Πριν ημέρες είδα ένα όνειρο που αξίζει να το μοιραστώ γιατί προφανώς κάτι θέλει να μου "πει" απ'έξω-απ'έξω.
Ήμουν λέει καλοκαιρινές διακοπές σε κάποιο Ελληνικό νησί. Καθώς ήμουν έτοιμος να φύγω και να πάρω τον δρόμο του γυρισμού προς την πρωτεύουσα μιας και οι ημέρες αδείας τελείωναν, κοιτάζω από το μπαλκόνι του δωματίου μου και χάζεψα για αρκετή ώρα την θέα. Φυσικά δεν ήταν άλλη, από μια απίστευτα όμορφη και σχεδόν πράσινη θάλασσα.
Παρατηρώντας την καλύτερα, είδα τον αδερφό μου και την κοπελιά του, να κάνουν μπάνιο. Σκέφτηκα αμέσως:
"Προλαβαίνω να πάω να κάνω και εγώ μια βουτιά? Κρίμα είναι να χάσω τέτοια θάλασσα"
Αποφάσισα λοιπόν αμέσως, έβαλα το μαγιό μου μπαμ-μπαμ και έτρεξα προς την παραλία.
Όμως την καριόλα την τύχη μου μέσα, χάθηκα στα σοκάκια και κατέληξα σε μια περιοχή του νησιού που ήταν νύχτα, (πίσσα σκοτάδι) και ο καιρός χάλια. Μου έκανε φοβερή εντύπωση μιας και λίγα λεπτά νωρίτερα κοίταζα την φοβερή θάλασσα με έναν ήλιο από πάνω, ΝΑ! (με το συμπάθιο πάντα). Προφανώς από το απορημένο μου ύφος, μια γιαγιά που καθόταν πιο πέρα γύρω από μια φωτιά, με ρώτησε εάν θέλω βοήθεια.
Όντως της είπα πως μάλλον έχω χαθεί και ρώτησα πως γίνεται στην μια πλευρά του νησιού να είναι μέρα και στην άλλη νύχτα. Μου είπε πως έτσι είναι αυτή η μεριά. Συγκεκριμένα την αποκάλεσε καταδικασμένη μεριά και πως προφανώς έχω χάσει τον δρόμο μου. Με συμβούλεψε να πάω πίσω όπως ακριβώς ήρθα και εάν ήθελα προσφέρθηκε να με βοηθήσει να βρω τον δρόμο μου.
Πριν απαντήσω και χωρίς να ξέρω καν ποια ήταν η επόμενη κίνησή μου, το ξυπνητήρι με επανέφερε στον πραγματικό κόσμο.
Εδώ, που τα νησιά δεν αλλάζουν καιρικά φαινόμενα στο πίτσι φιτίλι και οι πλευρές τους μοιράζονται ένα κοινό ρολόι.
-Lcfr.
No comments:
Post a Comment