Limits

Ξέρεις φίλε αναγνώστη, τα όρια του ανθρώπου όσο και να τα γυροφέρνω στο μυαλό μου, δεν μπορώ να τα προσδιορίσω.

Με ιντριγκάρουν, μιας από την μια ξέρεις πως έχεις όρια και όταν νιώθεις πως τα πλησιάζεις επικίνδυνα αντιδράς ανάλογα και από την άλλη, το ότι γνωρίζεις τα όριά σου ξέρεις και πόσο πρέπει να πιέσεις τον εαυτό σου να τα ξεπεράσεις και να εξελιχθείς σαν άνθρωπος κι ας φλερτάρεις με τον κίνδυνο να πληγωθείς, σωματικά και ψυχολογικά.

Στην ζωή μου, έχω φτάσει στα όρια, δυο φορές. Μόνο. Και το θέαμα, σας μιλάω ειλικρινά, ΔΕΝ ήταν ευχάριστο για τους γύρω μου.
(για εμένα δεν ξέρω, μιας και δεν θυμάμαι πολλά)

Εσύ πως συμπεριφέρεσαι όταν πλησιάζεις τα όριά σου;
Ναι, σε εσένα μιλάω. Μην ντρέπεσαι. Σκέψου από μέσα σου την απάντηση. Δεν σε ακούει κανείς.
(εκτός και εάν ήδη ακούς φωνές μέσα στο κεφάλι σου, που τότε έχεις άλλα, μεγαλύτερα προβλήματα από αυτούς τους Παρασκευιάτικους προβληματισμούς τους άτακτου δάιμονα)

Καλό ΠΣΚ αδέρφια μου.
(σας έχω μαγευτικό τραγουδάκι την Κυριακή, που κυριολεκτικά το έχω "λιώσει" το τελευταίο διάστημα.)

Φρόνιμα μέχρι τότε.

-Lcfr.