The Cure

Πάει ο Αύγουστος αδέρφια.
Πάει και μας κουνάει το δακρύβρεχτο μαντίλι.

Και όχι, δεν το λέω με στεναχώρια. Η σχέση μου με το καλοκαίρι παραμένει αδιάφορη, για να μην το πω οριακά εχθρική. Χειμώνας και πάλι χειμώνας, μέχρι να παγώσουν τα κόκαλά μου. Και το λέω αυτό γιατί δεν με ενδιαφέρει να βγω στις παραλίες και να στάξει το σαλάκι μου βλέποντας τα κορμιά με τα μπικίνι, ούτε βρίσκω λογικό το να με ψήνει ο ήλιος για να αποκτήσω μπρούτζινο χρώμα. Το έχω κάνει στο παρελθόν και τι κατάλαβα? Δύο μήνες μετά ήμουν πάλι λευκός σαν το χιόνι. 

Στην μουσική μας τώρα γιατί είναι Κυριακή και με περιμένει και ένα πιάτο ριζότο με μανιτάρια για μεσημεριανό. 

Δεν μπορώ να θυμηθώ εάν έχω ξανά ανεβάσει το "The Cure" από τους Hanging Garden. Θέλει μεγάλες κοχόνες, όχι μόνο να βαφτίζεις το συγκρότημά σου με το τίτλο ενός μεγάλου τραγουδιού των The Cure αλλά να βγάζεις και τραγούδι με τίτλο "The Cure". Βγάζω το καπέλο μου στους Φινλανδούς μιας και είναι συγκροτηματάρα από τις λίγες και όταν υπογράφουν τεράστιες επιταγές τέτοιου είδους, μπορούν και πληρώνουν στο ταμείο. 

And remember the battles lost - some won.

-Lcfr.