ZAP!

Πριν λίγες ημέρες διάβασα μια ιστορία στην οποία ο κεντρικός ήρωας, ήθελε να διαγράψει κάποια άσχημα γεγονότα που του είχαν συμβεί, από το μυαλό του. Η μέθοδος που βρήκε από έναν τρελό επιστήμονα απλή γρήγορη και 100% αποτελεσματική. Ηλεκτρομαγνητικές θεραπείες τριών ημερών, μια ενδοφλέβια ένεση, 4 ημέρες αντιβίωση και ZAP! οι κακές αναμνήσεις ανήκουν στο παρελθόν και δεν θα είχε την παραμικρή ανάμνηση των.

Ξέρω πως έτσι όπως σας μεταφέρω την ιστορία αυτή, φαντάζει αντίγραφο του Eternal Sunshine of a Spotless Mind, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Απλά επιλέγω να επικεντρωθώ σε αυτόν τον τομέα σήμερα και να αναφερθώ σε αυτόν.

Φανταστείτε πόσο θα βελτίωνε μια τέτοια τεχνολογία το σήμερα, που η απομόνωση, η αποξένωση, ο προβληματισμός και τα αδιέξοδα δείχνουν την κυριαρχία τους καθημερινά.

• Απέτυχες επαγγελματικά και έχεις πέσει στην κατάθλιψη ανεργίας? ZAP! Καινούργια αρχή. 
• Είσαι σφόδρα ερωτευμένος με μια κοπέλα, η οποία αδιαφορεί πλήρως για εσένα? ZAP! Την ξέχασες και πας για άλλα, απεγκλωβισμένος συναισθηματικά μια και καλή.
• Έπιασες την γυναίκα σου καβάλα με 2 φίλους σου? ZAP! Για ποια γυναίκα μιλάμε είπαμε?
• Η δουλειά σου είναι ένας αιώνιος Γολγοθάς που δεν βγάζει πουθενά? ZAP! και αμέσως μετά μπορείς να πάρεις το αμάξι και να ταξιδέψεις την Ευρώπη με μια τσάντα πράγματα.

Έχω γράψει στο παρελθόν, (όταν ήμουν πιο ενεργός με τα γραπτά μου) πως οι άσχημες καταστάσεις που ζεις καθημερινά είναι αυτές που σε "χτίζουν" σαν άνθρωπο. Και πως αυτό που είσαι σήμερα, είναι αποτέλεσμα των γεγονότων, καλών και κακών του εχθές. Συνάμα όμως πιστεύω πως κάποια γεγονότα δεν σε βελτιώνουν απαραίτητα προς το καλό όταν τα βιώνεις από πρώτο χέρι. Αντιθέτως μάλιστα, θα μπορούσε να σε ξεμπλοκάρει μια μαγική διαγραφή των, για μια καλύτερη συνέχεια. 

Κρίμα όμως που αυτή η τεχνολογία δεν είναι διαθέσιμη ακόμα και οι μόνοι τρόποι να "ξεχάσεις" είναι παράνομοι και οι περισσότεροι από αυτούς είναι κακοί για την υγεία σου. 

Τώρα, μην μου πει κανένας σας πως δεν έχει μπλοκάρει κάποια στιγμή στην ζωή του, από σκηνικά που έχει ζήσει στο παρελθόν και αδυνατεί να τα ξεπεράσει, γιατί δεν θα τον πιστέψω. 

Και παρακαλώ όποιος το πει να αποχωρήσει από την αίθουσα γιατί εδώ λέμε αλήθειες.

ZAP!

-Lcfr. 

Lazy Sunday

Η Κυριακή είναι μέρα ξεκούραση λένε. Εμένα η Κυριακή είναι μέρα τεμπελιάς. 

Συνήθως τις Κυριακές τους καλοκαιρινούς μήνες πηγαίνω για μπάνιο. Τώρα όμως με τον καιρό να μου λέει "fuck you", η Κυριακή είναι συνήθως γεμάτη από μουσική, μάζεμα το σπίτι και από το απόγευμα και μετά, σειρές. 

Αυτήν την Κυριακή όμως η τεμπελιά μου έχει χτυπήσει κόκκινο. Ακόμα και αυτές τις γραμμές που διαβάζετε τώρα, δεν μπορείτε να φανταστείτε με τι κόπο και προσωπική πίεση τις γράφω. Δεν έχω όρεξη για τίποτα, πέρα από μουσική. Μάλλον γερνάω επικίνδυνα και δεν το έχω πάρει χαμπάρι.

Όμως κόντρα στα πλάνα μου, σήμερα έχω πολλές μικροδουλειές. Η σημαντικότερη, να συνεχίσω να ψάχνω σπίτι. Τι διάολο, θα βρω. Που θα μου πάει. 

Ο θλιβερός χειμώνας που τραγουδάνε οι Daylight Misery, πλέον είναι στην πόρτα μας, και τα σχέδιά μας, περιορίζονται. Παράπονο όμως κανένα. Καλή μουσική να έχεις και είσαι κομπλέ.

Καλή μουσική, λίγο καλομαγειρεμένο ρύζι και την γάτα στα πόδια σου. 

Casting Lazy Shadows, από τους (διαλυμένους πλέον) Puressence.

Αυτιά για σήμερα. Καλή εβδομάδα αδέρφια.

Non Serviam

-Lcfr.

Dirty, Dirty Magic

Το τελευταίο διάστημα, έχω αναπτύξει έναν ιδιαίτερο σεβασμό απέναντι στους The Offspring. Ίσως επειδή η Alternative σκηνή του ροκ πλέον λιγοψυχά, ίσως γιατί εξακολουθούν και υπάρχουν σαν μπάντα μετά από τόσα χρόνια και ίσως γιατί σύντομα βγάζουν καινούργιο δίσκο.

Δεν λέω, έχουν βγάλει και χαζοχαρούμενα τραγούδια (βλ. Pretty Fly (For a White Guy)) και ίσως το μουσικό στερέωμα να ήταν καλύτερο εάν δεν τα είχαν βγάλει ποτέ. Όμως η πολυετής τους μουσική σταδιοδρομία δικαιολογεί κατά κάποιον τρόπο τέτοιου είδους ατασθαλίες, που μεταξύ μας δεν είναι δα και πολλές. Έστω στον βωμό του εμπορίου και της ανάγκης επιβίωσης της μπάντας, να τους το συγχωρήσω ακόμα και εγώ που δεν συγχωρώ τα άντερά μου.  

Σήμερα λοιπόν με έχει πιάσει και ακούω από το πρωί διάφορους δίσκους τους. Θεώρησα απολύτως λογικό να ανεβάσω ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έγραψαν ποτέ, το οποίο δυστυχώς πέρασε κυριολεκτικά απαρατήρητο από την μάζα του κοινού τους τότε. 

Με θυμάμαι πιτσιρικά να ακούω το συγκεκριμένο τραγούδι φανατικά στο Diskman μου, όταν έπαιρνα το λεωφορείο της γραμμής για το κέντρο της Αθήνας. Βλέπετε κάθε 2η Παρασκευή έπρεπε να πάω να αγοράσω τα καινούργια αμερικάνικα comics μου από την πλατεία Κάνιγγος και συχνά οι Offspring μου έκαναν παρέα.

Μετά από μια 20ετία, ο πιτσιρικάς που τους άκουγε τότε στο λεωφορείο, εξακολουθεί και τους αγαπά ακόμα.

The Offspring λοιπόν, με το εκπληκτικών διαστάσεων τραγούδι τους "Dirty Magic".
(Η λίγο πιο φρέσκια εκτέλεση που ακολουθεί είναι του 2012. Το αυθεντικό τραγούδι κυκλοφόρησε το 1993, στον δίσκο Ignition)

Non Serviam

-Lcfr.

Summer End?

Η απουσία μου το τελευταίο διάστημα είναι δικαιολογημένη και ίσως αναγκαία.
Δεν θέλω ου. 

Πολλά έχουν γίνει, άλλα τόσα θα γίνουν στο άμεσο μέλλον και οι αλλαγές έρχονται η μία μετά την άλλη, λες και περίμεναν να τελειώσει το καλοκαίρι για να κάνουν την εμφάνισή τους. 

Εγώ ωσάν άλλη Κάλι, προσπαθώ να τα κοντρολάρω ένα-ένα. Προφανώς ένα από τα τέσσερα χέρια μου (βλέπε φωτογραφία) δεν κατάφερε να κάτσει να γράψει μερικές κουβέντες εδώ, οπότε χάθηκε λίγο η μπάλα και μπήκαν πολλές απουσίες. 

Παρόλα αυτά, χρόνο έχω για να πηγαίνω για μπάνιο, που ενάντια στον καιρό, εξακολουθεί να είναι μια εξαιρετική ασχολία που σκέφτομαι σοβαρά να την μετατρέψω και σε χειμερινή. (δεν βάζω το χέρι μου στην φωτιά, λέμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα)

Ανάμεσα λοιπόν σε παράξενες και ύποπτες συναντήσεις, σε τελείες που εξακολουθούν να μην λένε να μπουν, σε τρίχες της γάτας μου που κυριολεκτικά είναι παντού, προσπαθώ να πω ένα αντίο στο καλοκαίρι και στον ήλιο που με έκαψε 3 ολάκερες φορές, σαν να ήμουν τηγανιτή πατάτα των Mcdonalds. 

Και σε εκείνον τον καριόλη τον αχινό, που όσα δικαιολογημένα συγγνώμη και εάν οφείλω να του πω που τον πάτησα δύο (!!) φορές, θα κάνω την ανατροπή και θα του πω ένα μεγαλόπρεπο ΦΑΚ ΓΙΟΥ, μιας τα 17-18 αγκάθια που έβαλε στα πόδια μου, δεν με έκαναν να το βάλω κάτω. 

Δεν γίνεται να μην σας αφήσω με λίγη μουσικούλα βεβαίως-βεβαίως. 

Η μπάντα που σήμερα έκανε την επιστροφή της με καινούργιο τραγούδι μετά από και εγώ δεν ξέρω πόσο, οι Swallow The Sun, μας έχουν χαρίσει αμέτρητα διαμάντια στο παρελθόν. Ένα από τα πιο απαλά τους (που αρμόζει βεβαίως στο ύφος του συγκεκριμένου blog) είναι το "New Moon". Αν και μοιράζεται τον τίτλο του με μια από τις πλέον σιχαμερές ταινίες που έχει βγάλει ο αμερικάνικος κινηματογράφος, (μιλάω για το Twilight, για όσους τυχερούς δεν κατάλαβαν) το τραγούδι έχει ένα ιδιαίτερο συναίσθημα που καταφέρνει χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια να μαγνητίσει τον ακροατή. 

Αφήστε με τώρα να πάω να ψάξω τις αγγελίες να βρω σπίτι, μιας και με διώχνουν από αυτό που μένω τώρα και έχω τρεχάματα.


Non Serviam!

-Lcfr.