Dumb & Dumber

Δεν είμαι έξυπνος. 

Πραγματικά το πιστεύω αυτό. Είμαι κουτός και το γνωρίζω πολύ καλά. Αυτό πρέπει να το πάρουμε σαν δεδομένο για την συνέχεια του άρθρου. Όμως, είναι βαθιά μου επιθυμία να ήμουν λίγο πιο κουτός. 

Γιατί ρωτάς αγαπημένε? Συνέχισε να διαβάζεις, μασημένη τροφή εδώ δεν προσφέρει το κατάστημα.

• Εάν ήμουν λίγο παραπάνω κουτός, δεν θα με εκνεύριζε τόσο πολύ η κατάσταση του λαού. Θα ήμουν παγερά αδιάφορος μπροστά σε αυτήν την αποπνικτική απάθεια στα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας εδώ και χρόνια με τις αντιδράσεις να μετριούνται στα δάχτυλα ίσως του ενός χεριού. 

• Σίγουρα θα με εξόργιζε λιγότερο το ότι ζει κόσμος σε σκηνές σε παγωμένα στρατόπεδα συγκέντρωσης αυτήν την στιγμή στην Ελλάδα επειδή η χώρα τους, ή μάλλον οι πολεμοχαρείς πολιτικοί που κρατούν τα γκέμια, πέτυχαν τον στόχο τους. Αυτόν της ολικής καταστροφής. Ίσως να ήμουν εντάξει με το ότι υπάρχουν άστεγοι στο κέντρο της Αθήνας (φυσικά και όχι μόνο) και οι πλειστηριασμοί κατοικιών που ξεκίνησαν και πάλι εχθές, θα κάνουν τον αριθμό αυτόν να μεγαλώσει.

• Δεν θα έβγαινα από τα ρούχα μου επειδή το αγαθό του ηλεκτρικού ρεύματος, (που κανονικά θα έπρεπε να είναι δικαίωμα και όχι υπηρεσία), θα τιμολογείται περισσότερο το νέο χρόνο, με φυσικό επακόλουθο τα νοικοκυριά που θα έχουν μονάχα το φως του ηλίου να πολλαπλασιαστούν. 

• Θα ήμουν εντάξει που υπάρχει μια κυβέρνηση εδώ και τόσα χρόνια, που μιλάει για ανάπτυξη χωρίς ίχνος ντροπής, για άνοιγμα των αγορών και για βοήθεια στην μεσαία και χαμηλή κοινωνική τάξη. Κυβέρνηση που φτιάχνει πανηγυρικά βιντεάκια  για το κοινωνικό μέρισμα των 400ευρώ που για να το δώσει, έκοψε τις συντάξεις γερόντων. Και είναι η ίδια κυβέρνηση που θεωρεί τους προαναφερθέντες πλειστηριασμούς σπιτιών "σημαντικούς για το κοινωνικό σύνολο". Το γεγονός ότι δεν γέμισε η Ομόνοια με σημαίες του ΣΥΡΙΖΑ και καπνογόνα, με ξεπερνά σαν κουτό άνθρωπο.

• Εάν ήμουν λίγο πιο κουτός, δεν θα το θεωρούσα παράλογο πως ο επόμενος πρωθυπουργός θα είναι γόνος μιας από τις πιο βρώμικες οικογένειες που έχουν πατήσει τα ελληνικά εδάφη και πως οι νεοέλληνες τον περιμένουν σαν άλλο μεσσία. Φυσικά δεν με παραξενεύει το ότι η μνήμη του λαού, διαρκεί όσο ένα διάλειμμα για διαφημίσεις. 

Τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, (δεν παίρνω θέση για την τηλεόραση μιας και κοντά 6 χρόνια απέχω) φυσικά κάνουν τα κουμάντα τους. Ταΐζουν αβασάνιστα τις μάζες με τους γάμους των επωνύμων, τις ξεπλυμένες εγκυμονούσες παρουσιάστριες που βρήκαν "τυχαία" τον έρωτα στην αγκαλιά ταπεινών εφοπλιστών και το ότι η Ελένη Μενεγάκη στόλισε Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Α, και που είστε, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο ότι ο ατάλαντος "μαστιγωμένος από την Ελληνική κρίση" και μόνιμος κάτοικος Αμερικής, Χριστόφορος Παπακαλιάτης, βολοδέρνει το κορμί του στο ηλιόλουστο Hollywood παρέα με τον Πάνο Μουζουράκη. Τι να ευχηθώ? Καλά στέφανα στα παιδιά? Με έναν πόνο ή καλή σταδιοδρομία? Whatever μάδα+φάκα (να στο γράψω και στην γλώσσα που καταλαβαίνεις καλύτερα Christopher)

Θα με εκνεύριζε που λέτε πολύ λιγότερο πως τα κουτσομπολίστικα άρθρα έχουν τόσο μεγάλη απήχηση στον υπνωτισμένο συμπολίτη μου. Όμως με εκνευρίζει τόσο πολύ η συνολική απάθεια, που εύχομαι πραγματικά να ήμουν λίγο πιο κουτός από ότι είμαι. 

Η ζωή μου θα ήταν καλύτερη. 

-Lcfr.