Sunshine

Δεν γίνεται να μην κλείσω το έτος με μουσική. 

Εάν στα καθημερινά ακούσματά σας είναι η Lady Gaga ή η Πάολα, κάντε ένα διάλειμμα και ακούστε ένα τραγούδι που έπαιξα αρκετές φορές το 2013 και χαρακτηρίζεται από απλότητα, ηρεμία και ποιότητα μουσικής.

(ναι, είναι διασκευή του "You are my sunshine")

See ya all around...



Α και που είστε, ξεκινήστε να κάντε σε τακτά χρονικά διαστήματα, μια κίνηση που μπορεί να φτιάξει την ημέρα του άλλου.
Ε?

Λέω εγώ τώρα.

-Lcfr.

Last Post 2013

Ααααααααxxxx....

Πως καταλαβαίνεις πως είναι παραμονή πρωτοχρονιάς...

Φυσικά αναφέρομαι στο σιχαμένο Facebook, που γεμίζει από σοφιστικέ βαρετές φωτογραφίες, με δήθεν βαρυσήμαντες δηλώσεις, carpe diems και new year resolutions, ανακυκλώνοντας με απόλυτη επιτυχία αυτά που έλεγαν πέρισυ τέτοια εποχή.

Pathetic, I know.

Σε αντίθεση σε όλα αυτά, εγώ έχω να δηλώσω με βαριά χροιά και έντονη φωνή, αυτό που είπα σε ανύποπτο χρόνο εχθές το βράδυ:

"Το 2014 δεν έχει έρθει ακόμα και ήδη μας τα έχει κάνει τσουρέκια!"

Ευχές και λοιπά τέτοια γραφικά δεν έχω. Κοιτάξτε να περάσετε όμορφα σήμερα, οικογενειακά, φιλικά ή γκομενικά και δείτε την αυριανή ημέρα σαν αυτό που πραγματικά είναι.

Μια ακόμα Τετάρτη σαν όλες τις άλλες.

Α... και που 'σαι 2013...
Μπορώ επιτέλους να σου πω να πας να γαμηθείς. 

-Lcfr.

Hidden From You

Heh,

Τελικά τις τελευταίες ημέρες, αποδεικνύεται εμπράκτως κάτι πολύ σημαντικό. 

Το δυσκολότερο και ίσως πιο ψυχοφθόρο πράγμα που μπορείς να κάνεις μέσα στο 24ωρό σου, είναι να προσπαθείς να κρυφτείς από κάποιον που θέλεις να σε ψάξει.

Trust me. 

-Lcfr.

Speed Of Time

Λένε, πως όταν αντικρίσεις τον έρωτα της ζωής σου, ο χρόνος σταματά.

Αυτό που δεν σου λένε όμως, είναι πως όταν ο χρόνος ξανά ξεκινήσει, τρέχει σαν τρελός για να αναπληρώσει το κενό που άφησε.

Μέσα σε αυτήν την βιασύνη, είναι αρκετά πιθανό να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της, έστω και για μια στιγμή. Στιγμή που είναι αρκετή για να την χάσεις οριστικά.

Να είσαι σίγουρος δειλέ πως αυτό θα σε κάνει να αναρωτηθείς, εάν ήταν τελικά ο έρωτας της ζωή σου, ή κάποια αυταπάτη που προκάλεσε το φλερτ των ματιών σου με το φως.

-Lcfr.

Adieu

H μητέρα μου, μου είχε πει το εξής...

"Όπως θα μπει το νέο έτος, με τον ίδιο τρόπο θα βγεί..."

Εύχομαι λοιπόν, να μπει το έτος, όπως ακριβώς θέλετε.

Adieu από εμένα.

-Lcfr.

Music 2013

Εχθές κάναμε την ανασκόπιση του 2013 και τα μαθήματά του, διαδοχικά λοιπόν, ήρθε η στιγμή του κλασσικού πλέον Δεκεμβριανού μουσικού άρθρου. Στο οποίο γράφω και θα σχολιάζω τα τραγούδια που άκουσα περισσότερο το έτος που φεύγει.

Πολλοί νέοι και αξιόλογοι δίσκοι το έτος αυτό, με λίγος όμως να σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό. Μπορεί αυτό να ακούγεται αρκετά στενάχωρο, αλλά όταν έχεις δυνατά ακούσματα από το παρελθόν, τότε τα επισκέπτεσαι συχνά και καλύπτεις τις μουσικές και όχι μόνο ανάγκες σου.

Τουλάχιστον έτσι κάνω εγώ.

Για πάμε λοιπόν...

===================

Στο νούμερο 6 θα βρούμε τους VNV Nation και το "Illusion". Φαντάζομαι πως εάν με ξέρετε έστω και λίγο, θα μπορέσετε να καταλάβετε γιατί επιλέγω το συγκεκριμένο τραγούδι τόσο ψηλά. Οκ-οκ. Δίνω τα πάντα για ένα τραγούδι που εκφράζει ανοιχτά συναισθήματα, με δυνατό στίχο και με την μουσική απλά να συνοδεύει σε δεύτερο ρόλο. Το Illusion, τα έχει όλα αυτά.

Αγαπημένος στίχος: "It's not what i believe... It doesn't matter anyway..."

===================

Στο νούμερο 5 θα βάλω το καινούργιο τραγούδι των A Perfect Circle με τίτλο "By and Down". Η καθαρά υποτονική διάθεση του τραγουδιού αυτού, το κάνει να ξεχωρίζει από το πλήθος των συγκροτημάτων που δημιουργούν παραπλήσια alternative μουσική. Ο κύριος Keenan και η παρέα του, παραδίδουν ποιότητα για ακόμα μια φορά, έστω και μετά από 10 ολόκληρα χρόνια μουσικής απουσίας.

Αγαπημένος στίχος: "Its no easier mission, holding onto how I picture you..."

===================

Δεν θα μπορούσε να μην είναι ο "Θλιβερός Χειμώνας" των Daylight Misery στο νούμερο 4 των επιλογών μου. Εντάξει, έχω γράψει αρκετές φορές για το πάθος μου για το συγκρότημα και το επίπεδο μουσικής που δημιουργούν. Το συγκεκριμένο τραγούδι, το είχα πρωτοακούσει πριν κάποια χρόνια, χωρίς στίχους και πριν καλά-καλά οριστικοποιηθεί η μουσική του. Είχα καταλάβει από τότε κιόλας, πως θα είναι το τραγούδι που θα στιγματίσει την μπάντα και το ελληνικό στοιχείο τους. Masterfully done.

Αγαπημένος στίχος: "...σαν μαύρο σπίρτο διπλωμένο, καμένο, τελειωμένο..." 

===================

Καλά, μην μου πείτε πως σας κάνει εντύπωση πως στο νούμερο 3 βρίσκουμε για ακόμα μια φορά το "Back to You" του Brett Anderson. Μπορεί να με πείτε γραφικό ή ακόμα και ενοχλητικά επαναλαμβανόμενο  με τις επιλογές μου, αλλά  για να πω την αλήθεια μου, δεν με ενδιαφέρει και τόσο. Όσα μου έχει "πει" το τραγούδι αυτό, δεν μου τα έχει πει κανένα άλλο ΠΟΤΕ. Άρα ναι, "Back to You" στο νούμερο 3, γιατί ακόμα γουστάρω. Ίσως περισσότερο από το 2012.

Αγαπημένος στίχος: "...its slavery but in disguise..."

===================

 Στην runner up θέση νούμερο 2, θα βρούμε τους Σουηδούς In Flames και τo "Evil in a closet" του 2004. Δεν μπορώ να μετρήσω τις φορές που το τραγούδι αυτό με ακολουθούσε στα ακουστικά μου αυτό το έτος.

Αγαπημένος στίχος: "I wish that i could say... i wish that i could be your...".

===================

 Το 2013 είναι το έτος που έμαθα τους Πολωνούς Blinded. Το 2013 είναι το έτος που λάτρεψα τόσο πολύ το "Affliction XXVII II MMIX" που θα του δώσω την πρωτιά χωρίς δεύτερη σκέψη. Όσο και να προσπαθήσω αγαπημένοι μου, δεν μπορώ να σας περιγράψω τι σπουδαίο και μεγαλοπρεπές εκπέμπουν οι στίχοι και η μουσική του τραγουδιού αυτού. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι λέξεις είναι φτωχές και παραπανίσιες.

ΠΟΛΥαγαπημένος στίχος: "Well, I shall have to stay here forever and ever..."

Σημείωση: Το τραγούδι θα το ανεβάσω και σε Live εκτέλεση αμέσως μετά την κανονική. 
(spoilers: Το Live σηκώνει και τους νεκρούς όρθιους)



Ορίστε και η ακουστική, ζωντανή εκτέλεση του καλύτερου τραγουδιού για το έτος 2013:



Φέτος για να κλείσω τις μουσικές μου επιλογές θα αναφέρω και μερικά honorable mentions. Τραγούδια που για λίγο, δεν κατάφεραν να μπουν στο top 6.
(clicky στα ονόματα για τα youtube videos)

• Blue October "Not Broken Anymore"
• Katatonia "Wait Outside"
• Editors "Sugar"
• Pearl Jam "Sirens"
• Nomy "Cocaine"

Πάει λοιπόν και αυτή η χρονιά. Με τα καλά της, τα πολλά κακά της και τις εμπειρίες να μας βαραίνουν την πλάτη. Δεν ξέρω εάν θα τα ξαναπούμε μέχρι την αλλαγή του χρόνου. (εδώ δεν ξέρω εάν θα συνεχίσω να γράφω το 2014) Οι πιθανότητες πάντως γέρνουν προς το να γράψω ακόμα ένα post. 

Εάν όμως δεν, σας εύχομαι τα καλύτερα.

Υγεία πάνω από όλα και αμέσως μετά μουσική.

Non Serviam

-Lcfr.
ΥΓ. Click εδώ για το top6 του 2012

End of 2013

Έχουμε μπει για τα καλά στις εορταστικές ημέρες και σε λιγότερο από μια εβδομάδα, το δύσκολο 2013 θα μας αφήσει μια για πάντα. Σκέφτηκα λοιπόν να μαζέψω τις σκέψεις μου και να αποτυπώσω τα πράγματα που μου έμαθε το έτος που φεύγει.
Φυσικά δεν μπορούν να λείπουν τα σχόλιά μου, που τόσα χρόνια αγαπάτε (δεν θέλω ού!!)

• Τα επαναλαμβανόμενα λάθη, παύουν να είναι λάθη και μεταμορφόνονται σε επιλογές.
• Όλα, μα ΌΛΑ κάποια στιγμή πληρώνονται. Χωρίς να υπολογίζουν τίποτα και κανέναν.
• Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο. Ουδέν όμως...
• Μην μπλέκεις φιλικές σχέσεις με εργασία. Η μαγιά καταστρέφει.
• Η ευτυχία δεν έρχεται με τα χρήματα. Ίσως όμως, αυτά σε βοηθούν να την φέρεις λιγάκι πιο κοντά.
• Μην μπλέκεις ποτέ με ανθρώπους που δεν σε ενθουσιάζουν. Η μαγιά και εκεί, είναι καταστροφική και για τους δυο.
• Η μουσική και η γάτα, είναι τα μόνα θηλυκά που δεν θα σου που ΠΟΤΕ ψέματα.
• Το τραγούδι "Back to you" έχει την ικανότητα να σε χαλαρώσει και να κοιμηθείς, όταν η αϋπνία σε φέρνει στα πρόθυρα της τρέλας.
• "Ο άνδρας στην ζωή του, πληρώνει 3 πράγματα: τα λάθη, τα πάθη και τις παραγγελιές" (By Mr. Γ)
• Η τηλεόραση είναι πιο χρήσιμη σαν οθόνη για τον υπολογιστή σου. Σε κάνει να ξεχάσεις οριστικά τα ελληνοτούρκικα κανάλια της χώρα σου.
• Το να γράφεις στο χαρτί και όχι στο πληκτρολόγιο, έχει τεράστια διαφορά και αξία. 
• Η γεύση της μπύρας μετά την 4η βραδινή, αλλάζει. Μην με ρωτάτε εάν αλλάζει προς το καλύτερο, ή προς το χειρότερο... Δεν θυμάμαι.
• Η ζωή χωρίς γάτα, είναι ανούσια και βαρετή. Τα χεράκια μου έχουν τα σημάδια που το επιβεβαιώνουν.
• Ο Παπακαλιάτης έκανε ταινία. Δεν την έχω δει και δεν θα την δω. Γκέ-Γκέ;
• Την ώρα που οι περισσότεροι άνδρες γυμνάζονται στο γυμναστήριο, το μυαλό τους εστιάζει στο σεξ. Για να μην παρεξηγηθώ, είπα οι περισσότεροι και όχι όλοι.
• Τα περσινά χειμωνιάτικα γάντια που ακόμα έχεις, σου κάνουν. Απλά πρέπει να μαζέψεις το κουράγιο, να τα βγάλεις από την ντουλάπα και να τα βάλεις στα χέρια σου.
• Οι συνεχόμενες συναυλίες, θα σε αναγκάσουν να κοιτάξεις την ταυτότητά σου, για να δεις πόσο χρόνων είσαι. Και ακολούθως να αναστενάξεις με θλίψη.
• Μερικές φορές, το να ρίχνεις λίγο νερό στο κρασί σου και να αναθεωρείς μερικές σου στάσεις, μπορεί να σου βγει σε καλό. Ίσως σου βάλει ξανά ποιοτικούς ανθρώπους στην ζωή σου.
• Εάν δεν είσαι αρκετός για κάποιον, πάρτο απόφαση, κάντου κωλοδάχτυλο και κάνε το ninja κόλπο της εξαφάνισης μια και καλή.
• Η τελευταία σκηνή του "Lost In Translation" είναι ίσως η πιο συναισθηματικά έντονη σκηνή που έχω δει στην ζωή μου σε ταινία.
• Η λατρεία για τα Ποπ κόρν συνεχίζεται.
• Ξ λατρεία για το Eternal Sunshine Of A Spotless Mind συνεχίζεται.
• Η Jessica Nigri, τελικά, δεν είναι δα και τόσο όμορφη. Χα. Πως αλλάζει ο άνθρωπος ε?
• Το παρελθόν σου, ότι και να περιέχει μέσα του, θα σε ακολουθεί για πάντα. (Mental Note: μην το μοιράζεσαι με κανέναν και σε καμία περίπτωση)
• Οι άνθρωποι αλλάζουν με τα χρόνια. Άλλοι προς το καλύτερο και άλλοι προς το χειρότερο.
• Όλα στην ζωή, γυρίζουν και επαναλαμβάνονται. Αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά, πως είναι μια πουτάνα γυριστρούλα.
• Ένα μόνο δευτερόλεπτο είναι αρκετό να αλλάξεις την ζωή σου.
• Τα όνειρα, μπορούν να παίξουν άσχημο παιχνίδι στο μυαλό σου. Το κακό είναι πως δεν μπορείς να τα ελέγξεις.
• Το email, εξακολουθεί να έχει ιδιαίτερη αξία σαν μέσω επικοινωνίας.
• Τελικά το "Lcfr" δεν είναι πραγματικό όνομα! Who knew??!
• Το Facebook αν και αναγκαίο κακό τις ημέρες μας, είναι ότι πιο καταστροφικό υπάρχει στο Internet.
• Ναι-ναι. Οι Ελληνίδες γυναίκες βλέπουν διαρκώς σκληρό πορνό. Deal with it.
• Τα περιστέρια είναι ακόμα ο φόβος και ο τρόπος. Επαναλαμβάνω:ΦΟΒΟΣ & ΤΡΟΜΟΣ!
• Ο άνθρωπος έχει την ικανότητα να ζυγίζει τις καταστάσεις που ζει. Όταν κάτι τον χαλάει περισσότερο από ότι τον φτιάχνει, why even bother?

Και για φινάλε:

Η ζωή, χωρίς μουσική είναι ένα λευκό χαρτί.
Γεμάτη προοπτική, αλλά απίστευτα βαρετή...

Καλές γιορτές.

-Lcfr.

Moving On

Το να ξεπεράσεις μια κατάσταση που σου έχει αφήσει κατάλοιπα, ίσως είναι από τα δυσκολότερα πράγματα που πρέπει να κάνεις στην ζωή σου. Να βάλεις γεγονότα και ανθρώπους πίσω σου, χωρίς να ξανά απασχολήσεις το μυαλό σου με αυτούς. Υπάρχουν λοιπόν αυτές οι σπάνιες στιγμές, που τα πάντα γύρω σου είναι τόσο καθαρά και κρυστάλλινα, που το ανηφορικό βουνό που απλώνεται μπροστά σου και έχεις να αντιμετωπίσεις, άλλαξε φόρεμα και είναι πλέον πεδιάδα.

Και μόλις αυτή η στιγμή ξεθωριάσει και φύγει, η κατάσταση που έπρεπε να ξεπεράσεις είναι πλέον τόσο μακριά, που φαντάζει κουκκίδα στον ορίζοντα...

Καλό Σαββατοκύριακο. 

-Lcfr.

Insomniac

Το να έχω ένα μεγάλο πρόβλημα ύπνου τα βράδια δεν είναι σπάνιο πλέον φαινόμενο για εμένα. Είχε σταματήσει εδώ έναν μήνα κοντά, αλλά επανήλθε και μου δείχνει τα δόντια του.

Αφού δεν μπορώ να κοιμηθώ, αποφάσισα να γράψω.

Τι να γράψω;
Ξέρω εγώ...

Είναι από τις (πλέον) αρκετές φορές που έχω γράψει αρκετές εκατοντάδες γραμμές, αλλά καμία, ΜΑ ΚΑΜΙΑ δεν μου αρέσει και δεν με εκφράζει. Όσο παράδοξο και παράλογο και εάν ακούγεται, τις γραμμές που γεννά το μυαλό μου, λίγα λεπτά μετά τις απορρίπτει σε χρόνο DT. 

Η αιτία της αϋπνίας, είναι μια και ΜΟΝΟ μια:

Σκέψεις. Το μαρτύριο του κατακλυσμού σκέψεων, λέξεων, προσώπων, καταστάσεων και κυρίως αυτό το καταραμένο "what if...".

Τι θα μπορούσε να είχε γίνει, εάν μερικές λεπτομέρειες είχαν ακολουθήσει διαφορετικό μονοπάτι. Τι θα είχε γίνει και που θα βρισκόμουν αυτήν εδώ την στιγμή εάν τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως τελικά πήγαν. Είμαι σίγουρος πως δεν θα ήμουν στον καναπέ μου, με ένα κεφάλι καζάνι από την έλλειψη ύπνου και την υπερφόρτωση σκέψεων...

Και αυτό που με ενοχλεί είναι ότι τελειώνοντας αυτές τις λέξεις, θυμήθηκα πως ζω στην χώρα που πληρώνεις πολύ ακριβά (και μερικές φορές άδικα) τα λάθη που παραδέχθηκες πως έκανες και πως η Κατερίνα Στικούδη συγκαταλέγεται ανάμεσα στις Ελληνίδες τραγουδίστριες...

Τώρα που την θυμήθηκα και αυτήν την ατάλαντη, δεν υπάρχει περίπτωση να κοιμηθώ.

Σιχτίρ Παρασκευιάτικο...

Παρόλα αυτά, σας εύχομαι ένα καλό ΠΣΚ. Δώστε του να καταλάβει. 

Και εάν δεν καταλάβει με την πρώτη, ξαναδοκιμάστε μέχρι να το πάρει το μήνυμα. 

Even Stronger, 2014.
-Lcfr.

Seconds

Έχουν περάσει αρκετές ημέρες που δεν έχω ανεβάσει κάποιο τραγουδάκι που μου αρέσει και χαρακτηρίζει εύστοχα την περίοδο αυτή. (τρανή εξαίρεση φυσικά είναι το post για τους Puressence)

Σήμερα Πέμπτη, το τραγούδι που με καταστρέφει στο repeat, είναι το Second των Katatonia.

Αυτό λοιπόν το τραγούδι, με κάνει να σκέφτομαι όλες τις έντονες στιγμές που ζω, καλές ή κακές. Θλίβομαι όμως με το πόσο γρήγορα περνάνε και με το γεγονός πως, ότι και να κάνεις, δεν μπορείς να τις προλάβεις...

...όσο γρήγορα και να τρέξεις πίσω τους...


-Lcfr.

Dont Forget To Remember

Εάν θυμάμαι καλά, πρέπει να ήταν καλοκαίρι του 1996 που ένας αλλοδαπός τότε φίλος, μου έδωσε για τις διακοπές ένα "φοβερό" όπως το αποκαλούσε CD μουσικής, που θα μου άρεσε πολύ.

Πιτσιρικάς τότε, είχα μια διαρκή δίψα για καινούργια μουσική, ειδικά πάνω στο ξένο alternative rock, μιας και από τότε σιχαινόμουν τα ελληνικά μουσικά σχήματα, που τα περισσότερα (όχι όλα) μιλούν για την Ελληνική αθάνατη καψούρα και φυσικά τα ναρκωτικά.

Που να ήξερα ότι περίπου 20 χρόνια μετά, θα έχω την ίδια και ίσως μεγαλύτερη δίψα για μουσική.

Ήταν λοιπόν η πρώτη φορά που άκουσα το ομώνυμο και πρώτο δισκάκι των Puressence και όπως καλά είχε προβλέψει ο φίλος μου, το λάτρεψα. Δεν ξέρω εάν είναι οι αναμνήσεις που κουβαλάει από εκείνο το καλοκαίρι στον Άγιο Ανδρέα, αλλά το θεωρώ ίσως από τους σταθμούς της μουσικής μου εξέλιξης.

Φυσικά δεν είχα ιδέα ότι μετά από κάποια χρόνια, το συγκρότημα από το Manchester θα απολάμβανε τόση μεγάλη αγάπη από το ελληνικό κοινό. Ανταπέδωσε φυσικά αυτήν την αγάπη με δεκάδες συναυλίες και περιοδείες στην χώρα μας. Οι Puressence έκαναν όνομα στην Ελλάδα και φυσικά το υποστήριζαν με κάθε τους νέο μουσικό βήμα, αν και η ίδια τους η πατρίδα δεν τους είχε σε τόσο μεγάλη εκτίμηση. Είχα διαβάσει στο παρελθόν πως τους είχε γίνει η πρόταση, να αλλάξουν "ρότα" και να το γύριζαν σε pop, αλά Savage Garden. Φυσικά είπαν όχι και έξι στουντιακά albums μετά, το συγκρότημα ανακοίνωσε την οριστική του διάλυση.

Μαζί με αυτό, διαλύεται και ένα τεράστιο μουσικό κομμάτι της ψυχής μου.

Puressence: 1992-2013
Don't forget to remember.

Adieu.

-Lcfr.

The Jessica Nigri Incident

Όπως οι περισσότεροι από εσάς γνωρίζεται, αρκετές φορές στο παρελθόν έχω ανεβάσει φωτογραφίες από μια κοπελίτσα που γαργαλάει τα γούστα μου. Μέχρι που αυτό σταμάτησε να συμβαίνει.

Εχθές λοιπόν, η Jessica Nigri, αυτή η ξανθιά Αμερικάνα που φτιάχνει, φοράει και φωτογραφίζεται με στολές παρμένες από χαρακτήρες της Pop Culture (comics, video games, ταινίες, τηλεοπτικές σειρές κτλ) ανέβασε μια φωτογραφία που με έφερε στα όριά μου. Μάλλον με έσπρωξε πέρα από αυτά, μιας και είχα φτάσει στο παραπέντε εδώ και καιρό.

Για να έχετε ολοκληρωμένη εικόνα, σας επισυνάπτω την εν λόγω φωτογραφία και συνεχίζω.

(επί τη ευκαιρία, η συγκεκριμένη φωτογραφία έχει κοντά στα 50.000 Likes στο Facebook)

Κουίζ: Που εστιάζει κατευθείαν το ματάκι σας?

Φαντάζομαι πως η απάντηση όλων, είναι τα αριστερό φρύδι που είναι λίγο πιο στραβό από το δεξί...

Yeah.... Βλέποντας κάτι τέτοιες φωτογραφίες που κραυγάζουν απόγνωση και μια διαρκή αναζήτηση προσοχής (γνωστό και σαν attention whoring) δεν μπορώ να μην ξενερώνω και να μην χαλιέμαι σε σημείο αηδίας και λύπησης.

Επειδή το έψαξα το θέμα πριν ξεκινήσω να γράφω, διάβασα μερικές απόψεις για να έχω ολοκληρωμένη εικόνα. Υπάρχουν οι απόψεις που υποστηρίζουν πως δεν πρέπει να μας ενοχλεί που τα ρούχα "εκθέτουν" συγκεκριμένα σημεία του κορμιού τους, μιας και είναι ερασιτεχνικές δημιουργίες με προσωπικές πινελιές και πολύ φαντασία. Και πως, στο κάτω-κάτω, εάν είσαι πουριτανός ή σε ενοχλεί το θέαμα, μπορείς εύκολα να μην τις κοιτάζεις.

Όπως προανέφερα, οι Cosplayers, ενσαρκώνουν κάποιους φανταστικούς χαρακτήρες. Άλλοι φοράνε πολλά και άλλοι λίγα ρούχα. Εάν αποφασίσεις να υποδυθείς κάποιον που είναι προκλητικός, θεωρώ φυσιολογικό να αποκαλύψεις λίγο παραπάνω δέρμα στην προσπάθειά σου να τηρήσεις τον χαρακτήρα. Όταν όμως με κάθε ευκαιρία και όσο ανακριβές είναι το αποτέλεσμα, μας πασάρεις απλόχερα το ψεύτικο στήθος σου, μόνο και μόνο για να ερεθίσεις το κοινό, καταντάει ενοχλητικό. Μειωτικό μπορώ να πω.

Αντικειμενοποίηση της γυναίκας λοιπόν. Η προβολή δηλαδή της γυναίκας ως σεξουαλικό αντικείμενο.

Όταν το κάνει κάποιος άνδρας, είναι φαλλοκράτης, σεξιστής, εκμεταλλευτής και ανήθικος, σε έντονο φλερτ με τα νομικά μονοπάτια της κοινωνίας. Όταν το κάνει γυναίκα, τιτλοφορείται "Biatch", ζηλόφθονη και συνήθως ακολουθείται από το ρητό "όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια".

Αναρωτιέμαι λοιπόν για το πώς λέγεται η γυναίκα που αντικειμενοποιεί τον εαυτό της, για μερικές χιλιάδες "Likes" στο Facebook, για bookings εμφανίσεων σε διάσημες Pop Culture εκθέσεις και για κάποια χιλιάδες δολάρια τον μήνα. Λέγεται Πόρνη, -με την ευρεία έννοια του επιθέτου μιας και δεν ξέρουμε εάν ψωνίζεται- ή μήπως λέγεται πανέξυπνη επιχειρηματίας που παίζει με το μυαλό των ερεθισμένων "φίλων" της και εκμεταλλεύεται με επιτυχία το σαλάκι που στάζει, όταν την αντικρίζουν στην οθόνη?



Σας μιλώ ειλικρινά, πως δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα. Το φέρνω από εδώ, το σκέφτομαι από εκεί αλλά καταλήγω στο ίδιο σημείο. Το μυαλό μου επιμένει να μου λέει πως η Jessica Nigri που μας πασάρει το ψεύτικο στήθος της στο όνομα του Cosplay, δεν διαφέρει σε τίποτα από την Candice Swanepoel που μας πασάρει τα οπίσθιά της, στο όνομα της μόδας.

Κάνω λάθος, ή απλά δεν μπορώ να ξεχωρίσω την διαφορά, που, βαθειά μέσα μου ξέρω πως υπάρχει?

Φακ Ιτ.

Κανονικά θα έπρεπε να απολαμβάνω το θέαμα σαν καθαρόαιμο αρσενικό και να μην με απασχολούν αυτά τα πράγματα. Σωστά;

Λάθος.

-Lcfr.

Good Deed

Ξεχνάω ώρες-ώρες πως καθημερινά, έχω να κάνω με ανθρώπους που συμπεριφέρονται και ακολουθούν έναν τρόπο ζωής που διαφέρει παρασάγγας από τον δικό μου. 

Ξεχνάω επίσης, πως σε καμία περίπτωση δεν είμαι υποχρεωμένος να δέχομαι/ανέχομαι καταστάσεις που απέχουν χιλιόμετρα από αυτά που με πρεσβεύουν. Εφαρμόζοντας λοιπόν, τις κλασσικές και δοκιμασμένες πράξεις εξαφάνισης, επιλέγω, ξεσκαρτάρω και συνεχίζω την ζωή μου χωρίς δεύτερες σκέψεις και πισωγυρίσματα.

Φυσικά, δεν ξεχνώ στο τέλος της ημέρας, να επαναλαμβάνω το εξής σοφό:

Μόλις με πάρει ο ύπνος, τα πάντα γαληνεύουν.

Καλό Σάββατο αδέρφια μου.
Μην κάνετε κάτι που δεν θα έκανα ποτέ εγώ.

-Lcfr.

Burning Bridges

Στους ρυθμούς που μας χτυπάει η Κυριακή, θα προσπαθήσω να συνδυάσω αρκετό νόημα με καλή μουσική. 

Μια προχθεσινή μου κουβέντα μου υπενθύμισε κάτι που είχα ξεχάσει. Το παρελθόν μου λοιπόν, αποδεικνύει πως "καίω" πολύ γρήγορα τις γέφυρες επικοινωνίες με ανθρώπους, είτε δεν θέλω, ή δεν πρέπει να συνεχίσω την επικοινωνία/σχέση μαζί τους. Αρκετές από αυτές τις αποφάσεις μου, μπορεί να είναι βεβιασμένες και ίσως λίγο άδικες για τον αποδέκτη, αλλά η προϊστορία δείχνει πως είναι απίθανο να ξαναγυρίζω σε μια σελίδα που ο ίδιος έχω κάψει στο παρελθόν.

Εάν με ρωτήσετε δεν θεωρώ πως αυτή η "τακτική" είναι λάθος. Σε διαγράφω κύριε και προχωράω την ζωή μου δίχως εσένα χωρίς κανέναν δρόμο επιστροφής. Έτσι αποφάσισα και έτσι θα κάνω. Το κάνω επειδή το επιλέγω. Σου εύχομαι να τα καταφέρεις και εσύ. 

Υπεροπτικό ύφος δεν λέω. Όμως είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου που δεν θα το αποβάλλω, γιατί πλέον με προστατεύει από αδιέξοδα και ψυχοφθόρες διαδικασίες.

Άλλωστε τι είναι ο άνθρωπος χωρίς ψεγάδια και ατέλειες? 

Βαρετός και μόνο.

Το Wait Outside, των Katatonia που ακολουθεί για τα καλοσχηματισμένα αυτάκια σας, ξεκινάει με τον εξής στίχο:

"I burn the bridges behind me, cant tell you the truth, so i lie"

...και νομίζω πως δένει με την σημερινή Κυριακή και αυτά που έγραψα λίγο πιο πάνω.

Enjoy.

Καλή Κυριακή αδέρφια μου.

-Lcfr.
ΥΓ. Το άρθρο αυτό, το έχω στείλει στα περιοδικά ποικίλης ύλης "TV Zapping" ΚΑΙ "Τηλεθεατής", ελπίζοντας σε δημοσίευση σε κάποιο επόμενο τεύχος. Προσευχηθείτε μαζί μου για το καλύτερο. Η υπέρτατη αναγνώριση πλησιάζει... 

9 Ways To Kill A Feeling

Μιας και είναι Παρασκευή και ξεκινάει το χαλαρό τέλος της εβδομάδας, είπα να σας γράψω τους 9 μοναδικούς τρόπους για να "σκοτώσεις" ένα συναίσθημά σου. 

Πάμε λοιπόν από την αρχή:

• Φαγητό (Σοκολάτες με επικάλυψη σοκολάτας και τριμμένη σοκολάτα για γαρνιτούρα. Συνιστάτε ρόφημα σοκολάτας σαν sider του πιάτου)

• Ναρκωτικά (Εάν γίνεται όχι ενδοφλέβια. Δεν λέει να μπλέξουμε σε εξαρτήσεις)

• Αλκοόλ (πάνω από 2 μπύρες).

• Συνδυασμός αμάξι και χαντάκι. (προτείνω την παραλιακή, μιας και δεν έχει και πολλά φώτα)

• Λοβοτομή (ένα απλό "τσάκ" στο κεφάλι, από ειδικό. Όχι κανέναν κομπογιαννίτη και τρέχουμε)

• Ένα χτύπημα με ρόπαλο του Baseball στο κεφάλι,από κάποιον κοντινό άνθρωπο. (Σε τέτοιες περιπτώσεις, καλό είναι να αποφεύγετε τους συγγενείς)

• Μιλιούνια ώρες μπροστά στην τηλεόραση. (Για γρηγορότερα αποτελέσματα, προτείνω το StarChannel και ειδικότερα εκπομπές με τον ταλαντούχο Φώτη Σεργουλόπουλο)

• Εύρεση εντονότερου και φρέσκου συναισθήματος.

Η επιλογή, όπως πάντα άλλωστε, είναι δική σας. 

Και επειδή ξέρω πολύ καλά, πως θα ξεσαλώσετε το Σαββατοκύριακο, εύχομαι όσοι από εσάς προσπαθήσετε να ξεπεράσετε κάτι, να ακολουθήσετε κάποια από τις προτάσεις μου και στο τέλος να το καταφέρετε.

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς,
Δικός σας.

-Lcfr.
ΥΓ. Όσοι από εσάς καταλάβατε πως δεν έγραψα τον 9ο τρόπο, θα πρέπει να με συγχωρέσετε, αλλά θα τον κρατήσω προσωπικό, μιας και είναι ο αποτελεσματικότερος και δεν γίνεται να σας τα λέω όλα, έτσι απλά.... 

Hidden Track

Είμαι σίγουρος πως στο παρελθόν έχω γράψει για αυτό το τραγούδι.

Ίσως να μην έκατσα ποτέ να γράψω για την έκταση που έχει πάρει μέσα μου, στα τόσα χρόνια που έχουν περάσει από την πρώτη φορά που το άκουσα. Και προφανώς η ώρα ήρθε να το κάνω.

Σας μιλάω ειλικρινά, κάθε φορά που το ακούω τυχαία ή κατ' επιλογήν, το συναίσθημα που μου προκαλεί έχει την μοναδική ικανότητα να είναι αυτούσιο και στο ίδιο μέγεθος με την πρώτη φορά. 

Έχω ακούσει κατά καιρούς, πως ένα τραγούδι που σου αρέσει πάρα πολύ, δεν πρέπει να το ακούς συχνά, για να μην το "κάψεις" και το βαρεθείς. Επίσης, αρκετές φορές έχω ακούσει ανθρώπους να με "κατηγορούν" πως κάθε εβδομάδα έχω και από ένα αγαπημένο τραγούδι, που παθιάζομαι για αυτό για λίγες μόνο μέρες και μετά το ξεχνάω.

Και τα δύο αυτά points κρύβουν μια μικρή δόση αλήθειας. Ίσως αυτό να αποδεικνύει τον διακαή μου πόθο, για την ανακάλυψη νέας μουσικής με κάθε ευκαιρία.

Όμως το τραγούδι στο οποίο αναφέρομαι, έχει αντισταθεί στις ενοχλητικές για τους άλλους επαναλήψεις και φυσικά στον χρόνο.

Δεν μπορώ δε, να μην αναφερθώ σε εκείνη την ημέρα του 2011, που το άκουσα για πρώτη φορά ζωντανά από το συγκρότημα που ήρθε από την χώρα του IKEA στην Αθήνα. Για να πω την αλήθεια, στην συναυλία είχα πάει χωρίς να ξέρω εάν είχαν σκοπό να το τραγουδήσουν, αλλά η ελπίδα υπήρχε έντονη μέσα μου. Αποδείχθηκε πως το τραγούδι αυτό έχει μια μόνιμη θέση στο playlist της μπάντας και αρκετά νωρίς στο live, με διέλυσαν ψυχή και σώμα, για 3 λεπτά και 41 δευτερόλεπτα.

Όσο και να το σκεφτώ ή να το αναλύσω, θεωρώ πως δεν έχει κανένα ψεγάδι. Από την αρχή μέχρι και το τέλος του είναι μια αριστουργηματική ωδή χωρίς κανέναν ανταγωνισμό.

Μπορεί να ακούγομαι υπερβολικός, αλλά δεν σας κρύβω πως πάνω σε αυτό το τραγούδι, είχα επενδύσει για πολλά χρόνια, χιλιάδες συναισθήματα και μοναδικές στιγμές.
Άλλες καλές και άλλες κακές.

Όπως και να ήταν όμως αυτές οι στιγμές, δεν παύουν να έχουν "δίδυμη" αξία στην καρδιά μου.

Katatonia λοιπόν και "My Twin".

Και όχι. Τέτοια τραγούδια δεν τα βρίσκεις στις Κυριακάτικες εφημερίδες, ούτε στους πάγκους των περιπτέρων από όπου ο μέσος Έλληνας ψωνίζει την δωρεάν μουσική του...

-Lcfr.

Sunday Music Post (early)

Μιας και η αυριανή Κυριακή δεν ξέρω σε τι κατάσταση θα με βρει, ανεβάζω σήμερα το τραγούδι της επιλογής μου.

Έχω πει χιλιάδες φορές (μαζί με αρκετούς άλλους που χρησιμοποιούν τις κλισέ ατάκες για να βγάζουν νόημα), πως τα πάντα σε αυτήν την πουτάνα την ζωή, είναι κύκλος και γυρίζει στην αρχική του θέση. Όσες σβούρες και να φέρει γύρω από τον άξονά της, θα επιστρέψει από εκεί που άρχισε.

Με σημαία μου αυτό, θα ανεβάσω για ακόμα μια φορά το γνωστό μου ύμνο με τίτλο "Back to You" από τον αγαπημένο Brett Anderson.

Όσες, ΟΣΕΣ φορές το ακούσει κανείς, θα ανακαλύπτει και θα επιβεβαιώνει τα γραφόμενά μου, με γεγονότα της ζωής του.

Κάθε φορά.

Καλό Σάββατο αδέρφια μου.



-Lcfr

Isabella

Μιας και είναι Παρασκευή, ας κλείσουμε την εβδομάδα με κάτι που είναι αρκετά dear σε εμένα, παρμένο από το Isabella και γράφτηκε Παρασκευή.
Enjoy.

....fade in...

Παρασκευή είναι... τ' ακούς;

Παρασκευή βράδυ και εγώ είμαι για ακόμα μια φορά μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μου και σου γράφω. Σου γράφω γιατί όσο και να θέλω, δεν μπορώ να σου μιλήσω. Και σου γράφω κάτι που δεν ξέρω καν εάν έχω το κουράγιο να σου στείλω...

Με ενοχλεί λοιπόν...

Με ενοχλεί περισσότερο από όσο περίμενα.

Με ενοχλεί η απόσταση που πλέον μας χωρίζει. Με ενοχλεί και θυμώνω με τον εαυτό μου, που με ενοχλεί τόσο πολύ...

Γιατί να είσαι εκεί;

Γιατί η πορεία της ζωής σου, έτσι ξαφνικά και απότομα να σε οδηγήσει τόσο μακριά; Γιατί η ίδια μου η πατρίδα να μην με βοηθάει να μπορώ να σε κοιτάζω στα μάτια όποτε θέλω; Γιατί να μην μπορώ να σε αγγίξω και η μόνη πλέον επαφή μαζί σου, να είναι μέσα από τα αναθεματισμένα πλήκτρα του υπολογιστή;

Ξέρω... πολλά "γιατί" μαζεμένα, αλλά αυτά έχω τώρα.

Αυτά έχω!!

...

Άραγε, αυτά τα "γιατί" υπάρχουν μέσα σου; Αναρωτιέμαι... Άραγε βλέπεις τα πράγματα από την ίδια γωνία που τα βλέπω εγώ, ή συνεχίζεις την ζωή σου βάζοντας τον χρόνο, την απόσταση και τον θλιβερό χειμώνα που ξεκινάει, να μας σβήσει σαν μια ιστορία που σιγά-σιγά μεταμορφώνεται σε ανάμνηση, χωρίς να το θέλει;

Προσπαθώ, ειλικρινά προσπαθώ να ζήσω με την απόσταση σαν το μόνο δεδομένο που πλέον υπάρχει αυτήν την στιγμή, αλλά μου είναι τόσο δύσκολο...

Ίσως να είναι τα θέλω μου που δεν με αφήνουν να αποδεχτώ τα πράγματα όπως πραγματικά είναι. Να θεωρήσω δηλαδή την κατάσταση μη αναστρέψιμη και να ξημερώνω τις ημέρες μου, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι γύρω μου, που αλίμονο μην και τους πειράξεις την ρουτίνα τους και απειλήσεις το βόλεμά τους. Οι περισσότεροι από αυτούς, φοβούνται να διεκδικήσουν κάτι παραπάνω. Εγώ δυστυχώς, δεν είμαι έτσι.

Παρόλα αυτά προσπαθώ. Αλλά η ανάσα μου φωνάζει το οικείο όνομά σου.

Και δεν θέλω να το ξεχάσω ούτε για ένα λεπτό...

Πες μου...

Η απόσταση που μας χωρίζει είναι μόνο χιλιομετρική;

Μακάρι να με καταλαβαίνεις...

Αλήθεια... με καταλαβαίνεις;

Παρασκευή είναι... τ' ακούς;

...fade out...

-Lcfr.

Moving On (part2)

Συνεχίζουμε το χθεσινό post, για τα μικρά πράγματα που πρέπει ή δεν πρέπει να κάνεις, όταν το βαρύ ρόπαλο του χωρισμού σε χτυπήσει στα αχαμνά και δεν ξέρεις από που σου ήρθε. Είτε είσαι αγοράκι, είτε κοριτσάκι. 

Enjoy responsibly.

Do-It yourself!
 
Αφού σε χαιρέτησε δια παντός, μπορείς να κάνεις κάτι που δεν σε άφηνε. Κάτι που την ενοχλούσε όταν το έκανες και σε καταπίεζε αφού επέμενε να το σταματήσεις. Ακολουθώντας αυτήν την συμβουλή μου θα νιώσεις καλύτερα, μιας και θα καταλάβεις πως υπάρχουν ακόμα πράγματα που θέλεις να κάνεις κι ας μην είναι δίπλα σου το απολωλώς πρόβατο. (Και όχι, δεν εννοώ να τρέξεις να στείλεις μηνύματα σε πρώην σου, ή να βγεις στην γύρα, ψάχνοντας σάρκα)
 
Take a bath! (With Salts)
 
Ναι-ναι. Όσο και να ψάξετε, δεν θα βρείτε ίχνος ανδρικού στοιχείου σε αυτήν την συμβουλή, αλλά μια μπανιέρα γεμάτη ζεστό νερό και άλατα, σε κάνουν να χαλαρώσεις και να διώξεις τις άσχημες σκέψεις. Εάν είσαι αγοράκι (θα κρατήσω μυστικό) όση ώρα παίρνεις το μπάνιο σου, μπορείς να βάλεις Death Metal να παίζει δυνατά στο σπίτι, για να έρθει στα ίσια του η τεστοστερόνη σου και να αρχίσεις να ξανά βγάζεις μούσια. Από την επόμενη ημέρα! Εάν είσαι κοριτσάκι, ζήσε το απόλυτο bath. Go Nuts!!
 
Keep your mouth SHUT!
 
Προς Θεού!! Μην μιλάς με όλους τους ανθρώπους του κύκλου σου για τον χωρισμό. Επέλεξε έναν καλό φίλο και συζητά μόνο με αυτόν για το πως νιώθεις και τι παίρνεις. Το να εξιστορείς τα γεγονότα σε διαφορετικούς ανθρώπους, σε βάζει σε μια διαδικασία να τα σκέφτεσαι ακόμα περισσότερο. Και δεν θέλουμε κάτι τέτοιο... Right? Άλλωστε, σκέψου και κάτι ακόμα που είναι 100% αληθινό: Οι μισοί από αυτούς που τα λες, δεν ενδιαφέρονται και οι άλλοι μισοί χαίρονται. Άρα το στοματάκι κλειστό για να έχεις Win/Win αποτέλεσμα.
 
Shopping SPREE anyone?
 
Αγόρασε κάτι. Κάτι που μπορεί να είναι χαζό αλλά το θέλεις. Μην σε απασχολήσει η τιμή του. Εάν το αντέχεις οικονομικά δώστου να καταλάβει στο ψαχνό. ΠΡΟΣΟΧΗ: Μην κάνεις την αγορά σου μέσω Internet. Αυτό το κάτι που σκέφτεσαι να αγοράσεις, το θέλεις τώρα. Όχι σε 3-5 ημέρες που κάνει το shipping.
 
Movie It UP!!
 
Επέλεξε να δεις ταινίες ή σειρές που σε κάνουν να νιώθεις όμορφα. Δεν γράφω για να σε σπρώξω στο να δεις για 68η φορά όλους τους κύκλους από τα Φιλαράκια. Έλεος πια με αυτήν την σειρά. Το Star channel, ακόμα να την ξεπεράσει. Ξεπέρασέ την εσύ λέγοντας όχι στην Rachel Green!! FFS! Εναλλακτικά, σου προτείνω το αμερικάνικο "The Office" και φυσικά το άριστο "Scrubs".
 
Please. PLEASE, don't be that guy!!
 
Από τα βάθη της ψυχής μου, σε παρακαλώ να μην είσαι διαρκώς πάνω από το κινητό σου περιμένοντας να χτυπήσει. Είναι στενάχωρο να ξεκλειδώνεις την συσκευή κάθε πέντε λεπτά και το μόνο που βλέπεις στην οθόνη είναι το "Cosmote GR" ή κανένα μήνυμα με τους τυχερούς αριθμούς Τζόκερ. Είναι κρίμα για ένα τυπάκι σαν εσένα. 

 
FACEBOOK EMPARGO!
 
Μην ΤΥΧΟΝ και ψάξεις στο Internet να δεις τι κάνει και πως περνάει. Τις περισσότερες φορές αυτό που θα δεις θα σου κάνει το μυαλό πελτέ και όση πρόοδο έκανες μέχρι εκείνη την στιγμή, βρίσκεται στα σκουπίδια, μαζί με το μισόλιτρο παγωτό σοκολάτα που θα καταναλώσεις τις επόμενες ώρες. Η επιλογή Block, λειτουργεί μια χαρά σε τέτοιες περιπτώσεις. (καταραμένε Zuckerberg, έχεις καταστρέψει σιλουέτες και σιλουέτες!)
 
Μην εμπλακείς!! (σημαντικό)
 
Όσο περίεργο και να σου φαίνεται, είμαι ενάντια στο "ο έρωτας με έρωτα περνάει". Εάν όντως τα μπλέξεις με κάποιον νέο άνθρωπο, δεν θα αργήσεις να του μιλήσεις για τον/την πρώην σου και τον  χωρισμό που ήρθε. Αυτό, του δείχνει πως δεν έχεις ξεπεράσει ακόμα και εάν σε γουστάρει αρκετά, θα περιοριστεί στην ξεπέτα χωρίς να σκέφτεται κάτι άλλο. Δεν τον αδικώ φυσικά μιας και είναι αρκετά ξενέρωτο να μιλάς σε έναν νέο άνθρωπο και αυτός να σε ζαλίζει με τον πρώην. Υπομονή λοιπόν και εγκράτεια.

Shave maybe?
 
Οκ, τις πρώτες ημέρες δεν περιμένει κάνεις να είσαι στην "πένα". Μπορείς να "αφήσεις" την εικόνα σου σε δεύτερη μοίρα. Πρόσεξε όμως μην κάψεις τις γέφυρες με την προσωπική υγιεινή, σε πάρει η κάτω βόλτα και έρθει το υγειονομικό έξω από το σπίτι σου μετά από τα έντονα παράπονα των γειτόνων σου για μια περίεργη δυσοσμία. Κρίμα και για την γειτονία... 

Αυτά τα λίγα λοιπόν αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας με σκοπό την επίτευξη του πιο smooth μεταβατικού σταδίου, από τον χωρισμό, στην ελεύθερη ζωή με όλους τους δρόμους ανοιχτούς στα πόδια σας...

All rights are not reserved. Use freely. 

...ta-ta...

-Lcfr.

Moving On (part1)

Μόλις γύρισα σπίτι μου εχθές αργά το βράδυ, το αγαπημένο μου κινητό με ειδοποίησε για τα νέα μου e-mails. Ένα από αυτά έλεγε το εξής:
 
"Αγαπητέ Lcfr. Πως ξεπερνάς έναν χωρισμό?"
 
Fuck.

Τώρα πρέπει να αρχίσω να δίνω και συμβουλές? Τι διάολο? Από πότε έγινα ειδικός σε αυτά τα πράγματα?

Παρόλα αυτά, θα γράψω σε δύο άρθρα (λόγω της έκτασης) κάποιες συμβουλές που μπορεί να βοηθήσουν μερικούς από εσάς εκεί έξω. Σημειώνω πως αυτά που γράφω, τα έχω εφαρμόσει. Άλλα λειτούργησαν και άλλα όχι. Μην ξεχνάτε πως είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι. Take your chances λοιπόν...
 
Κάτι τελευταίο. Προφανώς μιλάμε για το πως να ξεπεράσεις μια σχέση στην οποία, ΕΣΥ φίλε αναγνώστη έφαγες την πόρτα πάνω στην μύτη σου και προσπαθείς να την γιάνεις. Εάν έχεις προβλήματα να ξεπεράσεις μια σχέση που εσύ την χώρισες, τότε... τι στον διάολο διαβάζεις και δεν παίρνεις τηλέφωνο να τα ξαναβρείτε;;;

Ξεκινάμε?

Ξεκινάμε.

D For DELETE.
 
Όπως όλοι ξέρουμε, οι πρώτες ημέρες είναι η πιο επικίνδυνες. Οι "αδύναμες στιγμές" όπως συνηθίζω να τις αποκαλώ, είναι εκείνες που σου θολώνουν το μυαλό, δεν λογαριάζεις τίποτα και κάνεις κάποια κίνηση απόγνωσης με σκοπό την επανασύνδεση. Τα πλέον άτιμα εργαλεία σε αυτές τις στιγμές είναι τα κινητά και ρημάδια τα SMS. Για αυτό ακριβώς τον λόγο, καλό θα είναι να διαγράψεις το νούμερο για να αποφύγεις το δέλεαρ να το χρησιμοποιήσεις. Βέβαια στην εποχή που ζούμε, δεν αρκεί να διαγράψεις μόνο το κινητό. Υπάρχει το  Facebook, το twitter, τα χιλιάδες emails και πολλά αλλά. Act accordingly.
 
Get The FUCK Out!!
 
Βγες έξω. Σε κάθε ευκαιρία, ρίξε κάτι πάνω σου και ξεκόλλα από το αγαπημένο σου κρεβάτι. Το να σταματάς την ζωή σου επειδή σε χώρισε, δεν κερδίζεις τίποτα. Το μόνο που καταφέρνεις είναι να βουλιάζεις όλο και περισσότερο. What's the point on that?
 
ΠΡΟΣΟΧΗ. Εάν δεν νιώθεις έτοιμος/έτοιμη να βγεις έξω, μην το πιέσεις. Πάρε τον χρόνο σου και όταν το νιώσεις το κάνεις. Υπό πίεση ποτέ δεν βγήκε κάτι καλό. Βέβαια αυτό που γράφω μην το κάνεις σημαία και αφήσεις τον χρόνο να περάσει. You are not getting younger, you know...

Staring At The Sun.

Βρες το κουράγιο και κοιτά για μια ακόμη φορά, ΟΛΕΣ τις φωτογραφίες/videos  που σου θυμίζουν την σχέση που τελείωσε. Αφού τις κοιτάξεις καλά, κάντες copy σε κάποιο USB stick. Στην συνέχεια βάλτο μαζί με ότι άλλα αντικείμενα έχεις και μετέφερέ τα στην αποθήκη ή κάπου που η πρόσβαση σου είναι περιορισμένη. (οι αδύναμες στιγμές δεν ξέρεις ποτέ που θα σε οδηγήσουν)
 
Πιάσε Αμπάριζα.
 
Εστίασε το ενδιαφέρον σου σε κάτι καινούργιο που σου αρέσει και κάντο την νέα σου εμμονή. Διάβασε, κουβέντιασε και φυσικά εξάσκησέ το. Όσο κλισέ και εάν σου ακούγεται, ένα hobby είναι το καλύτερο σκαλοπάτι για να σηκώσεις το κορμάκι σου από τον βούρκο που σε έβαλε ο χωρισμός αυτός. Και εάν είναι κάτι που μπορείς να το κάνεις και με άλλους ανθρώπους, ακόμα καλύτερα.
 
Work your ASS off.
 
Έλα τώρα... Παραδέξου πως όσο καιρό ήσουν στην σχέση που μόλις τελείωσε, πήρες κάποια κιλά. Ναι-ναι. Μπορείς να κοιτάξεις την μπάκα σου ελεύθερα... δεν σε κοιτάζεις κανείς. Μπορείς εάν θέλεις, να την θαυμάσεις κι όλας. Δεν θα σε κρίνω. Απλά το ότι την δεχόταν ο/η πρώην, δεν θα πει ότι θα είναι αποδεκτή και από κάποιον νέο σύντροφο. Get in shape Son!

Shake that ΒΟΟΤΥ!!
 
Μουσική. Μπορείς να βρεις γαλήνη μέσα από την μουσική που αγαπάς και εάν το νιώσεις μπορείς να χορέψεις μέχρι να πέσει το συκώτι σου στο μωσαϊκό. Βέβαια, οι ραδιοφωνικοί σταθμοί που παίζουν ερωτικά και γούτσου-γούτσου τραγούδια είναι στην λίστα με τα No-Noes.

Do-It yourself!
 
Αφού σε χαιρέτησε δια παντός, μπορείς να κάνεις κάτι που δεν σε άφηνε. Κάτι που την ενοχλούσε όταν το έκανες και σε καταπίεζε αφού επέμενε να το σταματήσεις. Ακολουθώντας αυτήν την συμβουλή μου, θα νιώσεις καλύτερα, μιας και θα καταλάβεις πως υπάρχουν ακόμα πράγματα που θέλεις να κάνεις κι ας μην είναι δίπλα σου το απολωλώς πρόβατο. (Και όχι, δεν εννοώ να τρέξεις να στείλεις μηνύματα σε πρώην σου, ή να βγεις στην γύρα, ψάχνοντας σάρκα) 

Εδώ θα σταματήσω το πρώτο κομμάτι του άρθρου. Αύριο με το καλό θα ανεβάσω και την συνέχεια. 

-Lcfr.