Birdman

Όπως έχω γράψει και άλλες φορές, είμαι αρκετά δύσκολος στις ταινίες του σινεμά. 

Πρώτα από όλα, δεν μπορώ να κάτσω να δω μια ταινία που μπορεί να είναι πάνω από 2 ώρες. Χάνω το ενδιαφέρον μου, ειδικά εάν η ταινία αυτή είναι "χαλαρή" και δεν με πειράζει στο μυαλό με το περιεχόμενό της. Και όταν χάνω το ενδιαφέρον μου κατά την διάρκεια της, αρχίζω να σκέφτομαι διάφορα άλλα πράγματα και συνήθως μπαίνω σε ένα είδος αυτόματου πιλότου μέχρι το τέλος της.

Έχοντας αυτό σαν δεδομένο, πρέπει να τονίσω πως δεν τρέφω ιδιαίτερα θετικά αισθήματα απέναντι στον Αμερικάνικο κινηματογράφο. Ειδικά ταινίες του στυλ "Iron Man", "Spider-Man" και άλλα τέτοια, με βρίσκουν ενάντια, όχι μόνο επειδή οι περισσότεροι από αυτούς τους χαρακτήρες είναι βαρετοί αλλά μιας και το μόνο που προσφέρουν είναι μια μετριότητα στην ιστορία και πολλά πολλά εφέ για να εντυπωσιάζει τους υπνωτισμένους θεατές.

Και αυτό το γράφω εγώ, που διαβάζω ακόμα Αμερικάνικα Comics, τα οποία όμως δυστυχώς δεν θα βρουν ποτέ τον δρόμο τους προς τον κινηματογράφο. (ή ελάχιστα εξ' αυτών έκαναν την προσπάθειά τους, αλλά απέτυχαν)

Εχθές λοιπόν, είδα το Birdman. (IMDB: http://www.imdb.com/title/tt2562232/)

Michael Keaton κυρίες και κύριοι. Ο πραγματικός Batman και όχι σαν τα υπόλοιπα τσικό που τον παίξανε αμέσως μετά. Αυτός ο μέσης κατηγορίας ηθοποιός, επιστρέφει σε ταινία μετά από 6 χρόνια και όχι απλά παίζει, αλλά αποδίδει ακριβώς αυτό που πρέπει να αποδώσει στο πανί, δείχνοντας το μεσαίο του δάχτυλο στην κρεατομηχανή της αμερικάνικης βιομηχανίας ταινιών.

Ένα δράμα, που ακολουθεί την προσπάθεια επανάκαμψης ενός ξεχασμένου ηθοποιού, ο οποίος είχε μεσουρανήσει παίζοντας χρόνια πριν, σε ένα BlockBuster βασισμένο στον σούπερ ήρωα, ονόματι Birdman. Όπως μπορείτε να καταλάβετε, η επιλογή του Michael Keaton για τον ρόλο του κεντρικού ηθοποιού, δεν είναι καθόλου τυχαία.

Δεν θα αναφερθώ περισσότερο στην ταινία μιας και πρέπει να αποφύγω τους σκοπέλους των Spoilers, αλλά δεν έχω αρκετή φωνή στο να φωνάξω πως είναι Η ταινία που πρέπει να πάει να δει ο κάθε ένας.

Συναίσθημα, νοσταλγία και υποκριτικό ταλέντο σε 119 λεπτά.

119 λεπτά, που σίγουρα θα πάρουν την θέση τους ανάμεσα στις 5 αγαπημένες ταινίες.

-Lcfr.

ΥΓ. Ακόμα και ο θανατηφόρα ανάλατος και αντιπαθητικός Zach Galifianakis, είναι αρκετά καλός.