Blogger

Πριν κάποιες μέρες ένας γνωστός, με ρώτησε, γιατί έχω το blog αυτό...

Η αλήθεια είναι ότι, στην αρχή, με την πρώτη έκδοση του Hephasto (πίσω στο 2007) το ξεκίνησα χωρίς κάποιον λόγο.

Έτσι.

Γράφεις δύο τρεις γραμμές, δεν ξέρεις καν ποιος θα τις διαβάσει, δεν ξέρεις καν εάν αρέσουν σε αυτόν που τις διαβάζει, αλλά δεν σε πολύ ενδιαφέρει κι όλας... και διάφορα άλλα τέτοια.

Η δεύτερη έκδοση του Hephasto, έχει πίσω της δύο πολύ σημαντικούς λόγους ύπαρξης.

Ο πρώτος είναι, ότι καιρό είχα μία φαγούρα για το γράψιμο.
Και αυτήν την φαγούρα έπρεπε να την ξύσω. Απλά για να ηρεμήσω. Να γράφω, για να το βγάλω από μέσα μου. Να γράφω ότι μου κατέβει. Ότι με ερεθίζει από τα μέσα και τα έξω των πραγμάτων που με αφορούν. Από τις αστείες φωτογραφίες, μέχρι τα comics. Από την αηδιαστικά άσχημη Έλλη Κοκκίνου, μέχρι τον Chuck Norris. Από τον απίστευτα ατάλαντο Hugh Jackman, μέχρι την μουσική διάσταση που δίνουν Ελληνικά metal συγκροτήματα όπως οι Dead by Dawn (εδώ) και οι Daylight misery (εδώ).

Ίσως, από την άλλη, απλά να ζηλεύω την δουλειά των αρθρογράφων...

ΑΛΛΑ,

Ο δεύτερος και σημαντικότερος λόγος αυτού του blog είναι...

ΑΥΤΟΣ:



That's true, is SO MANY LEVELS!!!

Yeah, that...

Non Serviam.
-L.