Expectations

Τελικά, όσο και να φωνάζω μέσα από αυτό εδώ το ιστολόγιο, βαθιά μέσα μου, πιστεύω ότι δεν ακούει κανείς. Δεν θα αλλάξει τίποτα, και το χειρότερο είναι ότι συνειδητοποιήσα πως δεν υπήρχε ΚΑΝ η πιθανότητα για κάτι τέτοιο. Αποτέλεσμα; Απογοήτευση, "ξενέρωμα", αυταπάρνηση και φυσικά ένα μεγάλο μπολ με ζεστό γάλα και αρκετό προβληματισμό με γεύση φράουλα.

Ας σκεφτούμε λοιπόν παρέα, τρόπους για να μην απογοητευόμαστε εύκολα: (μιας και ο καιρός σηκώνει τέτοιες κουβέντες)

-Να χρησιμοποιείς καταστάσεις, όσο διαρκούν, με γνώμονα "την πάρτη σου" άσχετα εάν δεν είναι του χαρακτήρα σου. (επίπεδο πίεσης: 2)

-Να αφαιρέσεις τις λέξεις: "συναίσθημα" και "δέσιμο" από το λεξιλόγιό σου, μια και όσες φορές το έχεις κάνει στο παρελθόν, μαζί με το προαναφερθέν μπολ έχεις φάει και τα (πανέμορφα) μούτρα σου. (επίπεδο πίεσης: 3)

-Ανέβασε τα standards τόσο ψηλά, που να μην στα ικανοποιεί κανείς, με αποτέλεσμα να μην ασχολείσαι ΚΑΝ με καταστάσεις και ανθρώπους που θεωρητικά δεν τα πληρούν. (επίπεδο πίεσης: 1)

-Κατέβασε τα standards σου τόσο χαμηλά, που θα σε ικανοποιεί οτιδήποτε έρθει προς το μέρος σου, με αποτέλεσμα να είσαι ευτυχισμένος καταναλωτής μιας μέτριας ζωής. (επίπεδο πίεσης 8)

-Πίνε αλκοόλ, μέχρι να φτάσεις στο σημείο που δεν θα θυμάσαι ούτε το όνομα του/της/των ανθρώπων που σε απογοητεύουν. (μέθοδος γνωστή και ως: "προσωρινή αγαλλίαση του μπεκρή") (επίπεδο πίεσης: 0)

Ο καλύτερος όμως, τρόπος να αποφύγεις, με νουρεγιεφικές φιγούρες, την κακία απογοήτευση, είναι να μην περιμένεις ΠΟΤΕ και ΤΙΠΟΤΑ από κανέναν.

Εξακολουθώ να πιστεύω ότι το καλύτερο motto του 2011 είναι το:

Expect the unexpected.
Its easier to deal with the nothing.

-Lcfr.