Πρόταση που άκουσα πριν λίγες ημέρες πάνω από μια μπύρα, από την καθημερινή αναγνώστρια Evita:
"μας κανείς πλάκα με τα όνειρα, έτσι;"
Ας "σας κάνω πλάκα" άλλη μια φορά με το χθεσινό όνειρο...
Ήμουν λέει σπίτι μου, και κοιμόμουν μόνος στο κρεβάτι.
Πάνω από τα σκεπάσματα, αλλά περιέργως ένιωθα ιδιαίτερα ζεστά και άνετα, κι ας έκανε κρύο.
Σε κάποια στιγμή άκουσα το κινητό μου να χτυπάει...
Δεν ήταν μήνυμα, ούτε ήχος κλήσης αλλά ούτε και το ξυπνητήρι. Ήταν μια αντρική φωνή, σαν αυτές που ακούς στο ραδιόφωνο να περιγράφουν ποδοσφαιρικούς αγώνες. Κοφτή, λίγο άχρωμη και γρήγορη.
Δεν άκουγα καθαρά τι έλεγε και μέχρι να συνειδητοποιήσω τι συμβαίνει, η φωνή σταμάτησε.
Έπιασα (με δισταγμό δεν σας κρύβω) το κινητό, το κοιτάζω και είχα ένα μήνυμα, το οποίο διάβαζε:
"Σε παρακαλώ, συγχώρεσε με..."
Πριν ξανά ξαπλώσω στο κρεβάτι μου, απάντησα:
"Ποτέ!"
There.
Το πρώτο περίεργο όνειρο του 2012.
Ο Lcfr, των ονείρων μου, πρέπει να παίρνει ναρκωτικά.
-Lcfr.
No comments:
Post a Comment