"Τελικά τι μπορούμε να κάνουμε, όταν απλά βλέπουμε την ζωή μας να περνάει?
Τι μπορούμε να κάνουμε όταν, είχαμε κάτι και πλέον δεν το έχουμε?
Τι περισσότερο μπορείς να δείξεις όταν ουρλιάζεις για λίγη προσοχή, και το μόνο που παίρνεις για αντάλλαγμα είναι αμέτρητες ώρες σιωπής?
Πως μπορείς να μετρήσεις τις φορές που προσπάθησες να βάλεις το τελευταίο κομμάτι του πάζλ στην θέση του, για να έχεις μία ολοκληρωμένη ζωή και στο τέλος απέτυχες?
Πόσες φορές, πρέπει αυτό το κομμάτι πάζλ να το χάνεις μέσα από τα χέρια σου?
Γιατί να πρέπει να μπορέσεις να υποστείς την νύχτα σου, όταν δεν έχεις λόγο να ξυπνήσεις την επoμένη?
Ή μάλλον, είχες, αλλά πλέον δεν έχεις λόγο να ξυπνήσεις?
Τι θα έλεγες στον άνθρωπο που μπορούσε και σου φόραγε το κουστούμι τις ευτυχίας με το έτσι θέλω, όσο στενό κι αν ήταν?
Πώς θα μπορούσες να απαντήσεις σε μία πρόσκληση, από τον άνθρωπο που κατάφερε να σου δείξει έστω για λίγο, τι θα πει ζωή, χωρίς να νιώσεις κινούμενο τσίρκο από την χαρά σου?
Πώς θα γινόταν,....., αυτή η πρόσκληση να ερχόταν σύντομα?
Πώς θα γινόταν να φωνάξεις ΣΕ ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ και for once, να σε ακούσει?
Γιατί να μην μπορώ να απαντήσω σε καμία από αυτές τις 11 ερωτήσεις?"
Ο συγγραφέας, θέλει να παραμείνει ανώνυμος. Και για καλό δικό του, στο σημείο που είχε όνομα έβαλα τελείες.
Απίθανο κομμάτι.
Respect.
-Lcfr.
No comments:
Post a Comment