21/1/2009
Εχθές λοιπόν, ενημέρωσα αρκετό κόσμο για την ύπαρξη αυτού του "καινούργιου" blog.
Καθώς λοιπόν, έκανα την επιλογή των ατόμων, και ΑΦΟΥ είχα καταλήξει, σκέφτηκα ότι πολλοί οι καλεσμένοι, λίγοι οι πραγματικά άνθρωποι που θέλεις μέσα στην ζωή σου.
Και κατέληξα στο γνωστό cliche.
"Πώς γίνεται να είσαι περικυκλωμένος από πολλούς ανθρώπους και την ίδια στιγμή, να νιώθεις πραγματικά μόνος?"
Meh... Cliche από τα λίγα.
Και ναι. Αρκετά cheeeeeesssseeee αλλά μερικές φορές ισχύουν όλα αυτά. Το καλό στην υπόθεση είναι ότι πολλά πράγματα που σου συμβαίνουν μπορείς να κάνεις να βγάζουν θετικά (και μερικές φορές αρνητικά) συμπεράσματα. Και ένα από αυτά είναι ότι δεν χρειάζεσαι πολλούς γύρω σου για να τα βγάζεις πέρα. Μερικές φορές, σε πολλές περιόδους της ζωής σου δεν χρειάζεσαι και κανέναν... well, ίσως έναν μόνο.
Και στην περίπτωση που αυτός είναι μακριά και unavailable, τότε το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι υπομονή μέχρι τα προβλήματα να ξεπεραστούν και να καταλήξεις στην πραγματικότητα που θέλεις.
Που πραγματικά θέλεις.
Που εσύ έχεις φτιάξει και εσύ θέλεις να ζήσεις.
Τι σόι προβλήματα μπορεί να είναι αυτά, ρωτάτε? (εάν είστε πολλοί αναγνώστες that is). Well...Θα σας προτείνω το εξής.
Για αναρωτηθείτε.
Υπήρχε στην ζωή σας κάτι που πραγματικά θέλατε αλλά δεν μπορούσατε να το αποκτήσετε με τους δικούς σας όρους και αναγκαστικά το θάψατε βαθιά στο υποσυνείδητο σας για το καλό όχι των άλλων, αλλά για το καλό του ίδιου σας εαυτού?
Ορίστε λοιπόν... Η απάντησή σας.
Come clean.
Come straight.
My guess is that you will win.
Pshoo pshoo!
-Hephasto.
No comments:
Post a Comment