Μιας και πριν λίγες μέρες ήταν τα γενέθλια του μεγάλου H.P. Lovecraft (20 Αυγούστου, 1890 – 15 Μαρτίου, 1937), σήμερα το Monster Problems, είναι αφιερωμένο σε ένα από τα πιο διάσημα δημιουργήματά του.
O Cthulhu, αντιμετωπίζει και αυτός με την σειρά του, προβλήματα με την προφορά του ονόματός του.
Αδερφέ Cthulhu, όταν ο νεοέλληνας γράφει την λέξη "είναι", ine, τότε μην έχεις πολλές ελπίδες για την σωστή προφορά του ονόματός σου.
-Lcfr. Ps. Για να δείτε όλα τα Monster posts, clicky εδώ.
Λοιπόν για σήμερα, σας έχω κάτι φρέσκο, διαφορετικό και αρκετά ποιοτικό.
Οι Rishloo δεν είχαν πέσει καν στο μουσικό μου ραντάρ. Πριν μια εβδομάδα, μου τους πρότεινε μια ψυχή και τους δοκίμασα. Για να πω την αλήθεια μου, δεν περίμενα κάτι τρομερό μιας και τα γούστα μου είναι ιδιαίτερα και εξόχως επιλεκτικά. Όμως, το συγκεκριμένο συγκρότημα επειδή μοιράζεται την ίδια προοπτική στην μουσική με αυτή των Tool το είδα πολύ θετικά. Το αποτέλεσμα είναι ότι με κέρδισε από τα πρώτα κι όλας ακούσματα και επέλεξα ένα από τα τραγούδια που ξεχώρισα για το σημερινό post.
Οι Rishloo λοιπόν προερχόμενοι από το Seattle, με ύφος καθαρά prog rock, τραγουδάνε για εμάς το "El Empe" μέσα από τον δίσκο Eidolon του 2007.
Enjoy.
Φυσικά, το τραγούδι έχει ένα σημείο που σου σηκώνει την πέτσα όρθια με την δυναμική και τον έντονο στίχο του. Αυτό ξεκινάει στο 2:13 του τραγουδιού και διαβάζει το εξής:
"Fuck you! Υou fool, with your hand me down views, and you valium counterpoint bullshit excuse, you wouldn't have a word if I hadn't said it first, so, cup your little seed, and beg beggar, Βeg!"
Η Nellie από την Σκοτία, πρωταγωνιστεί στο σημερινό Monsters Problems αφιέρωμα.
Γνωστή και ως το "Τέρας του Λόχ Νές" έχει και αυτή σαν κοπέλα χαμηλή αυτοπεποίθηση και κολλημένο πάνω της ένα θέμα με την φωτογένειά της στις φωτογραφίες.
Είναι ντροπαλή ρε παιδάκι μου. Δεν γουστάρει φωτογραφίες, είτε είναι selfies είτε όχι. Α, και που είστε, μισεί θανάσιμα τα selfie sticks και όσους έχουν. (καλά αυτό το τελευταίο σχόλιο, ίσως να είναι δική μου προσθήκη)
Πωωωωωωω.... Μην το κάνουμε θέμα πια!
Click to enlarge
Δεν μπα' να έχετε από 3 selfie sticks, να ακούτε Παντελίδη και να γουστάρετε τον Μπογδάνο? Εγώ θα κάτσω να δω τον Τσίπρα στο διάγγελμά του στις 20:00 το βράδυ με ποπ κόρν και μπύρες. Έχω καιρό να δω κωμωδία στην τηλεόραση.
-Lcfr.
Ps. Για να δείτε όλα τα Monster posts, clicky εδώ.
Βρισκόμαστε στα μέσα της εβδομάδας πλέον, με την ζέστη να γονατίζει, εμένα την γάτα μου και τον υπολογιστή μου.
Αν και έχω γράψει το επόμενο άρθρο μου, δεν έχω αποφασίσει ακόμα εάν θα το ανεβάσω. Μέχρι να ξεκαθαρίσω αυτό το πράμα στο μυαλό μου, θα συνεχίσω να ανεβάζω καθημερινά τους φίλους μας τα Monsters with Problems.
Ακολουθεί η Μούμια, που έχει ένα θεματάκι με τις κατάρες και τα μπινελίκια.
Ελπίζω να σας αρέσει, όπως σας άρεσαν τα προηγούμενα.
Click to enlarge
Και που είστε? Να έχετε τον νου σας για ninja ποστ αργότερα. (εάν το αποφασίσω that is)
-Lcfr.
Ps. Για να δείτε όλα τα Monster posts, clicky εδώ.
Ο Ελληνοαμερικάνος μουσικός (γεννημένος στην Αθήνα) με ιδιαίτερα μεγάλο φάσμα ταλέντου, έχει την ατυχία η φήμη του να προέρχεται περισσότερο από τον πολυετή γάμο του με την Pamela Anderson και διάφορα άλλα μοντέλα και πολύ λιγότερο από την μουσική του σταδιοδρομία, ειδικά στους Mötley Crüe σαν Drummerκαι αργότερα solo.
Δεν είμαι ιδιαίτερα μεγάλος "φίλος" της μουσικής του ή του ίδιου γενικότερα, αλλά πρέπει να αναγνωρίσω πως όταν θέλει τον κάνει τον μουσικό του κρότο κι ας είναι απαλός.
Δεν μπορώ να θυμηθώ εάν έχω ξανά ανεβάσει παλιότερα το τραγούδι που ακολουθεί, αλλά θυμάμαι πότε το άκουσα για πρώτη φορά. Ήταν στο τέλος ενός επεισοδίου από την σειρά Californication, που ένα πιάνο κλείνει μια ιδιαίτερα φορτισμένη σκηνή.
Και φυσικά ήταν το πιάνο του Tommy Lee, που εκτελούσε το παλιό τραγούδι των Mötley Crüe με τίτλο "Home Sweet Home", με χροιά αργής μπαλάντας. Η αλήθεια είναι πως το τραγούδι που χρονολογείται στο 1985, δεν το ήξερα και όταν άκουσα το αυθεντικό δεν μου άρεσε ιδιαίτερα (full 80s). Η ραχοκοκαλιά όμως που μου έμαθε ο Tommy Lee με την δική του έκδοση, υπήρχε διάχυτη.
Για ακούστε το και εσείς και κρατήστε τις εντυπώσεις.
Οι λέξεις που ακολουθούν είναι εξαιρετικά αφιερωμένες σε όσους έχουν μείνει στην πρωτεύουσα Αύγουστο μήνα και βράζουν στον ζωμό τους.
Υπερτιμημένες οι διακοπές αδέρφια μου.
Ζέστη, ήλιος, ιδρώτας, συνωστισμός στην παραλία από αγάμητους πεινασμένους λουόμενους που νομίζουν ότι θα πιάσουν την καλή πριν την πρώτη βουτιά και φυσικά μην ξεχνάμε τα παιδάκια. Που ακόμα σκάβουν στην άμμο, για άγνωστους μέχρι στιγμή λόγους, κατουράνε ανεξέλεγκτα στα νερά, (που αμέσως μετά θα τα λουστείς) και οι μανάδες από πίσω να ρωτάνε κάθε 1,5 λεπτό εάν είναι καλά.
Δράμα σας λέω δράμα. Για αυτό, αποδράσεις σε παραλίες που δεν υπάρχει τίποτα από τα προαναφερθέντα και το μυαλό είναι στο ζεν μιας και απουσιάζει και το τιμημένο τάκα-τούκα του τένις που γουστάρει ο Έλληνας να παίζει, λες και θα γίνει Ραφαέλ Ναδάλ από την μια μέρα στην άλλη.
Αμ το βράδυ? Εάν κανονίσεις να βγεις ετοιμάζεσαι, παρφουρμαρίζεις το κορμί σου, σφίγγοντας φυσικά τα δόντια από τους πόνους που σου προσφέρει το τσιγαρισμένο δέρμα σου και φοράς τα καλά σου. Ας μου επιτρέψουν οι κυρίες της παρέας αλλά μιλάω από την μεριά των ανδρών τώρα, που θα φορέσουμε ένα πουκάμισο και ένα παντελόνι. Γιατί, εάν αδερφέ μου, είσαι από αυτούς που φοράς βερμούδα στο μαγαζί, τότε τι να σου πω. Έχεις πολλά συσσωρευμένα προβλήματα και σε κόβω να ακούς Παντελίδη και να γουστάρεις να βλέπεις τον Μπογδάνο στην τηλεόραση. Ντύνεσαι λοιπόν, είσαι έτοιμος και στα 5 πρώτα λεπτά ιδρώνεις ακατάπαυστα μιας και ο καιρός έξω θυμίζει καζάνι της κόλασης. Τα ρούχα σου γίνονται χάλια από σημάδια του ιδρώτα, η διάθεσή σου πιάνει πάτο και περνάς χάλια όλο το βράδυ.
Να μην σας θυμίσω την επιστροφή από τις διακοπές. Η κίνηση κάνει την εμφάνισή της, εντελώς τυχαία όταν έχεις κανονίσει να επιστρέψεις στην βάση σου και η ταλαιπωρία που βιώνεις σε κάνει να αναθεματίσεις την ώρα και την στιγμή που βγήκες από το σπίτι σου.
Για αυτό αδέρφια μου. Σας μεταφέρω δυναμικούς χαιρετισμούς. Σε εσάς όλους που αντιστέκεστε στο παραμύθι των διακοπών και γουστάρετε να είστε στην άδεια πόλη.
(αν και τα capital controls μας το χάλασαν και κράτησαν αρκετό κόσμο ριζωμένο στην Αθήνα)
Μιας και το προχθεσινό μπάνιο πήγε καλά και δεν με χτύπησε καμία λαχτάρα όπως την προηγούμενη φορά, είπα σήμερα να σπάσω το σερί των χαμένων Κυριακών και να κάνω επαναφέρω το Sunday Music Post, με καλή μουσική για να κλείσει η εβδομάδα.
Σήμερα όμως δεν έχω έτσι απλά ένα τραγούδι. Έχω ΤΟ τραγούδι που από την στιγμή που πρωτοβγήκε στο κοινό πριν λίγες μέρες, το έχω κυριολεκτικά λιώσει. Εάν είχε φωνή το Youtube, θα μου έλεγε να πάω στα κομμάτια και να κάνω διάφορα πράγματα σεξουαλικού τύπου στον εαυτό μου.
Ντροπή σου YouTube. Ντροπή.
Maynard James Keenan. Ο ιθύνων νους των Tool, εδώ και κάποια χρόνια διατηρεί μια μπάντα/Side Project, με όνομα Puscifer (Pussy+Lucifer). Για να πω την αλήθεια μου, όταν άκουσα τον πρώτο δίσκο τους, δεν μπορώ να πω ότι τρελάθηκα. Δεν ήταν του γούστου μου σε καμία περίπτωση, μιας και η μπάντα ψάχνει μονοπάτια πολύ μακρινά από αυτά των Tool, που υπέρ λατρεύω και είχα την τιμή να τους δω και ζωντανά πριν κάποια χρόνια.
Ο Keenan όμως, πέρα από την δουλειά που βάζει στον πολυαναμενόμενο καινούργιο δίσκο των Tool, (που τον περιμένουν πολλά χρόνια τώρα) την προηγούμενη εβδομάδα ανέβασε ένα φρέσκο τραγούδι από τους Puscifer, με τίτλο Grand Canyon, που με αυτό μας ενημερώνει πως η μπάντα βγάζει καινούργιο δίσκο τον Οκτώβριο.
Οι προσδοκίες μου, πατώντας στο τραγούδι ομολογώ πως ήταν πολύ χαμηλές. Όμως, οι καλοσχηματισμένοι μου αισθητήρες, δεν ήταν προετοιμασμένοι για τον οργασμό που θα αντιμετώπιζαν. Τα αυτιά μου με την μουσική και τα μάτια μου με το λιτό μεν, αλλά καταπληκτικό δε βίντεο.
Ακούστε για να δείτε από μόνοι σας. (?)
Αν και το τελευταίο διάστημα οι μουσικές μου έχουν στραφεί στο Ιαπωνικό Prog Metal (δεν είσαστε προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο ακόμα, νέοι μου) οι Puscifer με έκαναν να βάλω μια διαφορετική πινελιά στα ακούσματα μου.
Ευχαριστώ μπαμπά Keenan. Άντε τώρα να δουλέψεις και λίγο στους Tool, ναι?
Άντε να σε δω.
