Εδώ και χρόνια, είμαι της άποψης πως οι άνθρωποι είναι ο καρκίνος του πλανήτη.
Εντάξει, γεννηθήκαμε. Είμαστε απίστευτα τυχεροί που έκατσαν έτσι τα γεγονότα και ήρθαμε στον κόσμο. Πέρα από αυτό, εάν κάτσουμε και σκεφτούμε πόσο κακό κάνουμε στον πλανήτη καθημερινά, θα βγάλουμε σύντομα το συμπέρασμα πως η επιβίωσή μας και ας μην γελιόμαστε, η "ζαχαρένια" μας, είναι σε βάρος του πλανήτη και των ζώων, που μας φιλοξενούν. Γιατί αγαπημένοι μου υπάρχει μια παρανόηση εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ο πλανήτης δεν ανήκει σε κανέναν. Το θράσος που έχει ο άνθρωπος, (που ανάθεμά με εάν ξέρω που το βρήκε) και θεωρεί τον πλανήτη ιδιοκτησία του, θα το πληρώσει πολύ ακριβά.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στην καταστροφή που προκαλούν οι μεγάλοι και τρανοί του τόπου, που ανοίγουν διάπλατα την τρύπα του όζοντος και αφανίζουν καθημερινά πλαγκτόν και άγρια δασική ή μη, φύση με τα εργοστάσια και τα απόβλητά τους. Αναφέρομαι και στον καθημερινό κόσμο. Τον γείτονά σου, την μάνα σου και εν κατακλείδι τον εαυτό σου τον ίδιο.
Δεν θα γίνω γραφικός να προωθήσω καμία καμπάνια ανακύκλωσης ή αναδάσωσης των βουνών μέσα από αυτό το blog. Απλά αυτές οι λίγες λέξεις, προσπαθούν να αφυπνίσουν και ίσως να αλλάξουν την προοπτική μερικών.
Έστω και για λίγες μοίρες προς την σωστή κατεύθυνση, γιατί τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Και κάποια στιγμή, 2-3 γενιές μετά, ο άνθρωπος θα έρθει αντιμέτωπος με τεράστια προβλήματα.
Που σίγουρα δεν θα είναι που θα πάει το Σάββατο το βράδυ, ούτε τι χρώμα θα βάψει τα νύχια.
-Lcfr.
No comments:
Post a Comment