Dental Floss

Εχθές το μεσημέρι, στην επιστροφή μου από την δουλειά προς το γυμναστήριο, έφαγα ένα πράσινο μήλο για να μην πάω να κοπανηθώ με άδειο στομάχι. Για κακή μου τύχη, το 10% της τελευταίας μπουκιάς εγκαταστάθηκε για τα καλά ανάμεσα σε δυο δόντια μου και ότι και να έκανα δεν έλεγε να βγει. Έτσι την μπουκιά αυτήν την είχα μαζί μου μέχρι να φτάσω σπίτι και να βουρτσίσω τα δόντια μου.
(μπορεί να φαντάζει άσχετος ο πρόλογος, αλλά σας διαβεβαίω πως δεν είναι. Keep reading)

Όπως έχω ξαναγράψει στο παρελθόν, καλό είναι οι "πρώην" άνθρωποι, να παραμένουν στο παρελθόν και οι γέφυρες να κόβονται μια και καλή. Δεν το λέω αυτό γιατί είμαι απόλυτος και δογματικός. Το λέω γιατί ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα της εξέλιξης και την επιλογή του επόμενου (ίσως καλύτερου) βήματος.

Έρχομαι όμως και προσθέτω πως ένας το πολύ δύο, άνθρωποι κατά την διάρκεια όλόκληρης της ζωής σου, ξέρεις πως δεν θα βγουν ποτέ οριστικά από μέσα σου κι ας έχετε επιλέξει διαφορετικούς δρόμους ζωής.

Τρανό προσωπικό μου παράδειγμα είναι η μεγάλη μου σχέση. Η οποία εδώ και κάποιο καιρό έχει παντρευτεί. Όσα χρόνια όμως κι ας έχουν περάσει, που και που μιλάμε και λέμε τα νέα μας. Υπάρχει μια σχέση εκεί. που απλά υπάρχει. Χωρίς ερωτικό στοιχείο, χωρίς περεταίρω κουβέντες.

Ε, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι σε έχουν στιγματίσει για το υπόλοιπο της ζωής σου. Από την στιγμή που το πάρεις χαμπάρι και το αποδεχθείς, μια τέτοια επικοινωνία σου κάνει καλό.

Και το καλό που σου θέλω, φίλε αναγνώστη, είναι να την διατηρείς.
Όσο μπορείς να την διατηρείς.

Εάν αυτά που γράφω σου ακούγονται παράλογα, προφανώς δεν έχεις καταλάβει πως, αυτής της κατηγορίας οι άνθρωποι, είναι σαν το μήλο που σου έχει σταθεί στα δόντια ΚΑΙ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ να μην τα βουρτσίσεις.

-Lcfr.