Μια ευχή, αλλά τι ευχή ε?

Τις χρονιάρες παγανιστικές ημέρες εορτών διανύουμε, δεν γίνεται να μην κάνω το κομμάτι μου και να πετάξω λίγη αγάπη, βλέννα και μια πρέζα δηλητήριο. 

Γιατί έτσι. 

H μεγαλύτερη ευχή που μπορώ να κάνω σε όλους εσάς, τους αναγνώστες μου, είναι μια. 

Και είναι μονάχα μία γιατί είναι δυνατή, καλοσμιλεμένη στο μυαλό μου και ουσιαστική. Δεν θέλω κακεντρέχειες του στιλ: "Είσαι τσιγκούνης και φειδωλός ακόμα και στις ευχές". Τα επίθετα αυτά τα αντιπαρέρχομαι.

Δεν θα ευχηθώ υγεία, ειρήνη, χρήματα και άλλα τέτοια κοινότυπα και βαρετά. Όχι αδέρφια, είμαι υπεράνω και το γνωρίζεται πολύ καλά... Τουλάχιστον οι περισσότεροι. 

drum roll please:

Θα ευχηθώ να μην φτάσετε σε σημείο, να βγάζετε το ψωμάκι σας γράφοντας για το εσώρουχο της Μενεγάκη.

Τι αναρωτιέστε? Μια φορά θα τα λέμε.... 

Επειδή όμως βλέπω ακόμα μερικά ερωτηματικά στα πρόσωπά σας, ας σας το κάνω κέρματα μπας και... 

Καλά διαβάσατε. Το εσώρουχο της κυρίας Ελένης Μενεγάκη, είναι πηγή εσόδων για μερικούς ανθρώπους, μην το γελάτε. Πρώτα να το ανακαλύπτουν, χρώμα, είδος, μέγεθος, κτλ. Ακολούθως συλλέγουν τις σκέψεις τους στο χαρτί και στο τέλος τις μοιράζουν με το κοινό προς κατανάλωση. 

Η ευχή μου λοιπόν είναι να μην γίνετε ποτέ ένας τέτοιος άνθρωπος. Χαμηλότερα δεν μπορεί να φτάσει κανείς. Well, όχι απαραίτητα κανείς, αλλά λέμε. 

Και δεν θα σας κρύψω, πως το λεπτό που έπεσαν τα ματάκια μου σε τέτοιου είδους άρθρο, αντί να θυμώσω για την σαπίλα που κυκλοφορεί, στεναχωρήθηκα. 

Στεναχωρήθηκα για ίσως μερικά δευτερόλεπτα, δεν θέλω να υπερβάλω. Μόλις επανήλθα στα καλά μου, γέλασα. Και γέλασα τόσο δυνατά που ο σπιτονοικοκύρης μου έκανε έξωση για τον θόρυβο που έκανα 2 τα μεσάνυχτα. Και σαν κερασάκι στην τούρτα είμαι με πονόλαιμο και αντιβιώσεις 4 μέρες τώρα. 

Γίνε ότι θέλεις αδερφέ μου. Ό,τι κι αν αγαπάς κυνήγησέ το και προσπάθησε να το κατακτήσεις. 

Όμως μην γίνεις ποτέ, ΜΑ ΠΟΤΕ, σαν την κυρία Έλενα Φάκου:

Συγχαρητήρια και εις ανώτερα.

Non Serviam

-Lcfr.