The Power Of Sleep

Από πιτσιρικάς, είχα μια ιδιαίτερη συμπάθεια στον ύπνο.

Μου άρεσε η διαδικασία και το όλο "χουχούλιασμα" στα παπλώματα.

Όπως λοιπόν οι περισσότεροι φυσιολογικοί άνθρωποι, είχα και ακόμα έχω μεγάλη γκρίνια όταν έπρεπε να ξυπνήσω το πρωί για να πάω στο σχολείο μου, είτε ξυπνούσα από κάποια μεσημεριανή σιέστα. Για να φανταστείτε, οι τότε φίλοι μου με φώναζαν Φασκόλαρκτο. Καλά-καλά, δεν ήμασταν τόσο σοφιστικέ τυπάκια. Κοάλα με φώναζαν. Για όσους δεν ξέρουν, τα συγκεκριμένα, δεν τα λες και τα πιο ξύπνια ζώα...

Έχω κοιμηθεί με αρκετές κοπέλες στην ζωή μου και μπορώ να πω πως οι φορές που χόρτασα πραγματικά τον ύπνο, ήταν λίγες για να μην πω ελάχιστες. Δεν ξέρω τον λόγο, αλλά το κρεβάτι μου δεν μπορώ να το μοιράζομαι. Θέλω ρε παιδάκι μου, να βολεύομαι όπως θέλω εγώ, να κουνιέμαι όταν θέλω εγώ, να απλώνω τα πόδια μου σαν την μπουγάδα της σέξι γειτόνισσας και στην τελική, να έχω τα σκεπάσματα όπως πρέπει, για να μπορέσω να κοιμηθώ σαν άνθρωπος....

...φυσικά με το ένα πόδι έξω από το πάπλωμα για να παίρνει αέρα. 

Δεν γίνεται ρε αδερφέ, να ανέχομαι το ροχαλητό, τις κλωτσιές, τα μουρμουρητά και γενικά τον άστατο ύπνο που μπορεί να κάνει ο άλλος δίπλα μου. Δυστυχώς δεν το θυσιάζω αυτό και αμφιβάλω ιδιαίτερα εάν θα καταφέρω να το θυσιάσω ολοκληρωτικά.

Τώρα θα μου πεις φίλε αναγνώστη, πως όλα είναι μια συνήθεια. Θα συμφωνήσω γιατί ζω ένα παράδειγμα που επιβεβαιώνει κάτι τέτοιο. Όταν πέρυσι μπήκε στην ζωή μου, η Έλα (Σημείωση: Έλα λένε την γάτα μου) όταν απαιτούσε με το θρασύτατο κομμάτι του χαρακτήρα της, να κοιμηθεί μαζί μου, και δη πάνω μου, στην αρχή με ενοχλούσε. Πλέον όμως είμαι άνετος με αυτό και δεν με ενοχλεί στο παραμικρό.

Το τελευταίο κάστρο του ύπνου, δύσκολα θα πέσει κυρίες κύριοι. 

Το διπλό κρεβάτι, είναι για εμένα και για εμένα ΜΟΝΟ. 

ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΟΥ "θέλω να κοιμηθούμε μαζί απόψε" !

-Lcfr.