Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, τις περισσότερες φορές είναι ΝΑΙ. Και λέω "τις περισσότερες φορές", μιας και όταν σχεδιάζεις κάτι, κάποιος δαίμονας εκεί γύρω, σίγουρα γελάει σατανικά γνωρίζοντας πολύ καλά, τι μπορεί να κάνει με λίγο κούνημα της ουράς του..
Όταν λοιπόν, ο εγκέφαλος "χτυπάει" έντονα, τονίζοντας την ανάγκη για την περιβόητη αλλαγή σελίδας, θα πει ότι αντιδρά. Αντιδρά σπασμωδικά και έντονα σαν κάποιος να σε καίει με ένα σπίρτο. Έτσι ακριβώς...
Αυτόματα.
Σπασμωδικά.
Ανεξέλεγκτα.
ΔΥΝΑΤΑ.
Σου λέει λοιπόν, (με τον τρόπο του) πως κάτι τρέχει. Κάτι τρέχει κακό και ενοχλητικό, σε σημείο που εάν δεν κανείς κάτι εσύ για αυτό, θα κάνει ο ίδιος. Θες δεν θες. Και μεταξύ μας, ο εγκέφαλος είναι ικανός για τα πάντα. Φρόνιμο είναι να μην τον προκαλούμε σε τέτοιο σημείο..Μερικές φορές, αρκετός κόσμος, αυτήν την εγκεφαλική αντίδραση, την κατευνάζει με χίλιους δύο τρόπους, μιας και είναι "κολλημένοι" στο παρελθόν τους. "Κοροϊδεύουν" λοιπόν, με έντεχνο τρόπο, τον συναγερμό που χτυπάει η συμπαθητική μάζα του κεφαλιού, σκεπτόμενοι το παρελθόν και όλα όσα ΜΠΟΡΕΙ να συνέβαιναν "εάν και εφόσον".
Όμως ακούστε καλά αυτό που θα σας πω: κοιτάζοντας το "πίσω", σταματάς να κοιτάς το "μπροστά". Και σας ρωτάω. Τι μας έχουν μάθει στο σχολείο με τέτοια ζέση οι δάσκαλοι; Το "μπροστά" είναι η συνέχεια. Tο "μπροστά" κρύβει τις νέες, και (σίγουρα) καλύτερες συγκινήσεις που δεν μπόρεσε να προσφέρει το "πίσω".
Άλλωστε, εάν μπορούσε να τις προσφέρει, δεν θα είχε μείνει στο παρελθόν.
Εκεί, δηλαδή που του αξίζει...
Τα πράγματα που φαντάζουν περίπλοκα και δύσκολα, τις περισσότερες φορές είναι τόσο απλά, που ένα παιδάκι του δημοτικού με ξεκάθαρη λογική, θα μπορούσε να λύσει. Να βρει λύσεις εκεί που οι μεγάλοι αναζητούν, μέσα από βαριές σκέψεις, προβληματισμούς χρόνων και αλκοόλ. Καλό είναι λοιπόν, που και που, να ζητάμε συμβουλές από το παιδάκι που κρύβουμε μέσα μας. Πρέπει και αυτό, να είναι χρήσιμο κάπου αλλού, πέραν του να εμφανίζεται οπότε θέλει και να ζητάει ξένα παιχνιδάκια....Σωστά? :)
-Lcfr.
No comments:
Post a Comment