Self Sabotage Syndrome

Finally i get it.
Σήμερα κατάλαβα τι πάει στραβά με εμένα και είναι, νομίζω, καιρός να το παραδεχθώ σε όλους εσάς.

Σαμποτάρω εν αγνοία μου, τον ίδιο μου τον εαυτό. Αυτό λέγετε Self Sabotage Syndrome και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που πλέον έχω ένα όνομα να χαρακτηρίζει επακριβώς την συμπεριφορά μου τα τελευταία χρόνια (Ειδικά μετά τον στρατό)

Τι κάνουν τα άτομα που σαμποτάρουν τον ίδιο τους τον εαυτό? Πολύ απλά, κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους, για να πάει κάτι, από το καλό στο χειρότερο με κάποιον σκοπό. Όχι γιατί δεν είναι ευχαριστημένοι με το "καλό" που έχουν αλλά γιατί δεν είναι 100% γεμάτοι από αυτό.

Φανταστείτε να έχεις μεγαλώσει σε ένα σπίτι που δίπλα του υπάρχει ένας σταθμόs τρένου και κάθε μέρα ακούς τα διερχόμενα βαγόνια να κάνουν απίστευτο θόρυβο. Κάποια στιγμή αυτός ο θόρυβος θα γίνει μέρος της καθημερινότητάς σου. Όταν λοιπόν, μετακομίσεις από αυτό το σπίτι, θα καταλάβεις ότι τα πράγματα δεν είναι τα ίδια χωρίς τον θόρυβο των τρένων... Δεν θα μπορείς να κοιμηθείς, δεν θα μπορείς να κάνεις τις καθημερινές σου λειτουργίες, μιας και ο θόρυβος που τις συνόδευε τόσα χρόνια, πλέον δεν υπάρχει...

Τι κάνεις λοιπόν? Προσπαθείς με κάθε τρόπο να "δημιουργήσεις" καινούργιους θορύβους, μπας και μπορέσεις να λειτουργήσεις όπως πριν. Έτσι ακριβώς γίνεται και με τους ανθρώπους. Σαμποτάρεις με κάθε πιθανό τρόπο, τις νέες ή παλιές σου γνωριμίες, με την ελπίδα ότι μέσα από αυτήν την κίνηση θα βγει κάτι που θα σε κάνει να νιώσεις σαν να έχεις τα τρένα, ξανά δίπλα σου...
Ίσως να είναι ο πλέον πιο ανορθόδοξος τρόπος να αρχίσεις/διατηρήσεις/προσπαθήσεις κάτι στην ζωή σου. Φυσικά και είναι.

Άρον άρον, σταύρωσον αυτόν.

-L.