Downloads

Πριν κάποιους μήνες, είχα κάνει μία κουβέντα με τον αδερφό μου για την πειρατεία κάθε λογής. Μουσικής, ταινιών κ.ο.κ. και είδα ότι, εν μέρει, έχουμε διαφορετικές απόψεις.

Και ξεκαθαρίζω.

Είμαι υπέρ της πειρατείας σε όλα τις τα επίπεδα.

Το μεγαλύτερο επιχείρημα είναι το ακόλουθο:

Γιατί να ξοδέψω τα λεφτουδάκια μου σε κάτι που, κατά πάσα πιθανότητα, θα είναι κάτω των προσδοκιών μου?? (χιλιοπαιγμένο ξέρω...) αλλά πραγματικά, νομίζω ότι ή πειρατεία με βοηθάει στο να μην μετανιώσω για κάποια αγορά μου. Δεν είμαστε στην Αγγλία που το refund (επιστροφή χρημάτων σε περίπτωση που ο καταναλωτής δεν είναι ικανοποιημένος) υπάρχει σε όλα τα μεγάλα και οργανωμένα μαγαζιά. Ως εκ τούτου με την πειρατεία, αποφεύγεις τις κάτω του μετρίου αγορές.

Δοκιμάζεις και ΕΑΝ, τότε αγοράζεις.

Για παράδειγμα κατεβάσω αμερικάνικα comics που διαβάζω φανατικά από μικρό παιδί και είναι το main hobby μου. Αλλά αγοράζω αυτά που θεωρώ πως πρέπει να υποστηρίξω με τα λεφτά μου και να έχω σε κανονική μορφή και όχι digital. Και να πω και την αλήθεια μου, πολλές φορές κατέβασα τίτλους για δοκιμή και κατέληξα να είμαι συνδρομητής δίνοντας τα 4 ευρώ μου κάθε μήνα για χρόνια.

Κατέβασα, δοκίμασα και αγόρασα.

Εδώ μπαίνει σφήνα το θέμα της μη ανταμοιβής του καλλιτέχνη (με την γενικότερη έννοια της λέξης) μιας και δεν πληρώνετε από τον πειρατή ΑΛΛΑ και της υψηλότατης ανταμοιβής του από τις εξωφρενικά ακριβές τιμές των προϊόντων.
Ας ρωτήσω λοιπόν.

Έχετε δει μεγάλα συγκροτήματα μουσικής, που έχουν εναντιωθεί κατά της πειρατείας να σταματούν την παραγωγή δίσκων εξ΄αιτίας της? (βλ. Metallica).

Το ίδιο ισχύει και στον τομέα του cinema. Πρόσφατα για παράδειγμα, πήγα στο GiJoe. Το Μall ήταν γεμάτο και ας ήταν περασμένη η ώρα με τις αίθουσες να είναι ασφυκτικά γεμάτες ενώ το εισιτήριο ήταν απίστευτα ακριβό.

Αυτό τι δείχνει?

Ότι και αυτός ο τομέας είναι υγιής, όσων αφορά την προσφορά και την ζήτηση φυσικά, γιατί από την πλευρά των τιμών, το πράμα έχει ξεφύγει. Και ναι, υπάρχουν χιλιάδες άλλοι που περιμένουν το DVD-RIP της ταινίας που θα το κατεβάσουν και θα το δουν.

Οκ-οκ. Παραδέχομαι ότι η πειρατεία δεν βοηθάει την Warner Bros, να γίνει ακόμα πιο πλούσια ή δεν επιτρέπει στον Lars Ulrich (drummer των Metallica για όσους δεν γνωρίζουν) να αγοράσει διαμάντια στις ζάντες της καινούργιας του, Lotus.

Μικρό το κακό για τους μεν, Μεγάλο το κέρδος για τους δε.

Πρέπει να σημειώσω το εξής:
Μέχρι μερικά χρόνια πριν, αγόραζα κανονικά τα Cds μου (από επιλεγμένους καλλιτέχνες φυσικά) και τους υποστήριζα σε κάθε τους νέα κίνηση. Υπήρχε δε και μία περίοδος, που αγόραζα ταινίες (ποιος άλλος από εσάς το έχει κάνει αυτό??).

Δεν υποστηρίζω την πειρατεία από τσιγκουνιά. Απλά αυτές οι μέρες της αθωότητας και της αγνής προοπτικής των πραγμάτων, έχουν πεθάνει.

Κάτι σαν τον Michael Jackson ένα πράμα...



-L.

Bonus Pic: