The Fall of Hearts

Εχθές αγόρασα ένα πληκτρολόγιο γιατί το προηγούμενο τα είχε παίξει. Έκανα όμως λάθος και το καινούργιο είναι σημαντικά μικρότερο από το παλιό. Με αποτέλεσμα τα δάχτυλά να μου πατάνε ότι να είναι και αυτό κάνει πολύ δύσκολο το γράψιμο. Παρόλα αυτά έχω να δηλώσω το εξής:

Η ημέρα αποκτά συμπληρωματική ποιότητα όταν μια από τις αγαπημένες σου μπάντες, βγάζει καινούργιο δίσκο. Σήμερα, οι λατρεμένοι Katatonia, (που πρακτικά με μεγάλωσαν σαν άνθρωπο από την πρώτη ημέρα που τους άκουσα), κάνανε την μέρα μου ποιοτική. 

Δεν κρύβω πως κάθε τραγούδι τους, έχει έναν ανεξήγητο σύνδεσμο με το μυαλό μου. Σαν να πιστεύω, ο αδαής, πως γράφουν και παίζουν την μουσική τους μονάχα για εμένα.

Επειδή όμως αυτό δεν είναι η πραγματικότητα, και η μουσική είναι για να μοιράζεται, ακούστε το παρακάτω τραγούδι βγαλμένο από τον καινούργιο δίσκο και αφήνω τα συμπέρασμα για το επίπεδο μουσικής που πλέον γράφουν, σε εσάς. 

Όποιος δεν μπορεί να εκτιμήσει αυτήν την μουσική, στα μάτια μου δεν είναι άνθρωπος, αλλά μια άψυχη μάζα από δέρμα και κόκαλα. Too much? heh.

Εάν δεν δείξω σημάδια ζωής τις επόμενες μέρες, θα πει πως είμαι χαμένος κάτω από μια πέτρα και ακούω μανιακά τον "The Fall of Hearts". 

Αυτά για σήμερα.
Και πολλά ήταν. 

-Lcfr.

No Shit Sherlock!

Και σε συνέχεια του προηγούμενου mini-άρθρου μου, οι καθημερινές σου πράξεις δείχνουν 2 πράγματα. 

Πρώτα την ηλικία σου, και τι έχεις περάσει στο παρελθόν. Τι εισιτήρια δηλαδή έχεις κόψει, σε τι προορισμούς έχεις πάει και πόσες επιστροφές έχεις γράψει. Φυσικά με όλα αυτά, πάνε παρέα και οι ουλές που έχεις στην πλάτη σου, σαν ενθύμια των γεγονότων που έζησες. 

Έχω μάθει με τον δύσκολο τρόπο, πως οι άνθρωποι δύσκολα παθαίνουν και μαθαίνουν. Είμαι ένας από αυτούς που, όσες φορές και εάν έχω πάθει, δεν βάζω μυαλό και επαναλαμβάνω τα ίδια λάθη ξανά και ξανά. Η δικαιολογία μου ήταν πως όταν επαναλαμβάνεις ένα λάθος, παύει να είναι λάθος, αλλά μεταμορφώνεται σε επιλογή. 

No shit, Sherlock! 

Επιλογή είναι και να πηδήξεις από το μπαλκόνι. Δεν παύει να είναι λάθος. Έτσι λοιπόν, έχω αναθεωρήσει εδώ και κάποιο διάστημα τις απόψεις μου σε αυτό το θέμα και το ευχάριστο είναι πως το κάνω πράξη σε κάθε ευκαιρία. Νομίζω καιρός ήταν. 

Ακόμα και σήμερα το πρωί έδειξα φοβερό σθένος και ωριμότητα να μην κάνω μια κίνηση που φώναζε "ΛΑΘΟΣ" από χιλιόμετρα μακριά. 

Φυσικά και δεν είμαι υπερήφανος που στα 35, έμαθα να σέβομαι μερικά πράγματα και να υπολογίζω τις ζωές των άλλων. Έμαθα να τραβάω το λουρί στην ντεμέκ τεστοστερόνη και να λέω όχι εκεί που παλιότερα όχι απλά θα έλεγα ναι, αλλά θα έκανα τα πάντα για να γίνει πράξη αυτό το ναι όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Δεν είμαι υπερήφανος, γιατί αυτές τις συμπεριφορές δεν τις κάνει ούτε ένας ξαναμμένος έφηβος. 

Παρόλα αυτά βάζουμε μυαλό σιγά-σιγά. 

Στρώνει το κεφάλι και συνεχίζουμε ευθεία. 

Non Serviam.

-Lcfr.

Crystals

Η ηλικία και οι αποφάσεις, καλώς ή κακώς, πηγαίνουν χέρι-χέρι.

Όσο οι αριθμοί μεγαλώνουν στα χρόνια που έχεις ζήσει, τόσο πιο σοβαρές και απότομες πρέπει να είναι οι αποφάσεις που παίρνεις. 

Ανεξάρτητα του πόσο εύκολες ή δύσκολες είναι. 

"I know, i'll wither, 

So peel away the bark.

Cause nothing,

grows when it is dark."

-Lcfr.

Flat Earth

Flatters κυρίες και κύριοι. Flatters. Κι όμως υπάρχει και αυτή η κατηγορία ανθρώπων.

Θα εξηγήσω παρακάτω.

Πιτσιρικάς και στα χρόνια του σχολείου, είχα και εγώ τις ανησυχίες μου. Επειδή δεν ήμουν και ο πιο διάσημος μαθητής με τους τεράστιους φιλικούς κύκλους και τα γκομενάκια να πίνουν νερό στο όνομά μου, είχα εστιάσει στην ζωγραφική και στο διάστημα. Με εντυπωσίαζε η ζωή πέρα από την Γη και όλα τα παρελκόμενα αυτής. Ξόδευα απίστευτο χρόνο να ψάχνω, να μαθαίνω και να ενημερώνομαι για τα πάντα διάστημα. Και μιλάμε για μια εποχή χωρίς Internet. 

Μέσα σε όλα αυτά και με έντονη την παρότρυνση της σειράς X-Files, πίστευα ακράδαντα πως η πρώτη επίσκεψη του ανθρώπου στο Φεγγάρι ήταν σκηνοθετημένη. Και μερικώς το πιστεύω ακόμα, αλλά δεν χωράει ανάλυση στο άρθρο αυτό. Το πίστευα τόσο ένθερμα αυτό, που έκανα μακροσκελέστατες κουβέντες με τον καθηγητή Γεωλογίας μου. Οι αντιπαραθέσεις μας αυτές με ιντρίγκαραν γιατί καταλάβαινα πόσο στενόμυαλος μπορεί να είναι ο απαίδευτος κόσμος και πόσο πεισματικά αρνητικός μπορεί να είναι απέναντι σε κάτι που τον βγάζει ελάχιστα εκατοστά από το οικείο τους. 

Με θεωρούσαν γραφικό στο σχολείο, αλλά έμαθα και έζησα με αυτό, χωρίς να δίνω ιδιαίτερη σημασία. Φακ εμ.

Πάμε τώρα στο σήμερα. 

Πόσο αργόστροφος μπορεί να είσαι για να πιστεύεις πως η Γη είναι επίπεδη? Ναι αγαπητοί μου. Υπάρχει μια μεγάλη και ραγδαία αναπτυσσόμενη ομάδα που πιστεύει πως η Γη είναι επίπεδη, πως οι δορυφόροι είναι ψέμα, πως το ηλιακό σύστημα είναι προπαγάνδα και πως η NASA είναι πιόνι για να δικαιολογούνται οι υψηλοί φόροι στο Αμέρικα. Για το τελευταίο ψιλοσυμφωνώ, αλλά δεν παύει η NASA να έχει κάνει τα μεγαλύτερα βήματα στην έρευνα του εξωγήινου κόσμου. Αλλά να φτάνεις στο σημείο να υποστηρίζεις πως η βαρύτητα είναι ψέματα? Πως η Γη ολόκληρη στέκεται εξαιτίας του ηλεκτρομαγνητισμού? Να πιστεύεις και να εκπροσωπείς μια θέση που βασίλευε το 1800, τώρα το 2016?

Tο ανησυχητικό δεν είναι που υπάρχει ο κόσμος αυτός. Εδώ υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα  πιστεύουν σε θρησκείες. Το ανησυχητικό είναι πως αυτός ο κόσμος διπλασιάζεται μέρα με την ημέρα και ειλικρινά δεν θα μου κάνει εντύπωση εάν το φρούτο αυτό το δούμε και στην Ελλάδα. 

Ακόμα και εγώ που γουστάρω τις ακραίες απόψεις και τις ξεχειλωμένες θεωρίες, εδώ βάζω φρένο.

-Lcfr. 

Νο.

ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!
(ακολουθεί εξήγηση)

Το τελευταίο διάστημα, ήμουν ιδιαίτερα δηλητηριώδης με τις λέξεις μου, στρεφόμενος απέναντι σε πολλούς. Τα όριά μου κάποιες ημέρες ξεπερνάνε τις νοητές γραμμές που έχω ορίσει και έτσι ξεσπάω. Είτε με το να γράφω, είτε με το να βάζω δυνατά μουσική στο σπίτι μου, αν και προσπαθώ να μην ενοχλώ τους γείτονες. Είπαμε, καινούργιο σπίτι, είναι κρίμα να μου κάνουν παρατηρήσεις από τώρα. 

Μερικοί από εσάς, επικοινωνήσατε με το email του blog, (youlcfr@gmail.com) τονίζοντας μου πως ίσως πρέπει να κατεβάσω λίγο τους τόνους. Ευχαριστώ που επικοινωνήσατε μαζί μου, αλλά:

ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ! 

Δεν υπάρχει πουθενά το "να ηρεμήσω". Όσο υπάρχουν πράγματα που με φουντώνουν, θα τα ξεμπροστιάζω με τον πιο αιχμηρό τρόπο μπορώ. Ο τρόπος που γράφω δεν είναι για τους πολλούς και ξέρουμε πλέον πολύ καλά πως ανέκαθεν είχα εναλλακτικές απόψεις και έντονο τρόπο να τις εκφράζω. Δεν θα αλλάξω τώρα στα γεράματα.

Έχω ήδη στο μυαλό μου 2 τουλάχιστον άρθρα που έχουν χολή με το τσουβάλι και θα ανεβούν σύντομα, μπας και ανοίξει κάποιο μυαλό. Λέω εγώ τώρα.  Για να μην αρχίσω να γράφω σελίδες ολόκληρες για το χθεσινό πανηγύρι της Eurovision. (το τραγούδι της Ελλάδας δεν το έχω ακούσει και είμαι ευγνώμων)

Σήμερα όμως, θα έχει μουσική. Και φυσικά δεν θα είναι τυχαία, μιας και φημιζόμαστε, πως επιλέγουμε και ακούμε τα καλύτερα. Λοιπόν τους Of Monsters And Men, δεν τους είχα ακουστά μέχρι πριν λίγες μέρες. Ανάλαφρη μπάντα με καλαίσθητα τραγούδια, να τα ακούσεις και ίσως να σου φτιάξουν την διάθεση. Το "Little Talks" που επέλεξα, όχι μόνο περιλαμβάνει όλα όσα προείπα, αλλά έχει και ένα εξαιρετικό video, που αποδεικνύει πως I'm a sucker for art. 

Λοιπόν, καλό απόγευμα από εμένα και την Έλα, η οποία θεωρεί πως το να πληκτρολογώ στο σαλόνι είναι κακούργημα και με τις διακοπές της, έκανα να γράψω αυτό το άρθρο 45 ολόκληρα λεπτά.

Non Serviam μάδερ φάκερς.

-Lcfr. 

Γκρίκ Κράισις

Μέτρα από εδώ, περικοπές από εκεί και ανάμεσα σε όλο αυτό το τραγελαφικό σκηνικό ο λαός. 

Αναρωτιέμαι, ο λαός τι κάνει για να αντιδράσει? Μάλλον να το θέσω διαφορετικά. Μπορεί αυτός ο λαός να αντιδράσει ή είναι τρομαγμένος σαν μικρό παιδί και ταυτόχρονα υπνωτισμένος από την Όλγα Τρέμη και τον υπόλοιπο δημοσιογραφικό βόθρο?

Και κάνω αυτήν την ερώτηση γιατί νομίζω πως κοιμάται ο φιλεύσπλαχνος λαός που κατοικεί σε αυτά τα ιερά (κατά πολλούς) χώματα. Και κοιμάται βαθιά, χωρίς ξυπνητήρι και χωρίς καμία διάθεση να σηκωθεί και να κάνει κάτι για να μην ζει αυτό που ζει.

Μακριά από εμένα η πολιτική και τα άκρα αυτής. Απλά νομίζω πως ο Έλληνας εδώ και πολλά χρόνια, δεν είναι ο Έλληνας που ήταν. Αυτός που θα έχυνε το αίμα του, όχι μόνο για την πατρίδα αλλά και για τον διπλανό του. Ψευτοπατριωτισμός θα μου πείτε, αλλά θέλω να κρατάω τον ρομαντισμό έστω για λίγο και να έχω μια ελπίδα πως κάτι μπορεί να γίνει.   

Αλλά να σας πω την αλήθεια δεν το βλέπω. 

Επαναλαμβάνω, μακριά από εμένα η πολιτική. Αλλά οι εκπρόσωποι της το μόνο που κάνουν είναι να ταΐζουν το πλήθος ψέματα, υποσχέσεις και φοβερές ιστορίες με μεταρρυθμίσεις, μαγικά σχέδια που θα σώσουν τον τόπο και έναν γαλανομάτη δράκο στο τέλος για το grand finale. Και το πλήθος πως αντιδρά? Ψηφίζει αέρα. Στηρίζει το σάπιο σύστημα και όχι μόνο αυτό, αλλά όταν κερδίσει το κόμμα που σε αυτήν την σεζόν είναι τρέντι, βγαίνει στο Σύνταγμα, στον Λευκό Πύργο και σε άλλα κεντρικά σημεία και πανηγυρίζει λες και η ομάδα του κέρδισε το κύπελλο. Οι αδαείς όμως δεν ξέρουν πως το κύπελλο αυτό που κέρδισαν δεν προορίζεται να γίνει έκθεμα σε κάποια μπουτίκ, αλλά για να χωρέσει τα δάκρυα που θα χύσουν από την επόμενη κι όλας μέρα.

Και η ιστορία συνεχίζεται. Εχθές το βράδυ, ψηφίστηκαν τα δυσκολότερα και σκληρότερα μέτρα από την αρχή της ελληνικής κρίσης. Να πω με γεια, ή να πω με έναν πόνο? Ξέρετε κάτι? Δεν θα πω τίποτα. Απλά θα θυμηθώ μια εικόνα που μου έχει χαραχθεί στο μυαλό από την ημέρα των εκλογών και την μεγάλη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ:

Τα συλλυπητήριά μου, αδαή έλληνα (με μικρό ε). Κέρδισες. 

-Lcfr.

Spoilers Around the World

Δεν είχα σκοπό να γράψω άλλο σήμερα, αλλά ας μιλήσουμε λίγο για τον καρκίνο του Internet:

Τα SPOILERS!

Αυτή η κατάρα που προέρχεται από τους μικροτσούτσουνους του Internet. Από τους (κυρίως άνδρες) ανθρώπους που ποτέ δεν έχουν ικανοποιήσει σεξουαλικά άλλον άνθρωπο. Είναι αυτοί που αποκαλύπτουν γεγονότα μιας σειράς, ελάχιστα δευτερόλεπτα αφού την δουν, αφαιρώντας αυτήν την μικρή ευχαρίστηση της ανακάλυψης από όλους τους άλλους που δεν έχουν προλάβει ακόμα να την δουν!!

Τι διάολο υπάρχει στο μυαλό αυτών των ανθρώπων? Άχυρα? Πίτουρα ή μήπως κοπριά? Πόσο αγάμητος και πόσο μοναχικός μπορεί να είσαι για να χαλάς μια σειρά και τις εκπλήξεις αυτής σε όλους τους άλλους? Πόσο πιο αντιπαθητικός θέλεις να γίνεις, γιατί σε πληροφορώ φιλαράκο πως έχεις ήδη πιάσει ταβάνι.

Ποιοι είναι αυτοί που κάνουν Spoilers? (βαθιά ανάσα)

• Είναι αυτοί οι μικροαστοί νεοέλληνες, που δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν το τάκτ από το τάλκ.
• Είναι αυτοί που δεν τους αγάπησε αρκετά η μαμά τους, γιατί ήταν απασχολημένη να παίρνεται ταυτόχρονα με τον γαλατά και τον γιαουρτά, στην αποθήκη της τρώγλης που αποκαλούν σπίτι.
• Είναι αυτοί που βρίσκουν μιζέρια μέσα σε ένα καλάθι από νεογέννητα γατάκια. 
• Είναι αυτοί που το κοντινότερο σε φίλο που είχαν είναι το σπυράκι που ανακάλυψαν πρωί-πρωί στην μύτη τους. 
• Είναι αυτοί που κάνουν like στα δικά τους posts χωρίς να έχουν σπιθαμή ντροπής.
• Είναι αυτοί που η προσωπική τους ζωή περιορίζεται στους παθιασμένους τσακωμούς στα σχόλια των πολιτικών (και όχι μόνο) άρθρων των sites. 
• Είναι αυτοί που ρουφάνε την πέτσα από το γιαούρτι, αφού της βάζουν ζάχαρη από πάνω.  
• Ναι-ναι, είναι αυτοί που Κυριακή πρωί, θέλουν να βάλουν σκούπα στο σπίτι. 
• Είναι δηλαδή όλοι αυτοί, που αγαπάνε τον Γιάννη Πλούταρχο, την Πάολα και τον Φώτη Σεργουλόπουλο.

Πρέπει να υπάρχει μια ειδική πτέρυγα στην κόλαση για τέτοιας κατηγορίας ανθρώπους. Σου ξέφυγε και μου αποκάλυψες το τέλος του Batman: The Dark Knight Rises? Εντάξει, στην χαρίζω γιατί σου ξέφυγε και είμαι καλός άνθρωπος. Εάν όμως, κάθε Δευτέρα αποκαλύπτεις τι έγινε στο Game Of Thrones της Κυριακής, τότε λυπάμαι, αλλά σε περιμένει το καζάνι 3 στον λάκκο 66 της πτέρυγας 59 της Β' κόλασης Αστυπάλαιας. 

Όλοι αυτοί, πρέπει να πρωταγωνιστήσουν σε σειρά γυρισμένη στην κόλαση. Στην κόλαση που θα έχει υπογράψει ο George R. R. Martin και θα είναι αυτοί που θα πεθάνουν στο πρώτο κι όλας πιλοτικό επεισόδιο.

Σιχτίρ σιχάματα. 

Σας σιχαίνομαι περισσότερο κι από τον Μπογδάνο.

-Lcfr.

ΥΓ. Συγγνώμη, δεν μπορώ να λέω ψέματα. Ο κύριος Μπογδάνος είναι τόσο σιχαμένος που οι spoilerάδες είναι συμπαθητικοί μπροστά του.

Stupidity v2

Βέβαια, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, η Ελλάδα δεν έχει την πρώτη θέση στην ηλιθιότητα παγκοσμίως. Όποιος το πιστεύει αυτό είναι ή αφελής ή δεν μυρίζει το τι συμβαίνει στον κόσμο. Αλλά εδώ είμαι εγώ να σας ανοίξω τα μάτια. 

Είχα μια σκέψη τις προάλλες, που θα αποδείξει πως στον πλανήτη αυτό, επικρατούν οι ηλίθιοι. Και όχι μόνο αυτό, αλλά τον ελέγχουν κατά το δοκούν. Την προσοχή σας παρακαλώ. 

Εάν, λέω ΕΑΝ, έρθουν εξωγήινοι αύριο το πρωί στην Γη και απαιτήσουν να μιλήσουν με έναν εκπρόσωπο της. Ας πούμε πως στέλνουμε έναν πανέξυπνο άνθρωπο, τον Stephen Hawking. Τον πάρουν λοιπόν τον Stephen και του κάνουν κάνουν μια ερώτηση. Μονάχα μια, αλλά θα είναι υποχρεωμένος να πει την αλήθεια όσο καταστροφική ή ντροπιαστική και να είναι αυτή. Η ερώτηση θα είναι η εξής:

"Ποιος είναι ο πιο διάσημος άνθρωπος στον πλανήτη?"

Την απάντηση ο Stephen θα την ξέρει, όπως την ξέρουμε και όλοι όσοι περπατάμε σε τούτη εδώ την Γη. Και είναι κομματάκι στενάχωρη:

"KIM KARDASHIAN"(motherfuckers!)

Μάλιστα, θα πουν οι εξωγήινοι. Και γιατί ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι ο πιο διάσημος της Γης? Εδώ σε θέλω μάστορα Hawking. Έχεις δώσει πολύωρες διαλέξεις για τις μαύρες τρύπες και την κοσμολογία, αλλά τούτη την ερώτηση δεν μπορείς διάολε να την απαντήσεις. 

Όχι επειδή είναι ανίκανος, αλλά γιατί κανείς άνθρωπος δεν ξέρει την απάντηση. Κανείς δεν ξέρει γιατί η Kim είναι ο πιο διάσημος άνθρωπος στον κόσμο. 

• Γιατί και πως έγινε? (καλά οκ, το πως έγινε το ξέρουμε όλοι αλλά δεν στέκομαι σε αυτό το θέμα τώρα) 
• Γιατί ό,τι και να κάνει γίνεται άμεσα trend? 
• Γιατί έχει εκατομμύρια (για να μην πω δις και παρεξηγηθείτε) θαυμαστές που την έχουν είδωλο? 
• Γιατί αυτή η μορφή παράγει εκατομμύρια δολάρια? 
• Τι ρε διάολε έχει κάνει και φοράει τον πλανήτη στο δάχτυλό της σαν δαχτυλίδι?

Κανείς δεν ξέρει. 

ΚΑΝΕΙΣ!

Και οι καημένοι οι εξωγήινοι θα παραμείνουν με την απορία και θα μας ξεγράψουν σαν πιθανό πλανήτη επέκτασής τους. Οπότε να και ένα καλό που μπορεί να κάνει η Kim. 

Μετά από αυτήν την τραβηγμένη αλλά ιδιαίτερα απλή σκέψη, πόσοι από εσάς συμφωνείτε πως επικρατούν οι ηλίθιοι σε αυτόν τον πλανήτη?

Τα σέβη μου.

-Lcfr.