Tired

-Lcfr.

Never

Never.

GIVE

Up.

~Lcfr~

Sunday Music Post

Επειδή έχω ένα θέμα στο χέρι μου και δεν αντέχω να γράψω πολύ, θα περιορίσω το σημερινό post στο μαγικό "Σαράβαλο" του εκ Θεσσαλονίκης μεγάλου Γιάννη Αγγελάκα.

Νομίζω έχει τα εχέγγυα να με καλύψει και με το παραπάνω..


Καλή και παραγωγική εβδομάδα αδέρφια μου...

-Lcfr.

Jealousy

Ζήλια...

Το τρίτο πιο μεστό συναίσθημα.

Κίτρινο και ξινό.

Ναρκωτικό από τα χειρότερα...

Χείριστος συνοδηγός και παράφρων συμβουλάτορας.

Κάνει την εμφάνισή του μόνο όταν νιώθεις. 

Δηλώνει δραματικά απών, όταν δεν...


-Lcfr.

Egoism

Εγωισμός...

Υπάρχει εκεί που επιλέγεις.
Σε χτυπάει όταν ήδη πονάς...

...και τον ξεχνάς όταν αγαπάς.

-Lcfr.

Eros

Έρωτες...

Μικροί ή μεγάλοι, έχουν την ζοφερή αξία τους.
Αφήνουν πίσω τους, υποχρεωτικές ουλές.
Μαγκιά δεν είναι να λες πόσους τέτοιους έχει βιώσει.
Μαγκιά είναι να τον ζεις...
...ακόμα και όταν φαινομενικά έχει τελειώσει.

Ακούς?
Αυτόν τον έναν. 
Ακούς?

-Lcfr.

You got Email!

Η σχέση μου με τα emails, είναι ερωτική, εδώ και αρκετά χρόνια. 

Για να πω την αλήθεια μου, δεν τα είχα σε ιδιαίτερη εκτίμηση, αλλά επειδή η προηγούμενη δουλειά μου, γύριζε γύρω γύρω από τα emails σε μανιακούς ρυθμούς, φυσικό ήταν να ερωτευθώ και εγώ σαν παιδί. 

Όσο και εάν ακούγεται γραφικό, το κίτρινο φακελάκι που εμφανίζεται στο iPhone όταν υπάρχει νέο email, είναι κάτι που στα μάτια μου, είναι σαν ένα δώρο έτοιμο να το ανοίξεις και να δεις με λαχτάρα τι έχει μέσα. Για αυτό άλλωστε έχω πακέτο δεδομένων στο κινητό ΜΟΝΟ για τα emails έτσι ώστε να με ακολουθούν παντού. Η αλήθεια είναι πως, τα γραφόμενα που κουβαλάει το κίτρινο αυτό φακελάκι δεν είναι πάντα θετικά και ενθαρρυντικά. Παρόλα αυτά, η αδημονία να το ανοίξω είναι τεράστια, άσχετα εάν μερικές φορές, ανοίγω κάτι που με ενοχλεί. 

Win Some,

Lose Some.

Ερέθισμα για αυτό το άρθρο, είναι ένα long overdue email που έλαβα πριν κάποιες ημέρες, από ένα προσφιλές στα μάτια μου άτομο. 

Και εξηγώ.

Επειδή με την νέα μου δουλειά και μέχρι να μπω σε ρυθμούς, κοιμάμαι άκυρες ώρες (με αρνητικό ρεκόρ το 8:30 το βράδυ) και επειδή κατά την διάρκεια του ύπνου, ξυπνάω να κοιτάξω τι ώρα είναι, αυτήν την φορά είδα και το εν λόγω email. Η ώρα ήταν 01:45 και αφού το διάβασα, ακολούθως δεν μπορούσα να ξανά κοιμηθώ με τίποτα. Γυρνούσα γύρω-γύρω και σκεφτόμουν το περιεχόμενό του. Αν και δεν ήταν μακροσκελές, είχε νόημα που σώνει και καλά έπρεπε να το ανακαλύψω εκείνη την στιγμή. (λειτουργώ άκυρα σε τέτοιες περιπτώσεις... το ξέρω)

Eventually κοιμήθηκα, και απάντησα αντίστοιχα. 

Αν και πλέον τα μηνύματα στο Facebook και σε όλα τα άλλα μέσα ηλεκτρονικής κοινωνικής δικτύωσης, έχουν βάλει μια άδικη ημερομηνία λήξης στα αγαπημένα μου emails, εγώ θα τα υπερασπίζομαι μέχρι το τελευταίο Megabyte της ζωής μου. 

-Lcfr.
ΥΓ. Κλείνοντας, πρέπει να τονίσω, πως τα αναπάντητα emails είναι το χειρότερό μου. Καλύτερα βάλε μου σουβλί στα μάτια από το να μην απαντήσεις σε email. 

Sinners!!

Sinners αδέρφια μου...

*δεν την είδα Ελένη Λουκά, χαλαρώστε*

Εσείς, ο διπλανός σας, ο καλύτερός σας φίλος, και πόσο μάλλον εγώ που έχω κάνει αρκετά κακά πράγματα στο παρελθόν, όσο και να μην μου φαίνεται. Με αυτήν την προοπτική πρέπει να πορευόμαστε καθημερινά. Πως είμαστε αμαρτωλοί και η πόρτα του "παραδείσου" μας, μπορεί να έχει κλείσει για τα καλά, με πόρτες θησαυροφυλακίου αλά Σκρούτζ Μακ Ντάκ.

Ελάτε... μεταξύ μας είμαστε, παραδεχτείτε το. 

Έστω από μέσα σας... δεν παρεξηγώ.

Ακόμα και το ΠΣΚ που ήρθε, θα κυλιστούμε στην αμαρτία γιατί την γουστάρουμε. Σαρκική, πνευματική και όποια άλλη αμαρτία μας είναι διαθέσιμη, θα περάσει από πάνω μας σαν ένα καθημερινό και χιλιοφορεμένο ρούχο...

 

Δώστε του να καταλάβει αδέρφια μου, γιατί χανόμαστε και ο χρόνος μετράει ανάποδα.

Ο Sully Erna τραγουδάει για τα αυτάκια σας, για να ζήσετε στο 100% τις επόμενες ώρες, μέχρι να έρθει η Κυριακή και να πούμε το κλασσικό: "Τα κεφάλια ξανά μέσα".

Τον αμέριστο σεβασμό μου.

Let the Sins begin!
-Lcfr,

Standards

Και μετά, αναρωτιέσαι, τι μούτζα έχεις φάει...

Σήμερα το μεσημέρι στην επιστροφή μου από την δουλειά, έπεσα μούρη με μούρη με μια πρώην μου. Μα καλά ρε διάολε, κοντά 3 εκατομμύρια γυναίκες... Και αναλογικά να το πάρεις...

...Τέλος πάντων. 

Όση ώρα μου έλεγε τα βαρετά πλέον "δεν θα σε αναγνώριζα με τίποτα, πως αδυνάτισες έτσι" και άλλα τέτοια γλυκανάλατα, δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι πως τα είχα εγώ... με αυτήν...

Έψαχνα να βρω και να κατηγορήσω έναν κοντινό μου άνθρωπο, γιατί δεν με χτυπούσε στο πρόσωπο ασταμάτητα για να μου βάλει μυαλό και να με αποτρέψει να μπλέξω με αυτήν.

Προς θεού, δεν λέω ότι έχω ανεβάσει τον αμανέ και βλέπω τους πάντες από τον ψηλό και σκαλιστό μου θρόνο, αλλά ρε φίλε να έχεις και κάποια στάνταρντ. Δηλαδή έλεος. Είναι κρίμα και άδικο να χαραμίζεσαι έτσι, απλά για να λες πως το κρεββάτι σου δεν είναι άδειο. 

Περάσαμε όμως και από αυτά, για να φτάσουμε στα καλύτερα. 
Έτσι δεν πάει το κόλπο?

Για αυτό αδέρφια μου, STANDARDS.
Κρατάτε τα standards από τα μαλλιά και μην τα αφήνετε σε καμία περίπτωση. Ό,τι ερωτόλογα και να σας ψιθυρίζει το παντελονάκι σας.

-Lcfr.

Monday Blues?

Όσο κουρασμένος και να είσαι, όταν ακούς Affliction XXVII II MMIX τα πάντα στρώνουν και έχεις όρεξη και για μπύρα!



Καλή, συναρπαστική, εβδομάδα αδέρφια μου.

-Lcfr.

2.000 Posts

Με αυτά και με τ' άλλα, ξέχασα να αναφερθώ στο γεγονός ότι πριν 3 ημέρες, έφτασα τα 2.000 άρθρα. 

Fuck Yeah!

Από τον Ιανουάριο του 2009 μέχρι και σήμερα, 5 ΟΛΟΚΛΗΡΑ χρόνια, γράφω, προβληματίζομαι, σκέφτομαι και εξωτερικεύω ότι διάολο έχω στο πειραγμένο μου κεφάλι. 

(με απαραίτητη μουσική επένδυση για να σπάει η σιωπή) 

Ξέρω πως δεν ανεβάζω τόσο συχνά όσο παλιότερα και σίγουρα από Δευτέρα που ξεκινάω την νέα δουλειά, ίσως να υπάρχει μεγαλύτερη απόσταση ανάμεσα στα posts. Βέβαια, εάν δεν έχω κάτι να πω, δεν θα μπω στην διαδικασία απλά να δώσω το παρόν. Αυτό δεν ήταν ποτέ το ύφος μου. 

Παρόλα αυτά, εάν το καλοσκεφτώ, 2.000 άρθρα, είναι ένα νούμερο που δεν θα το πλησίαζε καν το μυαλό μου όταν πατούσα το Publish για πρώτη φορά. (για τις παραπάνω από μισό εκατομμύριο συνολικές επισκέψεις, δεν έχω λόγια) 

Μέσα από αυτόν εδώ τον ιστότοπο έζησα χωρισμούς, απογοητεύσεις, μεθύσια, θυμό, νεύρα, ευτυχία  και εκατοντάδες ακόμα συναισθήματα. Όσο ρηχό και Παπακαλιάτικο και εάν ακούγεται, τα έζησα και τα αποτύπωσα εδώ, μαθαίνοντας να ζω παρέα τους για πάντα.

 

Ειλικρινά δεν ξέρω ποιο θα είναι το μέλλον της "Lcfr" περσόνας μου και φυσικά δεν ξέρω πόση ζωή έχει ακόμα. Μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι καινούργιο, μπορεί απλά να ξεχαστεί μια και καλή.

Θα δούμε μέχρι τότε & πότε...

Σας ευχαριστώ αδέρφια.

Non Serviam

-Lcfr.

Cheating!

DONT CHEAT!!!!

(motherfuckers!)

 

Θα μπορούσα να γράψω πολλές παραγράφους για αυτό το θέμα, αλλά νομίζω πως πιο απλή και ξεκάθαρη δεν θα μπορούσε να είναι η θέση μου.

 
-Lcfr

Whistler

-Lcfr.

Happiness 2014

Τις τελευταίες 15 κοντά ημέρες, σε σχεδόν καθημερινή βάση ρωτάω γνωστούς, φίλους και συγγενείς, εάν είναι ευτυχισμένοι. Από τις απαντήσεις τους, έβγαλα κάποια συμπεράσματα και τα έχω αποτυπώσει παρακάτω για να φάει το μυαλό σας. 

Οι περισσότεροι λοιπόν, μου έδωσαν ρηχές απαντήσεις... χλιαρές θα τις έλεγα. Κάτι που είναι φυσιολογικό, μιας και οι συμπατριώτες μας τους καιρούς αυτούς, δεν περνούν και τις καλύτερες ημέρες. Οι λόγοι όπως μπορείτε να καταλάβετε είναι αρκετοί. Οι κυριότεροι, ακολουθούν:

Η μοναξιά, είναι κάτι που σημαδεύει την ζωή ενός ανθρώπου και φυσικά επηρεάζει αρνητικά όλο του το 24ωρο, με φυσικό επακόλουθο να μην νιώθει ευτυχισμένος. Δεν είναι ελάττωμα να νιώθεις την ζωή σου ανολοκλήρωτη όταν δεν έχεις κάποιον σύντροφο. Δεν είναι μυστικό πως το "ζευγάρωμα" είναι βασικός στόχος της πλειοψηφίας των γυναικών, μιας και έχουν αυτόν το διαρκή πόλεμο με τον χρόνο, που με το make up προσπαθούν προσωρινά να καμουφλάρουν. Από την άλλη, οι περισσότεροι άνδρες, έχουν διαφορετική αντίληψη της έννοιας ζευγαρώμα που και αυτό συγκαταλέγεται στην μοναξιά. Ελπίζω να καταλαβαίνετε τι εννοώ. (σατέν μαύρα σεντόνια κτλ κτλ...)

Η έλλειψη παραγωγικότητας, είναι ένα σημαντικό πράγμα που μπορεί να σε κάνει δυστυχισμένο. Όταν δεν νιώθεις παραγωγικός και ουσιώδης στην κοινωνία, δεν νιώθεις χρήσιμος. Συνήθως αυτό το νιώθουν οι άνεργοι ή αυτοί που έχουν κάποια δουλειά χωρίς αντίκτυπο. 

Χεράκι-χεράκι με αυτό...

...έρχονται και τα λεφτά. Θεωρώ πως τα λεφτά δεν σε κάνουν ευτυχισμένο. Αυτό ας το πάρουμε σαν δεδομένο. Αλλά πιστεύω πως τα λεφτά σε σπρώχνουν ένα "τσίκ" πιο κοντά στην ευτυχία. Τα βλέπεις δηλαδή λίγο καλύτερα όταν έχεις τα χρήματα να κάνεις πράγματα, για εσένα και τους γύρω σου. Όχι πως η ευτυχία είναι υλιστική, αλλά βοηθάει στην ψυχολογία. Πιστεύω πως η σχέση του ανθρώπου με τα χρήματα είναι επικίνδυνα ερωτική. Κάτι που μπορεί να φτιάξει (προσωρινά) ή να κλείσει (μόνιμα) σπίτια.

Βέβαια, για να πεις κατασταλαγμένα πως δεν είσαι ευτυχισμένος, πρέπει να καταλάβεις τι ζητάς, τι σου λείπει και ποιος είναι ο στόχος της ζωής σου. Να τα ξεκαθαρίσεις μέσα σου και να βάλεις σωστές πλεύσεις.

Δυστυχώς στις ημέρες μας, ο νεοέλληνας στο μυαλό του, έχει ένα αμάλγαμα από λεφτά, lifestyle και βαμμένη πολιτική. Κάτι που δεν του αφήνει χρόνο για καθαρή σκέψη, βελτίωση της ψυχής του και διαγράμμιση σωστής πορείας. Και εξηγώ χωρίς να κουράζω:

-Λεφτά: Πως να αρπάξουμε περισσότερα λεφτά κάνοντας τα λιγότερα.

-Lifestyle: Dancing With The Stars, Star channel και The Voice. Ματαιοδοξία. Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο. 

-Βαμμένη πολιτική: Για να καταλάβετε τι εννοώ, διαβάστε λίγα σχόλια στα άρθρα του ηλεκτρονικού τύπου. Πλέον οι φανατικές πολιτικές μάχες του καφενείου, έχουν μεταφερθεί στον υπερθετικό τους βαθμό, πίσω από το πληκτρολόγιο.

Εγώ?

Το 2013 μπορώ να πω πως δεν ήμουν ευτυχισμένος. Από τα τέλη του όμως, προσπαθώ να βρω τον εαυτό και την πυξίδα μου, που χάθηκε σε κάποιες κοινόχρηστες τουαλέτες. Συνήθως νιώθω την ευτυχία, όταν φοράω τα αθλητικά μου παπούτσια και τρέχω ή όταν γράφω με τις ώρες τα βράδια.

Όπως και με ό,τι μπορεί καθένας.

-Lcfr.

Stubborn Love

Πριν κάποια λεπτά, άκουσα τυχαία ένα τραγούδι που το λάτρεψα το 2013 και με έσπρωξε να το ανεβάσω εδώ.

Θα πει κάποιος:

-Ρομαντίλα Lcfr, βραδιάτικο?

Ξέρω εγώ? Ίσως να είμαι στις ημέρες μου και να έχω επηρεαστεί.

Για να είμαι πάντως ειλικρινής, το συγκεκριμένο τραγούδι το είχα "διπλώσει" με ένα συγκεκριμένο άτομο, αλλά για κάποιον περίεργα ευχάριστο λόγο, τώρα που το ξανά άκουσα, το μυαλό μου, μου έφερε ένα άλλο πρόσωπο στην σκέψη.

Είναι περίεργο πράγμα το μυαλό και το ότι αλλάζει τόσο εύκολα, ακόμα πιο εντυπωσιακό.

"Πεισματάρης έρως", από τους Lumineers λοιπόν για τα αυτάκια σας.

Και ναι αδέρφια μου. Δεν είναι ντροπή να παραμένουμε πεισματάρηδες ερωτικοί, πέρα από τα blocks και τα αναπάντητα emails πάσας φύσης.

Εάν υπάρχει πρόβλημα, να απευθυνθείτε σε κάποιον who gives a shit.

Τα ξαναλέμε σύντομα...

-Lcfr.

Sunday Music Post

Τις προάλλες, με είχε πιάσει και άκουγα μουσική που λάτρευα τα περασμένα χρόνια. Κατά κύριο λόγο τα τραγούδια ήταν από την alternative rock. Καλώς ή κακώς, αυτή η μουσική με μεγάλωσε και με έκανε να ανακατεύομαι από τα τωρινά ακούσματα του νεοέλληνα. Μην ξεχνάτε άλλωστε, πως ο Ζαμπέτας είχε πει πως: "...και τον εθνικό ύμνο να παίξω στους Έλληνες, πάλι τσιφτετέλι θα χορεύουν".
Ο νοών νοείτω.

Κόντρα λοιπόν στην μάζα, πάμε να ακούσουμε το θρυλικό και γεμάτο νόημα "Like A Stone" των Audioslave. Καιρό είχα να ακούσω την φωνή του Chris Cornell και τα αυτιά μου την δέχτηκαν με μεγάλη ευχαρίστηση.

Αυτά για σήμερα αδέρφια μου.

Καλό (και παγωμένο) υπόλοιπο Κυριακής.

-Lcfr.
ΥΓ. Α, και καλό μήνα. 

Σεξομηνύματα

Λοιπόν,

Πριν λίγες ώρες, έπεσα πάνω σε ένα άρθρο για το τι εννοούν οι άνδρες όταν στέλνουν μήνυμα στο κινητό μιας γυναίκας. Είτε αυτή είναι πρώην, νυν, μέλλουσα ή πιθανή. 

Διαβάστε το εδώ το άρθρο "Τα σεξομηνύματα" για να καταλάβετε το νόημα

Από το ύφος του άρθρου, καταλαβαίνεις εύκολα πως το έχει γράψει γυναίκα. Αυτό δεν είναι κακό. Το κακό είναι πως το έχει γράψει γυναίκα που έχει καεί τόσο πολύ στην ζωή της από τα αγοράκια εκεί έξω, που έχει χάσει την πυξίδα στο θέμα σχέσεων και γράφει για να βγάλει το μένος της προς το άρρεν φύλο.

Οι άνδρες, γράφει η "αρθρογράφος", σκέφτονται μια γυναίκα μόνο όταν έχουν καταναλώσει λίτρα αλκοόλ, ή  όταν έχουν φουσκοπαντελονιές και δεν υπάρχει κάποιο εύκολο "θύμα" στην διάθεσή τους για να ηρεμήσουν τις ορμές τους. Στην προσπάθειά τους να κερδίσουν το χρυσόμαλλο δέρας που κρύβεται στο βρακάκι της, άλλα γράφουν και άλλα εννοούν στα μηνύματα.

Πρώτα από όλα, η γενίκευση του ότι το "σε είδα στον ύπνο μου, τι κάνεις?" και όλα τα υπόλοιπα που αναφέρονται στο άρθρο, κρύβουν κάτι διαφορετικό, με βρίσκει κάθετα αντίθετο. Προφανώς η κοπελιά δεν μπορεί να το ξεχωρίσει πότε ένας άνδρας εννοεί αυτό που γράφει και φυσικά δεν έχει την βασική ικανότητα να αξιολογήσει τον αποστολέα σαν άνθρωπο. Δεν λέω, πολλοί μπορεί να σκαρφιστούν αυτόν τον τρόπο για να ανοίξουν μια πόρτα επικοινωνίας, αλλά δεν είναι απαραίτητα ο κανόνας που ακολουθεί το πλήθος.

 Ε, ναι ρε διάολε, σε είδα στον ύπνο μου και επέλεξα να σου στείλω μήνυμα.
Πρόβλημα?
 Α, πρόβλημα. Ε, άντε γαμηθείτε.

Πέρα από την πλάκα αγαπητή μου, εάν ένας άνδρας σε σκέφτεται και επικοινωνεί όπως λες, μόνο όταν έχει πιει ή όταν έχει καύλες, θα πει πως δεν είσαι για κάτι παραπάνω. Για να λέμε τα πράγματα όπως είναι, ή είσαι ψιλο-μπάζο και ο άλλος σε γουστάρει μόνο όταν τα βλέπει θολά από το πιώμα του, ή είσαι εντελώς αδιάφορη σαν ΑΝΘΡΩΠΟΣ που μόνο για το σεξ μπορεί κάποιος να ασχοληθεί μαζί σου. Χωρίς απαραίτητα να παίρνεις και σε αυτόν τον τομέα υψηλό βαθμό, μιας και δεν θέλω να ξεχνάς πως ό,τι και να πετάξεις του πεινασμένου, θα το θελήσει ξανά και ξανά σαν θείο δώρο.

Για να μην δώσω ιδιαίτερα μεγάλη έκταση στο σημερινό αρθράκι μου, τα περισσότερα που γράφει η κοπελιά είναι μια ωδή στον φεμινισμό και στην μείωση των ανδρών. Ας μην την κατηγορούμε πάντως. Μικρό κοριτσάκι είναι, με καμμένη την γούνα της από κάποια αλητόφατσα που βρήκε και έκανε. Άλλωστε θα έχει ξεχάσει, (ή δεν θα το έχει μάθει μέχρι τώρα) πως οι άνδρες, *διόρθωση* οι ΣΩΣΤΟΙ άνδρες (και όχι τα βλαχαδερά ανδρείκελα που κυκλοφορούν στις παραλιακές) όταν θέλουν κάτι, θα το ζητήσουν ευθέως χωρίς σκιαγραφήσεις και μηνύματα με πολλαπλά νοήματα και τρεις τελείες στο τέλος...

Γκέ-γκε?

Non Serviam.
-Lcfr.

PS. Ξέχασα να αναφέρω πως το άρθρο της κυρίας Νίκκης Χαγιά, φιλοξενείται στο COSMO.gr που, μεταξύ άλλων ασχολείται με το τι φοράει η Φαίη Σκορδά και που τραγουδάει η Δέσποινα Βανδή. Άρα το επίπεδο μπορείτε να το καταλάβετε πανεύκολα.