Δεν νομίζω κανείς από εμάς εδώ, να μπορεί να πει και να υποστηρίξει με πράξεις πως μπορεί να συγχωρέσει εύκολα.
Να πει δηλαδή, πως αντιμετώπισε μια κατάσταση που τον μειώνει σαν προσωπικότητα, ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ και πως μπορεί εύκολα ή δύσκολα, να την συγχωρέσει.
Να κάνει την καρδιά του πέτρα και να μην της δώσει την καταστροφική έκταση που θα μπορούσε να είχε.
Εάν έχω συγχωρέσει στο παρελθόν;
Ναι. Και έχω συγχωρέσει το ασυγχώρητο, αλλά με μεγάλο κόστος που όμως ήξερα πως δεν θα το άντεχα σε βάθος χρόνου.
Και δεν το άντεξα.
Αυτό και μόνο, τουλάχιστον για εμένα τον διάολο με τα περισσότερα "εγκεφαλικά θέματα" στον κόσμο, αποδεικνύει πως για να συγχωρέσεις κάτι που σε πόνεσε, πρέπει να έχεις "μπάλες" και στομάχι που να μπορεί να χωνέψει.
Προφανώς, δεν έχω φτάσει σε αυτό το σημείο, ακόμα. Και αφού δεν έχω φτάσει μέχρι τώρα, οι πιθανότητες να φτάσω κάποια στιγμή είναι ελάχιστες ή μηδενικές...
Reality Post.
-Lcfr.
ΥΓ. Αισιόδοξα ξεκινάμε το 2012, δεν μπορείτε να πείτε... :)
No comments:
Post a Comment