Η κατάσταση και η ημέρα σηκώνει REM με το τραγούδι, Leave.
Δεν μπορώ να θυμηθώ εάν έχω ξανά postαρει το τραγούδι, αλλά πώς να το κάνουμε, έχει και η επανάληψη την γλυκά της. Σωστά?
Lyrics sample: Nothing could be bring me closer Nothing could be bring me near Where is the road I follow? to leave, leave...
Εντζόι.
-L. P.s. Το Leave, ίσως είναι το μοναδικό τραγούδι που μπορώ να ακούω χωρίς να το βαρεθώ στο loop. Και επίσης, όταν το ακούω με πάει χρόνια πίσω. Όταν ήμουν πιτσιρικάς και νόμιζα ότι μπορώ να ζωγραφίζω. Ήμουν τόσο κουτός που όταν τελείωνα ένα σχέδιο έβαζα δίπλα από την υπογραφή μου το: "Special Thanks To REM" μιας και ζωγράφιζα παρέα τους... Ps2. Λέτε να βρω αυτές τις ζωγραφιές και να τις μοιραστώ μαζί σας εδώ?
Για αρχή να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν έχω κάτι με τους Ομοφυλόφιλους. Κάθε άλλο, συμπαθητικά αγοράκια και κοριτσάκια είναι. Αφού λοιπόν το βγάλαμε από την άκρη αυτό το σημαντικό πράγμα, πρέπει να τονίσω ότι δεν περίμενα να αντικρίσω το site μας, σε μια σελίδα που έχει τίτλο:
"ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ"
Μπορώ να ανεχτώ να αναδημοσιεύουν τα άρθρα μου (click εδώ) και φυσικά μπορώ να ανεχτώ τα όποια αρνητικά σχόλια (γραπτά ή λεκτικά). Αλλά σε site με τέτοιο όνομα? Πάει πολύ... δεν νομίζετε?
Ίσα που προλαβαίνω να σας ευχηθώ καλά να περάσετε σήμερα. Να είσαστε φρόνιμοι και να μην κάνετε κάτι που δεν θα έκανα εγώ...
Κλείνοντας ένα special αφιερωμένο τραγούδι, σε ένα άτομο που αγαπά το συγκρότημα και φαντάζομαι ότι περνάει που και πού από αυτό το δικτυακό μας σημείο...
Λίγο πριν στο MSN, προσπαθώντας να εξηγήσω το μπισκοτάκι της εικόνας είπα την εξής πρόταση...
"ena apo auta ta tetragwna kritsinia me tis fouskales"
Μετάφραση Πρώτη: "Ένα από αυτά τα τετράγωνα κριτσίνια με τις φουσκάλες..." Μετάφραση Δεύτερη: Cream Craker.
Η ερώτηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι η εξής: Ποιος είναι ο καθυστερημένος της υπόθεσης, εγώ που είπα μία πρόταση ολόκληρη για να περιγράψω κάτι που έχει όνομα, ή η συνομιλήτριά μου, που κατάλαβε τι εννοούσα?
Εχθές λοιπόν έσκασε το θέμα του χωρισμού της Μενεγάκη. Θεώρησα, ο αδαής, σωστό να μοιραστώ το γεγονός με τους φίλους μου στο Facebook. Και έτσι έκανα...
Ικέτεψα πραγματικά, να μην έχουμε υστερίες και όσο μπορούμε να αντιδράσουμε με ηρεμία...
Τι το ήθελα...
Μόνο εχθές Παρασκευή 29/01/2010, έγιναν 32 απόπειρες αυτοκτονίας στα Βόρεια προάστια (με καραμέλες ούζου από ότι λένε οι πληροφορίες μου), 4 σκυλιά δεν βγήκαν για το βραδινό pipi-walk και τα έκαναν στο χαλί σε ένδειξη διαμαρτυρίας, στην βόρεια Ελλάδα δεν έκανε ΚΑΝΕΝΑΣ σεξ (εκτός από ένα «γνωστό» μου ζευγάρι που δεν κρατιέται) και τέλος η Blizzard κατέβασε τον server Anachronos στον World of Warcraft για περίπου 42 δευτερόλεπτα.
Ρε συ Ελένη, ξανά σκέψου το... ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ! Καν'το έστω για τα γηπεδάκια 5χ5...
Για να κλείσει αυτή η Παρασκευή ευχάριστα, θα σας αφιερώσω τους παρακάτω στίχοι:
"-Let the wind carry you home Blackbird fly away, May you never be broken again... -Beyond the suffering you've known, I hope you find your way, May you never be broken again"
Το video για το συγκεκριμένο τραγούδι των Alter Bridge, είναι για αύριο... Καλά να περάσετε ότι και να κάνετε...
Από ότι μαρτυράνε τα iLike, καταλαβαίνω ότι οι περισσότεροι από εσάς δεν ασχολείστε με τα music videos που ανεβάσω κατά καιρούς... Όμως όσο υπάρχουν συγκροτήματα σαν τους Pearl Jam, που θα βγάζουν τέτοια τέλεια τραγούδια, εγώ θα πηγαίνω κόντρα στα "θέλω" σας και θα τα ανεβάσω αμέσως.
Γιατί ΕΓΩ κάνω κουμάντο εδώ... :P
Yup, Pearl Jam - The Fixer. Enjoy,
Lyrics sample: "When somethings lost, I wanna fight to get it back again"
Ορισμός μυαλού (eng):"that part of the central nervous system that includes all the higher nervous centers; enclosed within the skull; continuous with the spinal cord"
Όπως μπορείτε να καταλάβετε από το definition, το μυαλό όχι μόνο είναι το σημαντικότερο όργανο του ανθρώπου αλλά μπορεί, με το ανάλογο info feed, να αρχίσει τις διακοπές και τα κενά.
Με ένα άσχημο γεγονός μπορείς να αρχίσεις να μην θυμάσαι πολλά πράγματα, που στο παρελθόν δεν υπήρχε περίπτωση να ξεχνούσες. Να αδιαφορείς για σημαντικές εξελίξεις στον περιβάλλοντα χώρο και να παραβλέπεις τα βασικά...
Αυτό ακριβώς συμβαίνει και σε εμένα, τις ημέρες αυτές. Ακριβώς μετά από το feedback που είχα για ένα θέμα που με αφορά άμεσα. Έλλειψη συγκέντρωσης, αδιαφορία και μεγάλος κυνισμός. Κάτι που με κάνει να μην είμαι εγώ.
Το μυαλό και τα ματιά σας, παίδες!
Τάδε Έφη Lcfr @ 6:58 π.μ. Inspired by that nasty little feedback from my results.
Το συγκεκριμένο post, είναι μια παράκληση/ερώτηση για όσους γνωρίζουν το αντικείμενο των ονείρων.
Όπως όλος ο κόσμος έτσι κι εγώ, βλέπω όνειρα. Τον τελευταίο καιρό, τα περισσότερα από αυτά, καλά και κακά, τα θυμάμαι με γλαφυρότητα και ανατριχιαστικές λεπτομέρειες.
Η ερώτηση είναι η εξής: πως σταματάς να βλέπεις το όνειρο, που σε ακολουθεί πολλά σερί βραδιά; Μήπως υπάρχει κάποιος διακόπτης; Κάτι που μπορείς να κανείς για να μην βλέπεις μικροβιολόγους και γήπεδα 5χ5, σε καθημερινή βάση;
Έχω καταντήσει θερινό σινεμά πλέον. Μέχρι και την ακριβή ώρα προβολής ξέρω...
Feel free to reply.
Τάδε Έφη Lcfr @ 6:52π.μ. Inspired by a real life loop of dreams.
Ναι. Θέλω ΑΥΤΟ το βιβλίο για δώρο. Δεν ξέρω τι θα κάνετε, αλλά το θέλω. Στείλτε το με ταχυδρομείο, ή μου το προσφέρετε αυτοπροσώπως. Το θέλω! ΤΟ ΘΕΛΩ!! ΤΟ ΘΕΛΩ!!! (μπέμπης) Enjoy The Video (που BTW είναι hilarious):
Πλάκα-πλάκα τις περισσότερες φορές, επιλέγουμε και δείχνουμε εμπιστοσύνη στους πλέον ακατάλληλους ανθρώπους. Με αποτέλεσμα να τρέχουμε στο blog και να γράφουμε άρθρο με τίτλο «Εμπιστοσύνη και λοιπά Λάθη».
Τονίζω την λέξη «Λάθη»...
Τάδε Έφη Lcfr @ 6:57 π.μ. Inspired by Pearl Jam's "State of Love and Trust"
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΥΡΙΟΙ (απευθύνομαι αποκλειστικά στους άνδρες. Να με συγχωρούν οι κυρίες)
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!! Βρήκα αυτό που περιμέναμε όλοι. Το σύγγραμα που θα μας ανανεώσει την ψυχή και το σώμα μιας και προέρχεται από την "βιβλιοθήκη της Υγείας". Το σύγγραμα που θα μας απαλλάξει από τις τύψεις, τα βάρη και τις ενοχές. Το σύγγραμα που δεν πρέπει να λείπει από καμία Ελληνική βιβλιοθήκη. Το Σύγγραμα με το "Σ" κεφαλαίο.
Το σύγγραμα... δεν θα το έλεγες αριστούργημα.... αλλά γιατί να μην το πεις? ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΜΑ-ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΤΩΝ 150 ΣΕΛΙΔΩΝ ΤΩΡΑ ΣΕ PDF!
Ορίστε η πρώτη σελίδα! ΑΥΝΑΝΙΣΜΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΙ - ΠΡΟΦΥΛΑΞΙΣ (με ι) - ΘΕΡΑΠΕΙΑ. Ε ρε, είμαστε αθεράπευτοι όλοι μας... Από το 1927 κι όμως, η αξία του είναι απίστευτη μετά κοντά 90 χρόνια... Αθάνατη ΕΛΛΑΣ.
-L. Ps. Dedicated @ Apan: The Best Wanker in the whole wide universe. Respect @ jou, ma'. Ps2. Όποιος θέλει copy του .pdf, ας στείλε mail στο youlcfr@gmail.com
Ορίστε λοιπόν, που ο μάστορας του κλισέ, κος Παπακαλιάτης, έκανε την διαφορά και το προϊόν του είχε σημάδια ποιότητας. Και να φανταστείτε, κατάφερε να κρατήσει εμένα, που σε κάθε επεισόδιο κρατάω καμία σελίδα σημειώσεις στο φανταστικό μου iphone. Σημειώσεις που δεν είναι και τόσο κολακευτικές. Αυτή την φορά όμως, το iphone μου, έμεινε παραπονεμένο μιας και έγραψα λίγα πράγματα...
"Τα άνθη του κακού" λοιπόν.
Για να μας πάει καλά και το γούρι, θα ξεκινήσω με την χολή μου.
Νομίζω λοιπόν, ότι το έχουν παρακάνει με το θέμα με της αδερφής και τον Πέτρο. Οκ. Είναι σπάνιο. Οκ, είναι γκαντεμιά να συμβαίνει σε ένα ζευγάρι τόοοοοσο ερωτευμένο και αφού φυσικά είναι μια δοκιμασμένη στον χρόνο σχέση (σαρκαστικό γέλιο). Αλλά δεν ήρθε και η συντέλεια του κόσμου. Με συγχωρείτε, αλλά το καλεντάρι δείχνει 2010 και όχι 2012... Ηρεμήστε. Άλλοι και άλλοι αντιμετωπίζουν ακόμα χειρότερα πράγματα κι όμως τα βγάζουν πέρα. Και επίσης, για χαλαρώστε λίγο με τα ηχητικά εφέ αλά Ψύχω. Δεν διαφωνώ. Δίνουν ατμόσφαιρα και ανεβάζουν το suspense, αλλά νομίζω ότι θα ταίριαζαν καλύτερα σε διαφορετικού ύφους σειρά...Λέω εγώ τώρα...
Με χαρά λοιπόν είδα ότι πλέον οι σκηνοθέτες είναι δύο. Φυσικά το πρώτο βιολί εξακολουθεί να είναι ο κος Παπακαλιάτης, που αυτό το πόστο δεν λέει να το αφήσει, λες και είναι καμία δημόσια υπηρεσία και ένας άλλος (περαστικός φαντάζομαι) να τον πλαισιώνει. (Να με συγχωρεί αλλά δεν θυμάμαι το όνομά του και βαριέμαι να το ψάξω). Κι όμως. Όπως είχα πει και την περασμένη εβδομάδα, οι διαφορές είναι ευδιάκριτες και καλοδεχούμενες. Οι αλλαγές αυτές εξακολουθούν να ντύνουν το μέτριο σενάριο με πολύ ωραίο τρόπο και οι σκηνές έχουν το κάτι περίεργο που σε μαγνητίζουν... Όποιος λοιπόν, πρότεινε τον extra σκηνοθέτη, ας πάρει ένα γενναίο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ τουλάχιστον από εμένα, που την σειρά την βλέπω για να στάξω το φαρμάκι μου κάθε εβδομάδα εδώ...
Καταστάλαξα λοιπόν στο ποιος είναι ο καλύτερός μου χαρακτήρας από την σειρά. Δεν είναι άλλος από τον μουσάτο χωρισμένο πατέρα. Πώς να το κάνουμε, είναι ο leader. Ωμός, πραγματικός και κατασταλαγμένος. Ξέρει τι δεν θέλει, πως το ξεκόβει και αντιθέτως ξέρει τι θέλει και πώς να το κερδίσει (τις περισσότερες φορές, αυτό που θέλει είναι σεξ). Δηλαδή είναι ακριβώς ότι θα ήθελα να ήμουν εγώ. Γι' αυτό respect στο μεγάλο αδερφό και τα τσαλίμια που κάνει με τις απανταχού single mothers...
Φυσικά δεν έλειψε η σκηνή που κάνει τον τηλεθεατή να νιώθει ντροπή για λογαριασμό των χαρακτήρων (και φυσικά των ηθοποιών). Αναφέρομαι στην σκηνή του χορού των 2 κορασίδων που απέδειξε περίτρανα ότι και οι δύο δεν το έχουν. Και αυτό σας το λέει ένας μετρ του είδους (καλά δεν λέω Mephi?) που εάν ήταν διαφορετικές οι εποχές, θα λεγόμουν το λιγότερο Nureyev. (ρωτήστε τα μπαράκια της περιοχής μου... θα σας πουν) Αν και η σκηνή σώθηκε στο τέλος της με τα γνωστά πλέον mutes και τα δραματικά πλάνα.
Πρέπει να παραδεχτώ ότι την απόπειρα αυτοκτονίας της ερωμένης δεν την περίμενα. Αλλά τολμώ να προβλέψω ότι δεν θα πεθάνει. Αντιθέτως θα γλυτώσει από του Charon τα δόντια, και η οικογένεια θα "δέσει" με το νέο μέλος της...
Μικρό twist στο τέλος, για να μας κάνει να δούμε και το επόμενο. Smart move Mr. Papakaliatis... Smart move indeed...
Με ερέθισμα ότι έχω κατηγορηθεί αρκετές φορές για απότομα ξεσπάσματα, έχω διάθεση να το αναλύσω λίγο το θέμα, χωρίς να το και σας κουράσω.
Οι άνθρωποι σαν είδος έχουν όρια. Όρια ανοχής, αντοχής, κ.α. Όταν λοιπόν αυτά τα όρια ξεπεραστούν για χ λόγους, ξεσπάν με διαφορετικό τρόπο. ΠΡΕΠΕΙ να ξεσπάσουν για να μπορέσουν να επανέλθουν στην προηγούμενη ψυχολογική τους κατάσταση. Εάν δεν το κάνουν, χάνουν το βασικότερο στοιχείο τους: την ελευθερία των πράξεων. Και χωρίς αυτήν δεν είμαστε τίποτα άλλο από ρομπότ με φορτιστή και μπαταρίες ΑΑΑ.
Κατηγορίες ξεσπάσματος άπειρες. Όσοι είναι δηλαδή και οι τύποι των ανθρώπων. Φυσικά υπάρχουν «καλά» ξεσπάσματα, όπως για παράδειγμα η αδιαφορία και η απαξίωση, αλλά υπάρχουν και τα «κακά» ξεσπάσματα. Εκεί μιλάμε για ξυλοδαρμούς, εθισμούς σε ουσίες και πολλά-πολλά αλλά (κατά κύριο λόγο δυσάρεστα).
Τις περισσότερες φορές τα ξεσπάσματα του κόσμου δεν γίνονται αποδεκτά από τους υπόλοιπους. Πριν σκεφτούμε την κατακραυγή και τον αρνητικό σχολιασμό, πρέπει να βάλουμε τα ποδαράκια μας μέσα στα παπούτσια του ανθρώπου που ξεσπά. Να βάλουμε δηλαδή τον εαυτό μας στην θέση του και να προσπαθήσουμε να δούμε πως θα αντιδρούσαμε εμείς σε μία ανάλογη κατάσταση και μετά ας κάνουμε όσα σχόλια θέλουμε.
Εδώ κολλάει το «έξω από τον χορό, πολλά τραγούδια λες» αλλά τι να κάνουμε... ο άνθρωπος πέρα από ων που ξεσπά, είναι και ων που σχολιάζει.
Εγώ όταν ξεσπάω γράφω. Και μερικές φορές γράφω με χολή χωρίς όμως να εννοώ τα περισσότερα. It's my sin. Crucify me.
Τάδε Έφη Lcfr @ 7:03 π.μ. Dead astro-naught in space.
Frodo: Hey Gandalf, sup? Gandalf: S' cool man...sup with jou? Frodo: Chillin' you know...What time is it, mate? Gandalf: As my new Casio watch reports... ITS TIME TO KICK SOME MIDDLE EARTH ASS!!!!
-L. Ο μέγας σκηνοθέτης του Lord Of The Rings, που δεν του δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να ξεδιπλώσει το μέσα του, στο λευκό και άσπλαχνο πανί του κινηματογράφου...
Hey!! Είμαι αρκετά δημοφιλής τον πρώτο μήνα του 2010 στα κοριτσάκια... Δείτε και μόνοι σας για να μην λέτε ότι είμαι ψεύτης:
Εστάλη:
05 Ιανουαρίου 1:26
"Why be lonely tonight? find a girl to bang right now!"
Εστάλη:
25 Ιανουαρίου 1:15
"find girls who want to have sex in your area right now!"
Εστάλη:
15 Ιανουαρίου 18:19
"find sluts who want you right now!"
Εστάλη:
23 Ιανουαρίου 16:31
"Wanking your beaver all alone? wank a random girl for free!"
Εστάλη:
20 Ιανουαρίου 7:58 μμ
"Interested in animal sex? Find a wild animal for a nasty company!"
Εστάλη:
07 Ιανουαρίου 1:15 μμ
"What? Why sad? Take a wild tour on our child section right now!"
Και όλα αυτά στο Windows live space, που δεν ήξερα ΚΑΝ ότι είχα. Ρε κερατάδες, εάν έχετε δώσει το mail μου πουθενά, θα σας βρω και θα σας κάνω μεγάλο κακό... (i love Internet threats!)
-L. Ps. Ειδικά το animal sex, με έκανε να μείνω με το στόμα ανοιχτό...
Θέλω να ξέρετε ότι όταν χρωστάω κάτι, δεν το ξεχνάω ποτέ. (εκτός και εάν μιλάμε για λεφτά...Εκεί με πιάνει ένα κάτι... έτσι Mephi??)
Enjoy The Sunday Japanese Girl. Μικρό αρχείο αυτήν την εβδομάδα, αλλά με ΤΕΡΑΣΤΙΟ μήνυμα από την κίνηση της κοπελίτσας...
Και απαντάω με την σειρά μου...
"I'm coming, babe..."
Yup, to coming to έγραψα με "o" και όχι με "u"... τσ τσ τσ .
Πονηροί που είστε.
-Lcfr. Ps. Για όσους ενδιαφέρονται, το όνομα της κορασίδας είναι Hwang Mi Hee και είναι από την ΚΟΡΕΑ. Έχω ξανα κάνει postακι με αυτήν. So, search the "hot" section. (εδώ) Ps2. Check this out: clicky
Είναι καθημερινό φαινόμενο πλέον, να ξυπναω και να έχω ρυθμούς από τραγούδια που με έχουν σημαδεψει. Σε καλές και κακές ημέρες του παρελθόντος. Αυτές τις ημέρες του μυαλο μου, μου περνάει το twin από τους katatonia.
Είναι το άτιμο το μυαλό, περίεργο πράγμα... Καλό Σάββατοβραδο.
Η απελευθέρωση τελικά, στις ημέρες μας, έρχεται με e-mail. I will never let you fuck me over. Take care now. Bye bye then. Don't let the door hit your ass on your way out!!
Και μην μου πείτε φίλοι μου, ότι δεν έχετε εκδικηθεί άνθρωπο (αρσενικό/θηλυκό) που κάποια στιγμή σας πλήγωσε...Είπαμε εδώ λέμε αλήθειες και μόνο. Παραδεχτείτε το λοιπόν για να προχωρήσουμε....
Μην προτρέχετε όμως. Ότι οι περισσότεροι άνθρωποι πάνω σε αυτόν τον γκρι πλανήτη είναι εκδικητικοί, το γνωρίζουν πλέον και οι πέτρες. Άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Άλλοι κάνουν μπαμ από μακριά, άλλοι το κρύβουν καλά, κάτω από (συνήθως) ξανθά μαλλιά. Οκ. Δεν τους κατακρίνω. Καθε αλλο, ειναι δικαίωμα τους και στο κάτω-κάτω ποιος είμαι εγώ που θα τους παρακινήσω να κάνουν αλλιώς.
Νομίζω όμως πως δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα.
Ας πούμε ότι κάποια στιγμή της ζωής σου, σε πλήγωσα/πόνεσα/κτλ με την σημαντική διαφορά ότι το έκανα άθελά μου. Πως έρχεσαι ρε μεγάλε μετά από καιρό (αφού φυσικά έχεις ετοιμάσει την φαρέτρα με τα όπλα σου) να με εκδικηθείς; Ειδικά όταν ξέρεις ότι, την συγκεκριμένη περίοδο είμαι ευάλωτος, τρωτός και γενικότερα «γονατισμένος» όπως συνηθίζω να λέω... Γιατί απλά δεν το αφήνεις το θέμα όπως είναι ήσυχο? Άστο να πάει στο καλό...
Ξέρω ότι η εκδίκηση όταν έχεις την δυνατότητα να την πάρεις, δεν λογαριάζεις τίποτα. Ούτε συναισθήματα ούτε καταστάσεις. Απολύτως τίποτα και κανέναν! Εάν είναι ήδη γονατισμένο το "θύμα", ακόμα καλύτερα! Πρέπει όμως να αξιολογούμε ποιον άνθρωπο εκδικούμαστε, εάν το αξίζει και προπαντός δεν εκδικούμαστε ΠΟΤΕ κάποιον που ίσως να μην το αντέξει.
Αξιολόγηση και μετά εκτέλεση. Να πηγαίνουμε που και που λιγάκι κόντρα στο πικρό ζουμί του αδένα της εκδίκησης. Ο οποίος εστιάζετε συνήθως από κάτω από το zipper του παντελονιού. Άλλωστε έχουμε να κάνουμε καθημερινά με ανθρώπους. Όχι υπεράνθρωπους. Όπως λένε και οι blue October στο say say say: "WAS THERE ANS ON MY CHEST??" (αν και εδώ κολλάει και άλλος στίχος από το ίδιο τραγούδι, που περιέχει την λέξη pounds για όποιον ενδιαφέρετε)
Τάδε Έφη Lcfr@7:14 το πρωί. The fucking dead Astronaut in MySpace.
Ps. Αλήθεια ξέρετε ποιος είναι ο εναλλακτικός και σκληρότερος τρόπος να πονέσεις κάποιον, χωρίς ίχνος εκδίκησης; Ξεκινάει από «Α» και τελειώνει σε «διαφορία».
Κάτι τέτοια πρωινά θέλω να γράψω πολλά, ενώ έχω στο μυαλό μου ακόμα περισσότερα. Στο τέλος αρκούμε στο να πω μια κουβέντα χωρίς πολλά-πολλά.
Σήμερα τις γραμμές μου θα τις μαζέψω σε ένα και μόνο ερώτημα:
"ποιος είναι ο χαμένος της υπόθεσης σε μια τελειωμένη σχέση? αυτός που μένει empty handed και και κολλημένος, η αυτός που βρήκε ήδη τον/την καινούργιο εραστή;"
Όοοοοχι μην γελάτε... Η απάντηση δεν είναι τόσο απλή όσο φαντάζει. Δεν είμαι κουτός να ρωτάω κενά και ανούσια πράγματα, μιας και η σωστή απάντηση δεν είναι η προφανής: «φυσικά και ο άνθρωπος που μένει πίσω».
Και εξηγώ.
Αυτός που έχει μείνει πίσω, ξέρει ακριβώς τι θέλει. Είναι μόνος του βέβαια, αλλά ταυτόχρονα είναι κατασταλαγμένος, σωστός και δεν προδίδει αυτά που έχει πει στο παρελθόν. Δεν προδίδει τις αξίες του και κυριότερο ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ τι πραγματικά είναι. Χωρίς «μάσκες» χωρίς υποκρισίες και χωρίς ομιχλώδη γεγονότα. Δεν τρέχει δηλαδή, γρήγορα-γρήγορα στον επόμενο "καταπληκτικό" εραστή.
Κανείς δεν μπορεί να κάνει κάτι και να σταματήσει την ζωή από το να προχωράει με αμείλικτους ρυθμούς. Καλό είναι όμως, να κρατάμε μερικά πράγματα καλά φυλαγμένα. Όπως οι αξίες και τα συναισθήματα. Κανείς δεν έχει πει ότι ο άνθρωπος έχει διακόπτη μέσα του και αναβοσβήνει το πως νιώθει. Εκτός και εάν από την αρχή δεν ένιωθε. Δηλαδή κάποιος έλεγε ψέματα. Κάποιος δεν ήταν ειλικρινής και η ηθοποιία έδωσε και πήρε.
Και η λύση random sex δεν είναι ποτέ η σωστή. Άσχετα με το τι λέμε καθημερινά. Έτσι Αλλοτριωμένη; Το να «του δίνεις να καταλάβει» με όποιο άνθρωπο σου κάτσει, πρώτον σε αναλώνει και δεύτερον σε κάνει να νιώθεις ακόμα χειρότερα αφού φυσικά έχεις κάνει ότι έχεις κάνει. Όπως καταλάβατε πότε δεν υπήρξα φίλος του «δανεικού σπέρματος»
(για όσους δεν ξέρουν τον όρο Δανεικό σπέρμα ορίστε μία πρόταση που θα σας το δώσει να το καταλάβετε: «το δίνω τώρα σε εσένα, μιας και δεν μπορώ να το δώσω εκεί που θέλω»)
Επειδή λοιπόν από ότι καταλαβαίνω, πλέον υπάρχουν άνθρωποι που διαβάζουν τι γράφω και δεν κοιτάζουν μόνο τις αστείες φωτογραφίες, θέλω να σκεφτείτε καλά αυτά που έγραψα.
Δεν τα γράφω τυχαία.
Τάδε Έφη Lcfr @ 7:12 The Dead astronaut in your space.
Ps. Τι είπα στην αρχή; Χωρις πολλά λόγια; Μαλλον ξεχάστηκα...
Respect @ Σταμο για το σημερινό contribution του. Ένα βίντεο που συνδυάζει πιασάρικο μουσικό περιεχόμενο (με ομολογουμένως αστεία ανδρική ψίλοbrute φωνή) με το super Japanese girl "Mākii". Αν και η κοπελίτσα αυτή είναι πλέον παρελθόν από το συγκρότημα, έχουμε τέτοια βίντεο να μας "ανεβάζουν" ρε αδερφάκι μου.
Respect πάλι αδερφέ. Σας δίνω... τους: High and Mighty Color στο τραγούδι Ιchirin Νo Ηana (ένας θεός ξέρει τι σημαίνει αυτό βέβαια...)
Και ποιος σας έχει πει, ότι τα θέλω του ανθρώπου, σταματάνε με ένα click? H' με ένα αντίο. (η adieu στην προκειμένη περίπτωση). Σας πληροφορώ (και ελπίζω να το γνωρίζεται) ότι η επιμονή, η υπομονή, το θράσος και φυσικά τα "θέλω" είναι από τα καλύτερα πακέτα στοιχείων του είδους μας.
Κάθε λογής "θέλω". Έχεις δικαίωμα να τα κρατάς και ας μην έχεις καμία, μα καμία ελπίδα στον στόχο σου. Και αυτό εξηγείται με μια πολύ απλή πρόταση με σύνθετο νόημα.
Τα "θέλω" τα θέλεις για εσένα και εσένα μόνο!
Όχι για αυτόν που το ζητάς, όχι για αυτόν που στο τέλος θα στο δώσει, αλλά για εσένα. Τα θες για το μυαλό σου και την ψυχική σου ηρεμία. Εάν έρθουν, έχει καλώς. Εάν δεν έρθουν, κακώς... αλλά θα συνεχίσεις να τα θες χωρίς δεύτερη σκέψη. Χωρίς να πρέπει να δώσεις λόγο σε κανέναν.
Εάν ήταν τα "θέλω" μας να σταματούσαν έτσι εύκολα, όχι απλά ζητώ που καήκαμε, αλλά πολύ απλά θα ήμασταν η γενιά των walking dead.
Για να πω την αλήθεια μου, μιας και δεν βλέπω καθόλου τηλεόραση, δεν ήξερα ότι το "4" του Χριστόφορου, έχει πάρει άδεια από την σημαία και δεν θα προβάλετε για 4-5 εβδομάδες. Ειδικά την πρώτη Δευτέρα που δεν είχε επεισόδιο, δεν είχα καλό σήμα στο Mega και ταλαιπωρήθηκα μέχρι να βρω έστω και μέτριο για να ξεχωρίζω τις φάτσες και να ακούω τα λόγια. Όταν το βρήκα, έπαιζε το σήριαλ "Πολυκατοικία" και είπα από μέσα μου: "Δεν θα αλλάξω κανάλι, για να μην χάσω την σχετικά καλή εικόνα". Αναγκάστηκα λοιπόν είδα το μισό της Πολυκατοικίας και ένα έχω να πω:
Πόσο, μα πόσο ντροπιαστική είναι η Ελληνική τιβι? Τι ξεφτίλα είναι αυτή? Αποτροπιασμός με έπιασε με μόλις 20 λεπτά...
Όπως και να έχει. Εχθές επέστρεψε το αγόρι με τα υγρά μάτια από τους κουραμπιέδες και τις κλισέ χαζοχαρούμενες γιορτές του, με ένα επαναστατικά διαφορετικό επεισόδιο της σειράς "4"!
...σας έχω πει. Μην τσιμπάτε τόσο εύκολα. Πλάκα κάνω.
Τι είδαμε? Μία από τα ίδια. Σαν να νοικιάζεις την ίδια ταινία κάθε εβδομάδα. Το έχω κάνει παλιότερα και ξέρω. (όσο ήμουν παιδί είχα εμμονή με το Batman 1. Και κάθε εβδομάδα μου το νοίκιαζε ο πατέρας μου... και όσες φορές το βάλει το Star Channel, θα κάτσω να το δω). Για άλλη μια φορά ο φίλτατος "ταλαντούχος" κύριος Παπακαλιάτης, προχώρησε την ιστορία με νωχελικούς ρυθμούς, ενώ μας απέδειξε και με το παραπάνω, ότι λατρεύει τα thrillers και τα κλισέ.
Οκ. Το ξέραμε κύριε σεναριογράφε ότι το ζευγαράκι με τα παιδάκια θα χώριζε επειδή το ήθελε ο Άντρας, μιας και:
Όλα όσα μας έχεις δείξει για αυτό, εκεί και μόνον εκεί οδηγούσαν. (πρώτο παράπτωμα: κανένα twist) και
Έτσι ακριβώς έκαναν και οι σεναριογράφοι του Brothers and Sisters (δεύτερο παράπτωμα: καμία πρωτοτυπία)
Και για να έχουμε καλό ερώτημα. Γιατί ασχολήθηκες 10τόσα επεισόδια με τους τσακωμούς και τον διακαή σου πόθο να μας αποδείξεις ότι οι γυναίκες είναι τα κακά πλάσματα σε αυτόν εδώ τον κόσμο και τον χωρισμό τον προχώρησες μέσα σε 10 λεπτά? (τρίτο παράπτωμα: δεν ξέρεις που πάνε τα τέσσερα με το σενάριό "σου") Τουλάχιστον, ο χωρισμένος πλέον αδερφός, τον ρίχνει που και πού στην single mother... πάλι καλά γιατί εκεί μέσα έχει πέσει αγαμία...
Δεν ξέρω εάν το συλλάβατε με το μυαλό σας, αλλά το χθεσινό επεισόδιο είχε αμέτρητες ΑΧΡΗΣΤΕΣ και ανούσιες σκηνές, που δεν είχαν να προσφέρουν απολύτως τίποτα, ούτε σε αυτόν που κάθεται και τις βλέπει, αλλά ούτε και στην εξέλιξη της ιστορίας αυτής καθεαυτής. Τρανό παράδειγμα, η σκηνή με το ερωτευμένο ζευγαράκι στο εστιατόριο. Η σκηνή που η άπορη κοπελίτσα, του το προσφέρει στο πιάτο... γιατί, όπως ξέρετε, το sex είναι η μόνη λύση σε όλα τα προβλήματα του μέσου Έλληνα: Οικονομική κρίση? Sex. Ανεργία? Sex. Εγκληματικότητα? Sex. Λαθρομετανάστευση? Sex. Ά ρε γυναίκες...
Αλήθεια το έχω απορία. Τι "είπε" σε εσάς η σκηνή αλά μιούζικαλ στο μαγαζί? Τι πραγματικά αισθανθήκατε όταν βλέπατε τα αδέρφια πάνω στην σκηνή να κάνουν αυτά που έκαναν? Κουβαδάκι και πετσετούλα για τα κατάλοιπα του εμετού? Ή μήπως είμαι υπερβολικός? Μήπως δεν έπρεπε να καταραστώ την δασκάλα του δημοτικού μου, που δεν μου έμαθε αρκετές υβριστικές λέξεις για να μπορέσω να εκφράσω τι ένιωσα... Μπράβο βρε Χριστόφορε... Κάνεις καλή δουλειά... Βοηθάς τα ανορεξικά κοριτσάκια να μην "βάζουν δαχτυλάκι" στο λαιμό για τον καθημερινό εμετό. Εύγε.
Πρέπει να τονίσω ότι, σκηνοθετικά το επεισόδιο είχε ένα ενδιαφέρον. Είχε καλύτερα πλάνα, με εναλλαγές και κίνηση που τα προηγούμενα δεν είχαν. Τώρα εάν είδα καλά, άλλαξε ο σκηνοθέτης. Μπορεί να κάνω λάθος, ή μπορεί αυτό το masterpiece να χρειάζεται 2 σκηνοθέτες... Έχει δουλευτεί όμως το θέμα και πρέπει να το παραδεχτώ...
Τα τέλος του επεισοδίου είχε καλό contrast. Η φρίκη της οικογένειας, με τις αιμομιξίες και τα ανώμαλα σε mute, ο κόσμος που χαριεντίζεται στο πρωτοχρονιάτικο party, επίσης στο mute, και μια φοβερή μουσική επιλογή που, μου έκανε εντύπωση, αλλά δεν πρόλαβα να φορτώσω το Shazam στο iphone και να βρω πιο τραγούδι είναι... Well, τι να κάνεις...
Ελπίζουμε στα επόμενα καλύτερα. Εάν δεν έρθουν, well, υπομονή. Πάρτε και το διαφημιστικό του Mega:
-L. Παπακαλιάτης4 υπόλοιπα: Σχόλια για τα επεισόδια: 1,2,3,4,5,6, 7, 8,9,10
Μου κάνει μεγάλη εντύπωση πόσο οι άνθρωποι διαφέρουν στις αντιδράσεις τους. Στα καθημερινά καλά και κακά γεγονότα που τους συμβαίνουν. Πόσο μάλλον όταν αυτά είναι καταστροφικά και βάσει αυτών προγραμματίζετε η συνέχεια της ζωής τους.
Για αρχή υπάρχει η κατηγορία που περιλαμβάνει αυτούς που αντιδρούν άνετα, ψύχραιμα και το ζαμάνφου επικρατεί χωρίς πολλές κουβέντες και ιδιαίτερη σκέψη. Αυτή η κατηγορία, συνήθως, δεν πληγώνεται ποτέ. Η τουλάχιστον δεν το δείχνει ποτέ.
Η επόμενη κατηγορία περιλαμβάνει αυτούς που αντιδρούν βάσει της λογικής. Τι έγινε κύριε; Αυτό; Ωραία, τα βάζω κάτω και τα υπολογίζω. Ανάλογα με το αποτέλεσμα αυτών, αντιδρά με γνώμονα τι του υπαγορεύει το μυαλό. Αυτή η κατηγορία αποφεύγει ανούσιες και άσκοπες πληγές.
Η τελευταία και να μου επιτρέψετε να προσθέσω, πιο αδικημένη κατηγορία είναι αυτή των ανθρώπων που υπολογίζουν και δίνουν βαρύτητα σε κάθε τι που θα συμβεί ή ειπωθεί σε κάποιον διάλογο. Και τις περισσότερες φορές, το μυαλό τους, τους προσφέρει απλόχερα ένα endless replay έτσι, για να μην το ξεχάσουν ποτέ. Αυτή η δακρύβρεχτη ομάδα είναι φυσικά η πιο ταλαιπωρημένη από στεναχώριες και φυσικά κατέχει τα πρωτεία στην εκμετάλλευση και στον εμπαιγμό.
Σίγουρα κάθε ένας από εσάς, ανήκετε σε κάποια από αυτές. Αλλά ο αστροναύτης της παρέας ρωτάει: Δεν θα ήταν ευκολότερο και πρακτικότερο να υπήρχε ένα χάπι που, στην εκάστοτε στεναχώρια να σε έκανε να νιώθεις σαν κάποιος άλλος. Σαν κάποιος ξένος, άσχετος, περαστικός και αδιάφορος. Εάν δεν γίνεται αυτό, έστω να σε έκανε να νιώθεις ότι ανήκεις στη πρώτη κατηγορία και δεν σε επηρεάζει απολύτως τίποτα. Πόσος πόνος και στεναχώρια δεν θα υπήρχε στον κόσμο, εάν αυτό το χάπι υπήρχε?
-L. PS. Το άρθρο αυτό το εμπνεύστηκα από το Coma White του Marilyn Manson που λέει: "...a pill to make you numb, a pill to make you anybody else.." το οποίο φυσικά και ακολουθεί...
Και ναι. Αυτό το άρθρο το έγραψα στις 7 το πρωί παρακαλώ και το Coma White δεν ήταν η μοναδική μου έμπνευση...
Για να πω την αλήθεια μου, τον τελευταίο καιρό σκεφτόμουν να σταματήσω το blog οριστικά. Οι λόγοι πολλοί. Οι οποίοι έχουν σχέση με το παράξενο μυαλό μου και την γενικότερη περίεργη ψυχολογία μου. Το σκέφτηκα από εδώ, το σκέφτηκα από εκεί και είχα καταλήξει ότι στις 20 του μήνα θα πατησω το delete.
Αλλά, πάλι καλά που υπάρχει και ενας άνθρωπος στην ζωή μου (η έστω κάνει μια βόλτα που και που σε αυτήν) που μου είπε ότι δεν πρέπει να σκέφτομαι όπως σκεφτόμουν παλιά. Ότι πλέον έχω holy duty απέναντι σε όλους εσάς που διαβάζεται καθημερινά τις κουβέντες μου. Που ειλικρινά δεν είμαι τίποτα άλλο από ένας Dead Astronaut in space.
Σας ευχαριστώ λοιπόν όλους έναν-έναν ξεχωριστά και ειδικά αυτήν την ψυχή που πάντα ξέρει να λέει τα σωστα λόγια.
Πρέπει να παραδεχτώ ότι αυτή η εβδομάδα, τα είχε όλα.
Συγκινήσεις, συζητήσεις, απογοητεύσεις, συμπεράσματα, σκαμπανεβάσματα στην διάθεση και λίγες περιστασιακέςελπίδες. Όμως αυτή η εβδομάδα τελειώνει σε λίγες ώρες. Και πρέπει να προετοιμαστούμε για την επόμενη. Όσο μπορούμε δηλαδή, γιατί δεν γνωρίζουμε τι μας κρύβει.
Τι καλύτερο λοιπόν για να ξεκινήσουμε την εβδομάδα, από ένα κυριακάτικο Ιαπωνικό κοριτσάκι...
Κι όμως αυτό το προϊόν κυκλοφορεί στην ελεύθερη αγορά χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα.
Μην μου μπει η ετικέτα του πουριτανού. Προς θεού.
Τα γουστάρω αυτά τα πραγματάκια, κι ας είναι ακραία. Και τι δεν θα έδινα να δω έναν μπόμπιρα στο λεωφορείο με το κοντό του παντελονάκι, μπαλόνι με τον Μπόμπ Σφουγγαράκι επάνω, και κάτι τέτοιο στο στόμα του...
Η σημερινή βολτίτσα στο βουνό μας έκανε καλό. Άνοιξε το μάτι μας από τα τοπία και μπορέσαμε να δούμε τα θέματα που μας απασχολούν από διαφορετική γωνία. Μάλλον όχι διαφορετική γωνία. Απλά βγήκαν συμπεράσματα που βγάζουν νόημα. Το ζητούμενο είναι εάν το νόημα αυτό, μπορείς να το κάνεις πράξη στην καθημερινότητά σου.
Αν και το βροχερό στοιχείο ήταν καθολικό, κατάφερα να τραβήξω μερικές φωτογραφίες για να τις μοιραστώ μαζί σας. Ελπίζω να σας αρέσουν.
Quiz. Πιο είναι το στοιχείο που προδίδει ότι τις φωτογραφίες τις έχω βγάλει εγώ?
-L. Ps. Για μεγαλύτερο μέγεθος στις φωτογραφίες (αρκετά μεγαλύτερο μέγεθος για να είμαι ειλικρινής) κάντε: Δεξί click πάνω σε όποια θέλετε και View Picture.
Έχω την δυνατότητα να καταλαβαίνω τις κακιές ημέρες από τα πρώτα λεπτά που θα σηκωθώ από κρεββάτι.
Μία από αυτές, είναι η σημερινή. Και έκανε ΜΠΑΜ από το πρωί...
Yup, That's my crappy Superpower.
-L.
Zzzzz... Το να ξυπνας τόσο νωρίς είναι δύσκολο... Χρειάζομαι για πρωινό, πορτοκαλαδα και απαντήσεις. Αλλά, ε... Μην τα θελουμε κι ολα δικά μας. Πέμπτη ξημέρωσε.
Πολλές φορές, πάνω στα λόγια μας (και ειδικά στους τσακωμούς μας) υπογράφουμε επιταγές, που στην συνέχεια δεν μπορούμε να εξαργυρώσουμε. Φυσικά εκτιθέμεθα με τον χειρότερο τρόπο όταν κάτι τέτοιο αποκαλυφθεί, αλλά τουλάχιστον δεν παθαίνουμε αυτό που έπαθε το τυπάκι της παρακάτω φωτογραφίας... "Οκ, ρε μεγάλε, αφού δεν το έχεις το θέμα... τι το σκαλίζεις? Άστο που σου λένε..."
Κάτι σαν εμένα ένα πράγμα. Που εκτίθεμαι καθημερινά απέναντί σας με τα περίεργα αρθράκια μου... Μην ανησυχείτε όμως. Η αλήθεια είναι ότι σκοπεύω να τα σταματήσω και σύντομα. Αυτά για τώρα.
Ότι το blog αυτό το διαβάζουν και στην Ιαπωνία, είναι γνωστό. Βλέπεται ο counter που έχω στο δεξί μέρος, μαρτυρά τα πάντα για τους επισκέπτες. Όμως δεν ήξερα ότι μπορεί να φτάσω σε σημείο με τα Κυριακάτικα Ιαπωνεζάκια, να φέρνω σε δύσκολη και ντροπιαστική κατάσταση παιδιά κάτω των 10 χρόνων.
So, πολλά ακούμε για τις Ελληνίδες φοιτήτριες τον τελευταίο καιρό... Δεν μπορώ να πω περισσότερα... στο μόνο που θα σταθώ είναι στην φωτογραφία που κυκλοφόρησε σήμερα και μου έκανε εντύπωση. Clicky για μεγάλο μέγεθος. ...και για να μην παρεξηγηθώ, δεν με ενοχλεί καθόλου να κάνουν ότι κάνουν. Δικαίωμά τους είναι να βγάζουν τα μάτια τους για τα λεφτά.
Ποιος είμαι εγώ, ή ο εκάστοτε αναγνώστης, που μπορεί να κρίνει τους πάντες και τα πάντα. Το motto μου είναι, "αφήστε τον κόσμο να κάνει ότι θέλει, αρκεί να μην ενοχλεί τον δίπλα του".
Μετά την σφαλιάρα που έφαγα με τους Draconian, έρχονται και με την σειρά τους οι Katatonia. Με τον νέο δίσκο τους "Night Is The New Day" να είναι ήδη αγαπημένος, θα κάνουν τα πάνω-κάτω στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη, τον Απρίλιο που πλησιάζει.
Μαζί τους, θα είναι οι Sirenia. Γνωστοί σε όλους για τις πολλές τραγουδίστριες που αλλάζουν κάθε εβδομάδα περίπου, ψάχνοντας την κατάλληλη. Χλιαρά νερά για αυτούς, αλλά μας ανταμείβει το γεγονός ότι οι Daylight Misery κάνουν support και στις 2 συναυλίες.
Mark Your Calendars People. 10/4/2010 Θεσσαλονίκη και 11/4/2010 Αθήνα.
Τον τελευταίο καιρό προβληματίζομαι για το ότι όλο και περισσότερος κόσμος είναι σε μια, μεγάλης διάρκειας, αναμονή. Η αναμονή αυτή μπορεί να είναι για παράδειγμα, κάποια προαγωγή που λαχταράς. Ή μπορεί να περιμένεις τον κολλητό σου, να σταματήσει να παίζει World of Warcraft για να βγείτε. Είτε μπορεί να περιμένεις πάνω από ένα κινητό τηλέφωνο, για ένα sms, μια κλήση ή ένα email από το πρώην/νυν/μελλοντικό σου "ταίρι".
Δηλαδή είμαστε σε μία διαρκή κατάσταση On Hold.
Αυτήν την αναμονή την έχει στο πετσί του ο άνθρωπος. Πάντα δεν είναι ευχαριστημένος με τίποτα, γιαυτό εάν εκπληρωθεί κάτι που περιμένει, είναι σίγουρο ότι θα βρει κάτι άλλο με ιδιαίτερη ευκολία. Πρέπει να περιμένει αυτό το "κάτι" (μακριά από εμένα οι αναφορές σε στίχους της Καίτης Γαρμπή) για να έχει κάποια αιτία να σηκωθεί από το κρεβάτι του το πρωί.
Κάποιος από εσάς, μπορεί αυτό το "περίμενε" να το μεταφράζει σαν "στόχο", ή κάτι σαν προορισμό. Οκ, δεν θα διαφωνίσω. Εάν θέλετε να του βάλετε μία στρώση από ζαχαρίτσα, μπορείτε να το πείτε όπως θέλετε. Στόχο, προορισμό, επίτευγμα όπως αγαπάτε. Δικαίωμά σας.
Δεν παύει όμως, η ζωή που ζούμε να είναι μία ζωή στο περίμενε. Σαν να περιμένεις στην στάση του Λεωφορείου ανυποψίαστος, ενώ οι οδηγοί έχουν κατεβεί σε απεργία. Περιμένεις... Και θα περιμένεις για πολύ ακόμα... Μέχρι κάποιος να έρθει να σε σκουντήξει και να σου προτείνει να περιμένεις στο τραίνο.
Ίσως να είναι ματαιόδοξο αυτό το άρθρο, αλλά εάν το σκεφτείτε καλά, είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσετε είτε με όλο, είτε με τα επιμέρους κομμάτια του...
Καταφέραμε λοιπόν, να τα βγάλουμε πέρα τον πρώτο μήνα του 2010...
Ότι και να πεις για τον σημερινό Smooth Dude, είναι λίγο.
Λίγο πριν στο MSN, προσπαθώντας να εξηγήσω το μπισκοτάκι της εικόνας είπα την εξής πρόταση...
Τώρα μπορούν όλα τα αγοράκια να κάνουν ελεύθερα hoola-hoop, χωρίς την παραμικρή υποψία:
Για να κλείσει αυτή η Παρασκευή ευχάριστα, θα σας αφιερώσω τους παρακάτω στίχοι:
Ορισμός μυαλού (eng):"that part of the central nervous system that includes all the higher nervous centers; enclosed within the skull; continuous with the spinal cord" 
Το συγκεκριμένο post, είναι μια παράκληση/ερώτηση για όσους γνωρίζουν το αντικείμενο των ονείρων.
Τα διάφορα είδη του σεξ, με απλές εικόνες.
The only available road, is a road straight to hell, biatches!!!
Frodo: Hey Gandalf, sup?
Θέλω να ξέρετε ότι όταν χρωστάω κάτι, δεν το ξεχνάω ποτέ. (εκτός και εάν μιλάμε για λεφτά...Εκεί με πιάνει ένα κάτι... έτσι Mephi??)
Η απελευθέρωση τελικά, στις ημέρες μας, έρχεται με e-mail. 
Και φαντάσου την φάτσα σου, όταν και εάν σου τύχει πότε κάτι παρόμοιο...
Δεν ξέρω εάν το συλλάβατε με το μυαλό σας, αλλά το χθεσινό επεισόδιο είχε αμέτρητες ΑΧΡΗΣΤΕΣ και ανούσιες σκηνές, που δεν είχαν να προσφέρουν απολύτως τίποτα, ούτε σε αυτόν που κάθεται και τις βλέπει, αλλά ούτε και στην εξέλιξη της ιστορίας αυτής καθεαυτής. Τρανό παράδειγμα, η σκηνή με το ερωτευμένο ζευγαράκι στο εστιατόριο. Η σκηνή που η άπορη κοπελίτσα, του το προσφέρει στο πιάτο... γιατί, όπως ξέρετε, το sex είναι η μόνη λύση σε όλα τα προβλήματα του μέσου Έλληνα:
Πρέπει να παραδεχτώ ότι αυτή η εβδομάδα, τα είχε όλα.
Κι όμως αυτό το προϊόν κυκλοφορεί στην ελεύθερη αγορά χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα.
Τα διαγράμματα και ο χάρτης μιλάνε μόνα τους. Ότι παραπάνω και να πω θα είναι υπερβολή.
Lcfr is not available right now.
"Ουδέν σχόλιο" ήταν η δήλωση του Lcfr για το post αυτό...
Έχω την δυνατότητα να καταλαβαίνω τις κακιές ημέρες από τα πρώτα λεπτά που θα σηκωθώ από κρεββάτι.
Ότι το blog αυτό το διαβάζουν και στην Ιαπωνία, είναι γνωστό. Βλέπεται ο counter που έχω στο δεξί μέρος, μαρτυρά τα πάντα για τους επισκέπτες. Όμως δεν ήξερα ότι μπορεί να φτάσω σε σημείο με τα Κυριακάτικα Ιαπωνεζάκια, να φέρνω σε δύσκολη και ντροπιαστική κατάσταση παιδιά κάτω των 10 χρόνων.
Μετά την σφαλιάρα που έφαγα με τους Draconian, έρχονται και με την σειρά τους οι Katatonia. Με τον νέο δίσκο τους "Night Is The New Day" να είναι ήδη αγαπημένος, θα κάνουν τα πάνω-κάτω στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη, τον Απρίλιο που πλησιάζει.
Τον τελευταίο καιρό προβληματίζομαι για το ότι όλο και περισσότερος κόσμος είναι σε μια, μεγάλης διάρκειας, αναμονή. Η αναμονή αυτή μπορεί να είναι για παράδειγμα, κάποια προαγωγή που λαχταράς. Ή μπορεί να περιμένεις τον κολλητό σου, να σταματήσει να παίζει World of Warcraft για να βγείτε. Είτε μπορεί να περιμένεις πάνω από ένα κινητό τηλέφωνο, για ένα sms, μια κλήση ή ένα email από το πρώην/νυν/μελλοντικό σου "ταίρι".
Αν και δεν έχω την καλύτερη των διαθέσεων, είμαι δεσμευμένος απέναντί σας, για ένα Κυριακάτικο Japanese κοριτσάκι.
