Wishes pr2

Πριν από λίγα λεπτά συνειδητοποίησα πως πιστεύω στις ευχές.
Ναι, ναι. Κυρίες και κύριοι... Ο κακός και αντιδραστικός δαίμονας, αυτού του blog, που σας έχει συνηθίσει να είναι απόλυτος και κατηγορηματικός, τελικά, πιστεύει σε κάτι!!

Ό,τι ευχή και να είναι αυτή, οποίας μορφής και διάθεσης, εάν την νιώθεις εξωτερίκευσέ την, τώρα που μπορείς. Είναι σίγουρο πως εάν δεν το κανείς, κάποια στιγμή θα το μετανιώσεις και θα είναι αργά...

Και για να πω όλη μου την αλήθεια, δεν έχω ευχηθεί για πολλά πράγματα στην ζωή μου... Εάν το κάνω, θέλω να ξέρετε, πως δεν επαναπαύομαι στο ότι "απλά έκανα την ευχή" και να νομίζω, σαν κουτός, ότι θα πάρει τον δρόμο της και ΙΣΩΣ υλοποιηθεί στο μέλλον...

Αντιθέτως μάλιστα. Εάν ευχηθώ κάτι (συνήθως από μέσα μου) θα προσπαθώ από εκείνη την στιγμή να το πραγματοποιήσω το συντομότερο δυνατό. Θα σταματήσω να το προσπαθώ μέχρι να συμβεί ένα από τα παρακάτω δύο πράγματα:

•να πραγματοποιηθεί,
Ή
•να πραγματοποιηθεί.

Οποίος δέχεται κάποια άλλη επιλογή, τότε δεν ξέρει το πραγματικό νόημα της λέξης "ευχή".

Και όχι. Δεν αναφέρομαι σε ρηχές και κενές ευχές τύπου: "να βγάλω πολλά λεφτά" ή "να αγοράσω το τάδε πράγμα που ΙΣΩΣ κάνει την ζωή μου καλύτερη..."

Εννοώ ευχές που αλλάζουν την ζωή.
Για κάτι μαγικό.
Για κάτι ουσιώδες.
Για κάτι λευκό.

Έτσι οφείλουμε να κάνουμε τις ευχές μας.
Μαγικές και με ξεκάθαρο αποτέλεσμα...

Never settle for less.
Wish, and chase that wish, until your feet can walk no more.

Και επειδή η τελευταία πρόταση που έγραψα μου θύμισε ένα αγαπημένο τραγουδάκι από την Amy McDonald, που αναφέρετε σε "no more" σημεία, είπα να το μοιραστώ μαζί σας...
Enjoy.


-Lcfr.
P.S. Special note: Παρακαλώ να δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή στις ευχές που κάνουμε την πρωτοχρονιά και στα γενέθλιά μας. Λέω εγώ τώρα...