Like a fucking stone

Το Σάββατο αυτό, με βρίσκει ακόμα με δεμένο το δεξί χέρι και μια ακατανίκητη διάθεση να ακούσω στο repeat το "Like A Stone" των Audioslave.

Σίγουρα για κάποιον λόγο όλοι μας, κάποια στιγμή έχουμε πει το κλισέ "θα σε περιμένω μια ζωή" (σαν την πέτρα) και φυσικά λίγο καιρό μετά το αθετήσαμε για άλλους πιο συναρπαστικούς λόγους.

Σας ρωτώ. Που είναι το ενδιαφέρον στο να περιμένεις κάποιον που ξέρεις πως δεν θα γυρίσει ποτέ? Εάν γυρίσει, γύρισε. Όχι όμως ότι θα κάτσεις να περιμένεις κι όλας.

Like a Stone αδέρφια.
Like a ΦΑΚΙΝ stone γιατί γουστάρουμε...

Δυστυχώς η πραγματικότητα εάν την καλο σκεφτείς δηλαδή, είναι ότι τις μέρες μας, τα άτομα που αξίζει πραγματικά να περιμένεις είναι ελάχιστα και συνηθίζουν να είναι εγκλωβισμένα στο δράμα του μυαλού τους και όχι στην πραγματικότητα. 

I'll wait for you there, Patiently...

Καλό μήνα.
-Lcfr.
ΥΓ. Ναι, σήμερα βάφτισα την ημέρα ως ημέρα της αντίφασης.