Wednesday, July 29, 2009

You all saw it coming...

Yeah..
Δεν άντεξα να μην το βάλω...

Enjoy.



-L.

FAMOUS LAST WORDS

FAMOUS LAST WORDS:

"Eisai 23 kai den exeis zhsei TIPOTA. Den 3erw poios einai ypeu8hnos gia auto, alla kapoios einai. Kai autos o kapoios den prepei na exei allh epiroh apenanti sou. Arketa ekane oti ekane.
Ftanei.

Kai auto to ftanei prepei na to peis ESY!"


NON, FUCKING SERVIAM!!!!!

-L.

.

NON SERVIAM!!!







-L.

Monday, July 27, 2009

BEST GIF EVER

Μόλις είδα αυτό το .gif, ειλικρινά, πέθανα στο γέλιο.

Νομίζω ότι είναι ΟΤΙ καλύτερο έχει να προσφέρει το Internet αυτές τις μέρες.

ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.

Enjoy.



-L.

Saturday, July 25, 2009

Mazoo And the Zoo Sindrome.

Τον τελευταίο καιρό (i.e. Χρόνο και ίσως παραπάνω) η αλήθεια είναι μία.

Δεν είμαι ο εαυτός μου.

Δεν λέω ότι υποδύομαι κάποιον άλλο. Διαφορετικό. Απλά μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα βρέθηκα να μιλάω περισσότερο με το γκαζόν έξω, παρά με πραγματικούς living and breathing ανθρώπους.

Επιλογές θα πει κάποιος. Επιλογές είναι όλα στην ζωή και δεν θα διαφωνήσω ούτε για μια στιγμή. Γιατί όλο αυτό που υπάρχει σαν πέπλο από πάνω μου, έγινε κατ' επιλογήν που λένε.

So, starting today... i present you...

The new me...

...και το καινούργιο μου εγώ έχει και soundtrack.
Ποιότητα και αξιοπιστία, ή εγγύηση που λένε οι συνάδελφοι μου, όταν αναφέρονται σε εμένα. Καιρός να αποδείξω τι πραγματικά είμαι. Όχι σε κάποιον τρίτο. Αλλά σε εμένα τον ίδιο.

Oh, ξέχασα το soundtrack ε? Sorry about that...



-L.

Friday, July 24, 2009

The Empire of the Fallen...

Τελικά, πρέπει να σταματήσω πολλά από τα καθημερινά πράγματα που κάνω για να ξεκολλήσω από αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό...

Internet, υπολογιστής γενικότερα, ζωγραφική...

Προφανώς όλα αυτά σε κάνουν μοναχικό και απόμακρο από τον υπόλοιπον ζωντανό κόσμο. Με τα γνωστά αποτελέσματα...

Και η ερώτηση, του ενός εκατομμυρίου...

What about DOOM music? is that a depression kind of music?

Ερμ... Ακολουθεί δείγμα δωρεάν για να αποφασίσετε εσείς...





-L.

Thursday, July 23, 2009

September...

Τις περισσότερες φορές, δεν έχω και πολλά να πω...

Τι περισσότερες φορές τα σκέφτομαι και απλά δεν λέω τίποτα.

Να κάτι που θα μιλήσει για εμένα και τον Σεπτέμβριο που έρχεται...

Tuesday, July 21, 2009

Twitter Updates

Και, εάν αναρωτιέσαι αγαπητέ αναγνώστη, τι μπορεί να είναι αυτό το περίεργο Gadget στο πλάι του blog, με το όνομα Twitter Updates, θα σου εξηγήσω εγώ.

Στο site http://twitter.com/Lcfer γράφω διάφορες σκέψεις μου. Εδώ (δηλαδή εκεί δίπλα) εμφανίζονται Live τα updates την στιγμή που τα γράφω.

Come over. Its fun.

-L.

No surprise...

Yeah... that.

Σήμερα λοιπόν, κατάλαβα τι μπορεί να πει κάποιος όταν ζει την απόλυτη υποκρισία, την απόλυτη απλότητα και φυσικά την απόλυτη ηθική υποστήριξη. Μπορεί να πει:


"ΓΚΟΥΜΑ* ΤΗΝ ΠΟΥΤΣΙΣΕΣ!!"
*Το όνομα μπορεί να αλλάξει ανάλογα με την περίσταση


Και θα εξηγηθώ.

Φυσικά και θα εξηγηθώ. Άλλωστε, μερικές φορές πρέπει να βγάλεις μερικά πράγματα από μέσα σου, έστω μέσα από το πληκτρολόγιο. Μόνο αυτό έχεις... τουλάχιστον αυτές τις μέρες.

Αυτό και το χαρτί με το μολύβι. Αλλά τον τελευταίο καιρό, αυτά τα δύο τα χρησιμοποιώ για να ζωγραφίζω. Και το κάνω πολύ πλέον.

Η ΑΠΟΛΥΤΗ υποκρισία, ας μην κρυβόμαστε, είναι καθημερινά στην ζωή μας. Μπορεί στην αρχή να μην την καταλαβαίνεις με την πρώτη, αλλά είναι εκεί. Σαν ένα μολυντήρι που έχει μπει μέσα στο σπίτι σου. Το έχεις κοιτάξει στα μάτια μία πεταχτή φορά, μέρες πριν. Δεν το έχεις ξαναδεί από τότε, αλλά ξέρεις ότι είναι εκεί. Υπομονετικά περιμένει. Τι μπορεί να περιμένει το μολυντήρι στο σπίτι, δεν μπορώ να ξέρω. Αλλά η υποκρισία περιμένει να σου δείξει το άσχημο πρόσωπό της στην κακή εβδομάδα που μπορεί να έχεις. Και όχι αναγνώστη αδαή. Δεν είναι τυχαίο ότι επιλέγει ΠΑΝΤΑ την κακή εβδομάδα που έχεις. Είναι καλά σχεδιασμένο.

Μοίρα? Karma? Οτι και να είναι είναι καλοκουρδισμένο.

Πώς μπορείς να μην υποψιάζεσαι ΑΠΑΝΤΕΣ, όταν για παράδειγμα, κάθεσαι σε ένα τραπέζι με τρία ΕΠΩΝΥΜΑ άτομα, και συζητάς για "Χ" "Ψ" θέματα ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ μία ωραία Παρασκευή, και την αμέσως επόμενη Δευτέρα μαθαίνεις ότι, Ο,ΤΙ έχεις πει, έχει διαρρεύσει στα πλέον ακατάλληλα άτομα?

Πώς μπορείς να μην κοιτάζεις ΟΛΟΥΣ τους γύρω σου με καχύποπτο μάτι από εδώ και στο εξής?

Γιατί να πρέπει να αδικείς κάποιους από τους ποιο οικείους σου με το να τους υποψιάζεσαι και να τους θεωρείς έστω για μερικά ΜΟΝΟ δευτερόλεπτα διπρόσωπους?

Τελικά μερικές φορές καλύτερα να κοιμάσαι. Καλύτερα να μην ζεις την πραγματική σου ζωή και να νομίζεις ότι είσαι στο Matrix. Στο MyCosmos που συνηθίζω να λέω.Ο δικός μου μικρός μικρός σκιτσαρισμένος με μολύβι κόσμος λέγεται San Diego. Tι είμαι εκεί?

Heh...

Εκεί είμαι ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ Rock Star. Παίζω μπάσο και κάνω φωνητικά στο συγκρότημά μου και τα βράδια είμαι κρυφά ένας SuperHero* που σώζει τους αθώους από τα κακοποιά και υποκριτικά στοιχεία.

*Ακόμα όμως δεν έχω κατασταλάξει τι Super δυνάμεις έχω...

Στην πρώτη μου παράγραφο αναφερόμουν στην απόλυτη απλότητα. Και επειδή είμαι καλός, θα το αναλύσω και αυτό.

Πόσο απλό μπορεί να είναι ένα θέμα που το μικρό σου μυαλό το εμφανίζει τεράστιο και περίπλοκο? Πόσο απλή μπορεί να είναι η λύση σε ένα πρόβλημα της καθημερινότητάς σου και δεν μπορείς να την δεις γιατί και πάλι το μυαλό, σου παίζει ύπουλα παιχνίδια?

Η απάντηση είναι μονόδρομη.

Είναι ΠΟΛΥ, ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ, απλό. Και ο λόγος είναι γιατί το φανταστικό σου μυαλό, αδιαφορεί για την εύκολη και απλή λύση μιας και δεν μπορεί να λειτουργήσει έτσι. Του αρέσουν ίσως τα δύσκολα. Ή τα μπερδεμένα. Και αυτό είναι απόλυτα δικαιολογημένο. Μίας και το μυαλό δεν είναι για τα εύκολα. Είναι για τα δύσκολα. Εκεί πραγματικά δείχνει εάν είναι άξιο αναφοράς, ή απλά υπάρχει για να γεμίζει το κεφάλι του ιδιοκτήτη, μιας και η "Space for rent" πινακίδα δεν προσέλκυσε και πολλούς επίδοξους ενοικιαστές...

Έχω αρχίσει και σκέφτομαι τόσο απλά που με τρομάζω. Και ξέρεις κάτι, αγαπητέ αναγνώστη? (Ναι-ναι σε εσένα τον μοναδικό μου αναγνώστη και την Μαμά μου μιλάω, που ας μην κρυβόμαστε, την αναγκάζω να με διαβάζει). Η απλότητα με έχει κάνει και βλέπω τα πράγματα διαφορετικά. Αν όχι πιο εύκολα, πιο προσιτά σε λύσεις. Πιο "Θα βρω εγώ την άκρη και θα την βρω για πλάκα".

Κλείνοντας για την ηθική υποστήριξη, πρέπει να ευχαριστήσω τον Σοφό Μασόνο με τους Γκρίζους Κροτάφους. Που μπορεί να σε κάνει να νιώθεις ασφαλείς, άσχετα με το εάν μπορεί να σε σώσει από μία κατρακύλα που ευθύνεται η κακή εβδομάδα που λέγαμε πιο πάνω...

Και τι δεν θα έδινα για να είμαι στο San Diego αυτές τις μέρες...
'Η έστω, κάπου αλλού... και όχι μόνος...

Well, υπάρχει πάντα ο μικρόκοσμός μου, που είναι διαθέσιμος εικοσιτέσσερις ώρες την ημέρα...

Yeah... Rock Star by day and a Kick Ass Vigilant by night...

-L.

Ps. Η ιστορία με το μολυντήρι βασίζετε σε πραγματικό γεγονός.
Ps. No molidiria were harmed during this blog post.

Daughtry - No Surprise