγματα από τα κλασσικά των εποχών.

Έτσι κι αλλιώς η γιορτή αύτη ενδείκνυται για τα παιδιά.
Δωράκια σε κατακόκκινα αμπαλαρισμένα κουτιά, λαμπάκια στους δρόμους, χιόνι στο έδαφος και μια μαγική αστερόσκονη στην ατμόσφαιρα με τον κοιλαρά μουσάτο περίεργο τύπο να γλυκοκοιτάζει την καμινάδα του σπιτιού σου.

31 αγαπημένε μου Lcfr...
Είσαι στα 31 και ακόμα δεν έχεις παραδεχτεί πως μεγάλωσες...

Ίσως να μεγάλωσες επικίνδυνα και να μην το έχεις πάρει χαμπάρι...

Δεν μπορώ να σας μιλήσω άλλο...
Προσπαθώ τα τελευταία 15 λεπτά να βγάλω μια πίστα στο Angry Birds με 3 αστέρια...

-Lcfr.

Dental Floss

Εχθές το μεσημέρι, στην επιστροφή μου από την δουλειά προς το γυμναστήριο, έφαγα ένα πράσινο μήλο για να μην πάω να κοπανηθώ με άδειο στομάχι. Για κακή μου τύχη, το 10% της τελευταίας μπουκιάς εγκαταστάθηκε για τα καλά ανάμεσα σε δυο δόντια μου και ότι και να έκανα δεν έλεγε να βγει. Έτσι την μπουκιά αυτήν την είχα μαζί μου μέχρι να φτάσω σπίτι και να βουρτσίσω τα δόντια μου.
(μπορεί να φαντάζει άσχετος ο πρόλογος, αλλά σας διαβεβαίω πως δεν είναι. Keep reading)

Όπως έχω ξαναγράψει στο παρελθόν, καλό είναι οι "πρώην" άνθρωποι, να παραμένουν στο παρελθόν και οι γέφυρες να κόβονται μια και καλή. Δεν το λέω αυτό γιατί είμαι απόλυτος και δογματικός. Το λέω γιατί ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα της εξέλιξης και την επιλογή του επόμενου (ίσως καλύτερου) βήματος.

Έρχομαι όμως και προσθέτω πως ένας το πολύ δύο, άνθρωποι κατά την διάρκεια όλόκληρης της ζωής σου, ξέρεις πως δεν θα βγουν ποτέ οριστικά από μέσα σου κι ας έχετε επιλέξει διαφορετικούς δρόμους ζωής.

Τρανό προσωπικό μου παράδειγμα είναι η μεγάλη μου σχέση. Η οποία εδώ και κάποιο καιρό έχει παντρευτεί. Όσα χρόνια όμως κι ας έχουν περάσει, που και που μιλάμε και λέμε τα νέα μας. Υπάρχει μια σχέση εκεί. που απλά υπάρχει. Χωρίς ερωτικό στοιχείο, χωρίς περεταίρω κουβέντες.

Ε, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι σε έχουν στιγματίσει για το υπόλοιπο της ζωής σου. Από την στιγμή που το πάρεις χαμπάρι και το αποδεχθείς, μια τέτοια επικοινωνία σου κάνει καλό.

Και το καλό που σου θέλω, φίλε αναγνώστη, είναι να την διατηρείς.
Όσο μπορείς να την διατηρείς.

Εάν αυτά που γράφω σου ακούγονται παράλογα, προφανώς δεν έχεις καταλάβει πως, αυτής της κατηγορίας οι άνθρωποι, είναι σαν το μήλο που σου έχει σταθεί στα δόντια ΚΑΙ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ να μην τα βουρτσίσεις.

-Lcfr.

Sex Buddy

Προχθές (Δεύτερα) είχα μια βραδινή κουβέντα με μια ψυχή και δέχτηκα την εξής ερώτηση:

"Είχες ποτέ, Sex Buddy?"
(Όσοι από εσάς, δεν ξέρετε τι είναι ο Sex Buddy, θα σας πω πως είναι ένας άνθρωπος που τον κρατάς στην ζωή σου για καθαρά σεξουαλικούς λόγους. Ούτε συναίσθημα, ούτε σχέσεις, ούτε αναφορές, ούτε ζήλειες. Σεξ και μόνο σεξ. Τελεία και παύλα).

Απάντησα με κατηγορηματικό τρόπο, πως δεν είχα και δεν νομίζω να έχω ποτέ έναν άνθρωπο απλά για να ικανοποιώ τις σεξουαλικές μου ανάγκες, άσχετα εάν έχω σχέση ή όχι.
(ξέχασα να σημειώσω πως Sex Buddy, μπορείς να έχεις κι ας διατηρείς σοβαρή και σταθερή σχέση)

Και ήμουν σίγουρος για την απάντηση αυτή.

Μέχρι που μου χτύπησε την πόρτα η μνήμη και μου θύμισε μια περίπτωση, καραμπινάτου "Sex Buddy". Τουλάχιστον από την πλευρά μου, από την συγκεκριμένη κοπέλα δεν ήθελα τίποτα άλλο, από μερικές ώρες την εβδομάδα σεξουαλικού πάθους, χωρίς δεσμεύσεις και περαιτέρω κουβέντες. Όταν το σεξουαλικό "θέλω" για αυτήν την κοπέλα έσβησε, σταμάτησα (σιγά-σιγά) τις πολλές συναντήσεις, μέχρι που πέρασε και αυτή στην ιστορία.

Άδεια κίνηση. Δεν λέω. Αλλά πραγματική.
(και την παραδέχομαι ανοιχτά περιμένοντας την κριτική και το φανταστικό φλέγμα που θα βγάλετε από μέσα σας)

Για να το γενικεύσω λοιπόν, παρατηρώ πως ο "θεσμός" του Sex Buddy, παίζει αρκετά εκεί έξω και οι πειρασμοί είναι πάρα πολλοί. Και για τους ελεύθερους (που δεν έχουν τίποτα να χάσουν) αλλά και για τους έχοντες κάποια σχέση.

Όμως, η προσωπική μου υπόσχεση, (που έγραψα τις προάλλες) παραμένει σθεναρή και οριστική. Άρα δεν θα έχω θέμα...

..το 2012.
Γιατί για το 2013, δεν ορκίζομαι!

:)

Αυτά για σήμερα...

-Lcfr.

Monday Bloody Monday

Καλή εβδομάδα αδέρφια μου.

Αν και σχετικά καλό Σαββατοκύριακο, μπορώ να πω πως δεν το ευχαριστήθηκα 100%.
Είδα μια φίλη, έβγαλα μια υποχρέωση, βγήκα για ποτό και σινεμά (για χιλιοστή φορά, ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΕΙ ΑΚΟΜΑ ΤΟ «ΑΝ.» του ΠΑΠΑΚΑΛΙΑΤΗ! ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΜΕ ΖΑΛΙΖΕΤΕ! Όταν το δω, θα το σχολιάσω όπως του αξίζει, με εκτενές άρθρο) διάβασα πολύ, έγραψα λίγο, έδωσα μια ιδιαίτερα ευαίσθητη υπόσχεση σε ένα πολύ σημαντικό για εμένα άτομο, ΑΛΛΑ η ξεκούραση που περίμενα τόσο πολύ, δεν ήρθε ποτέ...

Βάλε και έναν τρομερό εφιάλτη που είδα το βράδυ της Κυριακής, (ίσως γράψω τις λεπτομέρειες αυτήν την εβδομάδα) και έχεις για αποτέλεσμα ένα κοκτέιλ γκρίζας διάθεσης.

Παρόλα αυτά, η ρουτίνα της καθημερινότητας με βρίσκει ιδιαίτερα θετικό και την καλωσορίζω με ανοιχτά τα χέρια.

Εύχομαι να έχουμε όλοι μας, μια καλή και παραγωγική εβδομάδα.

Σας σκέφτομαι και θέλω να σας φιλήσω στην μουσούδα!
(ερμ. Τα φιλιά είναι μόνο για τα κοριτσάκια της παρέας. Για τους μουστακαλήδες, προσφέρω μια σφιχτή και αρρενωπή χειραψία)

Heh! :)

-Lcfr.
ΥΓ:
"We.
All.
Have.
Stories.
We.
Will.
Never.
Tell."