Hidden Track

Είμαι σίγουρος πως στο παρελθόν έχω γράψει για αυτό το τραγούδι.

Ίσως να μην έκατσα ποτέ να γράψω για την έκταση που έχει πάρει μέσα μου, στα τόσα χρόνια που έχουν περάσει από την πρώτη φορά που το άκουσα. Και προφανώς η ώρα ήρθε να το κάνω.

Σας μιλάω ειλικρινά, κάθε φορά που το ακούω τυχαία ή κατ' επιλογήν, το συναίσθημα που μου προκαλεί έχει την μοναδική ικανότητα να είναι αυτούσιο και στο ίδιο μέγεθος με την πρώτη φορά. 

Έχω ακούσει κατά καιρούς, πως ένα τραγούδι που σου αρέσει πάρα πολύ, δεν πρέπει να το ακούς συχνά, για να μην το "κάψεις" και το βαρεθείς. Επίσης, αρκετές φορές έχω ακούσει ανθρώπους να με "κατηγορούν" πως κάθε εβδομάδα έχω και από ένα αγαπημένο τραγούδι, που παθιάζομαι για αυτό για λίγες μόνο μέρες και μετά το ξεχνάω.

Και τα δύο αυτά points κρύβουν μια μικρή δόση αλήθειας. Ίσως αυτό να αποδεικνύει τον διακαή μου πόθο, για την ανακάλυψη νέας μουσικής με κάθε ευκαιρία.

Όμως το τραγούδι στο οποίο αναφέρομαι, έχει αντισταθεί στις ενοχλητικές για τους άλλους επαναλήψεις και φυσικά στον χρόνο.

Δεν μπορώ δε, να μην αναφερθώ σε εκείνη την ημέρα του 2011, που το άκουσα για πρώτη φορά ζωντανά από το συγκρότημα που ήρθε από την χώρα του IKEA στην Αθήνα. Για να πω την αλήθεια, στην συναυλία είχα πάει χωρίς να ξέρω εάν είχαν σκοπό να το τραγουδήσουν, αλλά η ελπίδα υπήρχε έντονη μέσα μου. Αποδείχθηκε πως το τραγούδι αυτό έχει μια μόνιμη θέση στο playlist της μπάντας και αρκετά νωρίς στο live, με διέλυσαν ψυχή και σώμα, για 3 λεπτά και 41 δευτερόλεπτα.

Όσο και να το σκεφτώ ή να το αναλύσω, θεωρώ πως δεν έχει κανένα ψεγάδι. Από την αρχή μέχρι και το τέλος του είναι μια αριστουργηματική ωδή χωρίς κανέναν ανταγωνισμό.

Μπορεί να ακούγομαι υπερβολικός, αλλά δεν σας κρύβω πως πάνω σε αυτό το τραγούδι, είχα επενδύσει για πολλά χρόνια, χιλιάδες συναισθήματα και μοναδικές στιγμές.
Άλλες καλές και άλλες κακές.

Όπως και να ήταν όμως αυτές οι στιγμές, δεν παύουν να έχουν "δίδυμη" αξία στην καρδιά μου.

Katatonia λοιπόν και "My Twin".

Και όχι. Τέτοια τραγούδια δεν τα βρίσκεις στις Κυριακάτικες εφημερίδες, ούτε στους πάγκους των περιπτέρων από όπου ο μέσος Έλληνας ψωνίζει την δωρεάν μουσική του...

-Lcfr.