Πριν κάποιες ημέρες, ήμουν στην ουρά στο σούπερ μάρκετ. Από πίσω μου ήταν 2 πιτσιρικάδες, το πολύ 20-22 χρονών και μιλούσαν για τους Nirvana.
Πριν συνεχίσω μια μικρή σημείωση. Μεγάλωσα με Nirvana μιας και ο αδερφός μου, 3 χρόνια μεγαλύτερος, ήταν φανατικός με την μουσική τους. Αναγκαστικά λοιπόν και εγώ ανέπτυξα το μουσικό μου αφτί στους ήχους του Kurt Cobain, Krist Novoselic και Dave Grohl. Στην συνέχεια βέβαια ξέφυγα από αυτούς και κατέληξα στην καθαρή Grunge σκηνή με Pumpkins, Soundgarder κτλ κτλ. Τελευταία σημείωση. Οι Nirvana σαν συγκρότημα ήταν τεράστιο χωρίς καμία αμφιβολία. Όμως, έκανε μεγαλύτερο κακό στην σκηνή του Seattle κατά την άποψή μου, για αυτό δεν τους έχω σε μεγάλη εκτίμηση εδώ και πολλά χρόνια. (και ίσως γιατί θεωρώ την μουσική και τους στίχους του Cobain πολύ δήθεν).
Συνεχίζω στην ιστορία μου. Οι πιτσιρικάδες μιλούσαν γενικά για την μουσική των Nirvana και γούσταρα να ακούω τις σκέψεις/απόψεις τους, μιας και ήταν μια ευχάριστη και διαφορετική νότα από την μουσική που ακούει πλέον η νεολαία. (ναι κοιτάζω εσένα Πάολα). Όμως στάθηκαν και μίλησαν περισσότερο για το "The Man Who Sold the World" και την ζωντανή εκτέλεση που έκαναν στο MTV Unplugged. Έλεγαν "Τι φοβερούς στίχους έχει γράψει ο άνθρωπος", "πόσο ψαγμένο είναι το μπάσο του" και άλλα τέτοια.
Συμφωνούμε στο ότι οι Nirvana στο MTV Unplugged, παίζοντας το "The Man Who Sold the World" το έκαναν γνωστό στον κόσμο. Διάολε και εγώ από αυτούς το έμαθα και τους ευχαριστώ για αυτό. Όμως η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια και αυτό δεν μπορώ να το συγχωρέσω ούτε στο ελάχιστο.
Μέσα μου συγκρούστηκε ο Lcfr που ήθελε να διορθώσει το λάθος των παιδιών, με τον Lcfr που έχει περάσει από αυτήν την ηλικία και εάν τον διόρθωνε κάποιος μεγαλύτερος ήθελε να του σκίσει τα λάστιχα με μαχαιροπίρουνο.
Δεν έχει σημασία εάν διόρθωσα τελικά τα παιδιά ή όχι. Σημασία έχει πως ο περισσότερος κόσμος έχει συνδυάσει το "The Man Who Sold the World", ένα από τα μεγαλύτερα τραγούδια της προηγούμενης 50ετίας, με τους Nirvana και όχι με τον David Bowie, που το έγραψε το 1970 όταν ο Cobain έπαιζε με πλαστελίνες.
Όσοι έχουν απορία για το εάν τελικά μίλησα στους 2 πιτσιρικάδες, δυστυχώς θα σας στεναχωρήσω και δεν θα σας πω.
-Lcfr.
ΥΓ. Σημειώνω κάτι τελευταίο για να κλείσω. Δεν είμαι δεν ήμουν και δεν θα γίνω ποτέ φανατικός της μουσικής του Bowie. Δεν το παίζω μάγκας και hipster, ούτε ισχυρίζομαι πως "άκουγα Bowie πριν τον μάθει και η κουτσή Μαρία μετά τον θάνατό του".
