Are you Happy?

Αρκετές ημέρες τώρα σκέφτομαι μια ερώτηση, ξανά και ξανά:

"Είσαι ευτυχισμένος?"

Δεν κάνω αυτήν την ερώτηση απευθείας σε εμένα μιας και είμαι σπάνια κότα. Παρόλα αυτά η ερώτηση όσο απλή και σχετικά κλισέ και εάν είναι, συνεχίζει να υφίσταται με το στομφώδες στυλ και την ύπουλη καμπαρντίνα της που ποτέ δεν ξέρεις τι κρύβει από μέσα. Είναι αντικειμενικά δύσκολη και σίγουρα αυτές οι γραμμές δεν μπορούν να την απαντήσουν. 

Είναι δύσκολη γιατί η πλειοψηφία δεν ξέρει τι είναι αυτό που την κάνει να πιστεύει πως είναι ευτυχισμένη. Βέβαια υπάρχουν και αυτοί που ζουν σε ανούσιες αυταπάτες στο όνομα της φυσιολογικής κονσερβοποιημένης ζωής, και εκεί θα εστιάσω σήμερα.

Οι άνθρωποι που μεταφράζουν την ευτυχία χωρίζονται σε 2 κατηγορίες: Τους υλιστές, αυτούς δηλαδή που βρίσκουν την ευτυχία όταν αγοράζουν υλικά αγαθά, και τους υπέρ ρομαντικούς. Αυτούς που θεωρούν πως ή σχέση που έχουν, ή η σχέση που μπορεί να δημιουργήσουν με τον/την Mr./Ms. Perfect, τους κατατάσσει αμέσως στην κατηγορία των ευτυχισμένων. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν.

Και οι δύο κατηγορίες αυτές έχουν τα προβλήματά τους, αλλά είναι κάτι το σύνηθες. Εάν ανήκεις σε μια από αυτές τις κατηγορίες, τότε έχεις κάνει μερικές λάθος στροφές στην ζωή σου ή χρειάζεσαι ένα γερό ταρακούνημα και αλλαγή προοπτικής. Αυτό, ή το μυαλό σου εξαρτάται πάντα από κάτι. Είτε αυτό είναι το καινούργιο γυαλιστερό iPhone σου, είτε ο σύντροφος που σου έτυχε, ο οποίος τυγχάνει να έχει αρκετές ανοχές και αντοχές για να βαδίζει παράλληλα με εσένα.

Σε μια κοινωνία φοβισμένη και ας μην κρυβόμαστε, σε μια κοινωνία κονσέρβα, θεωρώ απολύτως φυσιολογικό ο μέσος άνθρωπος, δηλαδή η πλειοψηφία, να στηρίζει τις ελπίδες του για ευτυχία στο να κάνει οικογένεια και παιδιά, να έχει ένα μεγάλο σπίτι και δυο αμάξια στην πιλοτή. Ματαιόδοξο, αμερικανιά, στενάχωρο και ενάντια σε όλα όσα πιστεύω και εκπροσωπώ, αλλά κατανοητό. Μια στείρα αστική τάξη, διατάσσει συγκεκριμένα βήματα στον χορό της ζωής και δεν πρέπει να λοξοδρομείς στο παραμικρό.

Όμως, αναρωτιέμαι. Δεν είναι καιρός να σκεφτούμε πως ο μοναδικός και γνήσιος τρόπος για να βιώσουμε την ευτυχία (όπως και να την ερμηνεύει ο εγκέφαλός μας) είναι μονάχα μέσα από τον ίδιο μας τον εαυτό? Να συνηθίζουμε δηλαδή στην ιδέα πως δεν είμαστε ένα κομμάτι πάζλ, το οποίο για να δείχνει μια ολοκληρωμένη εικόνα χρειάζεται απαραίτητα ένα άλλο κομμάτι δίπλα του.

Είναι δύσκολη ερώτηση για να απαντηθεί. Και όταν επιτέλους απαντηθεί και η απάντηση χρίζει βελτίωσης, είναι ακόμα πιο δύσκολο να αλλάξει. Όμως γλυκά μου αποκαΐδια, η ερώτηση "είμαι ευτυχισμένος?" είναι απαραίτητη. 

Είναι η ερώτηση που πρέπει να κάνεις κάθε βράδυ πριν κοιμηθείς.

I hope you're happy.

-Lcfr.