Wednesday, December 31, 2014

Last Post 2014

Αποφάσισα να κάνω ένα τελευταίο post για το 2014. Ίσως με αυτόν τον τρόπο να θέλω να το ξορκίσω και να το στείλω από εκεί που ήρθε. Και νομίζω πως τα λίγα λόγια που έγραψα στο χθεσινό μου ποστ, δεν είναι αρκετά.

Το μεγαλύτερο νέο του 2014, το έμαθα πριν κανένα 2μηνο. Μια τοσοδούλα πληροφορία, ανούσια για κάποιους, σημαντική όμως για εμένα. Την έμαθα, επειδή την αναζήτησα και την σκάλισα επιμόνως. Και σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν σκαλίζεις μαθαίνεις. Και όταν μαθαίνεις, τις περισσότερες φορές πληρώνεις στο ταμείο την λυπητερή. Με αυτό στον νου, έβγαλα το εξής συμπέρασμα.

Το μέγεθος και η ποιότητα του χαρακτήρα σου δεν φαίνεται με το να αρκεστείς στην παραδοχή του προβλήματος. Η διαχείρισή του και το τι θα κάνεις ακριβώς μετά, σου βάζει την στάμπα του για μήνες ολόκληρους. Ίσως και για το υπόλοιπο της ζωής σου, θα κουβαλάς αυτήν την στάμπα σαν παράσημο-οδηγό για την επόμενη στάση σου.

Παράσημο. χεχ. Ναι, παράσημο.

Και νομίζω πως αυτή η πληροφορία που έμαθα πριν λίγους μήνες όπως προανέφερα, (που ας μην κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου, ήταν τεράστια και είχε μεγάλη επιρροή πάνω μου), την έχω διαχειριστεί πολύ καλά. Με ψυχραιμία, κάθε μέρα που περνάει την έχω στην τσέπη μου, ξέρω πως είναι εκεί, αλλά δεν βάζω το χέρι μου να την αγγίξω. 

Δεν αγγίζω την πληροφορία αυτή, όχι γιατί την φοβάμαι, ούτε επειδή την θεωρώ "μεγαλύτερη" από εμένα. Δεν την αγγίζω γιατί ξέρω ότι θα βρει τον τρόπο να με τυλίξει. Να με κάνει δικό της, έστω και για μερικά δευτερόλεπτα. 

Δευτερόλεπτα που, έχω φέρει σε σημείο τον εαυτό μου να μην της τα χαρίζω. 

Όχι γιατί δεν αξίζει. Αλλά γιατί δεν την αξίζω. 

Εγώ. 


Καλή χρονιά. 

-Lcfr.

Tuesday, December 30, 2014

2014 Closer Post

Ήρθε λοιπόν και το τέλος του 2014.

Για να είμαι ειλικρινής, το 2014 ήταν μια κακή χρονιά. Μεταβατική ίσως, αλλά γενικά ήταν 365 ημέρες που έκρυβαν λίγες καλές στιγμές και οι περισσότερες είχαν άγχος μέσα τους.

Ο θετικός δαίμονας μέσα μου, μου λέει να σκέφτομαι πως πάνε αυτές οι ημέρες πέρασαν και πως ξεκινάει μια νέα σελίδα σε 2 μέρες. Ο αρνητικός και πολυαγαπημένος όμως δαίμονας, μου θυμίζει εύστοχα, πως η Πέμπτη που είναι η 1η μέρα του έτους, δεν είναι τίποτα άλλο, από μια ακόμα Πέμπτη.

Όπως συνηθίζω κάθε χρονιά τέτοιες ημέρες, κάνω μια μικρή μουσική ανασκόπηση και ανεβάζω τα τραγούδια που άκουσα περισσότερες φορές την χρονιά που μας άφησε. 

Έτσι και φέτος.
Πάμε λοιπόν.


08.

Στο νούμερο 08 επιλέγω τους Motionless In White. Αν και τους έμαθα φέτος, το στυλ τους δεν με χαρακτηρίζει απόλυτα, (μιας και δεν έχει αποφασίσει τι ακριβώς είναι) αλλά το τραγούδι με τίτλο "Puppets 3" που κάνει συμπληρωματικά φωνητικά ο Dani Filth, έχει μια ιδιαίτερη ενέργεια που σου μεταφέρει όταν το ακούς. Δεν το λες αριστούργημα ή κάτι παρόμοιο, αλλά είναι σίγουρα μέσα στα τραγούδια που άκουσα περισσότερο το 2014. 

Στίχος για να κρατήσετε: "Six fucking years i have waited, to fucking cut you out of my life"

 


07.

Στο 07 βρίσκουμε με χαρά την επιστροφή των Bush. Μετά από τόσα χρόνια αναμονής, έβγαλαν καινούργιο δίσκο και δεν γίνεται να μην ξεχωρίσω το "House on Fire". H Rossdale γράφει καθαρό συναίσθημα στους στίχους του και η μπάντα, τους περικυκλώνει με τεράστια επιτυχία. Το τραγούδι αυτό είμαι σίγουρος πως το έχει γράψει για την Gwen, που όσο και να την αντιπαθώ σαν μουσική φυσιογνωμία δεν με ενοχλεί ιδιαίτερα.

Στίχος για να κρατήσετε: "I miss you always"



06.

Στην θέση 06, δεν έχω λόγια. Οι Anathema, έκαναν πάλι το θαύμα τους και έφτιαξαν το απόλυτο τραγούδι και φυσικά δεν γινόταν να μην του δώσουν το τίτλο με το όνομα της μπάντας. Σίγουρα το τραγούδι αυτό ξεχωρίζει από τον καινούργιο τους δίσκο και ειλικρινά αναρωτιέμαι τι άλλο καλύτερο μπορούν να κάνουν, όταν ήδη έχουν γεννήσει αυτό το διαμάντι. "Anathema" λοιπόν, από τους Anathema.

Στίχος για να κρατήσετε: "But we laughed/And we cried/And we fought/And we tried/And we failed/But I loved you. I loved you"




05.

Αααα οι αγαπημένοι μου Smashing Pumpkins. Αν και πολλές φορές έχω εκφράσει την διαφωνία μου με τις κινήσεις του Billy Corgan, ο δίσκος που βγήκε φέτος, (Monuments to an Elegy) αν και δεν τον λες τον δίσκο της χρονιάς έχει ακόμα το στοιχείο των παλαιών Pumpkins και ένα από τα τραγούδια που το εκπέμπουν αυτό είναι το "One and All".

Στίχος για να κρατήσετε: "Don't ya hide what you're getting"




04.

Στην θέση 04, έχω επιλέξει τους In Flames. Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία 2 χρόνια έχω βουτήξει στην μουσική τους και ο δίσκος του 2014 αν και είναι ιδιαίτερα διαφορετικός από αυτούς που έβγαζαν παλιότερα, μου αρέσει εξίσου. Το "Rusted Nail", ξεχωρίζει κατά την άποψή μου για αυτό και το συμπεριλαμβάνω στο top 8.

Στίχος για να κρατήσετε: "Just this once/Listen to the words I say"




03. 

Την συγκεκριμένη διασκευή την ανακάλυψα εντελώς τυχαία νομίζω πριν 2 χρόνια. Μιλάμε για το "You are my Sunshine", το οποίο διασκευάζουν οι Twiggy Ramirez, Jamey Johnson και Shooter Jennings για τις ανάγκες μουσικής επένδυσης της σειράς Sons Of Anarchy. Εάν δεν κάνω λάθος, πρέπει να το έχω ανεβάσει παλιότερα εδώ στο blog, αλλά εάν δεν το έχετε ακούσει, κάντε αυτήν την χάρη στον εαυτό σας και μπορείτε να με ευχαριστήσετε αμέσως μετά. 

 Στίχος για να κρατήσετε: Όλο το τραγούδι.





02.

Δεν νομίζω όσοι με διαβάζουν να εντυπωσιαστούν από την επιλογή του Damien Rice για την θέση νούμερο 2. Ο καινούργιος του δίσκος, είναι κάτι βγαλμένο από άλλη διάσταση, σε σημείο να μην ξέρω ποιο τραγούδι να επιλέξω για αγαπημένο. Αλλά ας μην γελιόμαστε, οι περισσότεροι θα προβλέψουν ότι θα επιλέξω το I Don't Want To Change You που νομίζω κρατάει τα σκήπτρα για το καλύτερο τραγούδι, με 2ο να ακολουθεί το "Τhe Box". Όμως δεν θα επιλέξω κανένα από τα 2 αυτά, μιας και έχω βρει μια ζωντανή εκτέλεση του "Trusty and True" που κάθε φορά που την ακούω, η πέτσα μου σηκώνεται σε ανησυχητικά επίπεδα. Η εκτέλεση έγινε στο στούντιο του The Late, Late Show και τα λόγια μου σταματούν εδώ. Ακούστε μέχρι το τέλος και εάν δεν το λατρέψετε, τότε να πάτε αν αγοράσετε ψυχή.

 Στίχος για να κρατήσετε: Come, let yourself be wrong/Come however you are/Just come…




01.

Ήμουν σίγουρος, πως η ζωντανή εκτέλεση που προγραμμάτισαν οι Blindead για το 2014, θα ήταν το μουσικό γεγονός για εμένα, μιας και είναι γνωστό το πάθος μου για την μουσική των Πολωνών. Και από το αποτέλεσμα, κρίνω πως δεν έκανα λάθος. Αν και ακόμα δεν έχει πέσει στα χέρια μου ολόκληρη η συναυλία, το "A7bsence" γκρεμίζει τα πάντα και με πυγμή κερδίζει την νούμερο ένα θέση στην μουσική μου για το 2014. Το τραγούδι αυτό το έχω ακούσει ΤΟΣΕΣ πολλές φορές, στο YouTube, που είμαι σίγουρος πως κάποιοι υπάλληλοι στην Google έχουν κοιτάξει την IP μου με την υποψία πως είμαι κανένα bot για να ανεβάζω τον αριθμό των views του.

Στίχος για να κρατήσετε: "...Or maybe it was the other way around"




Δεν ήταν καθόλου δύσκολη η επιλογή των τραγουδιών αυτών, μιας και ήξερα τι και πως. Φυσικά δεν μπορώ να αναφέρω πως υπάρχει και ένα τραγούδι από τον καινούργιο δίσκο του Marilyn Manson, που το έχω λιώσει κυριολεκτικά. Αλλά επειδή ο δίσκος κυκλοφορεί επίσημα το 2015 και επειδή το τραγούδι αυτό ακόμα δεν υπάρχει στο YouTube για να το μοιραστώ μαζί σας, θα το κρατήσω μέχρι να βγει.

Αυτά λοιπόν από εμένα αδέρφια. Καλή χρονιά να έχετε και να κρατήσετε αυτό στο μυαλό σας:

"Εάν μπορείτε να κάνετε καλό σε κάποιον άνθρωπο, να το κάνετε χωρίς δεύτερη σκέψη" 

Αυτά.

Non Serviam.

-Lcfr.

Tuesday, December 16, 2014

Fuck you Santa

Η σχέση μου με τα Χριστούγεννα, ήταν καλή. Μπορώ να πω ΠΟΛΥ καλή, αλλά έγινε κάτι τραγικό το οποίο με συνοδεύει μέχρι σήμερα και δεν μπορώ πλέον να τα ευχαριστηθώ όπως παλιά.

Μετά από πολλά χρόνια σιωπής, ήρθε η ώρα να μιλήσω για αυτό που έγινε και με στιγμάτισε τόσο πολύ.

Μάλλον, για να κάνω καλό και στην ψυχική μου υγεία και να μην κουράζω όσους από εσάς διαβάζουν αυτές τις γραμμές, θα αφήσω την φωτογραφία που ακολουθεί να πει την ιστορία για λογαριασμό μου.

Από εκείνο το τραγικό συμβάν, αναρωτιέμαι πως ο μουσάτος αυτός μπάσταρδος, βρίσκει τον δρόμο κάθε Δεκέμβρη και μου φέρνει δώρα. Και το ακόμα πιο περίεργο είναι ότι τις τελευταίες χρονιές η κάλτσα μου ήταν γεμάτη, όταν ήμουν αποδεδειγμένα κακό παιδί...

Santa works in a mysterious ways... 
Fuck you Santa.

-Lcfr.

Sunday, December 14, 2014

Sunday Music Post

Η εβδομάδα που μας αφήνει σήμερα δεν άφησε κάποια τεράστια κληρονομιά. Δεν έκρβιε τίποτα το ιδιαίτερο, πέρα από διάσπαρτες εντυπωσιακές στιγμές που δυστυχώς η διάρκειά τους ήταν μικρή. 

Δεν πειράζει όμως αδέρφια μου. Αύριο ξεκινάει μια νέα εβδομάδα και ο στόχος είναι αυτές τις στιγμές να τις πολλαπλασιάζεις και, εάν είναι στο χέρι σου και στο επιτρέπουν οι συνθήκες, να κάνεις ότι μπορείς για να τους μεγαλώνεις την διάρκεια. Εάν δεν μπορείς ή δεν σε αφήνουν, τουλάχιστον απόλαυσέ τες με το χρονόμετρο να μετράει κόντρα σου.

Είναι σαν να λες: "Πες μου πότε έχεις διάλειμμα στην δουλειά, για να έρθω να σε δω έστω για 5 λεπτά".

On another note, Κυριακή σήμερα, δεν θα μπορούσε το post μου να μην έχει λίγη μουσική. (αν και ανέβασα αρκετή αυτήν την εβδομάδα, αλλά fuck it)

Έχω πει αρκετές φορές στο παρελθόν ότι η επανάληψη είναι μητέρα της μάθησης.  Επαναλαμβάνω λοιπόν το σημερινό τραγούδι από τους My Chemical Romance για να το εμπεδώσετε μια και καλή. Το "The World Is Ugly" πέρα από το υδιοφιές μουσικό του στρώμα, έχει και 2 ζευγάρια στίχους που σε αφήνουν στο τόπο. 



Ο πρώτος από αυτούς είναι:

"For every failing sun,
There is a morning after"

Και φυσικά το...

"The world is ugly,
But you're beautiful to me"

Καλή ακρόαση και καλή εβδομάδα.

-Lcfr

Friday, December 12, 2014

Wrong Side Of Heaven

Πάει καιρός που άκουσα ένα τραγούδι και είπα από μέσα μου:

"Αυτό είναι καταπληκτικό τραγούδι και πρέπει να το ανεβάσω στο blog Α-Μ-Ε-Σ-Ω-Σ για να το μάθουν περισσότεροι"

Εχθές λοιπόν άκουσα για πρώτη φορά τους Five Finger Death Punch. Όσο γελοίο και άκυρο είναι το όνομα του συγκροτήματος, άλλο τόσο η μουσική τους ξεχωρίσει και σε ταρακουνάει για τα καλά, με την ένταση που εκπέμπει.

Στην περίπτωση του "Wrong Side Of Heaven" που από ότι έψαξα είναι από την τελευταία τους δισκογραφική δουλειά, δεν έχω λόγια. Είναι από τις σπάνιες φορές, που ένα τραγούδι 4:30 λεπτών με αφήνει άφωνο κάθε φορά που το ακούω. Τόσο εξαιτίας της μουσικής του, αλλά και για τους στίχους του.

Το ξέρω ότι έχω μια εμμονή με τους στίχους και παραδέχομαι πως επηρεάζομαι αρκετά από αυτούς, αλλά όσοι εμπιστεύεστε το γούστο μου στην μουσική, τότε πατήστε το play στο παρακάτω video, διαβάστε την μουσική και ακούστε τους στίχους. 
 
Καλά διαβάσατε.
Έγραψα "διαβάστε την μουσική και ακούστε τους στίχους".
Κάτι ξέρω.


Thank me later.

-Lcfr.

Thursday, December 11, 2014

The Power Of Sleep

Από πιτσιρικάς, είχα μια ιδιαίτερη συμπάθεια στον ύπνο.

Μου άρεσε η διαδικασία και το όλο "χουχούλιασμα" στα παπλώματα.

Όπως λοιπόν οι περισσότεροι φυσιολογικοί άνθρωποι, είχα και ακόμα έχω μεγάλη γκρίνια όταν έπρεπε να ξυπνήσω το πρωί για να πάω στο σχολείο μου, είτε ξυπνούσα από κάποια μεσημεριανή σιέστα. Για να φανταστείτε, οι τότε φίλοι μου με φώναζαν Φασκόλαρκτο. Καλά-καλά, δεν ήμασταν τόσο σοφιστικέ τυπάκια. Κοάλα με φώναζαν. Για όσους δεν ξέρουν, τα συγκεκριμένα, δεν τα λες και τα πιο ξύπνια ζώα...



Έχω κοιμηθεί με αρκετές κοπέλες στην ζωή μου και μπορώ να πω πως οι φορές που χόρτασα πραγματικά τον ύπνο, ήταν λίγες για να μην πω ελάχιστες. Δεν ξέρω τον λόγο, αλλά το κρεβάτι μου δεν μπορώ να το μοιράζομαι. Θέλω ρε παιδάκι μου, να βολεύομαι όπως θέλω εγώ, να κουνιέμαι όταν θέλω εγώ, να απλώνω τα πόδια μου σαν την μπουγάδα της σέξι γειτόνισσας και στην τελική, να έχω τα σκεπάσματα όπως πρέπει, για να μπορέσω να κοιμηθώ σαν άνθρωπος....

...φυσικά με το ένα πόδι έξω από το πάπλωμα για να παίρνει αέρα. 

Δεν γίνεται ρε αδερφέ, να ανέχομαι το ροχαλητό, τις κλωτσιές, τα μουρμουρητά και γενικά τον άστατο ύπνο που μπορεί να κάνει ο άλλος δίπλα μου. Δυστυχώς δεν το θυσιάζω αυτό και αμφιβάλω ιδιαίτερα εάν θα καταφέρω να το θυσιάσω ολοκληρωτικά.

Τώρα θα μου πεις φίλε αναγνώστη, πως όλα είναι μια συνήθεια. Θα συμφωνήσω γιατί ζω ένα παράδειγμα που επιβεβαιώνει κάτι τέτοιο. Όταν πέρυσι μπήκε στην ζωή μου, η Έλα (Σημείωση: Έλα λένε την γάτα μου) όταν απαιτούσε με το θρασύτατο κομμάτι του χαρακτήρα της, να κοιμηθεί μαζί μου, και δη πάνω μου, στην αρχή με ενοχλούσε. Πλέον όμως είμαι άνετος με αυτό και δεν με ενοχλεί στο παραμικρό.

Το τελευταίο κάστρο του ύπνου, δύσκολα θα πέσει κυρίες κύριοι. 

Το διπλό κρεβάτι, είναι για εμένα και για εμένα ΜΟΝΟ. 
ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΟΥ "θέλω να κοιμηθούμε μαζί απόψε" !

-Lcfr.

Sunday, December 7, 2014

Sunday Music Post

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσες φορές αυτήν την εβδομάδα, ξεκίνησα να γράφω, και σταμάτησα μπροστά σε έναν τοίχο και δεν ήξερα την συνέχεια. Σημείο των καιρών ίσως, ή για ακόμα μια φορά, το write's block έχει κάνει την επίσκεψή του στους διαδρόμους του μυαλού μου. 

Το καλό είναι ότι τουλάχιστον έχει μείνει όρθια η καλή μουσική και έρχεται λίγο το κεφάλι στα ίσια του.

Σήμερα το μενού έχει Breaking Benjamin. Που για καλή μας τύχη, εκεί που είχαν διαλυθεί, φέτος ανακοίνωσαν ότι επιστρέφουν με live και καινούργιο δίσκο. Μέσα σε αυτά τα εξαιρετικά νέα, καλό είναι για όσους δεν τους ξέρουν, να ακούσουν το παρακάτω τραγούδι που είναι χαρακτηριστικό της δουλειάς τους.

Φυσικά το "Breath" δεν θα μπορούσε να έχει και 2 στίχους που σου μένουν, από το πρώτο άκουσμα κι όλας. (και ακολουθούν ακριβώς από κάτω από το video)


"You take the breath right out of me.
You left a hole where my heart should be."


Καλή εβδομάδα αδέρφια μου

Non Serviam.

-Lcfr.
ΥΓ. Και φυσικά έχω να κάνω ένα μικρό σχόλιο, για τις απεργίες πείνας που ακούω στις ειδήσεις. Εγώ, φλωράκια-πλουσιόπαιδα-ψευτοεπαναστάτες, έκανα απεργία πείνας, πριν γίνει trendy...
ΥΓ2. Και πριν βιαστείτε, να χλευάσετε, το γράφω αυτό το τελευταίο, με το γνωστό φλεγματικό και μερικές φορές τσουχτερό μου χιούμορ.