DR

Όταν άκουσα για πρώτη φορά το teaser του καινούργιου τραγουδιού του Damien Rice (που εάν θυμάστε ανέβασα εχθές) είχα προβλέψει πως αυτό θα με στοιχειώσει.

Έτσι κι έγινε όταν άκουσα ολόκληρο το τραγούδι. (που ακολουθεί παρακάτω)

Το ακούς,
Το ξανά ακούς...
Και όσο παίζει, τόσο βυθίζεσαι στους στίχους του.
Και όσο παίζει, τόσο δεν θέλεις να ξεφύγεις από τα συναισθήματα που σου προκαλεί.

Παράλληλα, φυσικά βγαίνουν πράξεις, κινήσεις και αποφάσεις που σε εκθέτουν σαν άνθρωπο, αλλά λίγο σε ενδιαφέρει.

Λίγο.
Ελάχιστα.


-Lcfr.

Change

Επειδή πριν 2-3 ημέρες, πάνω στην κουβέντα θυμήθηκα ένα τραγικό πρώτο ραντεβού, που έχω ζήσει πριν κάποια χρόνια, το οποίο ήταν ένα σκέτο βατερλό.

Εάν ρωτάτε γιατί ήταν βατερλό, μπορώ να σας απαντήσω το εξής. Η κοπέλα στο πρώτο κι όλας ραντεβού με ρώτησε γιατί φοράω μαύρα ρούχα. Της είπα ότι δεν υπήρχε λόγος και ότι απλά μου αρέσουν. Πως δεν είμαι τέλος πάντων και πολύ του χρώματος.

Τότε ήρθε η απάντηση που με έκανε να τρέξω μακρυά χωρίς να κοιτάξω πίσω ούτε για δευτερόλεπτα:

"Καλά, σε ένα 2μηνο θα σε έχω στρώσει. Θα φοράς και τα ροζάκια σου, τα κολλητά μπλουζάκια και τα ξεβαμμένα τζινάκια"

What.

The.

Fuck.

Να είναι καλά η κοπέλα, αλλά ρε μάγκα με το καλημέρα να αλλάξεις τον άλλον και να τον φέρεις στα μέτρα σου? Γιατί δεν πας να βρεις κάποιον που να μην χρειάζεται αλλαγή? Τράβα στην μαμά σου λέω εγώ...

Όπως και να έχει, το ερέθισμα για αυτό το μικρό πόστ είναι όπως πάντα η μουσική.

Εχθές λοιπόν έγινε αυτό...

Ο καινούργιος δίσκος του Damien Rice πλησιάζει, (μετά από 8 ολόκληρα χρόνια απουσίας) και τολμώ να προβλέψω ότι θα παίξουμε για ακόμα μια φορά βιολί πάνω στις φλέβες μας.

Καλή Τετάρτη αδέρφια μου

-Lcfr.

Dedication

-Lcfr.

The One You Are Looking For Is Not Here

Τις τελευταίες ημέρες αναρωτιέμαι μήπως θα έπρεπε να ξυρίσω το μούσι μου.

Όλοι οι λελέδες εκεί έξω, έχουν αφήσει trendy μούσι για στυλ.

Οι προβληματισμοί μου για το μούσι δεν έχει καμία σημασία όμως την συγκεκριμένη στιγμή, γιατί πριν από λίγο άκουσα ξανά τον "Dead End Kings" δίσκο των Katatonia και γούσταρα πολύ με το The One You Are Looking For Is Not Here. 

Ορίστε λοιπόν κάτι μουσικό για να καταναλώσετε.


-Lcfr.

Naked Selfies

...και το παγκόσμιο στερέωμα της θανατηφόρα αηδιαστικής σόου-μπίζ, έμεινε με το στόμα ανοιχτό, μετά τον σάλο γύρω από τις γυμνές φωτογραφίες ηθοποιών, που είναι διαθέσιμες σε όποιον ξέρει να χειρίζεται τις βασικές λειτουργίες του Google.

Μα καλά, πείτε μου έναν άνθρωπο που δεν πίστευε πως οι celebrities, όπως οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, βγάζουν γυμνές φωτογραφίες και τις μοιράζονται με τους οικείους τους.

Λοιπόν για να ξεκαθαρίζουμε λίγο το τοπίο.

Όλες, ΜΑ ΟΛΕΣ οι γυναίκες (μιας και συνήθως για αυτές μιλάμε) βγάζουν τέτοιου είδους φωτογραφίες.

Ο. ΛΕΣ. 

Μερικές είναι άμυαλες και τις μοιράζονται με άτομα που τα εμπιστεύονται και άλλες που είναι ακόμα πιο καμένα χαρτιά που τις αποθηκεύουν στο iCloud και νομίζουν πως ότι κλειδώνει δεν ξεκλειδώνει.

Όμως υπάρχει μια τρύπα στην προηγούμενη πρότασή μου. Και αυτή βρίσκεται στην λέξη "εμπιστεύονται". Η εμπιστοσύνη είναι κάτι που έρχεται και φεύγει σαν ένα καλοταϊσμένο τρένο, είτε μιλάμε για άνθρωπο είτε για υπηρεσία του Internet. Την μια στιγμή η εμπιστοσύνη σου είναι μπετόν αρμέ και μέσα σε χρόνο dt την βλέπεις να σε χαιρετάει. Και όσο απομακρύνεται, σου φωνάζει ειρωνικά το γνωστό "Trust No One" του Mulder και της Scully. Ακολούθως, κατεβάζεις τα μούτρα σου και αναγκάζεσαι να στείλεις το εξής μήνυμα: "μπορείς να διαγράψεις τις φωτογραφίες σε παρακαλώ?" ποντάροντας στην καλοσύνη του ανθρώπου που μόλις έχεις χωρίσει/τσακωθεί/μαλλιοτραβηχτεί. Όμως σας έχω News Flash! Η άλλη πλευρά, απαντάει "Φυσικά θα τις διαγράψω" αλλά στο 99% των περιπτώσεων, δεν το κάνει ποτέ.

Όχι, δεν θα βγάλω την ουρά μου απ' έξω. Έχω ανταλλάξει και εγώ τέτοιου είδους φωτογραφίες. Και μπορώ να πω πως έχω αρκετές στο προσωπικό μου αρχείο. Μου έχουν ζητήσει να τις διαγράψω? Φυσικά. Τις διέγραψα ποτέ? Φυσικά και όχι.

Αλλά για να μην ξεφεύγουμε από το θέμα, τα πάντα είναι διαθέσιμα στο Internet και όποιος πιστεύει το αντίθετα καλύτερα να συνεχίσει να κοιμάται τον γλυκό ύπνο της ασχετοσύνης. Φυσικά έχεις και το New World Order στο οποίο ζούμε το οποίο μας σπρώχνει το κεφάλι για να κοιτάξουμε από την άλλη, μπας και μας κλέψει λίγη ακόμα από την ψυχή μας, μέσα από τα δικτυακά κανάλια.

Ξεκολλάτε γιατί χανόμαστε. Αυτά βλέπει η γενιά που τώρα είναι στις κρίσιμες ηλικίες (13-17) και έχει ξεφύγει κανονικά. Δυστυχώς αδέρφια μου, όσο πάμε και Αμερικανίζουμε, με τους γονείς να σφυρίζουν αδιάφορα πίνοντας το καφεδάκι τους. Την ίδια ακριβώς στιγμή που στην Γλυφάδα τα πιτσιρίκια οργανώνουν παρτούζες τα Σαββατόβραδα.

Βγάλε και εσύ μια naked selfie.
Από εκεί ξεκινάνε όλα.

-Lcfr.
Το άρθρο αυτό έρχεται με βούλα και υπογραφή της Σόου μπιζ, που έχεις βάλει στο σπίτι σου μέσα από την τηλεόραση που χαζεύεις σαν υπνωτισμένος.