Milliseconds

Και επειδή ακριβώς αρχίζει ο καιρός να δροσίζει, σε σημείο να πρέπει να κλείσεις το παράθυρο το βράδυ, είπα να επιλέξω ένα πιο κρύο τραγούδι σήμερα, για να μπαίνουμε στο κλίμα σιγά σιγά. 

Οι Katatonia, αν και σαν μπάντα είναι στον πάγο τον τελευταίο χρόνο (εάν θυμάμαι καλά) παραμένουν ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα του χώρου. 

Όχι γιατί είναι οι τοπ καλλιτέχνες που όταν γράφουν έστω και μια νότα τα τσιμέντα στις γύρω πολυκατοικίες αρχίζουν και πέφτουν.

Όχι. 

Είναι αγαπημένο συγκρότημα γιατί πάνω του έχει άμεσα συνδεδεμένο δυνατό παρελθόν. Από τον τρόπο που έμαθα για αυτούς, μέχρι το νόημα που μεταδίδουν με τους ιδιοφυείς, σε κάποιες, περιπτώσεις στίχους τους. 

O Dead End Kings δίσκος, αν και τον άκουσα σε περίοδο που ήμουν πραγματικά κλειδωμένος στο εμένα, μοιάζει αν μη τι άλλο, σαν ένα encore έντονων συναισθηματικά ιστοριών του παρελθόντος. Η επιλογή μου από τον εν λόγω δίσκο δεν μπορεί να μην είναι το B-Side των B-Sides. Το τραγούδι που δεν συμπεριλήφθηκε στο αρχικό track list του δίσκου για κάποιον περίεργο λόγο.

Το μοναδικά μοναδικό Seconds, που εάν δεν κάνω λάθος έχει ξανατιμήσει τον ιστότοπο αυτό με την παρουσία του, αλλά όπως έχουμε πει, η επανάληψη είναι μια μαμά και αυτή.

"We were such good friends
Will you find me where I am now"

Καλό σου σκ.
Non Serviam.

-Lcfr.

Bimbo Queen

Εντάξει, είχα πει να χαλαρώσω λίγο την κριτική μου στην κυρία Φάκου και κατ' επέκταση στο Marie Claire, αλλά μέχρι εδώ άντεξε η υπομονή μου. Αδέρφια μου, ετοιμαστείτε για το απόλυτο και πάνω από όλα ολόφρεσκο άρθρο με τίτλο:

"Τι να μη στείλεις σε μήνυμα για να μη σε περάσει για bimbo;"

Προσπαθήστε να ακολουθήσετε την παρακάτω πρόταση: 

H πριγκίπισσα του διαδικτυακού βόθρου, δίνει συμβουλές για το τι να μην στείλουν σε μήνυμα, οι bimbos που την διαβάζουν στο Marie Claire, για να μην τις περάσουν για bimbos, οι "αρσενικοί" bimbos που έχουν πάρε δώσε μαζί τους. Ξανά διαβάστε την πρόταση για μεγαλύτερο εφέ.

Πάμε πάλι. Η κυρία Φάκου, που η φήμη της εδώ και πολλές δεκαετίες, δεν περιορίζεται μονάχα στον τίτλο "bimbo", δίνει ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ σε κοπέλες που είναι σίγουρα 25 χρόνια μικρότερές της!

(και με λιγότερες πλαστικές επεμβάσεις στην μουτσούνα τους). 

Συμβουλές κυρίες και κύριοι. Ποιος?

Η κυρία Φάκου!

Που εάν αρχίσω να γράφω για τα επίθετα που την ακολουθούσαν σε νεότερη ηλικία, το πιο κολακευτικό θα είναι το Bimbo.

Μαλάκες μου, η κυρία αυτή πριν κάτι μήνες έγραφε και γαλουχούσε τις αναγνώστριές της ΓΙΑ ΤΟ FISTING στην ερωτική ζωή. Καλά διαβάσατε, το άρθρο με τίτλο: "Let’s talk about sex: Fist Fucking, δαίμων της μεσημβρίας και Mπονόμπο" νομίζω πως την τοποθετεί στον θρόνο των πιο εμετικών γραμμών που έχουν ποτέ αναρτηθεί σε μέσο. Έντυπο ή internetικό.

Κι όμως ο πάτος δεν εμφανίζεται και κάλλιστα μπορούμε να φτάσουμε πιο βαθιά. Με μια γρήγορη ανάγνωση μερικών ακόμα, καταπληκτικών άρθρων που εξακολουθούν να τιμούν με την παρουσία τους το αρχείο του "Μαρί Εκλέρ", κάνουμε ένα σαγηνευτικό ταξίδι στα βοθρολύματα του μεγάλου αυτού μυαλού. Σας τα παραθέτω για να αποκτήσετε και εσείς λίγο πιο ολοκληρωμένη άποψη:

• "Boob Job: H σεξουαλική πρακτική που οι γυναίκες αποφεύγουν ενώ οι άντρες λατρεύουν"
• "Τι είναι το squirting;"
• "Τρία tips για να απολαύσεις το σεξ στο αυτοκίνητο"
• "Υπάρχει ένα σημείο που παραμελείς να φιλήσεις όταν κάνεις στοματικό σεξ στο σύντροφό σου"

Kαι το ένα από τα καλύτερά μου:

• "O αυνανισμός σου και εσύ: Όλες οι απαντήσεις που θέλεις να πάρεις."

Ειλικρινά λυπάμαι. 

Λυπάμαι τις πιτσιρίκες που τσιμπάνε το προφανές clickbait και μολύνουν το μυαλό τους. Εξακολουθώ να αναρωτιέμαι πως γίνεται αυτά τα άρθρα να εγκρίνονται από την αρχισυνταξία και τον εκδότη του εν λόγω site. Ίσως να αρμόζουν σε κανένα παρακμιακό site ροζ στούντιο, που προσπαθεί να σπρώξει τις δεσποινίδες της νύχτας σε ερεθισμένους φορτηγατζήδες.

Μέχρι εκεί φτάνει αυτού του είδους αρθρογραφία. 

Αρθρογραφία δημόσιας τουαλέτας.

Cry, little sister! (Thou shalt not fall)

-Lcfr. 

End Of Time

Το να σκηνοθετείς ένα εκπληκτικό μουσικό βίντεο κλιπ θέλει ταλέντο. (όπως άλλωστε τα περισσότερα πράγματα στο κόσμο)

Όμως, μέσα στο ταλέντο σου μπορεί να εμφανίζονται και κάποια στοιχεία που ή δεν πρέπει να τα δείχνεις, ή πρέπει να τα αναδεικνύεις με κάθε τρόπο. 

Η αποψινή μουσική επιλογή μου είναι ξανά από τους προχθεσινούς Lacuna Coil. Το "End of Time" είναι ίσως ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γράψει στην ιστορία τους. Έρχεται και το βίντεο και δένει το γλυκό.

Μέσα από μαυρίλα, την αρρώστια και την διαστροφή του κυρίου σκηνοθέτη γεννιέται ένα μοναδικό αποτέλεσμα που προσωπικά με διχάζει. Από την μια με ενθουσιάζουν τέτοιες τολμηρές αποφάσεις. Η πλήρης απελευθέρωση της φαντασίας και της δημιουργίας χωρίς όρια. Από την άλλη τέτοιες επιλογές στην μουσική (και ειδικά στην μέταλ που είναι άλλο κεφάλαιο) το μυαλό μου τις ερμηνεύει σαν υπερβολική προσπάθεια να σοκάρει.

Οι υπόλοιπες σκέψεις δικές σας:

-Lcfr.