Η πουτάνα η ζωή, τελικά, δεν είναι τίποτα άλλο από ένας μεγάλος λαβύρινθος.
Όταν ξεκινάς, έχεις όλη την καλή διάθεση να βρεις την έξοδο και το δώρο που σε περιμένει μαζί της.
Κανείς τα βήματα που νομίζεις πως πρέπει, χωρίς να σκεφτείς ιδιαίτερα. Το κανείς γιατί έχεις τον ενθουσιασμό και την όρεξη που έχει ένα νεογέννητο που μόλις σηκώθηκε στα πόδια του.
Στην πρώτη λάθος στροφή, δεν πτόησε.
Συνεχίσεις κάνοντας διορθωτικές κινήσεις και προχωράς χωρίς να ξέρεις εάν τελικά ήταν σωστές. Από τις επόμενες 2-3 λάθος στροφές, το ηθικό σου, αρχίζει και πέφτει. Η διάθεση σιγά-σιγά εξαφανίζεται ώσπου στο τέλος αναρωτιέσαι...
"Τι διάολο κάνω λάθος και είμαι τόσα χρόνια σε αυτόν τον μπάσταρδο λαβύρινθο; Γιατί τα πράγματα δεν γίνεται να είναι λιγάκι πιο απλά και όπως φαίνονται, να είναι κι όλας?"
-Lcfr.
1 comment:
Μη βρίζεις!!!!
Post a Comment