Burning Bridges

Στους ρυθμούς που μας χτυπάει η Κυριακή, θα προσπαθήσω να συνδυάσω αρκετό νόημα με καλή μουσική. 

Μια προχθεσινή μου κουβέντα μου υπενθύμισε κάτι που είχα ξεχάσει. Το παρελθόν μου λοιπόν, αποδεικνύει πως "καίω" πολύ γρήγορα τις γέφυρες επικοινωνίες με ανθρώπους, είτε δεν θέλω, ή δεν πρέπει να συνεχίσω την επικοινωνία/σχέση μαζί τους. Αρκετές από αυτές τις αποφάσεις μου, μπορεί να είναι βεβιασμένες και ίσως λίγο άδικες για τον αποδέκτη, αλλά η προϊστορία δείχνει πως είναι απίθανο να ξαναγυρίζω σε μια σελίδα που ο ίδιος έχω κάψει στο παρελθόν.

Εάν με ρωτήσετε δεν θεωρώ πως αυτή η "τακτική" είναι λάθος. Σε διαγράφω κύριε και προχωράω την ζωή μου δίχως εσένα χωρίς κανέναν δρόμο επιστροφής. Έτσι αποφάσισα και έτσι θα κάνω. Το κάνω επειδή το επιλέγω. Σου εύχομαι να τα καταφέρεις και εσύ. 

Υπεροπτικό ύφος δεν λέω. Όμως είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου που δεν θα το αποβάλλω, γιατί πλέον με προστατεύει από αδιέξοδα και ψυχοφθόρες διαδικασίες.

Άλλωστε τι είναι ο άνθρωπος χωρίς ψεγάδια και ατέλειες? 

Βαρετός και μόνο.

Το Wait Outside, των Katatonia που ακολουθεί για τα καλοσχηματισμένα αυτάκια σας, ξεκινάει με τον εξής στίχο:

"I burn the bridges behind me, cant tell you the truth, so i lie"

...και νομίζω πως δένει με την σημερινή Κυριακή και αυτά που έγραψα λίγο πιο πάνω.

Enjoy.

Καλή Κυριακή αδέρφια μου.

-Lcfr.
ΥΓ. Το άρθρο αυτό, το έχω στείλει στα περιοδικά ποικίλης ύλης "TV Zapping" ΚΑΙ "Τηλεθεατής", ελπίζοντας σε δημοσίευση σε κάποιο επόμενο τεύχος. Προσευχηθείτε μαζί μου για το καλύτερο. Η υπέρτατη αναγνώριση πλησιάζει...