I'm Home

Οι τελευταίες ημέρες, με έκαναν να σκεφτώ από την αρχή κάποια πράγματα... (from scratch που λένε και οι Άγγλοι). Για τον εαυτό, τις αντιδράσεις και το γενικότερο τρόπο που ζω την ζωή μου.

Εχθές συγκεκριμένα, έβγαλα πολλά συμπεράσματα. Αποκορύφωμα αυτών, ότι μπορείς να νιώθεις όπως πραγματικά θέλεις, μιας και το μεγαλύτερο αγαθό του ανθρώπου είναι η ελευθερία. Επίσης, κανένας δεν σε αναγκάζει να είσαι κάτι που στην πραγματικότητα δεν είσαι και δυστυχώς, δεν μπορείς στο μέλλον να γίνεις, ο κόσμος να χαλάσει.

Η γαλήνη στο τέλος του (ομολογουμένως) καταπληκτικού 2010 με έχει τυλίξει.

Ήταν ένα έτος γεμάτο με: (βαθιά ανάσα)

..εκπλήξεις (vice versa), γνωριμίες, απογοητεύσεις, συγκινήσεις, συναισθήματα, ανατροπές, εμπλοκές, ένα lap dance από μια Κινέζα, αμοιβές, ανατροπές, ελπίδες, μεταφορές, ένα ατύχημα (παλιόγρια σε ψάχνω), πολύ ενθουσιασμό, πολιορκίες, ένα ταξίδι στην μαμά Αγγλία, δώρα, μουσική (ΠΟΛΥ ΜΟΥΣΙΚΗ), συνωμοσίες, απειλές, άδειες προσδοκίες, προδοσίες, απογοητεύσεις, λίγη στεναχώρια και συναισθήματα, συναισθήματα και ξανά συναισθήματα. Φυσικά δεν μπορώ να ξεχάσω τα 30 μαγικά λεπτά που πέρασα μόνος μου, σε κάποιο πάρκο της Νέα Σμύρνης...

It was a full and good year.
Yeah... it was.

"I'm home,
And I'm not alone..."

Thank you all.
Really.
Φυσικά από αυτό το post, δεν μπορεί να λείψει το τραγούδι που άκουσα περισσότερες φορές στο iPhone το 2010 (όπως εύκολα μαρτυρά το played counter του iTunes). Δεν είναι άλλο από το Desolation Song από τους Agalloch. Όποιος δεν το έχει ακούσει, πραγματικά χάνει. (βέβαια άλλη αξία έχει όταν σου στέλνουν στο κινητό σου 2 στίχους από αυτό το τραγούδι εκεί που δεν το περιμένεις...)

Στα καλύτερα που έρχονται λοιπόν!!

-Lcfr.