Στους ήχους του We Are, (βλέπε 2 άρθρα πιο κάτω), το οποίο όσο πάει και ανεβαίνει στην λίστα με τα αγαπημένα μου, έχω το εξής συμπέρασμα βγάλει.
Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που όσο μεγαλώνουν σε ηλικία, αρχίζουν να βρίσκουν την χαρά μέσα στα μικρά πράγματα που συμβαίνουν στην καθημερινότητα. Αυτά που οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν θα τους σπαταλούσαν ούτε λεπτό σε σκέψη. Δεν έχω ακριβώς εντοπίσει την πρακτική αιτία, αλλά υποθέτω πως είναι ένα γύρισμα του μυαλού, που χαμηλώνει τα standard, δεν περιμένει ταρατατζούμ και εστιάζει στην ουσία.
Αυτά τα μικρά είναι τα ουσιώδη κύριοι. Σε αυτά πρέπει να ψάχνουμε, και τελικά να βρίσκουμε, την βενζίνη της ζωής.
Έτσι κάνω και εγώ, so fuck you.
-Lcfr.
No comments:
Post a Comment