Τσιγκουνιά...

Καιρό τώρα, ήθελα να σχολιάσω, ή μάλλον να διαχωρίσω την έννοια του τσιγκούνη και του οικονόμου.

Είχα δεχτεί εδώ και περίπου έναν μήνα την πρόταση να πάω κάπου το Σάββατο που μας πέρασε, αλλά θα στοίχιζε το κάτι τις παραπάνω. Αν και σαν πρόταση ήταν από τις καλύτερες που μου έχουν κάνει φέτος, το σκεφτόμουν από εδώ, το σκεφτόμουν από εκεί και κατέληγα στον ίδιο παρανομαστή.

Καλύτερα όχι.

Είχα πολλούς λόγους αλλά κυρίως ο λόγος ήταν οικονομικός. Και ξεκαθαρίζω.
Οκ. Να κάνεις κάποια έξοδα για την πάρτη σου. Να ξεσκάσεις κάνοντας κάτι διαφορετικό μία φορά στο τόσο. Δεν θα πω όχι.

Αλλά σκέφτομαι, το εξής απλό. Γιατί να ξοδέψω κάποια λεφτά, (αρκετά στην προκειμένη περίπτωση) για κάτι που δεν το θέλω ολοκληρωτικά? Για κάτι που δεν είναι ιδανικό (είτε αυτό είναι ο ιδανικός άνθρωπος, είτε η ιδανική κατάσταση). Γιατί να μπω στην διαδικασία, να μετανιώσω για τα "χαμένα" λεφτά, ενώ βαθιά μέσα μου, θα ήθελα να τα ξόδευα ίσως σε κάτι/κάποιον άλλο.

Αυτό δεν λέγεται τσιγκουνιά. Λέγεται σωστή οικονομική διαχείριση. Ξεχωρίζεις λοιπόν, τους στόχους και τα θέλω σου και επιλέγεις τις κινήσεις σου, με βάση αυτά τα δεδομένα. Δεν μπορείς για παράδειγμα να έχεις σκοπό, να αγοράσεις αυτοκίνητο και να είσαι στα μπουζούκια κάθε βράδυ. Δεν γίνεται να είσαι "πάρε κόσμε", όταν έχεις βάλει στόχους που, καλώς ή κακώς, για να πραγματοποιηθούν πρέπει να βάλεις το χέρι βαθιά στην τσέπη.

Να ξοδέψεις. Δεν λέω. Αρκεί να το κάνεις, σε αυτό που πραγματικά θέλεις και με τους ανθρώπους που πραγματικά θέλεις (hint-hint).

Εκτός και εάν είσαι εισοδηματίας, στέλεχος πολυεθνικής, τραγουδίστρια με μεγάλα βυζιά ή πολιτικός με διασυνδέσεις στην Siemens.

Φαντάζομαι ότι κανένας από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, δεν είναι τίποτα από τα προαναφερθέντα.

Οπότε iLike.

-L.