Δεν θα σταθώ στο κλισέ: "O δίσκος αυτός θέλει πολλά ακούσματα..." ή "πρέπει να του δώσετε λίγο χρόνο για να ωριμάσει στα αυτιά σας..." Θα πω ξεκάθαρα ότι είναι ένας απίστευτα προσεγμένος δίσκος, στο κλασσικό πλέον στυλ των Katatonia. Στυλ που αποτελείται κυρίως από τους συναισθηματικά έντονους στίχους και την αποπνικτικά καταθλιπτική μουσική επένδυση.
Οι ίδιοι Katatonia, χαρακτήρισαν τον δίσκο σαν τον ποίο ποικιλόμορφο, διαφορετικό και πιο σκληρό δίσκο που έχουν κάνει. Θα συμφωνήσω στο ποικιλόμορφο και σκληρό. Στο διαφορετικό θα σταθώ και θα διαφωνήσω. Ο νέος αυτός δίσκος, ακούγεται σαν τον The Great Cold Distance του 2006. Οι διαφορές είναι ελάχιστες και εντοπίζονται ίσως στον ρυθμό και στην ταχύτητα των τραγουδιών.
Για να μην παρεξηγηθώ ότι κατηγορώ το συγκρότημα για ατολμία να κάνει το κάτι διαφορετικό θα πω το εξής.
Ο δίσκος The Great Cold Distance απέδειξε ότι μπορείς να ικανοποιήσεις το κοινό σου και με το παραπάνω (βλ. έγινε re-release σε διπλό cd με 5,1 surround ήχο και πούλησε απίστευτα). Αυτό θα πει ότι πουλάς πολλά με αυτό το πεπατημένο στυλ. Γιατί να αλλάξεις κάτι που έχει απήχηση?
Η μπάντα αποφάσισε το πρώτο Single του νέου δίσκου να είναι το Day And Then The Shade.
Αρκετά καλό τραγούδι με δυνατούς στίχους και ίσως το χειρότερο βίντεο που θα μπορούσαν να φτιάξουν. Κάτι από την ταινία Ring με διάφορα goth κοριτσάκια να χτυπιούνται με ιστούς από αράχνη σε σκοτεινά δάση.
Το αλλού για αλλού, το ξέρετε? Κάτι τέτοιο.
"Απολαύστε το".
-L.
No comments:
Post a Comment