Saturday, January 31, 2009

Everything Invaded

Sue me.

Sue me, για την, σχετικά, μεγάλη απουσία μου.

Βλέπεις, φίλε αναγνώστη τα πράγματα καθημερινά κρύβουν εκπλήξεις. Εκπλήξεις που, άλλες μπορεί να σε αποσυντονίσουν πραγματικά, αλλά πολλές από αυτές μπορεί να σε κάνουν να μπεις στο Zone που λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι.

Zone.

Σε αυτό είχα μπει την εβδομάδα που μας πέρασε μιας και κατάφερα (επιτέλους) να καταλάβω προς τα πού θέλω να βαδίζω συνολικά στην ζωή μου. Επαγγελματικά και προσωπικά. Σε αυτό, έχουν συμβάλει πολλά άτομα τα περισσότερα από αυτά είναι τριγύρω μου (ή μάλλον εγώ είμαι τριγύρω από αυτά) στον επαγγελματικό μου χώρο.

Ο "Αστίατρος" μπορεί να ζει με πάθος την ώρα του παιδιού καθημερινά, (στην σωστή και κατάλληλη στιγμή) και ταυτόχρονα να χαϊδεύει μέχρι σεξουαλικού σημείου, την μικρή τούφα μαλλιών στο αριστερό μέρος του κεφαλιού του. Μπορεί να σου μιλάει σαν ένας πεπειραμένος γέροντας μασόνος ενώ χαϊδεύει μέχρι σεξουαλικού σημείου, την μικρή τούφα μαλλιών στο δεξί μέρος του κεφαλιού του. Μπορεί να προσπαθεί να μάθει, λίγα πράγματα για τους υπολογιστές προσηλωμένος στον συνακροατή του (που προφανώς ξέρει περισσότερα) ενώ χαϊδεύει μέχρι σεξουαλικού σημείου και τις δύο μικρές τούφες μαλλιών στο πλαϊνό μέρος του κεφαλιού του. Μα καλά... πόσα μαλλιά έχει αυτό το παιδί...

Η "μαύρη γαζέλα" να είναι, ο άνθρωπος που κάθε του κουβέντα μπορεί (και τις περισσότερες φορές να) έχει πολλαπλά νοήματα-υπονοούμενα-μπηχτές-πικρίες-σπόντες, ενώ εσύ προσπαθείς να την ερμηνεύσεις. Για να το καταφέρεις όμως αυτό και να ακολουθείς στην εκάστοτε κουβέντα, πρέπει να έχεις μετρήσει πολλές ώρες εξάσκησης... Σκέφτομαι πολύ σοβαρά το μαγνητοφωνάκι... (εξ' ου και το δεύτερο ψευδώνυμο: ΔΙΔΑΚΤΟΡ)

και τέλος...

Ο "Θαλασσοπόρος". Που ότι και να κάνει, ρε γαμώτο, δεν μπορεί να πάει στην Ιαπωνία με το φουσκωτό... αλλά μέχρι τον Μαραθώνα, σίγουρα. (με μία μικρή αμφιβολία μιας και αδιαφορούμε για τα χαμηλά μποφόρ). Φυσικά δεν ξέρουμε τι παρέα μπορεί να βρίσκεται μέσα στο φουσκωτό, μιας και καθημερινά, αποκαλύπτονται νέες πτυχές στις προτιμήσεις του...

Οψόμεθα.

Well, το team αυτό με τον σωστό συντονισμό μπορεί να βγάλει καλά αποτελέσματα.
Αδιαφορούμε για την επαγγελματική αλητεία:



....και προχωράμε!!

G'luck and keep the iron Hot.

On other news,

Πως μπορεί να σου γυρίσει η διάθεσή, μέσα σε χρόνο dt?

Θα σας πω.

Είμαι comic collector από τα παιδικά μου χρόνια. Σήμερα έπεσα πάνω σε αυτή την φωτογραφία (panel από αμερικάνικο comic) που νομίζω θα είναι το motto μου για το 2009 και σκέφτομαι πολύ σοβαρά να τυπώσω μπλούζα με το ακόλουθο δίστιχο:



YOU HAVE TO GET OUT OF HERE!!!!

YOUR VAGINA IS HUNTED!!!!

Νομίζω πραγματικά ότι μετά από αυτό, τα έχω δει όλα στο στερέωμα του αμερικάνικου Comic.

Για όσους ενδιαφέρονται ο ζωγράφος / σεναριογράφος είναι ο Jim Balent και το comic λέγεται Tarot #56.

Τρέχω e-bay για αγορά...


Πάει και ο Ιανουάριος.

Ο οποίος Ιανουάριος για εμένα έκρυβε πολλά καινούργια μουσικά ακούσματα. Καθυστερημένα μεν, καινούργια δε.

Βλέπε αυτό το καταπληκτικό τραγούδι από τους Rotting Christ με τον τραγουδιστή των Πορτογάλων Moonspell, Fernando Ribeiro, με τίτλο Among two storms. Νομίζω πως είναι από τα ελάχιστα καταπληκτικά ελληνικά τραγούδια που στέκονται άνετα στον τομέα τους, αν και είναι τραγούδι του 1997.



Speaking of Moonspell, στις 25/1/2009 και ημέρα Κυριακή, τραγούδησαν οι εν λόγω Πορτογάλοι στο Fuzz. Διάβασα εδώ το Review της συναυλίας και ακολουθούν 2 youtube videos που μπορείτε να πάρετε μία ιδέα για το τι έγινε.
Moonspell Scorpion Flower Live @ Athens Fuzz



Moonspell Everything Invaded Live @ Athens Fuzz




Τα βλέπεις Αστίατρε?

Εκεί θα μπορούσαμε να είμαστε και εμείς, αλλά όοοοοχι. Εσύ μπορείς να πιπιλίζεις και να παίζεις το χαρτί του γάμου σου, αλλά μέχρι πότε...

Θα ακολουθήσει και αυριανό post. (το πρώτο του Φεβρουαρίου)

....Άλλο....



>Pshoo< >Pshoo<

Hephasto.

Friday, January 23, 2009

September ashes.

Μερικές φορές όλα μπορούν να τα πουν σε 60 δευτερόλεπτα, λέξεις που είναι στην κατάλληλη σειρά.

Μερικές φορές καλό θα είναι απλά να ακούμε χωρίς να σχολιάζουμε και να περιαυτολογούμε φυσικά.

60 δευτερόλεπτα αρκούν για τα πάντα.



Lyrics:

September begun with a goodbye to my heart
The pictures you put in my head brought tears behind my icy hands

Come closer; Breathe my name and nothing more
We are mere whisperings of a heartfelt elegy

So when I scream for you, do not answer me
When I beg you to hold me, just walk away...

Thursday, January 22, 2009

Pennies

Σήμερα λοιπόν, έπεσα πάνω σε αυτό το video και πραγματικά με γύρισε πίσω πολλά χρόνια.




Τελικά ότι και να γίνει οι Pumpkins είναι το καλύτερο συγκρότημα που έχει υπάρξει ποτέ...


Pshoo pshoo!!


-Hephasto.

Random Pic



Ορίστε και μία φωτογραφία από την κάμερα του Laptop μου.
Είμαι μαζί με τον φίλο μου το Mephi…
Νομίζω πως είναι εξαιρετική.
Ps. Pay Attention to my Mark “ Grey’s Anatomy” Sloan-ish μούσι μου…
-Hephasto.

New Slang

21/1/2009


Εχθές λοιπόν, ενημέρωσα αρκετό κόσμο για την ύπαρξη αυτού του "καινούργιου" blog.

Καθώς λοιπόν, έκανα την επιλογή των ατόμων, και ΑΦΟΥ είχα καταλήξει, σκέφτηκα ότι πολλοί οι καλεσμένοι, λίγοι οι πραγματικά άνθρωποι που θέλεις μέσα στην ζωή σου.
Και κατέληξα στο γνωστό cliche.

"Πώς γίνεται να είσαι περικυκλωμένος από πολλούς ανθρώπους και την ίδια στιγμή, να νιώθεις πραγματικά μόνος?"

Meh... Cliche από τα λίγα.
Και ναι. Αρκετά cheeeeeesssseeee αλλά μερικές φορές ισχύουν όλα αυτά. Το καλό στην υπόθεση είναι ότι πολλά πράγματα που σου συμβαίνουν μπορείς να κάνεις να βγάζουν θετικά (και μερικές φορές αρνητικά) συμπεράσματα. Και ένα από αυτά είναι ότι δεν χρειάζεσαι πολλούς γύρω σου για να τα βγάζεις πέρα. Μερικές φορές, σε πολλές περιόδους της ζωής σου δεν χρειάζεσαι και κανέναν... well, ίσως έναν μόνο.

Και στην περίπτωση που αυτός είναι μακριά και unavailable, τότε το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι υπομονή μέχρι τα προβλήματα να ξεπεραστούν και να καταλήξεις στην πραγματικότητα που θέλεις.

Που πραγματικά θέλεις.
Που εσύ έχεις φτιάξει και εσύ θέλεις να ζήσεις.

Τι σόι προβλήματα μπορεί να είναι αυτά, ρωτάτε? (εάν είστε πολλοί αναγνώστες that is). Well...Θα σας προτείνω το εξής.

Για αναρωτηθείτε.
Υπήρχε στην ζωή σας κάτι που πραγματικά θέλατε αλλά δεν μπορούσατε να το αποκτήσετε με τους δικούς σας όρους και αναγκαστικά το θάψατε βαθιά στο υποσυνείδητο σας για το καλό όχι των άλλων, αλλά για το καλό του ίδιου σας εαυτού?

Ορίστε λοιπόν... Η απάντησή σας.

Come clean.
Come straight.
My guess is that you will win.


Pshoo pshoo!

-Hephasto.

Wednesday, January 21, 2009

Clean Start.

20/1/2009

I'm back baby!

Τα κατάφερα...

27/10/2007 έγινε το delete στο ιστολόγιο hephasto.blogspot.com για πολλούς και διάφορους λόγους (άσχετους στην παρούσα φάση)...

Ακούγοντας αυτό το τραγούδι:

Augustana - Boston



πήρα την απόφαση να ξεκινήσω για άλλη μία φορά το ταξίδι μου στις λέξεις. Να γράφω στο χαρτί (yeah, like its the 90's or something) μερικές σκέψεις μου. Άλλες φορές θα γράφω πολλά-πολλά υπονοούμενα για ανθρώπους εκεί έξω. Ίσως σκέψεις και λόγια που δεν είναι στην φύση μου να τα λέω. Ίσως να μην μεγάλωσα έτσι... meh... Μερικές φορές το καλούπι σπάει στο πρώτο παιδί στην οικογένεια... και ο δεύτερος είναι πάντα λίγο ελαττωματικός (yeah μερικές φορές είναι πολύ ελαττωματικός)


Πολλές φορές πάλι, ίσως καταντάω κουραστικός με τα random blabbing αλλά τι να κάνεις...

και ξεκινάω αμέσως με την εξής σκέψη που γεννήθηκε μέσα από το τραγούδι που σας έδωσα λίγο πριν.

Πόσο εύκολα μπορείς να πάρεις μια απόφαση και να αρχίσεις μια ζωή από το μηδέν. Σε μία ξένη για εσένα πόλη που δεν σε ξέρει και δεν ξέρεις κανέναν... Η αλήθεια είναι οτι το έχω κάνει πάνω από 2 φορές και η αλήθεια είναι ότι και τις 2 απέτυχα. Γιατί απέτυχα θα με ρωτήσετε και με το δίκιο σας.


Όλος ο κόσμος έχει skeletons κρυμμένους βαθιά μέσα στην ντουλάπα του. Και εάν πραγματικά δεν τους καθαρίσει, όμως πραγματικά, δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο πιθανότητες να τον "αφήσουν" να ξεκινήσει από μία λευκή σελίδα. Που μπορεί να την αξίζει.

Μπορεί να την αξίζει όσο τίποτα στον κόσμο.

Έτσι λοιπόν και εγώ.
Ξεκινάω αυτό το καινούργιο-ish blog με την ελπίδα ότι όλοι σας θα με βλέπετε σαν έναν άγνωστο. Σαν έναν άνθρωπο που μόλις γνωρίσατε. Όμως, πολλοί από εσάς θα γνωρίζετε καλά κρυμμένα μυστικά και ακόμα πιο καλά κρυμμένες λεπτομέρειες για εμένα. Βλέπετε, για κοντά 2 χρόνια σε αυτήν εδώ ακριβώς διεύθυνση σχεδόν καθημερινά, έγραφα χωρίς να έχω στο μυαλό μου τι θα πει ή θα σκεφτεί ο αναγνώστης. Χωρίς να σκεφτώ τις συνέπειες...


Μου βγήκε σε καλό?

Μπορεί.

Μάλλον...
So... i play this:



Welcome me back then.

"I think i'm gonna go to boston,
No one knows my name... "



-Hephasto.