Δεν χωνεύω τους γιατρούς.
Ναι-ναι το παραδέχομαι. Εγώ, μαζί με χιλιάδες ακόμα συνανθρώπους μας.
Και δεν τους χωνεύω τόσο, που προτιμώ να πονάω παρά να επισκεφθώ κάποιον. Ξέρω ότι αυτό ίσως ακούγεται το πιο ανεύθυνο πράγμα που έχετε διαβάσει στο Internet αλλά είναι η αλήθεια.
Όπως έχω ξανά αναφέρει στο παρελθόν, εδώ και κάποιους μήνες με πονάει το δεξί μου χέρι και ότι και να του κάνω δεν λέει να περάσει. Ίσως είναι τενοντίτιδα ίσως κάτι λιγότερο σοβαρό. Όμως το ξεροκέφαλό μου, πεισμώνει και απαιτεί το χέρι να φτιάξει από μόνο του:
"Βάλε κρέμες, βάλε γάζες, και ξεκούρασέ το" μου λέει καθημερινά και οι μήνες περνάνε με την κατάσταση αυτή να παραμένει ως έχει.
Ακολουθεί μικρή ιστορία, που ντροπιάζει όλους τους ρομπάτους κυρίους στα νοσοκομεία.
Το σκαρί μου, μια φορά τον χρόνο θα αρρωστήσει. Δεν το λέω εγώ. Το αποδεικνύει η ιστορία, που δείχνει πως μια φορά κάθε χρονιά, κρεβατώνομαι για κοντά 4-5 μέρες, με πυρετούς, μύξες και όλα τα φοβερά που συνοδεύουν την γρίπη. Πριν 2 χρόνια, για αυτήν την αρρώστια, επειδή κράτησε παραπάνω από 5 μέρες και ο πυρετός είχε πιάσει ταβάνι πήγα σε γιατρό. (δηλαδή με πήγαν με το ζόρι, για να είμαστε πιο ακριβείς) Η οποία μου είπε να πάρω αντιβίωση. Έτσι κι έκανα. Την αγόρασα κανονικά και μετά από 3 μέρες ήμουν περδίκι. Σαν καινούργιος που λένε, ίσως και καλύτερος.
Το μυστικό μου σε αυτήν την ιστορία?
Δεν πήρα ποτέ την αντιβίωση. Άφησα τον εαυτό μου για έστρωσε μόνος του.
Φακ γιου doctors.
Το χέρι μου θα φτιάξει μόνο του μάδερ-φάκερς!
-Lcfr.
No comments:
Post a Comment