Old Self

Tον τελευταίο καιρό δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι πως ήμουν πριν δυο χρόνια.
Τι έκανα και πόσο πολύ άλλαξα, μέσα σε αυτό το διάστημα.

Και φυσικά και αναφέρομαι στο κομμάτι της εμφάνισης κουτοί αλλά αξιολάτρευτοι αναγνώστες.

Ίσως να είναι η ηλικία, ίσως να είναι οι καταστάσεις που ζει ο κάθε ένας από εμάς, που σε κάνει να προσαρμόζεσαι. Και φυσικά γίνεσαι ένα με το περιβάλλον και τις συνθήκες που εσύ ο ίδιος έχεις δημιουργήσει ηθελημένα ή όχι.

Προφανώς και δεν λέω κάτι καινούργιο και δογματικά βαθύ. Απλά μου λείπει ο παλιός μου εαυτός. Η τρέλα και η στάση που είχα απέναντι στους γύρω μου ξέροντας πολύ καλά πως έχω υπάρξει εγωιστής και (σε αρκετές περιπτώσεις) εκμεταλλευτής καταστάσεων...

Αλλά ρωτάω: Είναι κακό που τότε περνούσα πολύ καλά και αυτό μου λείπει;

Μήπως άπλα δεν έχω βρει τον τρόπο να περνάω καλά, χωρίς να γίνομαι το καθίκι απέναντι στους ανθρώπους  που με συναναστρέφονται;

Ξέρω 'γώ.
Σήμερα γράφω σαν 87 χρόνων συνταξιούχος, που δεν τον έχουν ενημερώσει πως πέθανε.

-Lcfr.