Wednesday, July 29, 2015

Dream My... wait. What?

Πριν 2 μέρες έγινε ΚΑΙ αυτό. 

Καλύτερος από Μαμαλάκης
σου λέω. 
Την Δευτέρα που μας πέρασε, είχα ρύζι με λεμονάτο μοσχάρι για φαγητό. Το οποίο θα το έτρωγα 2 μέρες. Δευτέρα και Τρίτη μεσημέρι. Έφαγα λοιπόν κανονικά το μεσημέρι της Δευτέρας και φύλαξα την υπόλοιπη μια μερίδα για την επόμενη μέρα. 

Δεν θυμάμαι τι έκανα το ίδιο απόγευμα/βράδυ, άλλα δεν έχει ιδιαίτερη σημασία στην εξέλιξη της ιστορίας. Το βράδυ έπεσα για ύπνο ιδιαίτερα κουρασμένος και ο ύπνος με πήρε μπαμ-μπαμ. Το επόμενο μεσημέρι που πήγα να ζεστάνω το φαγητό που είχα κρατήσει, είδα πως δεν υπήρχε!! 

Τότε μου ήρθε φλασιά! Είχα σηκωθεί το βράδυ της Δευτέρας, κατά την διάρκεια του ύπνου και το έφαγα!
....
Ειλικρινά, αυτό το πράμα δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς, γιατί πραγματικά δεν θυμάμαι να έκανα κάτι τέτοιο. Δεν έχω ξανά σηκωθεί από το κρεβάτι και να έχω κάτσει να φάω. Πόσο μάλλον ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ!!

Γιατρέ, είμαι καλά?
Ποιοι είναι αυτοί οι κύριοι με τα άσπρα? 
Ποιος τους κάλεσε?
Γιατί με πλησιάζουν? 
Τι κρατάνε εκεί? 
Γιατί αυτό το άσπρο μπλουζάκι που πάνε να μου φορέσουν είναι τόσο στενό? 
Γιατί δένουν τα μανίκια στο πίσω μέρος?

Γιατρέ τι γίνεται? 

-Lcfr. 

Friday, July 24, 2015

Nemo

Την παλεύω δεν την παλεύω, η μουσική είναι για να μείνει. Και οι αναμνήσεις που κουβαλάνε τα τραγούδια, είναι έντονη.


Το συγκεκριμένο τραγούδι, πέραν του ότι μου θυμίζει κάποια συγκεκριμένα άτομα, είναι έντονα συνδεδεμένο με ένα καλοκαίρι που, δεν το άκουσα ούτε μια φορά από τους Nightwish. Το άκουγα ζωντανά, από καλύτερη φωνή από αυτήν της Tarja. 

Αυτά. 

-Lcfr. 

Thursday, July 23, 2015

Dream My Sic Dream

Λοιπόν, επειδή δεν έχω και πολλές αντοχές σήμερα Πέμπτη και οι πληγές από τους αχινούς που πάτησα εχθές στην θάλασσα (15 στο σύνολο) δεν έχουν επουλωθεί, το σημερινό post θα είναι  κομματάκι σύντομο. 

Κλασσικό "Dream my Dream" post ήταν το όνειρο που είδα την προηγούμενη εβδομάδα. Το όνειρο με προβλημάτισε ιδιαίτερα, αλλά δεν το βάζω κάτω. Δεν θα με τρελάνετε εσείς. Εγώ θα σας τρελάνω, ακούτε?!?  

Ήμουν λέει, αιχμάλωτος μιας γριάς. Γριά όπως λέμε έχει κόψει το εισιτήριο για το μεγάλο ταξίδι αλλά δεν ξέρει πότε φεύγει το λεωφορείο. Βέβαια το όνειρο, θα μπορούσε να έχει μια συμπαθητική γιαγιά που να κάθεται σε μια παλιά καρέκλα δίπλα από το τζάκι και να διηγείται ιστορίες από το χωριό. Όοοοοχι όμως αγαπητέ. Μου προσφέρει μια σαπιόγρια, με κακόμορφη μουτσούνα και σιχαμερό γέλιο.

Με είχε δεμένο, λέει, από τον αστράγαλο σε ένα πάσσαλο σε μια παλιά και ετοιμόρροπη έπαυλη, χωρίς νερό και φαγητό. Η γριά είχε μια κακή συνήθεια, να μην ολοκληρώνει τις προτάσεις της και να γελάει σαν τέρας βγαλμένο από βιβλίο του Brian Stoker. Με αυτά και με εκείνα, μου αποκάλυψε σε κάποια στιγμή της αιχμαλωσίας μου, πως δεν ήταν απλά μια γριά με φετίχ στα πανέμορφα τεκνά. (δεν θέλω ου)

Στην πραγματικότητα ήταν ο διάολας ο ίδιος!! Και αφού μου αποκάλυψε αυτήν την χαριτωμένη κατά τα άλλα λεπτομέρεια, μου πιάνει το κεφάλι, το γυρίζει στο πλάι και φτύνει μέσα στο αυτί μου!!

Ωραία πράγματα ε? Αμέσως μετά από αυτό το γραφικό σκηνικό, φυσικά ξύπνησα, έχοντας μια περίεργη όρεξη για μανιτάρια!

Εάν θέλω να γίνω αντικειμενικός για μια μόνο στιγμή, θα πω πως δεν είναι και το καλύτερο πράγμα να βλέπεις κάτι τέτοιο στον ύπνο σου, έτσι? Και αναρωτιέμαι ο δύστυχος νεανίας. Μήπως, λέω μήπως, το υποσυνείδητο προσπαθεί να μου πει κάτι συγκεκριμένο? 

Ον ε σάιντ νόουτ, θέλω να φωνάξω από τα βάθη των σπλάχνων μου τα εξής: 
  • ΘΑΝΑΤΟΣ στους αχινούς, που κρύβονται σαν σπιούνοι στα βράχια! Και επίσης
  • ΘΑΝΑΤΟΣ στον ήλιο, που ακόμα και με 50άρι αντηλιακό με έκανε σαν....

Αυτά για τώρα.

Non Serviam. 

-Lcfr.

Monday, July 20, 2015

Coma

White.



-Lcfr. 

Thursday, July 16, 2015

Surrender

Surrender yourself to me.



Επειδή οι ημέρες που ζούμε είναι έντονες και κομματάκι πιεσμένες, για σήμερα θα αρκεστώ σε αυτό το τραγουδάκι να ηρεμήσουν τα πνεύματα. (μιας και την Δευτέρα "ανοίγουν" οι τράπεζες -γελάμε-)

Το σημερινό post μπορείτε να το δείτε κάτι σαν εισαγωγή, στην αυριανή μου επιστροφή με κλασσικό "Dream My Dream" άρθρο. 

Η διαστροφή, τα πικρόχολα σχόλιά και η αγάπη μου για τα σάλια στο μαξιλάρι, επιστρέφουν σε όλο τους το μεγαλείο, μάδα φάκας. 

-Lcfr.