Κάτι τέτοιες στιγμές, νιώθω την ανάγκη να σας υπενθυμίζω τα βασικά...
In 3 Days, the Dead will start Walking...
Για να πω την αλήθεια μου, έτσι ακριβώς φαντάζομαι την ζωή μου με τον Mephisto δίπλα μου. Γεροντάκια σπάνιας ποιότητας, που θα κάθονται στο παγκάκι της γειτονιάς και θα βρίζουν τα νεαρά (και hot) κοριτσάκια, όταν περνούν με τα υπερφυσικά, μικρά, καλοκαιρινά ρουχαλάκια τους.Τον τελευταίο καιρό, διαβάζω με τα μανίας Post-Apocalyptic comics. Το Post-Apocalyptic, μια δύο λόγια, σημαίνει η ζωή μετά το τέλος του κόσμου.
Τα περισσότερα λοιπόν από αυτά τα comics, συμπεριλαμβάνουν τα (κατά τα άλλα) λατρεμένα Zombies. Όπως μπορείτε να καταλάβετε κυριαρχούν σε έναν πολιτισμό που μόλις έχει τελειώσει.
Αυτή λοιπόν, η μανία που με έχει πιάσει, έχει αρχίσει να αχνοφαίνεται και στα όνειρά μου. Εχθές το βράδυ για παράδειγμα, ξύπνησα 2 φορές από άσχημα όνειρα.
Δεν το βάζω κάτω όμως. Λατρεύω αυτού του είδους τις ιστορίες και φτάνω σε σημείο να σκέφτομαι τι θα έκανα εάν βρισκόμουν στην θέση των ηρώων.
Τι θα έκανα εάν ήμουν από τους τελευταίους επιζώντες. Πως θα αντιμετώπιζα τα Zombies που (σίγουρα) θα είχαν γαστρονομικές ορέξεις για τον εγκέφαλό μου (δεν θέλω σχόλια) και φυσικά, πως θα κατάφερνα να επιβιώσω αμέσως μετά το τέλος του κόσμου. Δεν είναι και λίγο να ξέρεις ότι πάνω σου κρίνεται το μέλλον του ανθρώπινου γένους.
Σωστά?
Έχω την εντύπωση πως θα ήθελα να το ζήσω στην πραγματικότητα. Φαντάζει εξαιρετικά ενδιαφέρον να ξεκινήσεις την ζωή σου από το μηδέν. Όχι επειδή θέλεις. Αλλά επειδή είσαι αναγκασμένος! (και μόνο που το σκέφτομαι ανατριχιάζω...)
Το τελευταίο σχόλιο, ταιριάζει ΓΑΝΤΙ με κάτι που είχα γράψει στα Ιαπωνικά πριν λίγο καιρό:
«Don't turn the page to start over. Buy a new fucking book and start writing..»
-Lcfr.
Όταν η τέχνη, παίρνει το 100% του αέρα από μέσα σου.
And then, this happen...
Οι φωτογραφίες με τα Japanese Girls, σιγά σιγά τελειώνουν.. και δεν ξέρω τι θα κάνω... Να τα σταματήσω μια και καλή, να το γυρίσω σε απλές φωτογραφίες (και όχι κινούμενες) ή να ψάξω όσο μπορώ και να βρω καινούργιο υλικό?
Ανέκαθεν αναρωτιόμουν πως παράγεται ο ηλεκτρισμός...
Excited huh?
Tits? CHECK
Και όχι τίποτα άλλο, αυτήν την υποψία αρρώστιας την έχω από την στιγμή που έφυγα από την δουλειά...
Η άποψή της ήταν καθολική και απόλυτη (για τα δικά μου δεδομένα φυσικά)
Εάν επικοινωνήσει ο πρώην πρέπει να του δώσουμε τη ευκαιρία να πει ότι έχει να πει και να απαντήσουμε ανάλογα. Είμαι της άποψης ότι πρέπει να επιτρέπουμε στον άλλο, που είναι εμφανώς κολλημένος, να πει ότι τον απασχολεί και μετά να βάλει την τελεία του.
Στο κάτω κάτω, πόσο κοστίζει να απαντήσεις με ένα: "σταματά να με ενοχλείς!"?
Καιρό είχαμε να δούμε τον Smooth Dude, σε κάποια από τις γνωστές του, διακριτικές φωτογραφίες...
Καλημέρα αδέρφια,
Από το πρωί μου έχει κολλήσει το παρακάτω τραγούδι:
«Είναι σαν να λες σε έναν τυφλό, ότι δεν βλέπει.
Σ 'έναν που λέει ψέματα ότι τον λένε ψεύτη.
Είναι το ίδιο σαν να μου λες, πως οι γυναίκες καταστροφές, κρύβουν στο αίμα τους.
Μια γυναίκα την ζωή μου πάντα, την κανόνιζε.
Μια γυναίκα στην ζωή μου πάντα, έμπαινε κι αλώνιζε
Μια γυναίκα.»
Από το "Μια γυναίκα" του αξέχαστου Βλάση Μπονάτσου (R.I.P.).
Καλή εβδομάδα!! (ελπίζω να είναι δηλαδή)
-Lcfr.
Η επιστροφή του Sunday Japanese girl είναι δυναμική. Αν και τις τελευταίες 2 εβδομάδες δεν είχαμε την συντροφιά αυτής της κατηγορίας, πιστεύω ότι μπήκαμε πάλι στον σωστό δρόμο.
Εδώ και αρκετό καιρό η κυρία Jessica Nigri, είχε διαδώσει ότι έχει ξεκινήσει να φτιάχνει ένα καινούργιο κουστούμι βγαλμένο από τα σπλάχνα του Metroid. (για όσους δεν ξέρουν τι είναι το Metroid, να σας πω ότι είναι ένα video game, που ο παίκτης χειρίζεται μια Ultra Hot ξανθιά κοπελίτσα που βρίσκετε μέσα σε ένα robot) |  |
 |  |
 |  |
 |  |
Αφού μέσα στην εβδομάδα, είχαμε το καλύτερο eMail και την καλύτερη Porn-ατάκα, θα ακολουθήσει και η καλύτερη αγγελία εύρεσης συντρόφου:
«Ψάχνω κοπέλα με τα εξής χαρακτηριστικά:
-Να είναι μελαχρινή.
-Να είναι όμορφη.
-Να έχει εισόδημα (από δουλειά, ή από ενοίκια)
-Να είναι αδύνατη.
-Να είναι geek. (δηλαδή να διαβάζει comics, να παίζει Video Games κτλ)
-Να έχει μεγάλο στήθος.
-Να μην πετάει βατράχια όταν είμαι μαζί της έξω, με φίλους τους φίλους μου.
-Να ξέρει τι θέλω και τι δεν θέλω.
-Να είναι εκεί για εμένα.
-Να μπορεί να με χαλαρώνει από την πίεση της δουλειάς.
-Να μην με κερατώνει.
-Να μην μου λέει ψέματα.
-Να μην μου κάνει εκπλήξεις.
-Να δέχεται τις εκπλήξεις.
-Να μην θέλει να γνωρίσει τους γονείς μου και
-Να μου κάνει δώρα.»
Σαν αγοράκι, θα πω ότι συμφωνώ με τα περισσότερα αναγραφόμενα αιτήματα.
Θα προσθέσω όμως με λάγνο και ερωτικό ύφος το εξής:
-Να είναι από την Ιαπωνία, γιατί οι Ελληνίδες με κούρασαν αφόρητα.
Ευχαριστώ.
-Lcfr.
Ο λόγος στην κυρία Pilgrim, με το ενδιαφέρον e-mail που μου έστειλε εχθές:
Ορίστε κυρία Pilgrim.
Το blog μου στην διάθεσή σου:
"Αγαπητέ Lcfr καλησπέρα,
Για τις ανάγκες του email αυτού θα χρησιμοποιήσω το ψευδώνυμο Pilgrim. Θέλω να εξομολογηθώ κάτι μέσα από το συμπαθητικό (οριακά) blog σου.
Είμαι 28 χρονών κοπέλα και ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ασταθής.
Αυτό ακριβώς!
Ασταθής σε σημείο αηδίας!!!
Θα σου πω τι μου συνέβη το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε.
Πριν όμως φτάσω σε αυτό, πρέπει να αναφέρω ότι εδώ και 2 εβδομάδες ξεκίνησα μια καινούργια σχέση με ένα παλικάρι σαν τα κρύα τα νερά που λένε. Σχέση που από την αρχή της είχε προβλήματα και όπως συνηθίζω να λέω, «είχε θέματα». Παράλληλα έχω άλλο ένα παλικάρι (μικρότερου βεληνεκούς, εάν μου επιτρέπεις το σχόλιο) που απλά υπάρχει στην ζωή μου.
Ας πούμε ότι.
χμ.
Διέγραψε το «Ας πούμε». Απλά τον εκμεταλλεύομαι αφού γνωρίζω ότι «κόβει φλέβες για εμένα».
Ξέρω ότι δεν είμαι ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ άνθρωπος του κόσμου αλλά για να πω την αλήθεια μου, δεν με απασχολεί ιδιαίτερα.
Αφού πλέον ξέρεις αυτά, θα σου πω ότι την Παρασκευή βγήκα με έναν πρώην μου, για ποτό. Αθώο ποτό φυσικά, αλλά πάντα υπάρχει η προοπτική να γίνει κάτι, μιας και η φλόγα δεν σβήνει ποτέ 100% (ή μήπως σβήνει και δεν το ξέρω?). Όπως μπορείς να καταλάβεις στο αγόρι μου, είπα ένα ψέμα και όλα πήγαν μια χαρά. Βγήκα αλλά ΦΥΣΙΚΑ δεν έγινε κάτι. Βασικά στο μυαλό μου κατά την διάρκεια της εξόδου στριφογύριζε η εξής σκέψη: «Πώς έκανα έρωτα με αυτόν τον άνθρωπο??». Την επόμενη ημέρα, πήγα στο εξοχικό με το αγόρι μου, για λίγο quality time. Εάν ρωτήσεις για τύψεις θα σου απαντήσω ότι δεν έχω ούτε ψεγάδι, μιας και δεν έκανα κάτι με τον πρώην, πέρα από το ψέμα. Στο εξοχικό περάσαμε όμορφα. Αν και σε κάποιες στιγμές λίγο περίεργα, μιας και τα «θέματα» δεν εξαφανίστηκαν. Αντιθέτως εμφανίστηκαν περισσότερο. Την Κυριακή, πήγα ξανά στο εξοχικό μου με τον άλλο. Εκεί πέρασα πολύ καλά. Συνηθισμένα και πολύ έντονα. Αλλά μέχρι εκεί. Συναίσθημα μηδενικό.
Την Δευτέρα χώρισα με την σχέση μου. Και εκεί που ήμουν «Χώρισα? So what?» τώρα με έχει πιάσει και τον θέλω πίσω ΑΠΙΘΑΝΑ!! Φυσικά με τον χωρισμό έσβησα το τηλέφωνό του (που δεν είχα προλάβει να μάθω απ' έξω) αλλά τώρα το έχω μετανιώσει. Δεν θα το παίξω καμία γυναικούλα και να παρακαλάω. ΌΟΟΧΙ, αυτήν την χάρη δεν θα την κάνω σε κανέναν. Μιας και έχω ξεκινήσει να μιλάω (μέσω email) με έναν άλλον πρώην που, αν και δεν «έλεγε» όσο οι υπόλοιποι, συναισθηματικά με κάλυπτε. Θα δούμε..
Όπως μπορείς να καταλάβεις, είμαι ασταθής. Και περίεργη. Και εκμεταλλεύτρια. Και εγωίστρια. Και ψεύτρα. Και υπερόπτης.
Εκεί που θα ήθελα να με βοηθήσεις είναι στο τι πρέπει να κάνω για να σταματήσω να συμπεριφέρομαι όπως συμπεριφέρομαι.
Χμ. μάλλον πρέπει να αρχίσω από το να σταματήσω να είμαι τα επίθετα που αναφέρω 2 φράσεις πάνω.
Χωρίς ΚΑΝ να μου απαντήσεις, με βοήθησες.
Σε ευχαριστώ,
Pilgrim"
Τι να πω.
Ότι αυτό το mail, κερδίζει επάξια το βραβείο για το mail της χρονιάς?
Τι να πω, ότι όλο αυτό κάτι μου θυμίζει??
Επίσης, να ξέρεις αυτό το ΟΡΙΑΚΑ στην αρχή του mail σου, με πλήγωσε.
Αυτά.
-Lcfr.
So, yeah.
Είχα αρκετό καιρό την φωτογραφία αυτή στο iPhone και η αλήθεια είναι ότι την είχα ξεχάσει.
Την βρήκα λοιπόν, σήμερα και ορίστε.
Ελπίζω να φαίνεται καλά.
Τα δύο αγαπημένα μου πράγματα σε μία φωτογραφία:
I <3 my iPad
I <3 my hephasto.blogspot.com
There you have it.
-Lcfr
Ps. Εάν δεν περάσει η φωτογραφία, αυτό το post θα είναι EPIC FAIL!! Αλλά τι να κάνουμε. Αυτά έχει η ζωή.
Σήμερα Δευτέρα, (καλή εβδομάδα κτλ κτλ) τα πράγματα είναι ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ μουδιασμένα.
Σε σημείο να αναρωτιέμαι τι στον Δαίμονα έχω κάνει λάθος. Η αλήθεια είναι ότι το συναίσθημα είναι ιδιαίτερα περίεργο, ειδικά όταν έχεις περάσει ένα άκρως ενδιαφέρον Σαββατοκύριακο.
Το αποφάσισα.
Το φταίξιμο όλου αυτού του μουδιάσματος, θα το ρίξω στο άγχος που έχω για την απίστευτη ποσότητα δουλειάς που προβλέπω αυτήν την εβδομάδα.
Yup.
Αυτό θα κάνω!
Curse you WORK!!
/waves fist.
-Lcfr
Ps. Tο ηθiκό δίδαγμα αυτού του post είναι: Blame the situation, and NEVER your stupid self. (that's what i do)
Ps2. Για να καταλάβετε το post αυτό, θα πρέπει μέσα στο Σαββατοκύριακο να με είδατε ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ μια φορά. Εάν δεν με είδατε, move along... there's nothing to see here.
POLICE LINE DO NOT CROSS.
