Make Me.

Τις προάλλες, πήρα μια απόφαση, η οποία με οδήγησε να προχώρησω σε με πράξη, που αποδείχθηκε καταστροφική για ένα κοντινό μου πρόσωπο.

Καλά, δεν την λες και καταστροφική, αλλά τέλος πάντων...

Την στιγμή που το μυαλό μου επεξεργάζοταν αυτήν την σκέψη και λίγο πριν μεταμορφωθεί σε απόφαση, έπιασα τον εαυτό μου να είναι σε ένα σπάνιο και πρωτοφανές για εμένα "Zen" που ήταν γαλήνιο και ιδιαίτερα ανακουφιστικό.

Την απόφαση λοιπόν την πήρα μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα και έπραξα ανάλογα.

Τώρα, μερικές μέρες μετά, ξανασκέφτομαι το όλο θέμα και από την μια, υπάρχουν κάποιες τύψεις μέσα μου, αλλά ταυτόχρονα από την άλλη, σκεφτόμαι πως εάν είχα ένα Retry ακόμα, θα έκανα ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο πράγμα. Με ακριβώς τις ίδιες λέξεις και φυσικά τις ίδιες συνεπείες.

Και γιατι το λέω αυτο;
Ίσως να προσπαθήσω να θυμίσω σε μερικούς από εσάς και φυσικα στον ίδιο μου τον εαυτό, πως οι πράξεις μας, χαρακτηρίζουν αυτό που είμαστε.

Καλό ή κακό.

Όχι βέβαια ότι αυτό που γράφω δικαιολογεί κούτες και ανώριμες κινήσεις. Σε καμία περίπτωση. Αλλά ακόμα και αυτές, βρίσκονται ανάμεσα στους κανόνες και βαθιά ριζωμένες στα πιόνια, που είναι οι άνθρωποι στο παιχνίδι...

Στο άχαρο και, τις περισσοτερες φορές, άδικο παιχνίδι της ζωής...

For every failing sun,
There’s a morning after...

-Lcfr.