Μου κάνει μεγάλη εντύπωση πόσο οι άνθρωποι διαφέρουν στις αντιδράσεις τους. Στα καθημερινά καλά και κακά γεγονότα που τους συμβαίνουν. Πόσο μάλλον όταν αυτά είναι καταστροφικά και βάσει αυτών προγραμματίζετε η συνέχεια της ζωής τους.
Για αρχή υπάρχει η κατηγορία που περιλαμβάνει αυτούς που αντιδρούν άνετα, ψύχραιμα και το ζαμάνφου επικρατεί χωρίς πολλές κουβέντες και ιδιαίτερη σκέψη. Αυτή η κατηγορία, συνήθως, δεν πληγώνεται ποτέ. Η τουλάχιστον δεν το δείχνει ποτέ.
Η επόμενη κατηγορία περιλαμβάνει αυτούς που αντιδρούν βάσει της λογικής. Τι έγινε κύριε; Αυτό; Ωραία, τα βάζω κάτω και τα υπολογίζω. Ανάλογα με το αποτέλεσμα αυτών, αντιδρά με γνώμονα τι του υπαγορεύει το μυαλό. Αυτή η κατηγορία αποφεύγει ανούσιες και άσκοπες πληγές.
Η τελευταία και να μου επιτρέψετε να προσθέσω, πιο αδικημένη κατηγορία είναι αυτή των ανθρώπων που υπολογίζουν και δίνουν βαρύτητα σε κάθε τι που θα συμβεί ή ειπωθεί σε κάποιον διάλογο. Και τις περισσότερες φορές, το μυαλό τους, τους προσφέρει απλόχερα ένα endless replay έτσι, για να μην το ξεχάσουν ποτέ. Αυτή η δακρύβρεχτη ομάδα είναι φυσικά η πιο ταλαιπωρημένη από στεναχώριες και φυσικά κατέχει τα πρωτεία στην εκμετάλλευση και στον εμπαιγμό.
Σίγουρα κάθε ένας από εσάς, ανήκετε σε κάποια από αυτές. Αλλά ο αστροναύτης της παρέας ρωτάει: Δεν θα ήταν ευκολότερο και πρακτικότερο να υπήρχε ένα χάπι που, στην εκάστοτε στεναχώρια να σε έκανε να νιώθεις σαν κάποιος άλλος. Σαν κάποιος ξένος, άσχετος, περαστικός και αδιάφορος. Εάν δεν γίνεται αυτό, έστω να σε έκανε να νιώθεις ότι ανήκεις στη πρώτη κατηγορία και δεν σε επηρεάζει απολύτως τίποτα. Πόσος πόνος και στεναχώρια δεν θα υπήρχε στον κόσμο, εάν αυτό το χάπι υπήρχε?
-L.
PS. Το άρθρο αυτό το εμπνεύστηκα από το Coma White του Marilyn Manson που λέει:
"...a pill to make you numb, a pill to make you anybody else.." το οποίο φυσικά και ακολουθεί...
Και ναι. Αυτό το άρθρο το έγραψα στις 7 το πρωί παρακαλώ και το Coma White δεν ήταν η μοναδική μου έμπνευση...
1 comment:
Numbness is boring. It takes away all the fun in living. Because if your life is not all about feeling the little joys and moments of excitement, what is it about? Just time wasted till you die? And to be able to experience such happiness you need to be able feel. Which means you're going to be vulnerable to sadness as well. But I'd pick sorrow any day over being numb. It's better to be able to feel the full spectrum of emotions rather than being numb. Numbness is as good as death. As they say: It's better to have loved and lost than never to have loved at all. People in your 3rd category should consider themselves at an advantage to be able to feel. And frankly, experiencing sadness makes you only a stronger person. So it has its benefits as well. You just need to learn to be patient and hang in there. Sadness always gives way to happiness eventually. Take it from a person who’ s been lucky enough to experience both the worst kind of sadness in the world and the greatest happiness.
Post a Comment