Λάθη, λάθη και ξανά λάθη.

Υπάρχουν φορές που σκέφτομαι τα λάθη που κάνουν οι άνθρωποι καθημερινά και πόσο παρεξηγημένα είναι. Λάθη μικρά ή μεγάλα. Λάθη που περνάνε χωρίς επιπτώσεις, που στιγματίζουν μία μεγάλη περίοδο και φυσικά τα αγαπημένα μου, λάθη που γκρεμίζουν ζωές ολόκληρες.

Μην ξεχάσω ότι υπάρχουν και λάθη που κάνεις χωρίς να το θέλεις. Ή που έστω τα κάνεις χωρίς να ξέρεις τι θα επακολουθήσει, γιατί είσαι άμαθος και κουτός. Τα κάνεις χωρίς να είναι στο χέρι σου και παρόλα αυτά τα χρεώνεσαι.

Δεν είναι κακό να υπάρχουν λάθη. Τις περισσότερες φορές πρέπει να υπάρχουν. Για να σε επαναφέρουν σε μία κατάσταση, έτσι ώστε να μπορεί το μικρό σου μυαλό να καταλαβαίνει και να λειτουργεί, γύρω από αυτά και όχι πάνω σε αυτά.

Θα γελάσω, εάν υπάρχει έστω και ένας από εσάς που διαβάζει αυτές τις γραμμές και δεν έχει ακούσει την πρόταση: "Να μάθεις από τα λάθη σου". Χιλιοπαιγμένη πρόταση και τις περισσότερες φορές ανούσια, γιατί ποτέ δεν μπορείς να μάθεις για όλα τα λάθη που είναι σίγουρο ότι θα κάνεις.

Κάποιος για παράδειγμα, έκανε ένα λάθος. Λάθος που του στοίχισε, ας πούμε, μία σχέση. Πριν κάνει αυτό το κάτι, το μυαλό του λειτουργούσε. Λειτουργούσε και το έκρινε σωστό. Έδωσε το πράσινο φως να προχωρήσει με τις όποιες πιθανές κυρώσεις.

Σε μία επόμενη και παρόμοια περίπτωση, είναι σίγουρο ότι θα κρατήσει μία πισινή ή θα σκεφτεί δύο φορές πριν κάνει ότι κάνει, αλλά δεν θα παύει να είναι δούλος του μυαλού του. Πως να το κάνουμε, το μυαλό, πέρα από ένα ζωτικό όργανο είναι και ο Big Boss που μοιράζει ανεξέλεγκτα, εντολές.

Μήπως, όμως, η ειλικρίνεια της κίνησης πρέπει να αρχίζει να παίζει μεγαλύτερο ρόλο στην τελική κρίση του λάθος? Μήπως, τελικά, πρέπει να μην προτρέχουμε σε γρήγορα συμπεράσματα και να κοιτάζουμε τα πράγματα λίγο σφαιρικά?

Μου έχει τύχει, προσφάτως, να κάνω κάτι που αποδείχθηκε λάθος και παρόλο που συνειδητοποίησα ΕΓΚΑΙΡΟΣ το μέγεθός του, δεν μπήκα καν στην διαδικασία να το διορθώσω. Το άφησα ως έχει, γιατί ήταν δικό μου. Γιατί όταν το έκανα, το θεωρούσα σωστό. Πληρώνω και θα πληρώνω για πολύ καιρό ακόμα το μάρμαρο αλλά έτσι είναι. Πρέπει να αντιμετωπίσεις τα αποτελέσματα των πράξεών σου. Είτε σου αρέσουν, είτε όχι.

Φυσικά μπορείς να λες στον εαυτό σου και στους γύρω σου, πως δεν έχεις κάνει ποτέ λάθη και ότι όλα βαίνουν καλώς στο καθημερινό σου, ανέγγιχτο, 24ωρο. Μπορείς να διατυμπανίζεις ότι δεν θα άλλαζες τίποτα από το παρελθόν σου. Μπορείς κάλλιστα, να ισχυρίζεσαι ότι όλα όσα έκανες, τα έκανες για να καταλήξεις να είσαι αυτό που είσαι σήμερα.

Δεν παύουν όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί να είναι ψέματα.

Ψέματα που δεν θα παραδεχθείς ποτέ!

-L.